Onze kleine man slaapt 's nachts erg goed in zijn eigen bed maar overdag dus niet. Na zijn voeding, laat ik hem even 'spelen' en als hij vermoeidheidssignalen vertoont, loop ik even met hem en valt hij in slaap in mijn armen. Ik heb geprobeerd hem wakker in bed te leggen maar dat werkt dus niet. In het begin kon ik hem, als hij eenmaal op mijn arm in slaap was gevallen, in zijn bedje leggen en sliep hij 3 kwartier maar op dit moment slaapt hij hooguit 10 minuten en wordt dan weer wakker. Hij wil dus het liefst in mijn armen slapen. Helemaal prima hoor, ik vind het heerlijk. Heb ook een draagzak aangeschaft die ik morgen ga proberen. Wat ik me alleen afvraag is of hij uiteindelijk wel in zijn bedje kan slapen...gaat dit vanzelf of moet je hem dat later echt weer gaan leren? Wat zijn jullie ervaringen?
Ik herken dit helemaal, had mijn zoontje ook. En ja: na een tijdje ging hij gewoon weer in zijn bedje slapen overdag, ipv op mij we hebben hem wel lang in nog in slaap moeten wiegen, maar na een tijdje lukte het hem zelf in slaap te vallen in bed. Rond de tijd dat ik weer moest werken ging hij overdag in zijn bed slapen, dus zo rond de 4 mnd. En ik denk dat we toen nog 1-2 maanden vaak in slaap hebben moeten wiegen. Wat erg hoe snel je deze mijlpalen vergeet maar het is dus echt gewoon een fase, tussendoor blijven proberen en op een gegeven moment lukt het!
Herkenbaar, hier zelfs nu nog lastig. Ik ga met haar wandelen en dan valt ze in slaap maar zodra ik stop.... (Ze is 5 mnd) Warm je haar bedje op met een kruik? Soms is dat de truuk.
Herkenbaar. Ik ben rond de 5 à 6 maanden gaan oefenen met in bedje slapen. Met veel geduld en liefde is het gelukt
Hier ook herkenbaar. Mijn zoontje slaapt 's nachts prima (hoewel hij wel 3x komt voor een voeding), maar overdag wil hij echt niet zelf in slaap vallen behalve op mij. Hij is nu bijna 10 weken.
Bij ons verdween die behoefte ook vanzelf. Geniet maar van dat slapende moppie tegen je aan, meid. Ik kon er niet zo van genieten omdat zoveel mensen zeiden dat ik hem moest leren alleen in slaap te vallen, dat ik hem overprikkelde met mijn aanwezigheid en dat als ik dit zo aanpakte hij afhankelijk werd van mij. Nu weet ik dat nabijheid voor een baby net zo'n sterke en belangrijke behoefte is als voeding. Het is eigenlijk helemaal niet zo gek dat veel baby's niet zo makkelijk in hun eigen bedje slapen! En je merkt vanzelf dat je erop kan vertrouwen dat je kindje jou beetje bij beetje minder nodig heeft. Dan kun je weer meebuigen en moet je weer wennen aan dat beetje meer afstand Zoals mijn zoon van bijna 3 tegenwoordig zegt: "Kusje, knuffel en ga nu maar weg mama." Dat kon ik niet vermoeden toen ik hem als baby elk slaapje in slaap moest helpen. Als ik het over mocht doen zou ik die onzekerheid ruilen voor puur genieten. Het is zo weer voorbij.
Inderdaad.Een baby die op/tegen zn moeder slaapt ademt rustiger, heeft een regelmatigere hartslag en een beter zuurstofgehalte in zn bloed. Een baby krijgt dus eigenlijk gewoon lichte stress van niet bij zn moeder slapen. Niet gek dat we vaak allemaal "trucjes" nodig hebben om ze in hun bedje te leggen: spenen, kruikjes, wiegen. Allemaal nabootsing van dat warme, bewegende moederlichaam met borst waar ze zo'n behoefte aan hebben. En misschien niet wat je wil horen, maar die behoefte gaat niet hier in ieder geval niet zomaar weg. Als ik mn oudste van 5,5 zou laten kiezen, slaapt ze nog steeds lepeltje-lepeltje met mij.
Mijn dochter kon dit overdag ook niet. Ze heeft tot zeker 3.5 jaar elke middag in mijn armen geslapen. Ik ging de strijd niet meer aan. Ze is nu een zelfstandige puber van 14.
Is met 3 maanden ook niet van die regeldagen/sprongetje? Als onze dochter die heeft (nu 8 weken) dan krijg ik d'r overdag ook echt niet in d'r bedje terwijl ze er normaal prima in slaapt.. Op dat moment denk ik echt van waaaarom.. maar na een paar dagen soms is het ineens weer over en slaapt ze weer wel in d'r bedje.. het zijn zwaar vermoeiende en slopende dagen..
Ik was daar nooit zo streng in. Onze beide kinderen hebben vaak genoeg in de box geslapen (dat ging veel beter dan alleen op de kamer) of inderdaad in de draagdoek. En ze slapen nu allebei prima op hun eigen kamer hoor. Op een gegeven moment merkten we vanzelf dat het slapen in de box of draagdoek niet meer goed ging, dat ze dan te veel prikkels kregen en niet in slaap vielen of kort & onrustig sliepen. En dan vanaf dat moment ging het slapen in de eigen kamer juist weer beter. Ik weet niet meer waar dat omslagpunt zat (ze zijn inmiddels 6 en bijna 3) maar echt ruim voor de eerste verjaardag sliepen ze sowieso in hun eigen bed overdag.
Erg herkenbaar. Ons mannetje had daarbij veel last van darmkrampjes en kon mede daardoor niet goed in slaap komen én blijven. In de draagdoek bood wel uitkomst, maar na 3 maanden kregen we hem ook daar niet meer in slaap. Gevolg: ernstig slaaptekort, oververmoeidheid. Ook bij ons als ouders.. Als je het niet erg vind dat hij alleen bij / op jou in slaap valt, kun je het laten zoals het is. Maar als het niet meer gaat, zou ik toch maatregelen treffen. Toen we wisten dat de krampen over waren en hij het daarna toch vertikte om te slapen, hebben we hem in zijn bedje gelegd en met een speen in z'n mondje net zolang bij hem gebleven (hand op lijfje) totdat hij stopte met huilen en in slaap viel. Ik vond het vreselijk, hij kon het in het begin wel een uur vol houden! Na een week echter al duidelijk verschil. Nu valt hij binnen 5 minuten zelf in slaap, in z'n eigen bed en zonder te huilen. Wat een verademing. Ik geloofde er eerst niet in, maar ik ben er nu toch wel van overtuigd dat baby's kunnen leren zelf in slaap te vallen. Hij slaapt nu ook veel beter (vaster) en langer. Daardoor wordt hij vrolijk en uitgerust wakker. Misschien heb je geluk als dit proces vanzelf gaat, maar als dit niet zo is, heb je over een paar maanden misschien wel een probleem. Doe wat voor jou goed voelt. Succes!