Ik ben ten einde raad. Onze derde zoon is altijd al een slechte slaper geweest. Als hij in de afgelopen 15 maanden 5x de nacht heeft doorgeslapen is het veel. De andere keren wordt hij 4 tot 6x per nacht wakker en soms houd hij het uren vol. Jullie begrijpen vast wel dat dit ontzettend op breekt en ons energieniveau zeer laag is. Dit hebben we al geprobeerd: -Snachts drinken geven -Laten huilen voor een paar minuten, maar hierdoor wordt hij alleen maar overstuurder en begint te krijsen. -Bij ons op de kamer laten slapen of bij ons is bed -Logeren bij opa en oma daar slaapt hij helemaal niet -Paracetamol voor het slapen gaan -Niet uit bed halen, geen oogcontact en niet praten. Bovenstaande opties werkte allemaal voor een paar dagen, maar daarna waren we weer terug bij af. Laten huilen zijn we beide geen voorstander voor. Ook niet omdat we nog 2 jongens hebben die de kamer naast hem slapen. En mijn moederhart er niet tegen kan. Alleen inslapen doet hij nooit. Hij accepteert geen knuffelbeer. Alleen de hand van mij of mijn man. Deze houd hij vast en kroelt hij mee. Soms duurt dit 10 minuten Overdag slaapt hij 2x op een dag, maar soms ook 1 keer dit maakt geen verschil. Eten doet hij veder goed overdag. Nu heeft hij sinds de geboorte al 4x oorontsteking gehad, waarvan de laatste keer de antibiotica kuur een week geleden is opgegaan. Zou het chronische pijn aan zijn oren kunnen zijn waardoor hij zo slecht slaapt?
Nee nog niet geweest..huisarts wilde het nog even aankijken, maar als hij weer oorontsteking krijgt wordt hij wel doorverwezen. Vandaag maar weer een afspraak proberen te plannen met de huisarts
Jeetje wat pittig! En dat al 15 mnd... Heb je verschil gemerkt met slapen als hij pcm kreeg? Want met oorpijn kan ik me voorstellen dat hij slecht slaapt. Hopen dat je daar uiteindelijk wel duidelijkheid in krijgt. Verder lees ik dat hij alleen in slaap valt met jullie hulp. En misschien is het een idee om juist dat aan te pakken en dan met de overdagdutjes beginnen. Kindjes die niet zelf leren in slapen, kunnen zich ook niet 's nachts zelf in slaap sussen. Mijn jongste is een stuk jonger dan jouw kindje en mijn oudsten hadden nooit problemen met zelf slapen. Maar ik merk dus nu aan mijn jongste dat hij veel onze nabijheid nodig heeft. Hij valt meestal op de arm in slaap. Er zijn fases dat ook dit moeizaam gaat en hij snel wakker schrikt bij het wegleggen en er zijn ook fases dat het juist heel goed gaat en hij zichzelf in slaap kletst. Ik merk dan ook duidelijk verschil in de nachten en ook overdag met de dutjes. Als hij onze hulp nodig heeft en moeizamer in slaap valt is hij 's nachts ook heel onrustig. Als hij zelf in slaap valt of iig heel snel en makkelijk op de arm, slaapt hij 's nachts door en overdag zijn de dutjes dan ook veel langer.
Hier bleken het toch echt de oortjes te zijn, ondanks eerdere vele onderzoeken. Flinke lange kuur gehad, en echt al maanden een flinke doorslaper nu. Vond het zo sneu dat ze er al die tijd last van heeft gehad. We waren echt op. Dus lijkt me zeker de moeite van extra onderzoek waard. Hij huilt echt niet zomaar, dan zit 'm echt wel iets dwars.
Toch weer zijn oortjes. Dit keer een kuur voor 3 dagen in combinatie met paracetamol zetpillen. Dit heeft de waarnemer voorgeschreven als mijn eigen arts terug is ga ik om een doorverwijzingsformulier vragen voor een kno arts. Gisteren is het mijn zoontje gelukt om zonder onze bijzijn in slaap te vallen en dat zonder huilen. Vannacht ben ik 1 x wakker geworden maar dat duurde maar 5a10 minuten en toen was het weer goed.
Ja, bij zo slecht slapen en al zo vaak oorontsteking: verwijzing naar KNO vragen en zorgen dat je daar gezien wordt. Buisjes kunnen een enorm verschil maken!
Dwing gewoon een verwijzing naar de kno arts af bij de huisarts. We betalen allemaal genoeg zorgverzekering dus dit moet gewoon kunnen. In ieder geval, mijn zoon heeft ook altijd veel oorontstekingen gehad, en heeft pas met 2,5 jaar (hij had toen 8 antibioticakuren gehad) buisjes gekregen. Dit heeft voor de oorontstekingen wel geholpen, hij was minder ziek. Maar het slapen was al eerder beter geworden. Je moet zeker zijn oren laten nakijken, maar aan de andere kant is het denk ik ook voor een groot deel de gewoonte om met jullie hand in slaap te vallen. Dit is aangeleerd, en zul je dus ook weer af moeten leren. Ik zou een bedtijd ritueel verzinnen en dan hier strak aan vasthouden. Als hij gaat huilen, bij hem op te kamer blijven en proberen hem gerust te stellen/sussen (zonder hem die hand te geven) en hem zoveel mogelijk in bed te laten. Erbij blijven tot hij in slaap gevallen is en als hij gaat huilen meteen naar hem toe gaan. Het is een investering, i know. Maar dit hebben wij ook zo gedaan bij onze zoon en na een paar dagen was het goed (hij wilde alleen bij ons op schoot in slaap vallen).