Seys centra is gespecialiseerd in het behandelen van zowel eetproblemen als onzindelijkheid. Hebben veel ervaring met zowel verstandelijke beperking als autisme
Ik was zelf heel laat zindelijk. Er is bij mij nooit iets medisch of psychisch vastgesteld, maar ik was wel altijd anders en intelligenter dan de andere kinderen. Ik voelde wel dat ik naar de wc moest, maar ik vond zo veel andere dingen belangrijker. Ik wilde eerst dit nog afmaken of eerst nog dat. Uiteindelijk kon ik het niet meer ophouden. Ik voelde echt de teleurstelling van mijn ouders en ik ben ook naar het ziekenhuis geweest voor allemaal vervelende onderzoeken. Stickers hielpen bij mij ook niet of alleen zo lang als nodig was om te krijgen wat ik kon verdienen. Ik weet niet in hoeverre ik mezelf kan vergelijken met jouw zoon, maar ik had denk ik een andere aanpak geprobeerd (je hebt immers de normale dingen al geprobeerd). Je werkt(e) al met pictogrammen toch? Maak geen pictogram voor naar de wc gaan, maar wel op vaste tijden voor schone kleren. Ik weet niet hoe vaak het mis gaat, maar dan loop je dus het risico (of eigenlijk de kans) dat je je zoon een complimentje kan maken dat het niet nodig is om hem te verschonen. Je maakt het ook zijn eigen verantwoordelijkheid, want waarschijnlijk wil hij helemaal niet steeds nieuwe kleren aan. Het is eigenlijk precies het omgekeerde van wat je wil bereiken, maar ik denk dat ik hierdoor meer getriggerd was om mee (of eigenlijk tegen) te werken. Verder niet negatief brengen, maar gewoon als zijnde de realiteit op dit moment is dat je dan en dan schone kleren aan krijgt.
Er zijn al een boel tips gegeven die ik zelf ook zou geven, ik kan alleen nog delen wat onze ervaringen waren. Mijn zoon was ook niet zindelijk, was een langzaam proces naar 'zonder-luier-overdag', maar toch ging het nooit echt geweldig. Hij bleef eigenlijk wel last houden van broekplassen, wat ook steeds erger werd, dan had ik hem naar WC gestuurd, had hij geplast, en dan 40 min later kon hij zo weer vol in de broek plassen! Ik wist het echt niet meer. Stuurde hem op vaste momenten naar WC, had picto-stappenplan 'hoe-ga-ik-naar-WC' ophangen, hadden luier slechts heel langzaam afgebouwd, etc. En nog ging het vaak fout... Psychiater heeft ons daarop naar de kinderuroloog verwezen (ik weet niet precies wat ze op plas/poeppoli allemaal doen?) toen hij 6,5 jaar was. Deze heeft met redelijk simpel onderzoekjes duidelijk gemaakt wat ik eigenlijk al wist: de prikkel om te plassen wordt niet goed verwerkt, niet goed herkend. Gevolg: hij hield alles op, hij kon niet aanvoelen of hij moest plassen of niet. En als je te lang ophoudt, dan neemt de blaas 'wraak' zoals de uroloog zei. Die gaat dan een eigen leven leiden en samenknijpen wanneer het hem uitkomt (overactief) en dan plas je dus opeens uit het niets in je broek, zonder dat je dit voelde aankomen of kon voorkomen. Mijn zoon verstijfde dan helemaal van ongemak en angst, 'wat overkomt mij nu weer?' en dan werd ik ook nog eens boos ... niet handig. En dan een vicieuze cirkel, nog meer ophouden, nog meer overactiviteit van blaas, nog meer broekplassen... Hij moest getraind worden om te leren 'luisteren' naar zijn lijf. Wij hebben dat gedaan met flink laxeren tot bijna diarree, omdat de poepprikkel vaak 'makkelijker' is dan de plasprikkel en het op die manier makkelijker trainen is van bekkenbodem. Door hem alerter te maken op poepprikkel, zou de plasprikkel vanzelf 'meeliften'. En warempel, dat gebeurde ook. Na een jaar was broekplassen vrijwel verleden tijd (op een sporadisch ongelukje in zeer stressvolle tijden na). Er was dus niets 'medisch' aan de hand, maar het was ook geen kwestie van 'niet willen'. Eerder niet kunnen. Had met ieder vorm van beloningssysteem e.d. helemaal niets kunnen bereiken.
bedankt allemaal voor jullie reacties en adviezen. Ik ga zeker eens overleggen of een kinderuroloog wat zou kunnen zijn. Heb volgende week weer een gesprek met het ggz en dan ga ik met haar overleggen hoe nu verder. Ik heb hem weer een luier om gedaan, want hij gaat nu gewoon helemaal niet meer naar de wc en dan eind van de dag staat hij gewoon in een plas. Picto's maakte hem ook echt niet uit, ondanks dat ik weer helemaal bij het begin begonnen ben. Nogmaals allemaal bedankt voor jullie reacties.
Laat eens een orthopedagoog meekijken. Soms zijn het kleine dingen die je een hele stap vooruit kunnen zetten. Die komen bij je thuis. Ieder kind is verschillend. Wat bij de 1 wel helpt zal bij een ander weer niet werken. Soms is het heel verhelderend als er iemand even over je schouder meekijkt en meedenkt naar een oplossing.
Wij hebben ook problemen met plassen met onze dochter net 6 jaar. Ik dacht dat het te maken had met geen zin. We zijn nu voor de 2 de keer bij de uroloog geweest. Moesten een plas lijst bij houden en een poeplijst. Ze gaat 13 keer per dag plassen soms meerdere keren in een uur.(100 ml per keer plast ze.(de nacht doet ze 2 of 3 plassen ongeveer) poepen om de dag. Ze gaat hier wel naar de wc maar 1 of meerdere ongelukken per dag.(niet elke dag)(als ze moet moet er direct een wc zijn) Ze moest gister op een speciale wc plassen en daarna werd er een echo gemaakt van haar buik. Ze had 89ml geplast en zat nog 89ml in haar blaas. We hebben medicijnen gehad om haar minimaal 1 keer per dag te poepen. Over 3 weken terug komen met weer een plas en poeplijst. Als het niet heeft gewerkt krijgt ze medicijnen om haar blaas tot rust te laten komen en fisio om te ontspannen met het plassen. Ze kan wel droog blijven maar kost haar heel veel moeite omdat ze zo vaak moet.
Ik heb goede ervaringen met accupunctuur op dat gebied! Heel fijn. 3 behandelingen en het kind was zindelijk.