En als je hem dan wakker maakt omdat hij geloof ik heel de Veluwe om aan het zagen os krijg ik te horen; dat kan niet, want ik sliep niet eens. Pfff!!! 😂😂😂
Heel herkenbaar, ben ook heel goed in commenderen tegenwoordig. en als het eten op tafel staat en hij komt niet meteen zitten kan ik hem wel iets aan doen
Ik erger me niet aan zijn geluiden, maar wel soms aan zijn gestress/gedraaf. Mijn man is altijd bezig, bezig, bezig waardoor je de hele tijd tegen zijn rug staat te kletsen, ook al geef je antwoord op iets wat hij zelf gevraagd heeft. Dat valt niet altijd goed bij mij. Ook niet als hij NUUUU iets nodig heeft en mij dan gaat vragen/bellen waar zijn leesbril is/wat het wachtwoord van de mail ook alweer is/hoe heette dat bedrijf ook alweer, dan zeg ik weleens iets als: "Met jou kan ik er vast aan wennen hoe het is om straks een kleintje te hebben, die roept op den duur ook de hele dag om MAAAMAA." Verder ben ik dól op hem, wil hem juist nog vaker knuffelen dan eerst, maar erger ik me kapot aan bepaalde elementen uit mijn omgeving, vaak mensen met wie ik toch al wat moeilijker door één deur kon.
Ohhhh ja dat spant de kroon: 'ik sliep helemaal niet', ehhhh nee hoor lieverd. Vooral blijven geloven😂
hahhah ik kan me soms ook vreselijk irriteren 🙈 soms kan ik hem echt ff niet uitstaan ... Zo erg vind ik dat dan van mezelf. 😐
Haha heel herkenbaar. Maar merk ook iritaties op het werk. Als mensen onnozelen vragen stellen of fouten maken. Reageer ik erg geiriteerd.
Eerste zwangerschap was ik helemaal verliefd en in de wolken van hem. Wilde het liefst de hele tijd op hem kruipen als ik hem zag. Hetzelfde na de bevalling. Zijn uiterlijk, zijn geur, helemaal in zwijm was ik. Nu kan hij echt níks meer goed doen. Maar ja, we zijn ook niet echt meer samen sinds ik weer zwanger ben. Hij wil me terug. Ik twijfel, omdat ik niets meer voor hem voel, maar daarbij me afvraag in hoeverre mijn zwangerschapshormonen van invloed zijn. Ik mis dat gevoel van toen.
Oh mamahartje dat is kl*te! Kan me voorstellen dat je je afvraagt of het je hormonen zijn en dat je het gevoel van de eerste zwangerschap terug wilt. Ik hoop ook dat dat gebeurd. Je komt er denk ik maar op 1 manier achter. Ik herken het een heel klein beetje. Ik vat dingen nu soms wat verkeerd op, reageer wat feller waardoor mn vriend daar ook weer fel op reageert etc en dat hadden we de laatste tijd best wel vaak. Ik heb me serieus afgevraagd of ik het allemaal nog wel zo leuk vond. Slaat nergens op, want ik wil hem absoluut niet kwijt! Hormonen kunnen zeker wel van invloed zijn. Verder moet ik zo lachen om jullie reacties!! Arme mannen hebben wat met ons te doen 😂 Ik maakte mn vriend laatst wakker, omdat hij snurkte..zegt ie "je zeurt, laat me gewoon slapen" ja sukkel, maar dan snurk je en kan ik niet slapen dus nu omdraaien!!
Lieve mamahartje wat is dat naar! Ik zou op dit moment geen spreekwoordelijke deuren sluiten, vooral omdat je twijfels hebt over of het je hormonen zijn die spreken. Maar jij kunt zelf de situatie als beste inschatten. On topic, ik wou dat ik me kon ergeren aan zulke kleine dingen. Wij gaan nu door een rotperiode ivm ziekte van mijn man en zou niets liever willen dan het weer gewoon was. Want ja, ook ik heb me kapot geergerd aan zijn gesnurk en dan was ik niet zwanger
Ik ben echt vaak een verschrikkelijke bitch tegen hem. Merk dat ik vaak al m'n opgehoopte frustraties van de dag op hem uitwerk; dat ik bij hem alleen mijn extreem hormonale psycho zelf durf te zijn Ik verontschuldig me meestal wel nadien hoor, vind het zelf niet leuk maar het gevoel is zo sterk dan!
Wat mij het meeste irriteert is zijn keuzestress bij de namen. We weten het geslacht niet, dus we hadden een lijstje gemaakt met ongeveer 20 namen per geslacht. Hierin telkens zitten schrappen tot we voor beiden nog een top 3 over hadden. In mijn hoofd stonden de namen al vast (had een voorkeur voor 2 namen) en ik dacht dat hij hierover hetzelfde dacht, komt hij gisteren af: ik heb nog even een lijstje gemaakt met namen. Lijstje? We hebben toch een lijstje?! Blijkt dat hij die nu ALLEMAAL niet meer mooi vind Mogen we weer van vooraf aan beginnen. En dit wil ik niet, want in mijn hoofd stonden de namen al vast. Grrrrr...
Was wel herkenbaar tijdens mijn beide zwangerschappen. Overigens was de ergste irritatie bij mij tijdens de zwangerschap van Finley dat mijn vriend naar mijn idee zo vreselijk uit zijn mond meurde.....Van kussen moest ik zowat kokhalsen. (En mijn vriend maar driftig extra tandenpoetsen, de lieverd!) Moet er wel bij vermelden dat ik tijdens de zwangerschap van Finley zware zwangerschapsmisselijkheid/HG had. De minste geur of het minste geluid kon bij mij al een overgeefsessie triggeren.
Ooh ik heb er ook nog eentje.. Als we gezellig samen een film zitten te kijken en hij in slaap valt op de bank. Of nóg erger: als ik tegen mijn zin in iets aan het kijken ben, speciaal voor hem, omdat hij dat zo graag wilde zien.. En puntje bij paaltje meneer dan in slaap valt en ik dat stomme programma zit te kijken! Dan zie ik die ogen alweer dichtvallen en ben ik echt geneigd om hem met een kussen op zijn hoofd te meppen Dat heb ik ook buiten de zwangerschap om hoor, trouwens.. Bijna niks zo irritant als dat ie op de bank in slaap valt, lekker gezellig. Ga dan gewoon lekker je bed in Verder ben ik de laatste week echt aan het omslaan. Ik wil ineens dag en nacht bij hem zijn en tegen hem aanliggen en gewoon lekker knuffelen. En dat terwijl hij voorheen juist bijna verdrietig werd van mijn afstandelijke gedrag.. Echt uitgebreid kussen ofzo hoeft van mij ook weer niet, 1 of 2 kusjes is wel genoeg.. Maar lekker knuffelen en kriebelen enzo, heerlijk! En daar moet hij momenteel ook genoegen mee nemen, haha. Maar heb dus wel echt een beetje weer het verliefde gevoel terug. Zo apart.. Hoop dat we dit na de bevalling kunnen vasthouden, na de geboorte van onze oudste hebben we elkaar letterlijk bijna de tent uitgevochten en waren we elkaar meer dan zat.. Echt ups en downs hier!
Oh dames, ik Ben blij dat ik niet de enige ben haha!! De eetgeluiden vind ik altijd al vreselijk, maar nu kan ik hem af en toe wel vermoorden.... Soms stel ik daarom maar voor om voor de tv te eten, kan ik het geluid harder zetten 😂😂
Haha ik moet echt zo lachen om sommige reacties hier!! Dat verliefde gevoel herken ik eigenlijk niet nu. Bij mn eerste zwangerschap wel, maar toen besprong ik mn vriend ook om de haverklap dat zelfs hij er gek van werd 😂 Pinkstars, wat een rot situatie voor jullie zeg. En dan zit ik me af en toe aan mn vriend te ergeren.... Kan me heel goed voorstellen dat je je maar wat graag zou willen ergeren ipv door zo'n rot periode te gaan. Sterkte!!!
Haha wat een verhalen 😂Ik wil juist alleen maar bij hem zijn en ben super jaloers geworden... mijn man heeft dus wat met mij te stellen, maar hij vindt het wel schattig en is gelukkig lekker nuchter dus kan goed tegen mijn gemiep
Ik heb alleen meer last van lichaamsgeur, terwijl ik dat anders niet heb. Heel vervelend! Komt mijn man te dichtbij, duw ik hem bij wijze weer weg. Jammer maar helaas...