Mijn zoontje net 2 gaat bijna altijd als eerste naar papa toe als hij ons beiden tegelijk ziet en knuffelen doet hij ook meer dan met mij. Ik word hier erg onzeker van, hoe komt dit? en wat kan ik doen? en/of doe ik iets verkeerd. Alvast bedankt voor jullie advies .
Komt wel goed hoor. Hier heeft onze zoon ook een periode dat hij eerder naar papa gaat dan naar mama.. en later is het weer andersom.
Hier zijn het periodes, maar het is echt papa's meisje. Maar zodra ze verdrietig of moe is, dan is mama de beste!
Hier hetzelfde hoor.. Toen ik bevallen was, raakte vriend al snel zn baan kwijt. Ik moest weer werken maar papa was de hele dag thuis. Denk dat dat een grote reden is. Denk dat je er het beste bij neer kunt leggen. Heel erg je best doen en de boel forceren maakt t alleen maar erger.
Uk is net 2.5 en is echt een mama's kindje. Bij verdriet, angst, blijdschap komt hij naar mij, krijg ook de meeste kusjes,knuffels en vind je lief zinnetjes. Onze uk was te vroeg geboren en had verborgen reflux ,ik droeg hem dag en nacht, uren wandelen door het huis en troosten. Omdat ik geen werk meer had bracht ik de meeste tijd met hem door. Weet niet of dat hij zo is omdat we zoveel samen waren maar denk wel dat dit er aan bijdraagt. Mijn man heeft daar veel moeite mee maar het gaat steeds beter, eerst mocht hij niet eens troosten ook al viel hij naast hem en rende hij helemaal naar mij. Ik denk dat kinderen altijd iets meer trekt naar de een of de ander, ik denk wel dat een fijne balans in kan komen.
Hier ook een pappa kindje. Eigenlijk altijd al geweest. Ik vind het niet zo erg. Alleen er was ook een periode dat ik niks mocht doen als papa er was. Want dan moest paapa het doen van mijn dochter. Dat vond ik wel vervelend. Ach. ..gaat vanzelf wel over
Mijn dochtertje had fases dat ze helemaal niet naar papa wilde. Toen ineens alleen maar naar papa. Nu is ze bijna 3 en is het heel wisselend. Het is gewoon een fase, het komt goed!
Als baby wilde mijn zoon echt alleen maar mama. Maar sinds hij pakweg 1,5 jaar is, is hij helemaal idolaat van papa. Hij heeft vanmorgen vanuit zijn bed voor het eerst weer mama geroepen, sinds een half jaar ofzo! Hij roept dus papa, en als ik hem dan uit bed haal en zeg tegen hem "papa is werken" dan wijst hij naar de voordeur en gaat hij even huilen, zo zielig! Maar daarna is het weer goed, en als papa thuis komt, rent hij naar de deur, helemaal blij is hij dan, en dan gaat papa met hem spelen, of hem eten geven. Ik gun het mijn man wel, maar dat komt ook omdat hij zijn andere kinderen Helaas maar eens per 2 weken een weekend ziet, hij mist ze enorm.... Onze zoon maakt dat gemis natuurlijk niet goed, maar het helpt wel een beetje. Hij geniet ontzettend van onze zoon, elk mogelijk moment zijn ze samen, en ik heb mijn momenten met hem als mijn man is werken Ik denk dat elk kind fases heeft waarin ze de emotionele band met beide ouders opbouwen, en dat gaat om en om, en daarna vind het kind daar ook zelf een balans in. Dat komt allemaal vanzelf goed
Overdag trekt mijn zoontje naar mij toe en in de avond naar z'n vader die hem naar bed brengt. Helaas wil hij midden in de nacht ook niks van me weten als hij huilend wakker word ik wordt weggeduwd en hij wil papa.
Ik ben altijd de sjaak hier van mij mag papa ook best een keer hun voorkeur nr 1 worden in de nacht 😆
hier ben ik de favoriet... bij onze jongste is papa juist weer helemaal het einde. hoort erbij denk ik. soms wel jammer, maar doe je niets aan, veranderd vanzelf wel weer
Hier ben ik degene die ALTIJD geroepen word :d helemaal niet leuk voor papa dus ik hoop dat het snel veranderd (dochter is 2)
Mijn zoon is bijna 5, en het begon rond de anderhalf.. Na 4 jaar haal ik mijn schouders maar op.. Ik kan prima met mijn zoon, is niks mis mee. De oudste trok tot 4 jaar ook sterker naar mijn man, maar daarna heel sterk naar mij. De jongste trekt naar zijn vader en blijft dat nog doen, al wordt het wel minder sterk de laatste maanden. Eerder waren er wel drama's als papa niet mee deed. Maar ik wordt nu wel compleet geaccepteerd Of het nou komt omdat de oudste mij claimt (probeer ik te voorkomen), of omdat mijn man qua karakter beter de jongste kan hebben qua gedrag en in de oudste.. Geen idee.. We zeggen hier: we hebben allebei een kind.. En met uitjes proberen we het netjes 50-50 te houden, dus ik ga gerust met de jongste naar de super en mijn man met de oudste naar de markt.
Hey, hier net zo! Aiden trekt ontzettend naar zijn papa toe. Als hij er niet is, ben ik ook goed genoeg hoor, trouwens . Maar zodra papa thuis is, verkiest hij zijn papa boven mij. Finley daarentegen is meer een moederskindje. Die trekt juist weer ontzettend naar mij toe. Dus ook wij hebben hier elk een kind, LOL. Hier zijn het dus geen fases, het IS hier gewoon zo.
Vond het eerst ook niet zo erg maar om nou gewoon bijna weggemept te worden alsof ik een erg eng monster ben vindt ik ook niet leuk...
Hier juist andersom, ons zoontje van 2,5 heeft altijd erg naar mij toegetrokken, papa kan hier al erg lang niks goed doen , is telkens strijd als die 2 bij elkaar zijn. Ik hoop dat dit ooit veranderd want dit is ook niks. Ik.denk dat hier komt omdat mijn zoontje wel een kind is met gebruiksaanwijzing en veel geduld. Mijn vriend heeft dit geduld niet dus ze hangen elkaar de hele dag in de haren. als hij bij mij is gaat t de hele dag goed totdat papa binnen komt dan is het voorbij. we hebben al van alles geprobeerd maar niks werkt. hopen dat het ooit maar overgaat.