Hallo allemaal, Ik ben benieuwd naar jullie meningen en vooral ervaring. Vandaag ben ik voor het eerst gaan baby zwemmen met mijn zoontje. Hij vond het súper leuk. Tot dat hij onderwater mocht. Hij is nu al 14 weken, en zijn reflex waarbij hij automatisch zijn luchtpijp sluit werkt dus niet meer. Zodra hij weer boven kwam was het dus een partij hoesten en proesten en echt paniek. Wel snel weer getroost natuurlijk. Ik schrok hier best van. Toch heb ik het daarna (10 minuten later) nog een keer geprobeerd om te kijken of het minder was. Toen leek hij zich niet meer te verslikken maar wel weer dezelfde paniek en echt naar adem happen. Voel mij er echt rot door. Beide keren heb ik trouwen aangekondigd met: ééééén, tweeee.... Wat mij betreft hoeft hij de volgende keer helemaal niet meer met zijn hoofd onder water, ik wil hem geen trauma aandoen, het gaat er juist om dat hij watervrij wordt. Maar dan is er natuurlijk de groep die roept: "hij moet het leren en hij went snel genoeg". Ik ben dus benieuwd naar de ervaringen van ouders die dit ook hebben meegemaakt. Wat hebben jullie gedaan? Zijn jullie blijven oefenen waarna het uiteindelijk goed ging of juist niet? Mijn gevoel zegt niet meer doen, maar ik wil ook niet dat hij later "nooit" meer met zijn hoofd onder water durft. Daarvoor trouwens veel gespetterd en oren onderwater daar reageert hij niet of positief op, dus het is puur het onderwater gaan. Alvast bedankt!
Gewoon niet doen wanneer je gevoel dat zegt. Hij gaat vast later wel met zijn hoofd onder water hoor. Ik heb zelf ook geen baby zwemmen gehad en ga ook gerust met hoofd onder water niks moet hè. Ze moeten later al meer dan genoeg.
Ik heb mijn zoontje nooit onder water gedaan, en nu nog steeds niet! Ik doe mee met alles behalve het onder water gaan. Dus als je gevoel nee zegt gewoon niet doen.
ja hoor hier ging dat prima. Ik vind dat het idd een kwestie van leren is. Ik vind het sowieso onverstandig om een kindje nooit onder water te doen, dan durven ze straks echt niet meer.
Een kindje "onderwater" doen kan natuurlijk op verschillende manieren, maar echt onder water trekken is wel een vrij heftige methode in mijn ogen, en dat is het bij baby zwemmen. Als het niet fijn is voor jou en je kindje heel erg in paniek raakt zou ik het nog wel proberen, door eerst misschien thuis te oefenen met wat langer onder de douche kop te houden of bij het uitspoelen van de haren een flinke plens over het hoofd te gieten, dan moeten ze namelijk ook even hun adem inhouden, maar is het wel sneller voorbij. Natuurlijk niet als je ziet dat het niet gaat, maar gewoon langzaam aan proberen. mijn idee van baby zwemmen is is dat het leuk moet zijn voor allebei, en als het niet goed voelt of als je kindje echt in paniek is, dan zou ik het niet doen.
Mijn dochter is tot ze op zwemles ging 8 weken geleden nooit koppie onder gegaan in het zwembad. Douchen is al een ramp. Ze zwom nooit graag, ook niet met hoofd boven water. 8 weken terug is ze gestart met zwemles, en ze is vorige week een groep versneld, dus een deel overgeslagen omdat ze het zo goed doet. Ze duikt onder water, gaat door het gat heen, niks aan de hand. Dus ik zou hem lekker boven water houden Maar het kan natuurlijk best zijn dat mijn dochter een uitzondering is, hoor.
Ik heb nooit aan babyzwemmen gedaan en mn oudste is een echte waterrat. Gewoon in bad zitten en op de tijd ging hij vanzelf wel even onder water. Als het niet goed voelt, niet doen. Ik zou persoonlijk mijn kind absoluut niet op zo'n manier onder water trekken als hij er zichtbaar last van heeft/in paniek raakt.
Mijn dochter vond het ook nooit leuk. Daarna flink overstuur en erg hoesten. Na een aantal lessen dus ook niet meer gedaan. Kwam vaker voor zei de zwemjuf.
Mijn dochter vond het de eerste keer ook niet leuk, was 9 a 10 weken trouwens, maar van lieverlee begon ze het minder eng te vinden. Hier werd ze door de badjuf naar mij toe geduwd onder water tijdens het babyzwemmen. Nu duikt ze links en rechts in het diepe als ik niet uitkijk, terwijl ze totaal niet kan zwemmen. Mijn kind is dus compleet watervrij inclusief kopje onder.
Ik kan het me heel goed voorstellen. Voor mij was dit een van de redenen om niet met babyzwemmen mee te doen. Wel ben ik toen mijn jongste 2 was met hem op ouder-kind-zwemmen gegaan. Toen moest hij ook onder water, maar dat kon ik uitleggen en hij kon het zien aankomen. Eerste paar keer vond hij wel eng, maar toen ik het zelf deed en hij zag dat dat goed ging, durfde hij ook. Ik zou het niet doen als je het zelf heel eng vindt, want dat gevoel draag je ook over op je kind. Dus pas doen als je er zelf vertrouwen in hebt dat het goed gaat. Dan voelt je kind ook dat het veilig is en gaat het ook idd goed.
Niets doen waar jezelf niet achter staat maar onze badjuf zei dat het juist goed was dat ze hoesten en proestend boven komen.. dan zou alles werken zoals t moet werken maar hey als jij je er rot om voelt doe je t niet en probeer je t over een paar weken weer. Babyzwemmen is er om samen te genieten. Niet om je zorgen te gaan maken..
Mijn kinderen zijn pas rond 1 jaar een keer gaan zwemmen, nooit onder water geduwd, zijn allebei niet bang voor water, ook met douchen nooit bang geweest. Ik vind babyzwemmen eerlijk gezegd een beetje onzinnig, voor de lol is het leuk maar ik heb niet het idee dat het echt zinvol is. Ben wel gaan peuterzwemmen met de oudste, maar dan hoefden ze niet onder water (alleen een beetje bij het in het water springen, dat gaat natuurlijk vanzelf), en ze vond het hartstikke leuk.
Bedankt voor alle reacties, ik ga gewoon naar mijn gevoel blijven luisteren. In principe ben ik niet bang om hem onder water te doen maar ben ik gewoon geschrokken van zijn (in mijn ogen) heftige reactie. Daar in tegen heb ik geen zin om mij schuldig te moeten voelen als hij elke keer in de paniek schiet. Hier zat ik zelf inderdaad ook al aan te denken, denk dat ik daar eerst eens mee aan de slag ga. Tot nu toe zorgde ik dat zijn gezicht niet onder de douche kwam maar deed ik deze alleen met een washandje af. @Snoopy1979 Je hebt gelijk over het zinvolle aspect denk ik. Het is gewoon een leuke activiteit om samen te doen. Maar deze moet dus wel leuk blijven en geen negatieve lading krijgen. @Lena1982 Ik kan het inderdaad over een paar weken gewoon weer een keer proberen na het "oefenen" onder de douche. Ik vraag mij wel af of de juf gelijk heeft, maar puur omdat het mij logisch lijkt dat je alleen hoest als je water binnen krijgt. En dat is juist niet de bedoeling toch? Maar hier zal misschien een andere theorie achter zitten.
Niet doen als je je er niet goed bij voelt. Ik vind het wennen aan kopje onder prima, maar niet gedwongen. Ieder zijn ding hoor, moet iedereen lekker zelf weten. Ik heb met mijn oudste twee ook nooit baby gezwommen. Oudste is een waterrat, die liever met zijn hoofd onder water zwemt en dingen op gaat duiken. Dochter is voorzichtiger, maar die is net 4. Ben al blij dat ze in het water durft, durfde 2 jaar geleden niet in het zwembad
Wat je in het zwembad nog zou kunnen proberen, dat leren ze je hier op babyzwemmen: Eventjes hard in zn gezichtje blazen voordat je hem onderwater laat. Dan stoppen ze namelijk even met ademen. Werkt soms ook als een kind "vastzit" in een huil.
Als je het niet prettig vind zou ik het niet doen. Ik ben nooit naar baby zwemmen geweest, maar dochter vond het thuis altijd verschrikkelijk om dr haren uit te spoelen onder de douche. In het begin raakte ze echt in paniek. Nu zijn we van de week wezen zwemmen en is ze een paar keer kopje onder gegaan bij de glijbaan, maar ze wou nog een keer. En gisteren gooide ze opeens zelf een bekertje water over haar hoofd in bad. Volgens mij komt het vanzelf wel als ze wat ouder zijn.
Slim, ken ik inderdaad van het huilen! Maar ik vind het geen moeten dus denk niet dat ik het ga toepassen. Maar bedankt voor de tip!
Fijn om te horen dat het goed is gekomen. Ik let er misschien ook overdreven veel op. Mijn moeder heeft namelijk echt watervrees al van kinds af aan. Zij raakt echt in totale paniek bij water in gaar gezicht. Zelfs onder de douche of kraan. Ik vind dat zo heftig, wens dat mijn kind echt niet toe. Mijn man en ik zijn echt waterratten van kinds af aan (volgens mij beide niet naar baby zwemmen geweest). Ik gun het mijn zoontje ook om zo te kunnen genieten van water. Maarja denk niet dat ik er iets over te zeggen heb en op het moment vooral op mijn eigen gevoel af moet gaan.
Je kan je flink heftig verslikken in een druppeltje water wat verkeerd schiet. Natuurlijk is dat schrikken. En natuurlijk is het schrikken als je zonder dat je het weet, ineens onder water gaat. Maar door een paar keer hetzelfde te doen, went het snel, omdat je dan weet wat er komt. En dat leren kinderen snel. Zelfs hele kleine baby's. En dan komt dat afsluitreflex snel weer terug. En natuurlijk is het ook belangijk zelf rustig te blijven- hoe moeilijk dat ook is. Kinderen voelen je haarfijn aan. Maar daarom moet het dus goed voelen als je zelf je kindje onder water neemt. Overigens lees ik over hard onderwater trekken - je kan je kindje ook rustig onder water laten zakken en als je kindje dat een paar keer gedaan heeft, is het heel relaxt om onder water te zijn.
Ik ben misschien tegendraads, maar onze ervaring met babyzwemmen is ook niet zo goed. Ik snap ook niet zo goed waar dat vandaan komt: dat onder water trekken. Mijn gevoel zei toen al dat ik het een beetje vreemd vond, maar omdat iedereen het deed, probeerde ik het ook. Dezelfde reactie dus als jou kindje, ts! Ik ben wel blijven zwemmen met mijn zoon, maar dan lekker poedelen en later steeds meer spelen. Eens per 1 a 2 maanden of zo. Niks geforceerd, geen lessen en richtlijnen. Gewoon samen zwemmen. Hij is nu een enorme waterrat (3 jaar). Sprong afgelopen zomer zo onderwater vanaf de kant, veegde het water uit zijn oogjes en daar kwam een enorme glimlach tevoorschijn. Joepieeeee! zei hij. Daar hebben wij geen lessen voor nodig gehad dus. Aan iets wennen betekend niet altijd dat je fysiek over de grenzen van je kind moet gaan. Bij mijn zoon werkt dat averechts. Onder water gaan kan ook spelenderwijs voorbij komen. Bellen blazen in bad met je mond onder water bijvoorbeeld. Of elkaar wassen met natte washandjes en bekers water over jullie hoofd, en op je rug drijven en oeps! een beetje water over je wangen. Douchen accepteert hij pas zonder tranen sinds hij 1,5 is zo ongeveer. Ik heb me kort geleden nog eens laten verleiden tot peuterzwemmen. We vonden er allebei weer geen bal aan. Ik vond het wel grappig. Wij tweeën die zo niet in dat plaatje pasten haha. Les krijgen moet hij nog jaaaaaren, nu wil ik hem nog lekker de vrijheid gunnen van peuter zijn.