Ik heb ooit in de bijstand ons laatste boodschappen geld uitgeleend, we hadden nog voor een volle week eten in huis en de reden dat familie lid geld nodig had was niet omdat ze geen geld hadden maar omdat "de pinpas het niet meer deed" dus na het weekend zouden we het sowieso direct terug hebben... wekenlange radio stilte ineens gelukkig konden wij bij m'n moeder eten de rest van de maand. Persoon heeft nog vaak voor elkaar gekregen bij m'n man met zelfde soort smoesjes (portemonnee op werk vergeten etc), altijd dingen waardoor je zeker na 2 dagen je geld terug kreeg. Ze wisten dat wij het destijds alleen voor zeer korte tijd konden missen en niet langer vandaar dat ze niet eerlijk waren vermoed ik want anders deden we het niet. Want na elke keer lenen was het wekenlang stil. Nu hebben we genoeg geld en vragen ze nog een aantal keer per jaar maar nu krijgen ze niks meer, en dan zijn ze boos...tja
Dit inderdaad! Als ik het niet heb, kan ik het niet geven. 200 euro is véél geld, maar dan probeer ik nog te helpen door bijv boodschappen met iemand te doen of een tijd bij mij mee kunnen eten. Zo weet ik in elk geval zeker dat iemand te eten heeft gehad. Voor mij maakt het ook niet uit of het een kennis is of familie. Zelfs als er bij mij aan de deur een zwerver zou staan kan hij altijd een bord eten en een warme trui van mij krijgen. De hele wereld kan ik niet redden, maar ik zal nooit iemand zomaar in de kou laten staan en proberen te helpen waar ik kan.
Wij zitten er best warm bij maar ik vind het niet 'maar' 200,-. Daar kunnen wij een hoop van doen. En dan sneu als je zeurt wanneer je het niet terug krijgt? Volgens mij heeft iedereen een andere bankrekening. Voor ons is 200,- misschien wel wat voor jou 20,- is. Dat kan je toch helemaal niet invullen?
Geld uitlenen opzich zou ik het wel doen, maar ik zou de reden waarvoor liever mee oplossen (dus die specifieke rekening betalen of boodschappen doen, of die ene operatie mee betalen, zoiets). Heb te vaak geld geleend waar dan sigaretten van werden gekocht ofzo of er moest op vakantie van gegaan worden en vervolgens zag ik het nooit meer terug. Denk dat ik in mijn leven al meer dan 7000 euro zo ben verloren. Ik ben er dus wel een heel stuk voorzichtiger mee geworden. Ook bij een zielige verhalen op het station over geld voor een treinkaartje. Geld geef ik niet, treinkaartje koop ik met liefde. Maar dat is bijna nooit nodig
nee ik zou het niet doen. leen wel is paar honderd uit aan schoonouders als ze geld nodig hebben maar weet dat ik daar ook terecht zou kunne. zou dit ook doen voor zusjes en ouders etc ook ligt er er aan waar er geld voor geleend moet worden. bijv tickets voor dagje uit, kapper of andere luxe zeg ik al helemaal tot ziens. roken en alcohol is ook luxe en pech. hebben ze geen eten zou ik aanbieden extra te koken ( heb ik voor een vriend lang gedaan, spaarde dan op in de diepvries en kwam hij zondag ophalen voor 7 dg) . ik vind 200 veel geld voor een vrijwel onbekende. gewoon vrienden die ik vaker zie zou ik het al lastig vinden. als ze het niet terug (kunnen ) betalen blijft er toch wrijving en wellicht kost dit je vriendschap. in dit geval is het nog minder contact dan met bijv een buurvrouw in de straat (tenminste ik heb meer contact met mijn buren dan jij beschrijft met deze vrouw) dus nee zou het niet doen. Wellicht kan ze krediet aanvragen op de bank dat ze tijdelijk in de min kan?
Nee klopt. "Zeuren" is ook wat ongelukkig gekozen, omdat het voor iedereen idd anders ligt. Ik denk dat als iemand je om 200 euro vraagt, je wat voor jezelf moet afwegen. Voor mij zou dat zijn: -waarvoor is het? -inschatten hoe goed je die persoon kent met betrekking tot terug betalen. -voor jezelf bepalen of je het waard vind dat de kans erin zit dat je het nooit meer terug ziet. Als iemand die in scheiding ligt en om 200 euro vraagt het wil gebruiken voor een dringende rekening, boodschappen of zelfs Sinterklaascadeaus kopen voor haar kind(eren), dan zou ik het zonder twijfel doen. Omdat ik dan weet dat het goed besteed zou zijn. (ook met de kans dat ik er nooit iets van terug zou zien). Dan zou het voor mij meer waard zijn het gevoel van iemand te hebben geholpen, dan de frustratie dat je het nooit meer terug ziet. 200 euro is ook voor mij veel geld. Ik heb nu recent 400 euro geleend aan een vriendin die in scheiding ligt. Ik kon zelf wel nagaan dat ik dat volgende week niet terug krijg. Ik heb gezegd dat ze zich er geen zorgen over hoeft te maken, dat ze het terug kan betalen hoe en wanneer ze wil. Dat nam de druk weg, en zij hoeft niet bang te zijn dat elke keer dat ik haar zie, ik erover begin. Dat geld komt wel, en anders maar niet. Ik had dat geld ook nooit uitgeleend als ik het zelf niet kon missen, maar het geld kan ik natuurlijk wel ook heel goed gebruiken net als iedereen. Maar voor iedereen is dat anders.
Ik zou alleen geld lenen als ik er vanuit ga dat ik t kan missen en dat ik het dus niet meer terug zie. Als er iets wordt voorgeschoten, betaal ik het meteen terug, maar heb andersom gemerkt dat dat niet altijd zo gaat. Ik ben dan niet direct teleurgesteld door het bedrag maar meer door een belofte die niet wordt nagekomen.
Ze leeft dus van "geld lenen"? En dat geld wat aan haar uitgeleend wordt (want blijkbaar leent ze veel vaker geld als ik je opmerking zo lees....), krijgt men altijd wel keurig weer terug? Indien ja, dan zou ik het overwegen mits ik het geld kon missen. Indien nee, dan zou ik er absoluut niet aan beginnen!
Die vriendin heeft zeker de laatste LINDA. gelezen Gaat ook over geld lenen. Aan vrienden, bekenden, onbekenden.... Ik vind de afsluiter van Linda wel mooi. Dat je geld moet lenen, aan iemand, die je het geld gunt en waarvan je het NIET terug verwacht (alleen als je het kunt missen natuurlijk). Zul je altijd zien, dat je van die mensen altijd het geld terug krijgt. In het geval van TS... Waarom komt ze bij jouw man aan? Waarom kan ze geen geld lenen bij mensen, die dichterbij haar staan? En waarom is een persoonlijke lening geen optie? Als ze die niet kan krijgen, is dat al een reden om op je hoede te zijn. Geldverstrekkers geven meestal alleen geen lening, als ze redelijkerwijs twijfelen of de lener het geld wel kan terug betalen. Ik zou sowieso op mijn hoede zijn. Waar heeft ze het voor nodig? Waarom was ze zo emotioneel? Over dat ze elk jaar mee naar een concert gaat met geleend geld... Als dit iets jaarlijks is, waarom spaart ze er niet voor dan? Want als ze dat niet kan, dan kan ze zo'n lening toch ook niet terug betalen?
Ik zou kijken of jullie haar op een andere manier kunnen helpen. Bv. als ze het geld nodig heeft voor eten, dan geef je haar een tas met boodschappen. Zo iets. Vooral ook omdat je man haar graag wil helpen. Maar dan weet je zeker dat het geld ook echt goed bested wordt, zeg maar. Zelf lenen we regelmatig geld uit, maar eigenlijk altijd aan mensen die dichtbij ons staan en waarvan, zoals iemand anders al schreef, de relatie ons belangrijker is dan het geld. En het is makkelijk gezegd dat je het geld moet uitlenen/weggeven als je het hebt, maar wij werken er ook hard voor? En wij kiezen er voor om te sparen? Dus ja, we hebben vaak wel wat geld, maar dat is ook een kwestie van keuzes maken. Moeten anderen daar dan zomeer van kunnen profiteren? Dat betekent niet dat ik niet begrijp dat er mensen door omstandigheden in de financiele problemen kunnen komen, want dat heb ik van dichtbij gezien, maar het betekent wel dat ik niet zomaar geld uitleen (het verschilt dus per person en waarvoor en als iemand echt in de problemen zit, dan wil ik ook dat die person daar aan gaat werken - in ieder geval na verloop van tijd) en dat ik liever praktisch ondersteun (want een gat vullen door geld te lenen en wie weet dat gat ook wel weer vullen door bij weer iemand te lenen, enz. dat helpt iemand alleen maar verder de afgrond in).
o, ik ben tot pagina 3 gekomen en kom tot de conclusie dat ik dan echt een softie ben. Mits je het geld kan missen, zou ik het wel uitlenen. Als iemand in nood zit, zou ik helpen. Misschien dat familie té dicht bij zit om te vragen (vanwege schaamte) of dat ze niemand kent bij ze geld zou kunnen lenen.
Of ze heeft al teveel geleend bij familie...? Of ben ik heel slecht dat ik dat als mogelijkheid bedenk? (Komt misschien omdat ik iemand kan die in zo'n soort situatie zat...)
Nee hoor, dacht ik ook aan. Ofwel haar naaste omgeving weet dat ze toch niet terug betaalt, of ze weten dat ze het over de balk smijt, of wat dan ook... TS, is er geen gezamenlijke vriend(in), die meer weet van de situatie?
Dit inderdaad ( ik had toch verder moeten lezen dan 3 pagina's ) Zelf heb ik het vroeger tijdens mijn studententijd en begin van mijn loopbaan ook financieel moeilijk gehad. Laag salaris, hoge particuliere huur en ja, ook niet altijd de meest verstandige beslissingen genomen. Ik weet hoe het is om moeilijk rond te kunnen komen, om bang te zijn voor de brievenbus. Gelukkig was ik toen alleen zonder kinderen. Maar ik weet ook hoe fijn het was om vrienden te hebben van wie ik in hoge nood iets kon lenen en ja, ik zorgde dat ik dat terugbetaalde. Van mijn ouders durfde ik dat echt niet te vragen. Niet dat ze dat niet hadden gedaan, maar meer de schaamte. Vandaar dat ik in eerste instantie, als ik het kan missen, het geld zou lenen.
Aan familie en vrienden leen ik gerust geld (niet dat ik geld heb, maar stel dat he? ) Aan (vage) kennissen doe ik dit niet, tenzij ik er geen problemen mee heb dat ik het geld nooit meer terugzie.
Wij hebben ook een familielid (naaste familie zelfs) die elke keer geld leende bij ons. Dan weer voor benzine, dan weer voor een onverwachte apk die ineens hoog uitviel, dan weer voor boodschappen omdat ze anders geen eten had. En ze zei dan: ja, jullie werken allebei en hebben zoveel geld, jullie kunnen het vast wel eventjes missen. En ik betaal jullie terug! Dat deed ze dus nooit. Op een gegeven moment zijn wij opgehouden met geld 'lenen', en wij horen nooit meer wat van haar. Terwijl ze dus naaste familie is! Ze 'leent' gewoon schaamteloos bij haar ouders en betaalt hun nooit terug. Ondertussen gaat ze elk weekend stappen, koopt ontzettend veel nieuwe kleding en gaat vaak uit eten. Als haar geld dan op is, dan klopt ze weer aan bij haar ouders "want anders heb ik deze week helemaal geen eten". Desalniettemin lenen wij nog wel eens geld uit aan vrienden/bekenden. Het ligt uiteraard aan het bedrag en aan de relatie met die vriend. Wij zeggen dan ook altijd: wil je het geld terug of je vriendschap terug? Als je erop rekent dat je het geld nooit meer terug ziet, en dat is het je waard, dan is het prima. En inderdaad, altijd hebben wij het in die gevallen terug gekregen. Kortom: het hangt af van je budget, de relatie met die persoon en of je je geld terug wil hebben.
In dit geval had ik het niet gedaan. Maar aan goede vrienden en familie leen ik altijd geld uit als wij het kunnen missen.
Nee ik leen niet zomaar geld uit. En in dit geval zou ik dat ook njet doen. Maar, in dit geval wil je man het uitlenen. En dan zou ik er niet ten koste van alles voor gaan liggen. Neem aan dat hij ook werkt voor jullie centjes. En 200 euro is ook weer geen enorm bedrag. Dus als hij een keer die bult wil vallen...