hallo ik ben manon ik heb twee kinderen van 6 en 4 jaar en een vinderkindje geboren mt 20 weken. nu zijn we pril zwanger van ons vierde kindje. en ik merk dat ik dit nu heel erg spannend vind omdat we ervaren hebben dat het ook anders kan lopen. we moesten dit niet alleen zelf verwerken maar ook onze kinderen veel uitleggen en ervoor zorgen dat ze het ook begrepen en konden verwerken. ook hun verwachtingen moetsen worden bijgesteld. bij mijn eerste twee zwangerschappen ging alles goed en hadden we totaal geen zorgen (geen weet van het feit dat het ook anders kan gaan) bij mijn derde zwangerschap kreeg ik een eerste bloeding (door een hematoom een bloedstolsel in de baarmoeder, ontstaan na een gesprongen adertje) dit hoefde volgens de vk geen probleem te zijn. maar al gauw kreeg ik weer een bloeding en bleek de hemaotoom te zijn gegroeid, vanaf week 17 werd het erger en erger, ik moest worden opogenomen in het ziekenhuis en heb daar drie weken totale bedrust gekregen, terwijl in full time infuus kreeg en bleef bloedden. op een moment had ik zoveel verloren dat ik zelfs bloedtransfusie nodig had. ik heb mijn kinderen drie weken lang niet kunnen verzorgen en miste ze enorm. ik volede me falen als moeder, ik kon niet voor mijn kinderen zorgen en ook niet voor het kindje in mijn buik. de 20 weken echo wered goedgekeurd en als ik een week lang niet meer zou bloeden mocht ik naar huis (volgend umc utrecht die de uitgebreidde echo deed) wat we positief maar ook vreems vonden aangezien ik door ambulance gebracht en gehaald werd. eenmaal terug in mijn eigen plaatselijke ziekenhuis leek alles rustig en positief. tot de volgende dag rond 4 uur in de avond. de weeen waren begonnen en mijn water brak. er was geen weg terug. mijn kindje was niet klaar en kwa toch ter wereld. ik heb de bevalling heel rustig en zelf gedaan, zelf mijn ventje aangepakt en op mijn buik gelegd. we hebben de kinderen ook meteen laten komen. we hebben mooi afscheid genomen en heb van zijn voetjes afdrukjes gemaakt die ik in de periode erna heb verwerkt tot een bronzenbeeldje. nu ik weer zwanger ben komt alles weer boven. en dat vind ik erg pittig. ook het besef dat het fout kan gaan is nu veel meer aanwezig. hoe gaan jullie hiermee om? ik wil daardoor ook langer uitstellen om te bellem naar vk en ik heb het alleen nog maar verteld tegen mijn beste vriendin. verder durf ik het niet te zeggen, ik ben bang voor negatieve of angstige reacties en daar ben ik nog niet klaar voor, voor mezelf is de eerst gevaren zone rond 9 weken en die wil ik graag eerst voorbij zijn. rond de tijd van 10 weken is het precies een jaar geleden dat mijn derde kindje geboren werd. dat wordt dus emotioneel een lastige periode, en ook geen leuke periode om te vertellen dat er weer een ander kindje in mijn buik groeit, dus wil ik eigenlijk nog langer wachten. tot de kerst ofzo. lijk me een mooi moment. maar ik denk dat ze het al eerder gaan zien, mijn buik is nu al aanwezig en uit de vorige zwangerschappen is mijn ervaring dat ik met 10 weken al positie kleding nodig had.
Hoi lalalamanon, Ik herken je gevoel maar al te goed. Wij ziten in een vergelijkbare situatie. 20 september 2015 heb ik mijn tweeling meisjes moeten afgeven op 20 weken zwangerschap. Wij hebben al een dochter, ze was toen 4. Zij was degene die 'grote zus' zou worden en het verdriet van heel dichtbij heeft meegemaakt. Ik ben ondertussen ook terug zwanger, een dikke 9 weken ondertussen. Er zijn heel veel mensen uit onze omgeving die het al weten, maar we durven het haar nog niet te vertellen... uit angst voor weer een teleurstelling.... we zijn er nog niet over uit hoe we het gaan aanpakken... je ziet mijn buik ondertussen ook al wel, en er staa't een ziekenhuisbed in onze living, maar ze stelt zich voorlopig geen vragen... Hoe ver ben jij nu? Ik heb een heel angstige en mentaal vermoeiende zwangerschap en ben nooit op mijn gemak.. ik ga rond eigenlijk vanuit dat het deze keer ook wel zal mislopen?
kijk maar op mijn banner, morgen. 6 weken. Heb jij al een echo gehad? Heb je een of twee kindjes in je buik. Fijn om iemand tegen te komen die deze situatie begrijpt. Ik ben ook doodmoe en dat zou inderdaad zomaar door de spanning kunnen komen. Onze kinderen willen heel graag nog een baby en dan zeggen ze ook dat ze hopen.dat die langer in de buik groeit zodat ie sterk kanik worden. Mijn oudste heeft autisme en ontwikkelingsachterstand., maar ze is ook heel fijngevoelig en zei met drie weken al dat er een baby in mijn buik was. De week erop reate ik positief. Meteen heel donker streepje. Laats zei ze dat er twee baby's in mijn buik zitten. Of ze daar ook gelijk.in heeft weten we nog niet. Nog niet gebeld voor een eerste afspraak. Misschien denkt ze aan twee baby's omdat het zieltje van haar broertje zo dicht bij ons is. Onze kinderen praten heel veel over hun verloren.broertje. dat is heel fijn want hij.hoort er echt bij. Nu heb ik het de kids nog niet verteld, maar mijn dochter weet het dus al. Ik leg er nog niet de nadruk op. Ik zeg wel dat ze voorzichtig moeten zijn met mijn buik anders kan er geen nieuw kindje komen. En dat dat kindje er al.zit laat ik even achterwege. Durf het aan.familie bog niet te vertellen. Ze zullen wel denken dat we gek zijn om.het weer te proberen. We willen eerst een tijdje verder zijn. Ik wil het eerst aan de kids vertellen voor dat ik het aan anderen vertel. Heb jij het wel verteld aan.familie en wat was hun.reactie?
Hoi Lalalamanon Wat een heftige periode heb je meegemaakt zeg! Kan me heel goed voorstellen dat je nu heel angstig bent. Dat gevoel is hier ook aanwezig. Wij hebben nog geen kindje en bijna 2 jaar geleden besloten om te kijken of het geluk ons gegund ging zijn. Ik was vrij snel zwanger. Dit bleek echter een MA. Ik kreeg pillen mee om de miskraam op te wekken. Een hele hoop gedoe en een week of 2, 3 later ben ik toch een curettage gehad. Heel heftig. Ik was blij dat mijn vriend er was. Heb heel veel steun aan hem gehad. Enkele maanden later was ik weer zwanger. Ook nu bleek het een MA. Na mijn eerdere ervaring direct gekozen voor een curettage. De operatie en het lichamelijke herstel verliep goed. Mentaal weer een klap natuurlijk, maar gelukkig hebben mijn vriend en ik veel gepraat. We wilden zo graag een kindje, dus vrij snel weer geprobeerd. Ook nu weer vrij snel zwanger. Bij de eerste echo bleek dat het op schema lag en leefde, maar dat het in mijn eileider zat. Vrij zeldzaam volgens de gynaecoloog. Kindje incl. Eileider verwijderd. Na deze klap bleek onze kinderwens nog steeds erg groot en dus besloten we te kijken of het weer zou lukken. Immers maar 1 eileider zou geen belemmering moeten zijn. Dit bleek het geval want ook nu was ik na een paar maanden weer zwanger. Maar ook nu was het een bbz. Een hele hoop gedoe gehad om er goed naar te laten kijken (ik eiste een echo, werd gedaan door een co en ze heeft geen bloed laten prikken. Ze zag niks in mijn baarmoeder en stuurde me weer naar huis, ondanks verschrikkelijke eenzijdige buikpijn...). Later bij de gynaecoloog zelf geweest en hij zag dat het niet goed was. Ik moest weer geopereerd worden. Hij had opdracht gegeven om een besparende operatie te doen, mits dat alles er goed genoeg uit zag. Dit was gelukkig het geval. Hierna besloten mijn vriend en Ik om het even een tijdje te laten. Een hoop gedoe met werk zorgde ook voor stress. We wilden dat eerst oplossen voor we het weer zouden proberen. Enkele.maanden later begon het toch weer te kriebelen en besloten we te kijken wat er zou gebeuren (een maand of 4 geleden denk ik) Afgelopen week zaten we in het buitenland en ik zou ongesteld moeten worden. Dit gebeurde echter niet. Alle andere keren heb ik ergens in de eerste weken wel bloedverlies.gehad, maar nu helemaal niet gelukkig. Toen we weer thuis waren, heb ik getest en die was knap positief. Super blij natuurlijk, maar ook erg eng. Ik voel niet zoveel. Afgelopen week een keer super misselijk geweest halverwege een bord warm eten maar verder merk ik niet zoveel. Borsten doen wel zeer, maar niet altijd even erg. Dan ben ik steeds weer bang. Ik moet volgende week naar het ziekenhuis voor een eerste echo. De gynaecoloog gaat dan kijken of het op de juiste plek zit. Ik ben onwijs bang, maar ik houd me vast aan het feit dat ik nog geen bloedverlies heb gehad. Hopelijk gaat het bij ons allemaal goed deze keer! Ik ga duimen. (Sorry voor mijn lange verhaal)
Jeetje wat heftig en wat ben je al lang bezig. Ik begrijp dat daardoor de kinderwens steeds groter wordt. Ik hoop dat alles goed zit en blijft gaan. Ik heb volgende week dinsdagochtend mijn.eerste echo. Toch wel spannend om dat allemaal weer te herbeleven. Ik ben.evht kotsmisselijk deze week dus de hormonen zijn duidelijk aanwezig. Bij vorige zwangerschappen merkte ik er pas wat van met 9 weken en nu al met 6. En ben.er goed naar van. Maar dat heb ik.er graag voor over. Hou. Je me op de hoogte ?
Het is zeker spannend. Dat heb ik ook. Ik vind het met name vreemd dat ik afgelopen zaterdag nog wel een keer tegen heugelijke en meug mijn eten op heb gegeten en dat valt nu allemaal wel mee eigenlijk. Niet extreem misselijk ofzo. Ik zou nu zo rond de 5 weken moeten zijn. Ik weet ook dat de symptomen pas rond een week of 6, 7 kunnen komen, maar het is zo gek allemaal. Ik weet ook niet hoe een goede zwangerschap moet voelen zeg maar. Elke keer als ik weinig symptomen had, bleek het niet goed. Dus een beetje zorgen maak ik me wel. Maar van de andere kant....Alles kan nog en geen bloed is goed zeg maar... Ik kan me goed voorstellen dat het vervelend is dat je je zo naar voelt ik wil best wat van die narigheid overnemen ik moet ook dinsdag. Nog ff een weekje nagelbijten...houd je op de hoogte
Bij mij voelde elke zwangerschap anders, ik merkte er nooit wat van. Pas na 9 weken begon ik beetje een rare smaak in mijn mond te krijgen en werd ik eerder moe. Dus je hoeft evht niet meteen boven de pot te hangen. Maar zoals ik het deze keer meemaak heb ik nog nooit zo vroeg en zo erg meegemaakt. Mijn dochtertje zei al dat er twee baby's waren. Ik dacht toen wel dat zou dan wel die extreme symptomen verklaren. Mijn test is ook.nog mooit zo duidelijk geweest. En dan teste ik met 5 weken nog een licht streepje. Nu 1 of 2 dagen overtijd en.streepje net zo donker als de test streep. We hebbem.onze kids.nog.niks verteld, maar mijn.dochter zei drie weken voor mijn nod al dat er een baby was in mijn buik. Ze voelt dat heel goed aan. Daarna heegt ze dit nog aantal keer gezegd en.ze had gelijk! Nu heeft ze een.paar x gezegd dat er twee baby's waren. Dus wie weet heeft ze weer gelijk. We wachten.het maar af
Bizar lijkt me dat, als je dochter er zeker van is dat het er 2 zijn...en sowieso dat ze al zei dat je zanger zou zijn. Zeker als dat dan blijkt te kloppen! Hier is net trouwens een beetje bloed gesignaleerd...kan mssn van de innesteling nog zijn, want het was niet extreem veel ofzo, alleen met afvegen. Maar de hoop is nu wel weer behoorlijk de kop in gedrukt. Mijn vriend is nog positief. Als het niet veel is, hoeft het niks te betekenen en kan het van innesteling zijn. Maar ik weet nu al dat de komende week erg lang gaat duren...ik moet dinsdag ook voor een echo...zucht...het zal toch niet weer mis zijn
Jeetje wat spannend. Maar een innestelingsbloeding moet toch rond 3 a 4 weken zitteb, daarna maakt je lichaam toch pas hcg aan en als je al eerder positief test dan.is de innesteling tocg al geweest. Of kun je ook een late innesteling hebben. Is het bruijn (oud) bloed misschien? Of juist helder? Wel erg spannend, ik hoop dat je het een.beetje volhoud tot volgende week. Mijn dochter wist dat ik zwanger was na de bevruchting(week 2) zeg maar, in de week van de innesteling (week 3) zei ze: waar is mijn zusje? Toen ik antwoordde met die heb je niet. Zei ze: die is in.joue buik En met week 4. 2 gestest zeg maar
Het was vrij helder bloed. Maar echt maar 1x en niet extreem veel. Niet nog een keer gehad gelukkig. Ben nog wel een beetje bang. Maar geen buikpijn is verder een goed teken dus daar houd ik aan vast. Niet echt meer misselijk geweest en borsten doen ook niet echt meer extreem zeer...maar goed...we houden goede hoop Mijn vriend voelt nu dat ik zwanger ben. Zelfs in zijn buik zegt ie. Heel bijzonder. Best lullig...alle andere keren voelde hij ook was en dat was mis. Maar nu is het echt heel anders zegt ie. Hoe gaat het bij jou.
Hoi Lalalamanon Hoe gaat het met je? Ben je al voor de eerste echo geweest? En hoe was dat? Ik net terug uit het ziekenhuis. Het zit op de goede plek! Wat een opluchting was dat! Volgens de berekeningen zou het 6+1 zijn, maar als mijn cyclus wat langer is, kan het ook net wat achter lopen. Het is iig ongeveer 5.5 weken, want er was al hartactiviteit. Het was nog te pril om te kunnen meten, maar de gynaecoloog was heel positief. Ik mocht kiezen of Ik volgende week al terug wilde voor nog een echo, of over 2 weken. We hebben ervoor gekozen over 2 weken. Mocht het toch nog mis gaan, gaat het dat toch wel. Ik hoop dat het goed blijft groeien en niet net als de 2e keer. Maar toen was de 1e echo eigenlijk al niet goed op schema. Dat was nu wel het geval gelukkig! De opluchting overheerst maar ben toch nog wel wat gereserveerd blij. Hoop dat het bij jou ook allemaal goed gaat!
Fijn dat alles toy zover goed gaat! Gisteravond zei mijn dochter voor het slapen gaan ineens tegen me; morgen krijgt mijn zusje pijn he. En aangezien ze niks wist van onze afspraak vond ik dit wel even svhrikken. Ze wist eerder dat ik zwanger was dan wijzelf. Ik geloof dat ze echt een sterke band heeft en dit babytje kan aanvoelen. Ik schrok en ging even.op onderzoek uit wat echo's doen met een babu en ik wist al dat dat niet leuk was, maar schrok toch van mijn onderzoek. Ik twijfelde dus heel erg of ik nu al die echo zou doen of niet. Gisteravond en vanochtend zocht ik contact met het zieltje in.mijn buik en vertekde wat er ging gebeuren en dat het heel kort xou zijn. Dat voelde voor mij goed. Ik vroeg de vk of ze heel snel wilde kijken en niet langer dan nodig, omdat ik de baby niet te lang wilde blootstellen aan de geluidsgolven. Dat begreep ze. Heel snel gekeken en er was hartactiviteit. Zat op de goede plek en ook hebben we een afdrukje van de echo. Ik bem blij dat het zo kort was vooral omdat het.nog zo pril is. Er is dus ook geen.meting en geen schatting gedaan. Ik ga dus maar even.uit van mijn eigen.berekening en dan ben.ik dus 7 weken en aantal dagen (zie banner)
Hee hoe gaat het? Heb je deze week je tweede echo? En heb je nog bloedverlies gehad? Ik ben deze hele week al ziek (griep) ik moet verschrikkelijk hoesten tot ik ervan.ga spugen. Er staat dan zoveel spanning op mijn lijf dat ik.soms bang beng dat ik er een.bloeding van zou kunnen krijgen. De vorige zwangerschap begon ik een bloeding te krijgen met 9 weken. Dus dit is wel een spannende tijd.
Hee! Het gaat eigenlijk vrij goed. Weinig kwaaltjes. Geen bloedverlies meer gehad gelukkig. Merkte vanmorgen dat ik niet zoveel last meer heb van mijn borsten. Dat maakt me dan wel weer onzeker mja...geen bloed is nog steeds goed. Gaan we iig vanuit. Ben afgelopen week wel echt 2x een dag thuis geweest. Merk dan wel dat ik de dag erna weinig klachten heb. Dus misschien heeft dat er ook iets mee te maken. Maar toch maakt het me wel onzeker. Volgende week donderdag hebben we weer een echo. Erg spannende week dus weer! Vervelend dat er zoveel spanning in je lijf zit. Maar kan me goed voorstellen hoe je je voelt als het de vorige keer ook rond deze periode mis is gegaan. Ik duim voor je dat het goed blijft plakken! En de zorgen over bloedverlies zijn er hier ook wel hoor. Heb jij al een nieuwe echo gehad of maakt het wachten daarop nog extra spannend?
Nee ik heb pas weer rond 11 weken weer een echo. Nu eerst zorgen dat die griep over gaat en goed rusten. Mijn borsten zijn groter en zwaarder, maar doet ook lang niet meer zo zeer. Maar dat is normaal, je lichaam went er wel aan. Ik zit niet perse te wachten op een echo. Gisteren zelfs gebeld of ik niet een week later kon. Maar die stond al vol. Dus toch maar de oude afspraak laten staan. Ik hoop dat je volgende week een mooie echo krijgt
Hee Lalalamanon Hoe gaat het? Is de griep inmiddels verdwenen? Hoe gaat het verder met je? Hier alles prima! Vanmorgen een echo gehad en alles was helemaal goed gelukkig! Mooi sterk hartje, kleine was goed gegroeid sinds de laatste keer. 18.8mm nu. Pffff ben zo blij! We mogen over 1.5 week weer. Dan bij onze eigen gynaecoloog. Maar voor nu genieten we iig onwijs van het goede nieuws
Ja ik ben weer iets opgeknapt, maar nog steeds niet helemaal fit. Fijn dat je echo goed was, ben.je zelf naar je gyn gegaan of weer doorverwezen. Ik wilde liever bij de verloskundige. Ze zijn met zijn tweeën en dat vond ik erg prettig en vertrouwd. Ik heb ook aangegeven dat ik.niet naar de gyn wil. Tenzij het moet natuurlijk. Maar voor nu.was alles goed en geen reden.om door te verwijzen. Ik heb volgende week dinsdag weer een afspraak staan, ik denk dat ze dan ook kijken naar de uitgerekende datum. Ik denk zelf 21 juni. En deze vrijdag gaan we het aan onze kinderen vertellen, dat zullen ze super leukvinden. Dit weekend vertellen we het aan onze ouders. Dat vind ik wel spannend. Ik zie een beetje op tegen de reactie. Ik hoop op positieve reacties want dat kan ik wel gebruiken. Maandag vertel ik het op mijn werk aan mijn naaste collega's Heb jij het al verteld aan de mensen om je heen?
Oja nog iets, ik ben nu.op de helft vanevtijd dat ik.vorige keer zwanger was. En.om deze tijd vorig jaar lag ik.in het ziekenhuis vanwege ernstige bloedingen. Dat besefte ik me ineens toen we met de kids naar de Sint optocht gingen kijken en bedacht me ineens dat ik me die van.vorig jaar niet kon herinnerem. Nou toen lag ik dus al in.het zh. Best raar om dat te beseffen. En op 3 dec is mijn zoontje geboren dus dan willen we nog ietd doen om.hem te herdenken en de dag erna 4 december vieren we pakjesavond. Rare tijd gaan we tegemoet. Maar wel met nog een wondertje in mijn buik. Ik hoop dat het goed gegroeid
Hoe gaat het met je? Hier alles goed, inmiddels 13 weken en het gaat allemaal nog goed. De griep is over. Nog steeds misselijk en spugen maar ik kom genoeg aan ( beetje teveel zelfs) Mijn 20 weken echo is halverwege januari. Dat is volgende mnd al. Ik ben benieuwd naar jou
Hee Lalalamanon. Goed om te horen dat het goed gaat! Hier gaat het ook prima! Bijna 12 weken en voleinding me goed. Wel nog moe maar dat is natuurlijk niet heel gek. We hoeven niet meer naar het ziekenhuis. Dinsdag hebben we 12 weken echo en combinatietest. Wel een beetje spannend maar heb er alle vertrouwen in. Goed te horen dat de griep over is! Griep is al vervelend en al helemaal als je zwanger bent. De 28e hebben we weer een afspraak bij de Vk en hebben dan als het goed is de uitslag van de combinatietest. Gaat helemaal goedkomen met ons 😊