Mijn vriend en ik zitten in een dilemma. We zijn morgen 4 weken zwanger na onze eerste IUI poging. Onze families weten dat we hier mee bezig zijn, hebben alles verteld en wisten ook wanneer we de IUI hadden. Logisch dat we nu dus al telkens vragen krijgen hoe het is. Met 6 weken krijgen we een echo. Van de ene kant wil ik wachten met vertellen tot we de echo gehad hebben. Maar omdat ze telkens vragen vind ik het ook wel leuk om het nu al te zeggen. We weten dat er nog heel veel mis kan gaan, maar als het mis zou gaan dan hebben we natuurlijk ook steun aan de familie. Wat vinden jullie?
Ik ben jaren terug ook zwanger geraakt via IUI. Ik hielt gewoon het volgende aan: als het mis gaat aan wie zou ik dat dan willen vertellen, aan wie zou ik dan steun hebben. Aan die mensen hebben we het eerder verteld. Na de eerste echo ( met 7 weken) aan vrienden, pas na de 12 weken echo aan de rest van de wereld (werk en bekende)
Wij hebben het ook meteen aan een select groepje verteld toen we na de 5e iui poging zwanger bleken te zijn. Na alle huilbuien en teleurstellingen wilde ik het van de daken schreeuwen Daarnaast vond ik ook dat die mensen die de emotionele rollercoaster hebben meebeleefd door mijn hormoonschommelingen het een soort van verdienden om dit al zo vroeg met ons te delen ofzo. Gefeliciteerd met je zwangerschap! Nu lekker genieten.
Als je ze ook zo op de hoogte hebt gehouden van het traject zou ik het ook gewoon al vertellen, je bent toch superblij, dan wil je het graag vertellen. Daarbij, stel je voor dat het mis zou gaan, zou je ook steun van hun willen en zou je het alsnog vertellen.. Ik zou het dus lekker vertellen
Ik ben na de 6e IUI zwanger geraakt en hebben het gewoon verteld aan de mensen dicht om ons heen. We waren heel open over ons traject en we waren al bezig met voorbereiding op ivf en ook dat wisten de meeste. Mijn motto was: samen blij en bij een miskraam samen huilen. Gelukkig was t huilen niet nodig. Volgende week ben ik precies 7 jaar samen met mijn man en 2,5 jaar getrouwd. We hebben die dag een echo en als t goed is maken we t dan helemaal openbaar😊. Gewoon doen waar jij je goed bij voelt... iedereen moet t voor zichzelf bepalen. En veel plezier met vertellen (wanneer dat ook is)
Hier ook alle keren meteen verteld na iui of icsi. Met de miskramen hadden we daardoor veel steun aan de families maar ook nu in de zwangerschap veel steun. Wat vrienden hebben we rond de 8 -10 weken verteld en de hele wereld met 14 weken. (Werk en Facebook enz)
Toen ik zwanger was heb ik het gelijk aan m'n moeder, schoonouders en ((schoon)zusjes verteld. Zij wisten dat we bezig waren en wij vinden het ook fijn om het te delen wanneer het niet goed zou gaan. De rest van de wereld hebben we Hero angstaanjagend verteld na de eerste echo. Gewoon doen waar jullie je goed bij voelen meid. Oh en gefeliciteerd natuurlijk!!! Super fijn dat het eindelijk gelukt is
Ook ik ben na een heel hormoontraject zwanger geraakt door iui en kon het echt niet voor me houden en heb het dezelfde dag nog aan mijn ouders en twee beste vriendinnen verteld! Ze leefden al zolang met ons mee dus wilde het heel graag met ze delen, ook wetende dat ze er voor me zouden zijn als het mis zou gaan wat gelukkig niet gebeurd is! Gefeliciteerd trouwens!!