Ik ben nu 26 weken zwanger en ik merk dat vanaf het moment dat ik wist dat ik zwanger was tot nu toe, ik voornamelijk bezig ben geweest met de toekomst. Ik krijg de laatste tijd vaak van anderen te horen "geniet er echt van, want het is zo voorbij" of "koester het want je gaat het zo missen als je kindje is geboren". Terwijl ik voor mijn gevoel alleen maar het einddoel voor ogen heb. Ik probeer uiteraard zoveel mogelijk te genieten van het zwanger zijn en het groeien van een kindje in mijn buik, maar toch ben ik elke dag wel bezig met de komst van ons kindje en niet zozeer met de zwangerschap zelf. Ik vraag mij af hoe andere vrouwen dit hebben ervaren tijdens hun zwangerschap en daarna? Hoe zorg jij er voor dat je intens geniet van de zwangerschap en dat je niet alleen bezig bent met aftellen naar de uitgerekende datum?
Ik moet zeggen dat ik het ook heb deze zwangerschap, het kan me allemaal niet snel genoeg gaan. Maar dit is dan ook ons derde kindje, heb weinig tijd om te genieten voor mijn gevoel, ben altijd druk met die mannen Is het jullie eerste kindje? Die zwangerschap vond ik wel heel bijzonder.. Alle spulletjes kopen. Lekker aan het kamertje prullen. Ben je daar al aan begonnen? Misschien dat dat helpt met het genieten.. Misschien een 3d pretecho plannen nog. Vond ik ook heel mooi.
niet iedereen heeft evenveel met zwanger zijn. uiteindelijk wordt je ook zwanger met het einddoel voor ogen toch? ik vind dat helemaal niet vreemd. zwanger zijn is leuk maar soms ook heel lastig en zo vind ik het na de geboorte ook. een baby krijgen is fantstisch maar ook vaak zwaar. ik geniet van de echo's en het bewegen als je het kindje eenmaal voelt, maar het sneller moe zijn etc vind ik soms verschrikkelijk. dus alleen maar genieten doet bijna niemand denk ik. heb mijn dikke buik ook nooit gemist was zo druk met andere dingen haha
Ik heb achteraf wat " spijt" dat ik minder heb genoten dan dat ik heb gedaan.Ik had ook niet helemaal een onbezorgde zwangerschap va 23 weken maar was idd bezig met als het maar goed komt en de toekomst. De zwangerschap is voorbij gevlogen dus mijn tip probeer er meer van te genieten want ondanks dat ik een kleine heb rondkruipen heb ik soms wel van had ik maar....
Het gevoel dat het je niet snel genoeg kan gaan dat heb ik dus ook. Het is inderdaad ons eerste kindje, dus wat dat betreft heb ik ook geen idee hoe het gaat voelen/wat ik kan verwachten. Het kamertje is hier al af maar ik ben wel elke dag daar even aan het tutten met de kleertjes etc. De 3D echo hebben wij ook al gehad, was echt fantastisch om te zien. Maakt het wachten alleen nog wel nog lastiger haha.
Wat ontzettend naar dat je geen onbezorgde zwangerschap hebt gehad. Dan begrijp ik dat je voornaamste doel/zorg is dat alles gewoon goed gaat met de kleine. Ik hoop dat alles nu wel oké is?
Je hebt inderdaad gelijk, niet iedereen heeft evenveel met zwanger zijn. Ik vind het hartstikke leuk en mooi dat het ons toch gegund is om op deze manier een kindje te krijgen, ik koester dat ook enorm. Maar ik kan ook niet wachten totdat ze er straks is, ben sowieso een ongeduldig type wat dat soort dingen betreft.
Zwanger en genieten ging voor mij gewoon echt niet samen. Te veel en te heftige kwaaltjes, enorme inbreuk op mijn leven, mijn lijf... Ik heb dus gewoon (ongeduldig) afgeteld, zwanger zijn was echt een middel tot het doel. Had wel graag een betere/makkelijkere zwangerschap gehad, zodat genieten een reële optie was geweest, maar ja, het is zoals het is. En na die 9 maanden afzien kan ik nu (hopelijk) levenslang genieten van het resultaat ...
Ik probeer echt iedere dag een momentje te pakken dat ik even 'bewust' stil staan ij het zwanger zijn. Heb ook zeker mijn mindere dagen, maar tot nu toe heb ik echt wel 95% van mijn zwangerschap bewust kunnen genieten. Ik vind het echt magisch en allemaal zo mooi. De gedachte of ik ooit voor de tweede keer zwanger kan en wil worden, maakt mij wel onzeker. Dat dit misschien de eerste en misschien wel de laatste keer kan zijn..
Dat gebod gij zult genieten kan ik in geen boekje terugvinden hoor. Tegenwoordig moet alles al hoe gekker hoe beter. Spectaculair aankondiging dat je zwanger bent, gender reveal party, babyshower, meest excentrieke naam, kraamfeest. Ik wordt al moe als ik er aan denk. Je zou je schuldig gaan voelen als je niet extreem geniet , niet op een roze wolk zit , geen hippe opvoeding geeft en alles verantwoord koopt en eet. Onbewust leggen we elkaar een enorme druk op. Tuurlijk, zwanger zijn is speciaal maar ook een heel natuurlijk proces waar naast de leuke zaken, je krijgt een kind ook minder leuke zaken vastzitten. En die roze wolk is er vaak maar ook met zo vaak niet. Blijf gewoon jezelf en luister naar alle goede raad maar volg vooral je eigen gevoel.
Heb je een speciale manier om er even bewust bij stil te staan? Misschien moet ik ook maar zo'n momentje gaan inplannen op de dag. Het is zeker een magisch iets en ben met je eens dat het zo iets wonderlijks is. Ik denk als ik later terugkijk ik ook wel van mening zal zijn dat ik er van genoten heb maar om nou te zeggen dat zodra ik ons kindje in mijn armen heb ik terug verlang naar deze periode, dat heb ik niet echt... Hier inderdaad ook de gedachte dat dit wellicht de eerste en laatste keer is dat ik zwanger ben. Helaas legt dat voor mijn gevoel wel iets meer druk op het willen genieten van elk moment.
En als je nu elke avond (of ochtend, wat voor jou prettig is) even je handen op je buik ligt en bewust voelt zeg maar? En als Je dat fijn vind ook een paar keer plannen met je man en samen je handen op je buik? Dat kreeg ik als tip om er bewust mee bezig te zijn / van te genieten. Hier speelt nog vooral ongeloof en onzekerheid (gaat het nog wel goed, ik voel nog niks en). Maar elke avond lig ik 10 min met m'n handen op m'n buik, in bed en zo bewust voelen van m'n buik, m'n baarmoeder. En vind het toch fijn! En verder tel ik ook af, naar 20 weken echo, naar 24 weken mijlpaal en zeg ik nog steeds "als alles goed gaat, dan.."
Dat is inderdaad een goede tip. Ik voel wel vaker aan mijn buik en maak ook wel vaak contact maar dat is toch meestal even snel tussendoor als ze druk aan het trappen is. Ik denk dat ik inderdaad maar eens ga proberen om elke avond even bewust contact te maken, dat combineer ik dan denk ik met het moment dat ik even in haar kamertje rondhang. Kan ik direct mijn buik even insmeren met zwangerschapsolie want dat schiet er helaas nog wel eens bij in haha. Bedankt voor de tip. Ik wens jou een hele voorspoedige zwangerschap en een wolk van een baby! Wat een weg hebben jullie afgelegd zeg!
Ik snap ook niet hoe ze op die roze wolk komen hoor. Tuurlijk hardstikke blij dat we op natuurlijke wijze zonder hulp zwanger mochten worden en dat het zo goed gaat met de kleine, maar intussen kunnen die laatste weken me niet snel genoeg gaan. Ik ben al maanden verschrikkelijk moe, slaap al weken niet met een ukkie die elke nacht 6 uur lang workouts inpland en overdag is ze ook druk aan t trappen op zenuwen van mn benen (voetligging en ruimte). Mijn moeder had altijd zoiets van "zwanger zijn is zooooo leuk" maar die zag me gisteren toen de kleine even flink tekeer ging en snapt nu ECHT dat ik die mening niet deel. Ik stel me er op in dat die kleine meid het helemaal waard is, maar het traject zelf kan me echt gestolen worden ookal weet ik dat het NOG erger kan. Als ze lief schuifelt met dr arm of been is het wel schattig maar vaak komt daar een flinke trap achteraan dat is een beetje jammer. Nog even volhouden dus, het is voor een prachtig doel tenslotte. Kunnen we straks weer genieten van: op de buik slapen, met volle opluchting plassen in plaats van keer op keer die kleine beetjes, geen onverwachte aanslagen van binnenuit, weer dingen kunnen plannen zonder "onder voorbehoud van normale nachtrust". Eenmaal dat weer gewend wordt die zwangerschap vast wel weer bijzonder.
Ik herken het gevoel.. het kan niet snel genoeg gaan. Ik heb maar gewoon geaccepteerd dat ik niet de persoon ben die van het zwanger zijn kan genieten. Natuurlijk ben ik enorm blij dat ik zwanger ben en kan ook echt wel genieten van de mooie momenten wanneer de kleine reageert op mijn aanraking etc. Maar ik vind het zwanger zijn best zwaar en er komt zo veel op je af...
Ik heb nu wel een heel zware zwangerschap maar besef me heel goed dat ik nog geen klagen heb want gezond en gelukkig. M'n vorige zwangerschappen waren zorgelozer en dit is gewoon kei hard werken en een enorme aanslag op m'n lichaam. Maar elke avond masseer ik m'n buik in waar de kindjes op reageren. Als ik in de baby kamer kom en al die spulletjes door m'n handen laat gaan, denk over ons gezin straks... Kijk naar die mooie buik, dan ben ik heel gelukkig en trots! En ik put ook veel energie uit de verbaasde blikken dat ik met 34 weken zwangerschap van een tweeling nog probeer 1x per dag naar school te fietsen!
Misschien heb je hier wat aan (ik kwam er ook pas tijdens mn verlof voldoende voor tot rust ) -Een pufcursus volgen vanwege de contacten en bewust zijn van je zwangerschap -Een goede fotograaf uitzoeken en een zwangerschapsshoot inplannen. Die foto's zijn zo fijn om te hebben, want er komt een moment dat je niet meer geloofd dat dat kindje in je buik zat. -Elke avond en ochtend je buik inmasseren met lotion. Helpt ook tegen striae zeggen ze. -Als je alleen bent, op je rug liggen met opgetrokken benen. Zo comfortabel mogelijk. Handen op je buik en een (kinder)liedje zingen voor je kindje. -Pinpas pakken en gaan shoppen. (mijn persoonlijke favoriet ) -Een zwangerschapsoutfit aanschaffen waarvan je eigenlijk denkt: voor die korte tijd is dat veeeeeeel te duur. En vervolgens showen met je prachtige zwangere lijf!
Ik kreeg er best stekels van als mensen dat zeiden in het begin.. Ik ben tot de 24 weken doods en doodsbang geweest om ons ventje te verliezen. Alles wat ik kocht, was in mijn hoofd onder voorbehoud. Elk schopje koesterde ik enorm, omdat ik bang was dat ik vanzelf een keer wakker werd uit mn slaap.. En dan zeiden mensen ' je moet wel genieten he' En vroeg ik me af waarvan.. De angst.. Verdriet.. ik weet het niet.. Tuurlijk genoot, en geniet ik van het feit dat er een klein manneke in mn buik zit. Maar zwanger zijn vind ik niks aan. Ik heb constant pijn, en tot de 24 weken maakte dit mij onwijs bang. Nu gelukkig niet meer, maar 'genieten' vind ik het absoluut niet. Ik hou van dat ventje, en ik kan niet wachten hem te zien. Ik ga elke dag een paar keer liggen en maak dan contact via mn buik, hij komt dan naar mn hand en zo knuffelen we dan. Heerlijk. Maar dat ik er dus echt van geniet, heb ik pas een week of 7....
Ik ben eigenlijk pas echt gaan genieten toen ik wist dat de 20-weken echo goed was. En nu zit ik middenin een vervelende periode om andere redenen dan de zwangerschap. Voor mij is het bewust bezig zijn met mijn kindje echt een genietmoment. Dit kan midden in de nacht zijn of 's avonds, dan neem ik elke dag zeker wel even tijd om mijn handen om haar heen te leggen en te voelen hoe ze beweegt. En als ze me overdag trapt, dan vind ik het ook fijn, echt een soort geheim bondgenootschap dat we hebben
Zwangerschap was voor mij een middel, geen doel zeg maar. Ik vond er eerlijk gezegd niet zo veel aan. Dus toen ik eindelijk na 3 jaar zwanger was, was dat meer van: hehe als alles goed gaat dan hebben we eindelijk over 9 maanden eenn kleintje in onze armen. Puf cursus enzo was ook allemaal niet aan mij besteed en heb ik dus ook niet gedaan. Zwangerschap shoot, nee waarom zou ik. Die dikke buik missen? nooit last van gehad. Het enige wat ik echt leuk vond aan de zwangerschap was als je de baby voelde bewegen. Al had ik op een gegeven moment gekneusde ribben, dus toen was "het getrappel" ook niet echt heel fijn. Bij de eerste zwangerschap dacht ik nog dat het ook meespeelde dat mijn vader en schoonvader beide ongeneselijk ziek waren. Maar bij de tweede zwanerschap genoot ik ook niet van het zwanger zijn. Van mn kinderen geniet ik wel hoor. Maar zwangerschap, nee nooit van genoten en ook nooit echt gesnapt waar andere dan zo van genieten.