Iets regelen voor de kinderen en gaan. Het is nu hun dag, niet die van jou. Ik las dat iemand schreef dat ze niet ging want haar kids horen bij haar. Daar gaat het toch helemaal niet om?? Mijn vriendin ging trouwen en twijfelde ook of er kinderen mochten komen. Gelukkig was het ok, anders had ik toch echt wat geregeld voor mijn 3 mnd oude, borstgevoede baby. Mijn oudste hed ik sowieso niet meegenomen. Het is toch de dag van het bruidspaar? Straks net bij het ja-woord krijgt zo'n kind een tantrum van het stilzitten/zijn. Fijn...
Ik ben zelf ooit eens uitgenodigd op een bruiloft (die van mijn neef), waar ik niet naar toe ben gegaan. En de rest van de familie vertikte het om alleen naar de receptie te gaan. Er was dus uiteindelijk van onze kant echt niemand. Hij ging trouwen met een enorm omhooggevallen kapsoneskind. Zij keek enorm op zijn (en mijn ) familie neer, al kwamen ze wel altijd naar verjaardagen. Toen ze trouwden mochten van zijn kant ooms en tantes alleen op de receptie komen: enveloppe afgeven, bruid bewonderen en weer opdonderen.....De familie van de bruid was wel uitgenodigd voor het feest. Ik, mijn twee broers en mijn moeder (die ze 2x had gezien en die geen familie was, want gescheiden van mijn vader, die een biologische oom van de bruidegom was ) waren overigens wel uitgenodigd op het feest, als enige dus van de hele familie...... Vlak voor de bruiloft vertelde de bruid dat dat kwam omdat mijn moeder "van de goede kant van de familie was", doelend op mijn moeders familie achtergrond Kouwe kak! Uiteraard zijn wij ook niet geweest. Overigens zijn mijn ooms en tantes van mijn vader zijn kant "gewone mensen". Normaal en netjes, geen asotypes of zo. Maar mevrouw vond ze dus wel te min om ze op haar feest te laten komen :x
Ja daarom. Maar als mijn vriend dan zou oppassen zou ik vragen of ik een andere plus 1 mee zou mogen nemen (als ik daar verder niemand zou kennen) maar dat heeft een andere reden.
Oké... stel je voor je zus of goede vriendin kan inderdaad geen kinderen krijgen, en je weet dat dit haar heel veel pijn doet. Of ze is een kind verloren, kan ook nog... En je weet dat ze eigenlijk op haar eigen trouwdag niet geconfronteerd wil worden met deze pijn. Ze wil lekker die ene dag op een roze wolk zitten. Zorgeloos genieten. Maar ze weet ook hoe jij daar over denkt, dus ze zegt er niks van. Er staat dus niet op de uitnodiging, dat kinderen niet welkom zijn. Dus jij gaat naar haar bruiloft. Met heel je gezin. Happy happy joy joy. En terwijl jij aan het genieten bent, zie je je haar regelmatig met pijn in haar ogen jullie kant op kijken. En als jullie weken later samen de foto's bekijken, zie je het verdriet weer in haar ogen. Maar ja... maakt niet uit toch? Want het is belangrijker dat jouw kinderen erbij konden zijn.
toen wij gingen trouwen was onze dochter 6 jaar mijn broer en zus hebben kinderen en al onze vrienden ook. Wij hebben van te voren besproken hoe we dit wilden gaan aanpakken, onze dochter was er natuurlijk de hele dag bij, het was ook HAAR feest want zoals ze zelf zei tegen iedereen "WIJ gaan trouwen" Alle kinderen bij elkaar opgeteld kwamen we op 13 kinderen die er de hele dag bij zouden horen, variërend in leeftijd van 2 tot 15 ongeveer. Wij hebben overal besproken dat er 13 kinderen bij zouden zijn en we daar rekening mee wilden/moesten houden. De kinderen hebben zich super vermaakt en hebben lekker gespeeld, frietjes en taart gegeten en filmpjes gekeken. Ik kan me evengoed levendig voorstellen dat er mensen zijn die het niet zien zitten om op hun trouwdag de hele dag kinderen om zich heen te hebben en deze dus niet uitnodigen. Wij vonden het geweldig, het zijn kinderen van onze familie en vrienden en die horen er voor ons 100% bij, ook als ze tijdens het ja woord liggen te rollen over de rode loper in het stadhuis. Daarbij kwam ook nog dat er in totaal 180 kinderen van mijn werk, buiten hebben staan zingen voor ons bij het stadhuis, echt geweldig, wat een feest!!
Op sommige plaatsen horen kinderen niet thuis, vind ik, tenzij het de direct naaste familie betreft. Vorige week had ik een crematie en toen had iemand zijn/haar kinderen ( peuter en dreumes) meegenomen tijdens de ceremonie. Ik denk dat iedereen zich wel een voorstelling ervan kan maken hoe een peuter vooral, zich kan gaan gedragen als hij/zij een tijd lang stil moet zijn en zitten dit leidde tot een huilbui ( tijdens een preek en muziek) van de peuter waarbij zij ook haar broertje aanstak en de vader uiteindelijk maar met de kinderen de zaal verliet. Het was in ieder geval een zeer ongemakkelijke en ongepaste situatie. Ook bij een bruiloft vind ik kleine kinderen absoluut niet thuishoren, tenzij het bruidspaar de ouders zijn van de kinderen.
Die pijn, dat verdriet wordt heus niet minder, of dat nu op alleen die trouwdag is of de rest van het jaar. dus nee, ik vind dat raar. Dat betekend voor mij nl dat zij daar op andere momenten het ook moeilijk mee heeft. En het dan net zo goed confronterend is. Dat is gewoon zo. óók die andere keren dat ze me ziet. Ik vind het dan dus raar dat ze er dan het hele jaar wel er mee om kan (moet) gaan, maar dan met haar trouwdag niet. Daarbij vraag ik me serieus af, hoeveel ze dan werkelijk om mijn kinderen geeft, als deze niet welkom zijn op haar belangrijkste dag. Het gaat er dus niet om dat ik haar verdriet niet zie, ook niet dat ik dat niet erg vind (want dat vind ik wel), maar meer omdat ik zoiets heb van: hoe rot ook, normaal kun je er ook wel mee omgaan, je zult wel moeten, dus waarom dan deze dag niet?
Dus als het bruidspaar oom en tante zijn van meerdere kinderen, ben jij van mening dat die niet uitgenodigd horen te worden? En het kind bij de crematie, was dat dan geen naast familielid? Een kleinkind bijv? Want ook die horen er in mijn ogen ook gewoon bij.
Ik denk dat het heel persoonlijk is hoe je dat ervaart en hoe je daar instaat. Volgens mij geven mijn vriendinnen veel om mijn kinderen en weten ze hoe belangrijk ze voor mij zijn, maar feesten, verjaardagen, bruiloften zonder kinderen vind ik prima, ik voel me niet beledigd, ik krijg niet het gevoel dat mijn kinderen er niet bijhoren, ik zie het gewoon als een feest zonder kinderen in het algemeen, omdat degene die een feest dat fijner vindt. Dat ik moeder ben en dat mijn kinderen bij mij horen en belangrijk voor me zijn, dat kunnen ze vast zelf wel bedenken, maar ik ben niet vergroeid met ze. Voor iemand die ongewenst kinderloos is, verwacht ik ook niet dat ze dat op haar bruiloft maar uit gedachten zet, vaak zal het toch wel op zo'n dag extra door je heen gaan, je gaat trouwen met de man waar je graag kinderen mee had willen hebben, een gezin start in veel gevallen nog steeds met een huwelijk. Dan zou ik haar het liefst een onbezorgde dag gunnen.
Juist, iedere dag, ieder moment moet ze er al mee omgaan.. moeilijk genoeg lijkt me. En dat wil ze dan misschien één dagje, op haar speciale dag, eens een keer niet moeten, of in ieder geval iets minder dan op alle andere dagen.
Een bruiloft is niet voor ieder stel dat gaat trouwen een familieaangelegenheid. Ik ben ook op bruiloften geweest waar s avonds getrouwd werd met daarna een lekker dans feest. Allemaal veel te laat voor kinderen. Er zijn zoveel manieren om te trouwen.
Ik vind het eigenlijk andersom. Ik vind het egoïstisch van jou dat jij niet één dag je kinderen thuis kan laten als je vriendin zich zo voelt.Wat weet jij nou over de gevoelens van een ander? Zij betaald alles, het is HAAR dag. Dan mag ze ook besluiten wie er komt. Dat ze je kinderen een dagje niet erbij wil hebben zegt niet dat ze je kinderen afwijst maar alleen dat zij haar dag anders wil invullen. Dat jij die éne dag niet eens aan haar kan denken, ik zou juist als bruid dan mijn vriendschap met JOU verbreken!
Een bruiloft is een speciale dag voor degene die gaan trouwen. Everything should go their way. En als je vind dat je daar iets over te zeggen hebt you should check your privilege.
Ik vind dat het aan het bruidspaar is wie zij uitnodigen. Dat is mijn mening en dat mag ik vinden. En wat de crematie betreft: nee, dat waren geen naaste familieleden, niet eens familie zelfs.
Inderdaad, ik heb nooit problemen gehad met de kindjes van mijn vriendinnen an sich. Maar het was mijn trouwdag en die had ik dolgraag met dikke buik of baby/peuter/kleuter willen beleven. Het complete plaatje. En dan zoveel kindjes bij elkaar is gewoon erg confronterend. Gelukkig waren mijn vriendinnen wél zo begripvol, een aantal van hen heeft btw ook in de mm gezeten.. Daarbij was mijn bruiloft totaal niet geschikt voor kinderen, maar dat terzijde. Als ik nu een uitnodiging zou krijgen zou ik ook geen moeite hebben mijn dochter thuis te laten, het is de wens van het bruidspaar om hun dag in te delen zoals zij dat willen.
Ik vind deze reactie wel erg tekend. Je zult er wel mee moeten omgaan, dus ook op de belangrijkste dag van je leven?!? Serieus? Ik vind dit nogal egoistisch overkomen. Het is haar dag en mag zij dit op deze ene dag niet gewoon zelf bepalen? Het is haar dag en niet die van jou. Is het niet meer dan normaal dat je dit een lieve vriendin gunt? Ik begrijp echt niet, waarom je dit zo op jezelf betrekt en het zo lastig is om je te verplaatsen in een ander. Een vriendschap is niet alleen nemen, maar ook geven, ondanks dat je het wellicht niet helemaal begrijpt.
Grappig eigenlijk. Als iemand van zp trouwt en hier een topic over opent zal er vooral gezegd worden; "het is jouw feest, doe zoals jij het wilt". Kijk ook maar naar het kersttopic op dit moment, jij moet vooral doen wat jij wil. Alleen als we uitgenodigd worden voor een bruiloft is het "mijn manier of anders niet". Net als laatst bij een buitenlandse bruiloft-topic. Dus iedereen moet zich aanpassen aan de wensen van iedere topicstarter hier? Kom op zeg. Pas je eens aan aan goede vrienden en familie.
Jouw bericht is heel herkenbaar, ik moet zeggen dat het gevoel wat ik had voor ik eindelijk zwanger raakte weer helemaal opgerakeld is door dit topic. Ik was juist dol op die kindjes van mijn vriendinnen, maar dat neemt het verdriet niet weg dat er was. Ik was blij dat mijn vriendinnen waren zwanger geraakt, Ik gunde dat rotgevoel, eenzaamheid, angst niemand. Maar ik denk dat als je nooit voor een 1e kindje in die rotmolen hebt gezeten je nooit helemaal kunt begrijpen hoe dat voelt. Ik hoop btw dat jij ook zwanger zult raken, wat een mooi gebaar van je vriendinnen ❤️
Nou dit idd! Ik vind het nogal brutaal hoe het verwoord is. Je moet er altijd mee zien te dealen, dus dan maar ook op je bruiloft. Mag zij dat voor zichzelf bepalen? Voor mij zou iemand met zo'n uitspraak echt niet tot m'n vriendenkring behoren. Alles maar op jezelf betrekken en totaal geen empathie tonen. Als jouw kinderen er maar bij zijn hé. Hoe een ander dat ervaart, doet er niet toe😐
Ik kan er werkelijkwaar niet bij dat wanneer je voor een bruiloft wordt uitgenodigd waar verder geen kinderen zullen zijn, om wat voor reden dan ook, je dan niet gaat omdat 'jij' perse je kinderen er bij wilt hebben. Gaat het om een pasgeboren baby die ook nog borstvoeding krijgt is er neem ik aan wel wat ruimte voor overleg, zeker als het goeie vrienden betreft...die uitzondering hebben wij in ieder geval wel gemaakt. Is de reden van geen kinderen uitnodigen omdat het bruidspaar het pijnlijk vindt om al die 'gelukkige' gezinnetjes te zien dan is dat hun goed recht. Ik lees hier vaak genoeg dingen als 'jou dag, jou regels' maar dat is blijkbaar makkelijker gezegd dan er mee om te gaan. Ikzelf heb overigens een aantal kraambezoekjes aan me voorbij laten gaan, er was een moment in m'n leven dat ik het echt niet kon opbrengen m'n glimlach op te zetten...ben blij dat dat mij door deze vergeven is.