Hoi, Mijn dochter is een erg introvert, verlegen meisje. Uiteraard benoemen we dit niet (want dan versterk je het), maar we merken het wel erg. Ze vindt veel dingen spannend en zoekt dan steun bij haar knuffel. Ze gaat twee dagen naar het kinderdagverblijf en sinds een paar weken naar de 3+ groep van de peuterspeelzaal. Dit laatste doen we omdat we denken dat het een goede voorbereiding is op de basisschool én omdat het in hetzelfde lokaal zit als de BSO straks en dan de overgang misschien wat minder groot zal zijn (aangezien ze veranderingen erg spannend vindt). Vanochtend werd ik op de peuterspeelzaal aangesproken door de peuterleidster. Ze vroeg me hoe ze om moest gaan met dat knuffeltje. Wat mij betreft hoort die knuffel thuis in bed en in de rugzak op het kdv of de peuterspeelzaal. Maar ze zit er pas 3 weken en als ze het knuffeltje nodig heeft mag ze die van mij wel even hebben. De peuterleidster zei dat dit wel een 3+ groep is en dat kinderen zich ook zo horen te gedragen. Ik was daar wel een beetje van van slag, want mijn dochter loopt in andere dingen dus weer erg voor. Qua praten etc. De meeste denken dat ze al lang en breed op school zit. Met dat knuffeltje zijn wij thuis ook wel 'streng', maar we snapten ook wel dat ze die nu even nodig heeft. (wat vinden jullie?) Verder zei de peuterleidster dat verlegen gedrag niet erg is, maar dat ze wel willen dat ze mondiger moet worden en meer voor zichzelf op moet komen. Dat je met kat-uit-de-boom-kijken het niet gaat redden in deze maatschappij etc etc. Ik weet niet zo goed wat ik nu wil met dit topic. Maar ik ben zelf een beetje boos op die peuterleidster. Natuurlijk wil ik ook dat mijn dochter voor zichzelf op leert komen. Maar is het nu zó vreselijk als een kind introvert is? We hoeven toch niet allemaal superextravert te zijn. Misschien reageer ik nu een beetje overgevoelig hoor, maar het schoot bij mij een beetje verkeerd. Wij zien ook dat ze verlegen is (ben ik ook) en juist daarom stimuleren we dat ze naar de peuterspeelzaal gaat etc.
Wat betreft het knuffeltje zou ik wel streng zijn en het in de rugzak doen. Eventueel de afspraak voor nu; 5 minuutjes met knuffel, daarna gaat hij in de tas. Maar de opmerking over het niet redden in de maatschappij zou bij mij niet goed vallen. Een kind van 3 heeft nog tijd en ruimte zat om mondiger te worden. Dit kunnen ze beter op een positieve manier stimuleren, bijv. door haar actief bij dingen te betrekken. En niet door gelijk met zulke overdreven uitspraken te komen.
Mijn jongste is bijna 4 en totaal niet introvert (eerder het tegenovergestelde, haha). Toch heeft hij ook graag iets van thuis mee naar het kinderdagverblijf, zelfs al komt hij daar al bijna 3 jaar inmiddels en heeft hij het er geweldig naar zijn zin. Hij vindt het fijn dat er iets van thuis bij hem is en in zijn bakje ligt. Dat kan een knuffel zijn, maar ook een zaklamp bijv. Wij doen het nu zo dat hij iets mee mag nemen naar binnen en vast mag houden terwijl ik er ben. Als ik dan wegga dan doe ik of de leidster het in zijn bakje. Voor hem is dat nu prima. Mijn oudste was meer een verlegen jongetje en ook erg gehecht aan zijn knuffel. Daar deden we dit ook zo mee. Toen hij naar school ging, wou hij zijn knuffel ook mee. We hebben toen wel uitgelegd, dat knuffels niet in de klas mogen komen op school, maar dat hij hem wel in zijn tas mee mocht nemen en in de tas mocht laten zitten. Hij vond dat wel even moeilijk, maar toch ging het wel goed (wel consequent zijn daarin, dus niet toch toegeven). Na een paar weken mocht de knuffel thuis blijven. Misschien kun je het op die manier een beetje afbouwen. Dus eerst even mee naar binnen en dan in de tas, daarna in de tas laten en daarna thuis laten. En over het introvert zijn zelf: lekker laten kletsen. Ik ben 36 en nog steeds heel introvert, verlegen en stil in groepen. Als dat in je zit, krijg je het er echt niet uit hoor. In de loop van de jaren kan een kind of volwassene leren om er mee te leven, om toch je mondje te roeren, ook al wil je niet of voel je de behoefte niet. Je kunt ook leren om assertiever te zijn, al moet ik het elke keer uit mijn tenen omhoog trekken als ik die assertiviteit nodig heb. Maar je leert het niet in 3 weken tijd op een nieuwe peuterschool. Dat kost echt veel meer tijd.
Ik vind het heel begrijpelijk dat ze steun zoekt bij het knuffeltje. Mijn dochter was net zo. Ze vond school vreselijk spannend! Ze heeft het knuffeltje lange tijd mee gehad en dat was geen enkel probleem. De ervaring leert dat kindjes hem na het begin vd dag snel vergeten zodra ze op hun gemak zijn en dan ging het knuffeltje in de 'meeneembak' en aan einde dag mee naar huis. Ik vind die opmerkingen dan ook wel ver gaan. Mijn jongste heeft trouwens op Kdv ook vaak knuffeltje mee en daar zijn ze strenger en moet die gelijk in het bakje, als ze moe of verdrietig zijn mag die er even uit. De reden hier achter is dat andere kindjes er anders ook mee gaan/willen spelen en de kindjes dan vaak boosmwotfrn omdat het van hun is..
Ach gut. Het eerste wat in mij opkomt is; wat zijn ze hard! Ik snap het knuffeltjes verhaal. Wellicht helpt het om haar te zeggen dat ze bij binnenkomst even het knuffeltje vast mag houden tijdens de kring ofzo en dat deze daarna in de tas moet. Daarna kunnen jullie toe gaan werken naar knuffeltje even mee, maar als de kring start in de tas ect. En het dan zo afbouwen. Die opmerking over de maatschappij zou bij bij ook echt verkeerd vallen! Ze is 3 jaar, doe eens even normaal! Er zijn diverse types en leerstijlen OOK in de maatschappij. Zij is daar om dat soort dingen te leren. Dus laat ze ipv het vingertje zo te wijzen eens kijken hoe zij de sociaal emotionele ontwikkeling samen met jullie kunnen bevorderen op een manier wat bij jullie meisje past ipv de houding welke ze nu aan neemt.
Dat laatste is denk ik ook waarom ik er zo gevoelig op reageer. Ik krijg het gevoel dat ze bepaalde dingen van haar eisen (mondig zijn etc) en dat de manier waarop ze dat doen er voor zorgt dat ze omgeving onveilig ervaart. En dan komt ze nooit los. Terwijl ze bij mensen die ze een beetje kent honderduit kletst en zingt etc. Maar goed, mijn man denkt dat die peuterleidster zich gewoon ongelukkig uitdrukt en dat het juist goed is dat ze naar de peuterspeelzaal gaat. Hij gaat haar zo ophalen (ik zit op kantoor) en bespreekt het nog even met de peuterleidster.
Even ter aanvulling. Thuis slaapt de knuffel in haar bed en pakken we hem alleen als ze erg moe is. Soms valt ze dan nog op de bank in slaap. Bij het kinderdagverblijf heeft ze die in het begin, maar leggen we hem samen in het mandje als ik weg ga. Bij de psz vind ik ook dat dat zo zou moeten, maar ze gaat nu pas voor de 3e keer en ze vindt het echt nog wel spannend met al die andere kindjes en andere leidsters.
Dit is natuurlijk ook heel goed mogelijk. En eerlijk gezegd hoop ik dat dit het geval is en dat ze niet echt zo'n raar denkbeeld heeft
Nou, met die opmerkingen die die peuterleidster maakt, kan ik me voorstellen dat je kindje troost gaat zoeken bij de knuffel. Die peuterleidster lijkt me erg veel te verwachten van een peutertje. Ze vergelijkt een peuter met een kleuter danwel een basisschoolleerling in mijn ogen. Terwijl daar dus wel degelijk verschil in zit! Heeft die leidster alleen hoge verwachtingen qua karakter van een kind of ook wat het kind doet qua tekenen, plakken, knippen en dat soort dingen? Moeten ze dat ook al op het niveau kleuter doen? Die indruk krijg ik namelijk wel een beetje. Ze komt nogal streng over en dat is beangstigend voor een peuter.
Hier zocht onze jongste ook steun in een knuffeltje. Dat was helemaal geen probleem. Op een gegeven moment ging de knuffel (of haar doekje) op het randje en had ze hem dus niet meer vast, later ging de knuffel in een mandje en nog later bleef de knuffel in de gang bij de kapstok wachten. Hierin volgden ze haar gewoon. En wat betreft de rest.. Wow. Ik zou echt niet blij worden van dergelijke opmerkingen. Ja, sommige kinderen zijn stiller en introverter, maar dat is niet direct de garantie op het moeilijk krijg in de maatschappij. Ze is 3, heeft nog alle tijd om zich te ontwikkelen en ik denk dat een juf die zich zo opstelt helemaal niet bijdraagt aan een groei op dit gebied
Ik herken het zó! Mijn dochter was ook enorm verlegen en introvert. Zocht ook houvast aan vertrouwde dingen (zoals knuffel). Wij hebben met haar afgesproken dat knuffeltjes niet mee mogen naar de basisschool. Dat gaf haar houvast. Ze wist vanaf wanneer het niet meer mocht. Op de creche/psz vind ik het onzin dat ze zo omgaan met je dochter. Geef haar lekker dat knuffeltje. Ze is nog zó jong. Ter geruststelling; mijn dochter is inmiddels 11 jaar. Enne...verlegen/introvert? Nee hoor. Het is een hele zelfstandige meid die zich prima redt in de huidige maatschappij. Dus dat argument van die leidster slaat echt nergens op.
Dit gevoel krijg ik dus ook. En ze stelt zelf nogal hoge eisen aan zichzelf. Verdrietig als iets niet lukt (puzzeltje of zo). En als er dan zo'n leidster is, wordt ze alleen maar meer onzeker volgens mij. Wij proberen daar zo goed mogelijk in te steunen en door juist niet dingen van haar te verwachten. Mijn man heeft haar vanochtend opgehaald en de betreffende peuterleidster had gezegd dat heel goed was gegaan en dat ze heel hard mee had gezongen. De andere leidster was juist naar mijn man toegekomen om te zeggen dat ze erg pienter is voor haar leeftijd en de spelletjes als eerste door had. Verder was mijn man ook een beetje gepikeerd dat hij nooit iets heeft gehoord (behalve dat het goed ging) en dat de eerste keer dat ik haar breng ik meteen een heel verhaal te horen krijg.
Leidsters met dit soort uitspraken zouden voor mij direct aanleiding zijn om te stoppen op die psz. Je dochter is meer dan goed zoals ze is. Ze is zo. Ik vind dat je naar je gevoel moet luisteren en voor je dochter met opkomen door haar weg te halen bij dit soort bekrompen, angstige mensen.
Je dochter is 3, niet 13! Waar maakt ze zich druk om, wat een kortzichtige denkwijze van die leidster.
Dit is ook wel weer een beetje overdreven... er bestaat ook nog zoiets als erover praten en verwachtingen afstemmen. Om nu gelijk je kind van de psz af te halen na 1 "slecht" gesprek. Problemen zijn er om op te lossen, niet om uit de weg te gaan.
Onze man is ook erg op zichzelf en vindt het moeilijk om voor zichzelf op te komen. Van de leidsters krijgt hij juist hulp daarbij. Bijvoorbeeld als ze zien dat een ander kindje iets afpakt en hij het niet terug durft te pakken, dan helpen ze hem dat te leren. Dat veroordelende toontje van jullie leidster begrijp ik dus niet. Zij kan juist een rol spelen in het mondiger worden (áls dat nodig is!). Beetje apart dus om er al meteen een stempel op te drukken en te doen alsof jullie kind het staks reuze moeilijk gaat hebben. We kunnen niet allemaal leiders zijn, wat een onzin.
onze dochter heeft in groep 1 ook nog haar knuffeltje. word geen probleem van gemaakt. ze is nog nieuw daar en dan is het juist een fijne houdvast. daarnaast had ze die altijd op de psz? terwijl ze toch al 4 is. idd vind ik haar wel wat veel verwachten. elk kindje is anders en kan zich altijd nog ontwikkelen.
Ik vind het ook wel een beetje hoge verwachtingen. Hier toevallig zoontje vandaag voor het eerst naar de psz gebracht en hier vroegen ze juist of hij iets van een speentje of knuffel had waar hij aan gehecht was, zodat hij daar evt. troost uit kon halen als hij het even moeilijk had. Nu heeft hij dat niet en is hij in dat opzicht een 'makkelijk' kind, maar ik vind het niet meer dan normaal. Ik dacht vanmorgen ook bij mezelf, nu breng ik mijn peuter van nog geen 2,5 zomaar bij mensen en kinderen die hij helemaal niet kent, om daar eens even 3 uur te gaan spelen. Dat is nogal wat voor een kind, waarvan je ook mag aannemen dat ze nog niet helemaal begrijpen wat er gebeurd. Als je merkt dat ze straks gewend is, kan je het vanzelf wat afbouwen, dus knuffeltje wel meenemen, maar in de tas laten zitten bv. zoals anderen ook al aangaven. En wat betreft het feit dat ze verlegen is en wat 'kat uit de boom kijkerig', dat kan allemaal nog veranderen, maar dat hoeft niet nu. En misschien veranderd het niet, tja... dat kan soms dan lastig zijn, maar daar moeten jullie dan een weg in zien te vinden met haar en ik vind niet dat het aan de leidsters is om haar eens even te veranderen. Ik zou vragen om een verhelderend gesprek en daarin ook je eigen mening duidelijk uitspreken. Wellicht benoemde de juf het ook anders dan ze bedoelde, maar als ik zo je berichtje lees kwam het niet zo aardig over. Oh trouwens, hier werd vanmorgen bij de peuterspeelzaal gezegd dat ze een kindje altijd 3 maanden geven om te wennen en hun plekje te vinden in de groep. Pas na die tijd gaan ze evt. ook een kindje hier en daar wat sturen. Eerst maar eens kijken hoe een kindje is en doet.
Jeetje wat een troela van een leidster. Zoiets hoor je gewoon niet te zeggen. Ieder kindje is anders en dat maakt iedereen uniek Ik werk ook op een peutergroep. Veel peuters hebben in het begin steun aan hun knuffeltje. Zou op een gegeven moment wel proberen dat ze na een tijdje het knuffeltje samen met de leidster in de tas gaat doen. Gewoon afbouwen. Maar laat haar maar eens eerst lekker wennen op de groep, dan komt het ook vanzelf wel. En ik zou de leidster aanspreken, jouw gevoel benoemen. Kan zij alleen maar van leren qua communicatie
Dit geeft aan hoe zij over kinderen denkt en die manier vind ik schadelijk. Het zou voor mij geen klein ding zijn. Het is een algehele houding die geen recht doet aan kinderen.