Ik huil heel makkelijk en kan dat dus ook in het openbaar niet goed tegenhouden, dan moet ik echt op mn lip bijten.
Sinds ik kinderen heb, ben ik een huilebalk geworden zeg ik altijd. In het openbaar houd ik me in, maar thuis kan ik al huilen om een zielige film of liedje. Of gewoon omdat ik mijn kindjes zo lief vindt. Dat had ik vroeger echt niet.
Nee zelden en in het openbaar nooit gedaan. Ook niet als kind bij hard vallen ofzo tenzij alleen mijn ouders bij me waren Ik voel het soms wel opkomen maar daar blijft het dan bij.
In het openbaar huil ik eigenlijk niet (wel op begrafenissen), ik ben er voor de huilers. Ik huil nooit als ik kritiek krijg op het werk, ik zie dit niet als een persoonlijke aanval. Voordat ik zwanger was, heb ik enkel gehuild bij de film 300 (totaal geen jankfilm), nu huil ik heel snel bij een film. Vind ik zelf vreselijk, want het lucht niet op, ik weet niet waarom ik huil en het slaat nergens op.
Ik heb er geen moeite mee om in het openbaar te huilen, maar dat is dan toch alleen met begrafenissen oid. Ik huil niet vaak, dan moet ik me wel heel ellendig voelen en de laatste keer kan ik me gelukkig niet herinneren.
Ik huil tegenwoordig overal waar het nodig is. Huilen is gezond. Het zou zo mooi zijn als het niet als iets gênants gezien wordt ook voor mannen niet. Maar even in je eentje een potje huilen is ook fijn. Ook niets mis mee.
Helaas heel snel, ik ben hooggevoelig en trek me heel veel aan. Ik kan me heel goed inleven in een ander en zo erg dat ik echt er verdriet van heb. Voel me snel aangetrokken dus bij fouten voelt het snel als falen. Ik leg me er maar bij neer maar makkelijk is het niet. Iemand nog tips?
Ik ben een echte jankerd maar dat komt door mijn hooggevoeligheid. Ik schaam me er niet voor heb t al mijn hele leven
Ik huil heel snel. Niet alleen als ik verdrietig ben, maar ook bij boosheid, onmacht, spanningen of geluk. Ik ben dan ook een ster in het vermijden van conflicten en kan redelijk goed tegen de tranen vechten. Snel huilen zie ik gewoon als deel van je persoonlijkheid. Ik ben erg gevoelig op dat gebied, kan mij goed inleven en heb ook snel zelfmedelijden 🙈 Mijn vriend bekijkt alles vanuit logica en huilt dan ook nauwelijks, ik vanuit gevoel en emoties.
Op een begrafenis, bij een huwelijk of als 1 van mijn kinderen bijv iets liefs/ knaps heeft gedaan, huil ik wel, maar ik huil niet zo vaak. Misschien 1 keer in de 4 maanden......
Ik moet vaak een traantje wegpinken bij emotionele dingen op tv. Wanneer sporters winnen, bij een verdrietige film, bij blijdschap. Maar als het om mijzelf gaat, dan huil ik eigenlijk nooit. Een mooi voorbeeld.. als ik een film kijk over een vrouw die een miskraam krijgt, dan moet ik huilen. Toen ik zelf na 11 jaar proberen eindelijk zwanger werd, maar na 10 weken een miskraam kreeg ... geen traan gelaten. Ik vond het erg .. maar huilen over mezelf.. dat gebeurd niet.