ik vind het wel fijn idd als er geen financiele zorgen zijn, geen schulden en geen stukje maand over. Maar wij kunnen niet alles doen wat we willen, sparen voor sommige dingen, maar hebben het tegelijkertijd niet slecht. Als ik een baan buitenshuis zou hebben voor 2 of 3 dagen zouden we veel meer te besteden hebben dan nu, maar dat neem ik voor lief. De tijd thuis weegt voor mij dan zwaarder.
Ik dacht dat ik geslaagd zou zijn als ik kinderen had, een goede vaan en een mooi huis. Ik had alles maar voelde me niet gelukkig en dus niet geslaagd, ja voor de buitenwereld had ik het voor elkaar. Nu ben ik gescheiden, woon ik 7 hoog op een flat maar ben nog nooit zo gelukkig geweest! Een geweldige baan, een lieve vriend die dol is op mijn kinderen. Het enige doel wat ik nog heb is een huisje kopen en trouwen. Mensen die dichtbij me staan vinden het knap dat ik toen voor mezelf gekozen heb. Wanneer dat huisje er is vind ik dat mijn leven echt geslaagd is!
Ik kees dat sommige mensen zichzelf geslaagd vinden als hun kinderen straks als volwassenen goed terecht komen. Hoewel ik dat aan de ene kant wel snap, vraag ik me aan de andere kant iets af. Zouden we daardoor niet een hoge druk op onze kinderen leggen? Zíj moeten straks slagen in het leven, anders zijn wíj niet geslaagd. Zij moeten zelfverzekerde, evenwichtige volwassenen zijn die iets bijdragen aan de maatschappij. Wat dat betreft vond ik het mooi dat iemand schreef "als mijn kinderen terugkijken op een fijne jeugd."
Geslaagd zijn is voor mij de verantwoordelijkheid voor je eigen leven nemen, je kwetsbaar durven op te stellen, goed te doen voor een ander en volkomen tevreden zijn met wie je bent. Ik ben van mening dat dit je uiteindelijk gelukkig maakt. Als je hier naar streeft ben je in mijn ogen al geslaagd, ondanks dat je deze doelen (nog) niet geheel hebt behaald.
Ik ben gelukkig, een leuke baan, getrouwd, kinderen en fijne vriendinnen om me heen! Ik vind mezelf op dit moment geslaagd! Ik hoop gelukkig te blijven en alles uit het leven te halen zoals ik dat wil. Ik vraag mezelf heel vaak af, als ik morgen onder de auto zou komen is het dan goed zo? Mijn antwoord is om dit moment steeds ja, ik zou niks anders willen doen.
Dus als jij een kindje zou krijgen met een handicap zou jij je niet geslaagd voelen in het leven? Dan leg je de lat erg hoog... Je kan sommige dingen niet beïnvloeden maar wel de manier waarop je er mee omgaat. Ik vind dat je geslaagd bent in leven als je je bevoorrecht voelt, ook met bijvoorbeeld een kindje met een handicap!
Als iemand mij zo iets zou vragen op mijn ouwe daggie laten we zeggen op mijn 73e. Dan zou ik mij geslaagd voelen als; al mijn kinderen GELUKKIG zijn... Wat ze doen boeit mij niet, als het maar geen junkies worden vind ik alles goed! Een leuke baan, ze hoeven geen dokters en advocaten te worden (mag wel). Leuk leven, een lach op hun gezicht... Als zij gelukkig zijn... Dan ben ik geslaagd en kan mijn (ouwe)dag niet meer stuk! Voor nu... Vind ik dat ik in sommige categorieën geslaagd ben en sommige nog niet.
Ik vind gelukkig een groot en beladen woord. Ik vraag mij altijd af wanneer je nu echt kunt zeggen dat je gelukkig bent? Voor mij klinkt het woord alsof je dan xtc blij moet zijn of zo. Ik heb meer met het woord tevreden. Ik ben geslaagd als ik tevreden ben met wat ik heb, daar vallen ook tevreden kinderen onder en momentjes van geluk. Geslaagd vind ik ook het gevoel dat je in het grote geheel tevreden bent met de keuzes die je tot nu toe gemaakt hebt.
Als moeder van een zwaar gehandicapt - en overleden- kindje (en twee met een stoornis waarvan een gezondheidsproblemen heeft) lees ik haar bericht helemaal niet zo. Ze geeft aan dat het belangrijk voor haar is. En daar ben ik het mee eens. Gezondheid, zowel lichamelijk als mentaal, is heel belangrijk! Je hebt het zeker niet voor het kiezen, maar als ik wel kon kiezen, dan wist ik het wel niet omdat ik dan meer geslaagd zou zijn, maar omdat dit het leven een stuk makkelijker en leuker maakt. Je accepteert het, want het is niet anders, je doet het er maar mee. Dat doet niets af aan de liefde die je voelt voor je kindje. Want daar draait het mi juist om. Ik hou van mijn kinderen en had ze graag alle drie een onbezorgd leven willen geven.
Ik zou ook liever willen spreken over een tevreden leven, sta je achter de keuzes die je (soms gedwongen) hebt moeten maken, ben je op een voor jou juiste manier met tegenslagen omgegaan? Heb je gedaan wat je had willen doen? Voor mij is het bijvoorbeeld belangrijk dat ik als ik 80 ben kan zeggen: we hebben hele diepe dalen meegemaakt, maar we hebben er toch iets moois van gemaakt. Deze gedachte heeft mij geholpen om het leven weer op te pakken na het verlies van onze twee zoontjes. Gedurende het leven stel je je wensen/ doelen bij, dat is maar goed ook, om eruit te halen wat er voor jou, in jouw omstandigheid van dat moment in zit.