Hoi allemaal! Ik weet sinds gisteren dat ik zwanger ben! Het heeft inmiddels een beetje kunnen bezinken want het was niet gepland. Ik zit op dit moment nog in mijn proeftijd, die loopt over 2 weken af. Ik heb een tijdelijk contract van 7 maanden, daarna zou ik een vast contract krijgen bij goed functioneren. Tijdens mijn proeftijd ga ik het sws niet vertellen, maar ik ben heel bang dat ik over 7 maanden mn baan kwijt raak en dat ik geen nieuw contract krijg Mijn vriend heeft nu ook een tijdelijk contract, hij hoort volgende week of hij een vast contract krijgt of nog een tijdelijk contract van 6 maanden. In het ergste geval zitten we straks dus beide zonder baan en sta ik op het punt om te bevallen. Mijn vriend is niet zo blij met het nieuws, maar hij dwingt me niet om het weg te halen ofzo. Mijn moeder en zusje zijn enorm enthousiast, maar ik weet mezelf nog even geen houding te geven. Ik heb altijd al een kinderwens gehad (liefst voor mn 30e en ben nu 25) en ik weet dat mijn vriend er niet zo bij stil staat, maar dat hij tzt wel kinderen wil, alleen gewoon niet NU. Ik twijfel of ik het kindje moet laten weghalen, omdat de timing erg slecht is met onze tijdelijke contracten. Mijn gevoel zegt dat ik het moet houden, maar mn verstand zegt iets anders... Sorry als deze post op de verkeerde plek staat, maar voor mij voelt alsof alles met elkaar samenhangt!
Lastig dilemma, maar ik zou nooit een kindje laten weghalen vanwege MOGELIJK de KANS dat je contract niet verlengd wordt. Want wat als je contract uiteindelijk wel wordt verlengd? Heb je dus je kindje (wat door jou zeer gewenst is) laten weghalen.....! En je vriend is er nu niet zo blij mee (hij wil dus wel kinderen schrijf je, maar niet nu). Wat als je het nu laat weghalen...VOOR hem....Denk je dat dat je relatie goed zal doen? Ik vrees van niet. Verder zou het ook nog kunnen dat het zwanger worden over een paar jaar niet meer zo snel wil lukken. Zou je dan geen spijt krijgen van deze abortus? Conclusie: als ik in jou situatie zou zitten, zou ik het persoonlijk niet weghalen. Het kindje is namelijk op zich wel welkom. Alleen de werksituatie is onzeker. Maar daar valt wel een mouw aan te passen. Hebben jullie spaargeld/een buffer?
Ik ben gewoon heel bang dat we straks allebei geen inkomen meer hebben. Veel spaargeld hebben we niet, we zijn allebei net klaar met afstuderen en bovendien komt er in januari nog een fikse studieschuld van mijn vriend bij. Toch merk ik aan mezelf dat ik het kindje echt niet zou kunnen laten weghalen. Ik heb op dit moment wel heel erg het gevoel dat onze relatie enorm onder druk staat, logisch ook want het is nogal een verandering die staat te gebeuren. Ik hoop heel erg dat hij toch blij gaat zijn als het eenmaal zover is, maar op dit moment vind ik het heel moeilijk dat we niet op dezelfde lijn zitten. Er wordt vaak gezegd dat het jouw lijf, jouw kindje en dus jouw keuze is, maar een kindje maak je samen en mijn vriend zou dus ook zeker inspraak moeten hebben in de situatie. Als ik mijn gevoel volg dan heb ik het gevoel alsof ik de keuze om het kindje te houden zelf maak in plaats van samen.
Helemaal mee eens! Ik zou het zeker niet weghalen om jouw baan. Je hebt sws na je contract in het ergste geval nog je zwangerschapsuitkering en verlof om een tijdje te overbruggen of niet?
Weetje wat het is... Mannen kunnen zich niet volledig inleven in de situatie. Zeker niet als het zo rauw op hun dak valt. Ze zijn over het algemeen veel rationeler. Voor de vrouw is het gewoon anders. Maar, je vriend hoort volgende week toch of hij vast contract krijgt? Kun je dat sowieso afwachten toch? Enne, meeste krijgen meer spijt van het weghalen dan het uiteindelijk te laten komen. Dus denk er heeeeeeel goed over na. Wij zaten ook in een benarde situatie, niet gepland, studerend en geen vast werk. Uiteindelijk gezorgd dat vriendlief aan carriere kon blijven werken en die van mij kwam wat later. Gelukkig zit hij ook wel in de goede sector. Ik heb ook op precies hetzelfde punt gestaan als jij. Dus ja, mijn enige advies is: doe geen overhaaste beslissingen en, hoe cliche ook, waar een wil is is een weg.
Ik heb op mijn huidige baan gesolliciteerd, terwijl ik 34 weken zwanger was. Dit was echt dé vacature en ik heb gewoon niet in de brief gezet dat ik zwanger ben. Ik werd uitgenodigd en het was een verrassing dus dat ik daar met een flinke buik binnen stapte, ze vonden het geweldig. Heel goed gesprek gehad en ik maakte gelijk het statement dat werken én kinderen prima samen gaan bij mij. Ik werd aangenomen en was binnen mijn eerste jaarcontract alweer zwangen. Tijdens mijn zwangerschap gewoon een vast contract gekregen. Dus.. het kan gewoon. Het gaat een leidinggevende om wat hij aan jou heeft en niet om een zwangerschap. Maaruh weghalen? Kom op zeg! Je zult in je leven wel voor hetere vuren komen te staan.
Ik was net 2 maanden uit mijn proeftijd toen ik er achter kwam dat ik zwanger ben. Mijn vriend zijn eerste reactie was ook nee, dit kan niet en wilde t liever niet. We hebben er goed over gesproken en samen besloten het te houden, doe echt niks tegen je eigen zin in! Als jij het kindje wil houden, hou het dan ook echt, anders krijg je zoveel spijt ! En alles komt wel op zn pootjes terrecht. Wij hebben een huis moeten kopen omdat we op een zolderkamertje leben, verhuizen rond januari, inmiddels zit ik werkloos thuis maar voel me sterker dat ooit omdat we over 15 weken het mooiste wonder mogen meemaken. Dus kies echt waar jou hart voor wil gaan, finacieel komt het goed zeker als je moeder enthousiast is, die zal je zeker helpen en steunen!
Bedankt voor al jullie reacties! Hier is de situatie stukken beter dan 1,5 week geleden! We hebben het er samen uitgebreid over gehad en we hebben de keuze gemaakt om het kindje te houden! Uiteindelijk na nog eens goed wikken en wegen besloten dat het absurd is om je werk op de 1e plaats te zetten. Vriend is nog niet lyrisch erover, maar idd...met mannen komt dat meestal later pas. Mijn ouders en zusje zijn inmiddels ook op de hoogte en (net als ik, nu mn vriend en ik de keuze hebben gemaakt om t te houden) zijn ze helemaal enthousiast Mijn uitgerekende datum is 16 juli en mijn contract loopt per 1 juni af, dus in het ergste geval geen uitkering of niks... Het gesprek van mn vriend wordt steeds uitgesteld vanwege drukte, dus ook daar nog steeds geen duidelijkheid. Mijn ouders hebben gezegd dat ze wel wat kunnen bijspringen, dus het komt idd toch allemaal wel goed. Gelukkig hoeven we nog niet te verhuizen, we zitten in een huurappartementje en we hebben nog 1 klein kamertje over (= nu een soort rommelhok), maar dat is groot genoeg voor een babykamer Ik ben nogal een controlefreak, dus zodra dingen niet gaan zoals ik ze heb gepland raak ik een beetje in paniek. Mijn vriend is het tegenovergestelde, die heeft nooit een plan, dus ik ben daar al wel een beetje aan gewend geraakt en soms is het ook wel goed om niet alles helemaal geregeld of uitgedacht te hebben. Al was dit nieuws natuurlijk wel echt even wat anders!
Fijn dat de situatie rustiger is. Je hebt als je contract op 1 juni afloopt en de vermoedelijke bevallingsdatum is 16 juli wel recht op de wazo. Deze kun je zelf aanvragen bij het uwv. Je krijgt dan minimaal 16 weken een uitkering.
En aansluitend zou je mogelijk (mits je voldoet aan de eisen) in aanmerking komen voor een kortdurende WW-uiterking. Dus helemaal geen geld/uitkering is het gelukkig niet voor je. Fijn dat jullie goed hebben kunnen praten en dat jullie besluit zo positief is.
Dat is goed om te weten Anke1988! Een aansluitende ww-uitkering zal er voor mij niet inzetten, ik werk nog niet lang genoeg om meer dan 3 maanden ww te hebben, en als ik het goed begrijp is de wazo in plaats van je ww. Maar goed, hopelijk wordt mijn contract verlengd en mag ik gewoon weer terug komen na de bevalling
Nee Wazo is normaal gesproken niet in de plaats van een WW. Wanneer je in je verlofperiode zit heb je zelfs nl. een bepaalde periode een VERBOD om te werken (ik meen 4 weken voor en zes weken ná je bevalling) maw je zou dan ook niet mogen/kunnen solliciteren. Bij dames die in de WW zitten of bijv kort voor hun verlof zonder werk komen te zitten, daar wordt de WW-periode als het ware stopgezet, cq 16 weken opgeschort.
Je hebt sowieso recht op zwangerschapsverlof. Als je 16 juli uitgerekend bent zou je 16 juni met verlof kunnen gaan. Vanaf het moment dat je geen geld meer krijgt kan je een zwangerschapsuitkering aanvragen. Dan krijg je 4 maanden je maandloon uitbetaald.