10 november heb ik 2 dagen voor NOD positief getest en de dagen erna heb ik door getest en liepen mijn testen mooi op. Officieel ben ik nu 5 weken en 2 dagen zwanger. Maar nu heb ik sinds gister ineens zo'n gevoel, alsof het niet goed is en ik kan het maar niet loslaten. Een 1e echo duurt nog 2/3 weken en ik weet ook niet waar dat gevoel op gebaseerd is, bij mijn zoontje was ik ook bang dat het mis zou gaan maar zei een stemmetje dat het goed zat. Dat stemmetje ontbreekt nu. En ik ben bang dat het een voorgevoel is. Ik voel me ook helemaal niet zwanger. Wie heeft dit nog meer meegemaakt?!
Ik ben morgen 7 weken en heb vorige week al een eerste echo gehad, maar nog heb ik af en toe het gevoel dat het toch niet goed gaat. Ik denk dat iedereen dat in de begin weken heeft. Het blijft een spannende tijd. Zolang je geen bloedverlies en krampen heb moet je er vanuit gaan dat het goed gaat. Probeer een beetje vertrouwen te krijgen in je lichaam.
Jakkes wat vervelend, je kan er namelijk nu nog helemaal niks mee behalve wachten 🙁 Probeer wat afleiding te zoeken zodat je er niet teveel over over nadenkt!
Hmmm, ik. Maar dat gaat je weinig hoop geven, denk ik Ik heb een missed abortion gehad. Tijdens de zomervakantie in juli (2010) ben ik zwanger geraakt. Helemaal blij en gelukkig, alles voelde goed aan. Ik heb toen ook meteen een afspraak vastgelegd bij de gyn. Op 1 september mochten we langskomen. De dagen ging traag vooruit, en hoe meer 1 september naderde, hoe meer 'ongemakkelijk' ik me begon te voelen. Ik had nog steeds zeurderige buikpijn en pijnlijke borsten. Ik verloor géén bloed, en toch was ik erg onrustig vanbinnen. 's Ochtends voor we vertrokken zei ik nog tegen m'n vriend dat ik verschrikkelijk bang was voor de echo en er helemaal niet naar uitkeek. Hij vond dit raar, want er was geen enkele reden om er zo tegenop te zien. Tijdens de echo zagen we dat het hartje gestopt was met kloppen. Game over. Op de één of andere manier voelde mijn lichaam dit aankomen. Ik ben nu jaren later opnieuw zwanger (na nog enkele mislukte pogingen) en ik ben nog steeds 'bang' voor echo's. We worden nu goed opgevolgd, maar de schrik zit er nog goed in. Als ik van jou was, zou ik misschien toch proberen om een echo vast te krijgen, zo snel mogelijk. Al is het maar voor je gemoedsrust. Nog nachten wakker liggen met een slecht gevoel (wat misschien nérgens voor nodig is) is ook geen pretje. Veel succes!
Maar denk je dat ze dat doen? Alleen maar omdat ik een naar gevoel heb? Ik bedoel iedereen wilt zo snel mogelijk een echo.
Zo snel mogelijk een echo krijgen heeft nog helemaal geen zin. Met 5 weken en 2 dagen klopt er nog geen hartje. Daarbij heeft niet elke vk zulke goede apparatuur dat het kloppen van een hartje al vroeg in de zwangerschap te zien is. Dus in dit geval kan het misschien alleen maar meer zorgen opleveren. Je kan in ieder geval de vk bellen en je zorgen uiten. Maar ben toch bang dat ze zeggen dat je nog 2 weken moet wachten. Sterkte!
Op basis van een slecht gevoel zou ik geen eerdere echo aanvragen, zeker omdat je nu nog weinig ziet en het hartje nog moet gaan kloppen. En ik had bij de vorige 2 zwangerschappen ook een slecht gevoel, en daar zijn 2 hele mooie meisjes uit geboren Dus het wil niet per se iets zeggen. Ik heb wel bij de laatste zwangerschap een pretecho laten maken met 6,5 week, omdat ik toen tot 10,5 week moest wachten voor een eerste echo. Dat vond ik te lang om met dat gevoel rond te lopen. Maar onnodig om de vk mee lastig te vallen, had immers geen reden (bijv eerdere miskraam of bloedverlies) om eerder een echo te krijgen. Nu heb ik het gevoel weer (maar wel meer van: zou het gewoon voor de 4e keer gelijk goed gaan?) maar heb met 8+2 een echo staan, dus vind dat ik het nu gewoon moet volhouden.
Ik had ook een slecht gevoel bij deze zwangerschap, heb ook al vaker miskramen gehad dus je staat er dan ook niet helemaal onschuldig meer in. Maar inmiddels 14 weken op weg en de angst is nu ook weg.
Hier bij mijn eerste zwangerschap ook vanaf het begin af aan geen goed gevoel. Helaas klopte mijn gevoel.
Ik ga ook zeker geen echo eerder aanvragen. Ik heb 1 dec de intake, maar dan is mijn man niet mee dus mocht de VK dan zeggen we kijken ff dan wil ik dat niet, stel dat het mis is ben ik alleen. Ik moet gewoon maar afwachten, misschien is het een voorgevoel maar misschien is het ook gewoon mijn eigen angsten die de overhand nemen doordat ik niks voel en daardoor niet het gevoel heb dat ik zwanger ben. Bij mijn zoontje was ik gelijk moe en misselijk. Nu soms vlagen van misselijkheid en ik moe ben ik altijd al haha maar verder niks. Ik weet ook wel dat dat niet perse hoeft en dat iedere zwangerschap anders is, maar 9 van de 10 keer vergeet ik zelfs dat ik zwanger ben. Misschien komt het gevoel daar wel door?! Ik weet het niet. Ik hou jullie op de hoogte, bedankt voor jullie reacties!
Herkenbaar, ik heb hier gister nog een topic over geopend. Gister was ik echt helemaal in paniek omdat ik ervan overtuigd ben dat het niet goed zit. Dat het niet goed zit daar blijft maar in mijn hoofd spoken. Ik heb afgelopen zomer een MA gehad en daarom denk ik nu vaak "waarom zou het nu wel goed gaan?" Vandaag ben ik er weer iets rustiger onder. Ik heb er geen controle over hoe de zwangerschap gaat lopen en een vroege echo geeft wat alleen maar wat schijn-zekerheid. Daarom heb ik nu toch maar besloten om niet de verloskundige te bellen en gewoon maar de 2 weken die ik nog moet wachten gewoon maar uit te zitten. (Dit laatste zeg ik nu alle allemaal heel stoer, maar het zou me ook niks verbazen als ik morgen weer jankend op de bank lig omdat ik NU wil weten of het goed zit, maar ik moet nog zo lang wachten). Ik denk dat veel mensen zich wel eens zorgen maken. En soms klopt het gevoel en soms niet. Over 2 weken weet ik of mijn voorgevoel klopt, en ik hoop heel hard van niet. En ik hoop voor jou dat jouw voorgevoel ook niet klopt.
Ik heb aan het begin ook het gevoel gehad dat het niet goed zat, en bang was dat het mis zou gaan! Hiervoor wel een miskraam gehad, maar toch echt 36 weken zwanger nu! Soms is het ook de angst die overheerst, ik moest mezelf soms dan echt weer even met beide benen op de grond zetten, want je kan er toch niks aan veranderen. Klinkt heel makkelijk, maar anders blijf je in die angst. Ik heb toen heel veel afleiding gezocht en dat hielp gelukkig wel! Ik hoop voor je dat alles goed zit, en als je het echt niet vertrouwd echt de verloskundige bellen, al is het voor jezelf iets gerust te stellen! Succes!
Niet altijd op je gevoel vertrouwen.. Zeker bij een zwangerschap..ik denk dat iedere vrouw wel wat onzeker is in het begin.. Ik kan me die eerste weken nog goed herinneren...man wat was ik onzeker en bang dat het mis zou gaan..had ook geregeld last van bruinverlies. Dat gevoel bleef tot de eerste echo met zo'n 9 weken.. zag er prima uit. Pas na de 12 weken echo kon ik gaan genieten en vertrouwde ik er ook meer op.
Ik had het bij mijn eerste zwangerschap ook, had de eerste dagen doorgetest en testen liepen mooi op. Toen had ik enkele nachten later opeens zo t gevoel dat t niet goed zat, hele nacht wakker gelegen en in alle vroegte opneiuw een test gedaan en die was idd veel lichter geworden. Uiteindelijk enkele dagen later miskraam gekregen. 2e zwangerschap zat wel goed, daarin heb ik mij natuurlijk ook zorgen gemaakt maar dat beklemmende gevoel dat t niet goed was heb ik toen nooit gehad. Ik hoop voor je dat je gevoel ernaast zit, en dat t "gewone bezorgdheid" is die iedereen ervaart.
Zo fijn al jullie reacties. Goed of fout het is afwachten. Ik heb net nog een CB gedaan. Ik had zaterdag nog 2-3 en vandaag gaf hij wel 3+ aan dus ik hoop dat dit me iets rust geeft hoewel zo'n test ook geen garantie is dat weet ik.
Bij de eerste zwangerschap had ik direct een bezorgd gevoel. Was ook het eerste wat ik zei: als dit maar goed gaat en het maar blijft zitten. Het werd een miskraam. Ik wist het gewoon, heb er ook nooit van kunnen genieten. Toen ik ruim een jaar later weer zwanger werd was ik heel bang. Ik twijfelde continu, maar echt een rot voorgegevoel had ik niet. Ik durfde alleen niet te genieten, omdat ik wist dat het zo fout kon gaan. Dat heeft de pret er wel een beetje vanaf gehaald en daar had ik naderhand erge spijt van. Bij deze derde zwangerschap wist ik dat ik in ieder geval een kind op de wereld kon zetten, maar ik wist ook dat het niet vanzelfsprekend was. En weer die flinke onzekerheid. Een rotgevoel kan best een voorbode zijn. Dat lees ik wel vaker. Maar het hoeft niet. Het kan ook een gewortelde angst zijn die je aanziet voor voorgevoelens. Je leest zo vaak dat het misgaat, dus waarom zou jij alle geluk van de wereld hebben? Maar laat je niet gek maken. Zelfs als er tekenen zijn van bloeden bijv, hoeft het nog niet fout te gaan. Blijf dat tegen jezelf zeggen hoor, want anders heb je ook wekenlang niet echt kunnen genieten en dat is iets wat ik je niet gun.
Ja dat is het stomme idd ik weet niet of het idd nou gewoon angst is of voorgevoel. Ik voel me niet echt zwanger en ben er ook zo weinig mee bezig maarja dat is ook weer helemaal niet gek met een kleintje im huis Ook zijn 2 vriendinnen van mij ook zwanger zij lopen maar 2 weken voor op mij en toen dacht ik al Ow nee dat gaat toch niet lukken deze maand wat dat is te mooi om waar te zijn dat we samen zwanger zijn. Misschien dat dat het gevoel ook wel versterkt. Ik ben sowieso al een doemdenker echt zwaar irritant. Maargoed alsnog kan ik er op de 1 of andere manier niet van genieten. Terwijl mijn angst nergens op gebaseerd is want mn testen lopen op ik heb geen bloedverlies en geen krampen of iets dus voor alsnog moet ik er gewoon vanuit gaan dat het goed zit
Je test loopt op! Fantastisch. Uiteraard geen garantie voor succes, maar voor nu absoluut een goed teken. Probeer te genieten!
Ik had ook continu het gevoel dat het niet goed zou gaan bij deze zwangerschap, en mijn testen liepen niet bepaald goed op (de 3+ heb ik nooit gekregen bijvoorbeeld). Echt zwanger voelde ik me ook pas heel laat! Inmiddels ligt het resultaat echter gezellig met zijn/haar voeten in mijn maag en ben ik bezig met de laatste loodjes. Hopelijk zit jouw gevoel er ook naast.