peuter 2 jaar op de trap?

Mijn zoon zet ik wel eens in de hoek. Hij vindt het echt vervelend en hij past zijn gedrag aan. Ook bij een waarschuwing voor de hoek stopt hij regelmatig met het negatieve gedrag. Da krijgt hij ook wel een compliment.
Hier heeft het op die leeftijd wel gewerkt. Nu staat mijn dochter al lange tijd niet meer in de hoek. Ze is nu op de leeftijd dat we dingen bespreken.
Je moet wel consequent zijn. Na 1 keer gewoon waarschuwen, waarschuwen met de hoek/trap en dan ook doorzetten. Soms meerdere keren per dag en soms weken niet.

 

Ik ben 2 en ik zeg nee. En ik probeer precies uit wat ik kan maken. Dus vooral consequent doorgaan en dit is heel normaal gedrag.

 

Ja hoor. Hier hebben we een opstapkrukje in de keuken staan. Voor mij dochter is het dan fijn even uit de situatie te gaan. (Klinkt voor mij anders als "straf").

Soms zit ze uit zichzelf erop om tot "rust" te komen zoals ze het nu zelf zegt. Ik mag haar dan ook niet storen.

 

Afhankelijk van wat hij doet, bij de meeste is het een waarschuwing en dan op de trap (leeftijd is aantal min) slaan van poezen of ons is direct op de trap. Gebeurt ook bijna nooit meer.

We zijn consequent en hij weet waarhij aan toe is. Als hij heel druk doet mag hij ook rustig naar de gang voor de rust en komt hij zelf terug wanneer hij klaar is. Geen straf maar even rust.

 

Hier geen strafplekje, de oudste gaat soms even boven op haar kamer bv tekenen als ze overprikkeld is en daardoor dingen doet die niet mogen. De jongste leg ik gewoon uit dat iets niet mag en geef dan een alternatief.

 

Hier ook geen strafplekje. Toen dl 2 was stampte ze wel eens zuchtend (en tranen verbijtend) naar haar eigen kamertje om af te koelen. Als ik dat had geinitieerd dan was ze waarschijnlijk helemaal hysterisch geworden.
Tegenwoordig herstelt ze sneller, luistert beter/past zich aan.
Maar als het werkt bij jou, dan werkt het toch?

 

Hier tegenwoordig ook een 'strafplekje', namelijk op de kont tegen een kaal stukje muur tussen de keuken en de woonkamer.

Op de trap gaan we maar niet doen, dan klimt hij geheid naar boven en das niet echt de bedoeling en nog te gevaarlijk....

Moet zeggen dat hij er niet vaak zit. Hij daagt alleen uit als hij een boze bui heeft. Dan kijkt hij eerst of we het wel zien en dan gaat hij demonstratief dingen gooien of tegen de tv slaan, of de houtkachel opendoen. En die dingen mogen echt niet en dat weet hij. Meestal is streng toespreken voldoende en zijn 'probleem' oplossen voor zover dat kan. Vaak helpt afleiden met een boekje ofzo ook wel genoeg. En zo niet, dan gaat hij op het plekje.

Wat we aan tafel doen als hij dwars doet en met z'n eten gaat gooien ofzo dan draaien we zijn stoel om en dat vind hij heel erg... meestal is het dan heel snel een 'ja' als we vragen of hij gewoon aan tafel kan zitten te eten.

 

1e keer waarschuwen. 2e keer op de stoel time out. 3e keer naar de slaapkamer. Als hij niet wil stoppen is hij meestal gewoon moe en heeft dan een slaapje nodig.

 

Verschilt hier per kind wat werkt, maar onze jongste is en was ook nogal van het grenzen zoeken en uitproberen hoever ze kon gaan. Die luisterde dan echt niet, moest echt even 'voelen' tot hoever ze mocht. Ook hier dan even op de trap en dan wilde ze daarna wel weer luisteren.

Als ze overprikkeld/moe was, dan loste ik het anders op, maar bij het echte grenzen testen, werd het gewoon echt de trap.

 

Nee ik vind het geen goede manier. Niet voor een 2 jarige maar ook niet voor een andere leeftijd.
Slaan is idd onacceptabel, maar ze slaat niet omdat het een vervelend rotkind is maar ze is gefrustreerd over iets of er zit haar iets dwars. En het lijkt mij veel waardevoller om erachter te komen wat dat is.
Met op de trap zetten zonder je een kind af, een kind wat zich op dat moment al niet begrepen voelt. Dat zal haar gedrag echt niet beter maken.
Ik vind een time out of afzondering absoluut niet de manier om een kind iets te leren.

 

Mijn zoon van 2,5 gaat naar de gang en zit meestal ook te mokken op de trap. Hij is dan meestal zo boos dat hij zich niet bedenkt dat hij ook naar boven kan(kan prima traplopen trouwens)

 

Hoezo zou een kind zich op dat moment al niet begrepen voelen?
Ik snap je gedachtegang als een kind 'verkeerd' gedrag laat zien uit frustratie over dingen hoor. Maar je hebt gewoon kinderen die gewoon testen. Die met pretoogjes blijven uitproberen wat je gaat doen als ze toch gewoon lekker doen wat jij zegt dat niet mag. En als negeren niet werkt, of gewoon niet veilig is in een situatie.... dan werkt de trap vaak wel.
Kindje van TS gaat niet huilen op de trap, lijkt ook daarvan nog steeds niet geweldig onder de indruk, dus termen als afgesloten en niet begrepen lijken me dan totaal niet op z'n plek voor haar situatie...

 

Een kind slaat niet omdat het grappig is of om mama pijn te doen...maar om een reactie uit te lokken of duidelijk te maken dat die zich niet begrepen voelt. Zo'n kind dan afzonderen lijkt mij niet de oplossing.

 

Wij hanteren geen strafplek of time out. Ik kan het zelf niet, omdat ik er het nut niet van inzie. Dan kan ik het ook niet overtuigend brengen.

Met heel veel geduld en begrip komen we hier een heel eind. Maar het voornaamste is dat het gewoon niet bij ons als gezin past om op een dergelijke manier te straffen. Daarmee wil ik niets zeggen over een ander gezin, voor TS zou het wel kunnen werken.

 

Ik vind twee persoonlijk nog wel erg jong voor een strafplekje. Ik snap de verleiding bij een lekkere stoute eigenwijze peuterpuber heel goed , maar ik denk zelf toch dat 100.000 keer vastpakken er op de knieeen bij gaan zitten en een gesprekje in veel gevallen het beste werkt. Ik kan me echter wel voorstellen dat er gevallen zijn waarin een bepaalde vorm van consequenties wel echt nodig zijn. Toch zou ik dan zelf denk ik niet voor een strafplekje of time-out ofzo gaan, maar liever voor iets dat gedragsmatig iets dichter bij de stoute actie ligt.

 

Iedereen gaat er anders mee om. Sommige staan erachter en anderen niet. Kijk wat bij jullie past en die dat consequent zodat het duidelijk is, ongeacht de aanpak. Succes!