Niet, uk was te vroeg geboren en ze vermoeden door mijn blaasontstekingen ( stuk of 8/9 uiteindelijk) hij had ook nog eens verborgen reflux dus het eerste jaar was heel zwaar. Uk was (is) geen lange slaper en hebben tot zijn 2de verjaardag veel gebroken nachten gehad. Verschillend van 15 min wakker tot 2.5 uur Onze uk is ondertussen 2.5 en heeft energie voor 10 moet er niet aan denken om daar nog een kleintje bij re hebben.
Kriebel? Wij hebben altijd de wens gehad voor meerdere kinderen, nog voor de eerste zwangerschap was het duidelijk dat we hiervoor zouden gaan. @Rylie, hier 3 succesvolle cerclage zwangerschappen, alledrie met 39+ geboren. Ik hoop dat jij ook weer voorbij de 39 weken mag gaan komen.
Bij 1,5 vond ik het idee van zwanger zijn wel weer fijn. Net voor twee jaar was ik er echt aan toe en zijn er toen ook voor gegaan. Trouwens altijd wel geweten dat ik nog een tweede wilde, maar moest er eerste jaar niet aan denken om weer zwanger te zijn ondanks soepele zwangerschap, snelle bevalling en makkelijke baby. Het was voor toen echt goed met z'n drietjes.
Tegen de eerste verjaardag van dl had ik de eerste kriebels maar die gingen ook weer weg. Toen vond ik het wel lekker dat ik mijn lichaam voor mezelf had (8 mnd bv gegeven). Begin dit jaar (dl bijna 1,5) begon het weer te kriebelen maar een andere kriebel dan bij de eerste, eerder een praktische kriebel. Ivm nieuwe baan niet direct begonnen maar van de zomer wel en direct zwanger. Dl zal 2,5 zijn als haar zusje geboren gaat worden.
Ik kreeg mijn tweede met mijn tweede echtgenoot. Mijn eerste bevalling was traumatisch, dus heel lang durfde ik nog een zwangerschap niet aan. Maar toen de tweede geboren werd (via een keizersnede) wist ik per direct al dat mijn kinderwens nog niet compleet was. Mijn man deed er alleen wat langer over. We namen de beslissing voor onze "tweede" toen onze zoon bijna 1,5 was. Notabene tijdens het Moederdag weekend ghihi Ik was wederom heel erg snel zwanger, nu alweer 25 weken
Altijd al. Behalve niet in de kraamweek 🙃 Rond 7 - 9 maand werd het iets minder omdat ze al die maanden lang constant huilde en krijste, nog zo'n kindje zou ik niet aankunnen. Maar toen we een oplossing hadden gevonden was het verlangen gelijk terug
Het is niet echt gaan kriebelen. Maar dat was bij de eerste ook niet. Ik wist dat ik het ooit wilde en m'n man ook en op een gegeven moment dachten we misschien is nu dan het juiste moment. Ik dacht dat het dan nog even zou duren maar het was direct raak. Door een huilbaby en zelf in de knoop door de hormonen na de bevalling heb ik echt bijna 2 jaar gedacht het hoeft niet meer perse. Maar mn man wilde wel en niet teveel er tussen en dat was ik ook weer eens. Maar ik kreeg geen klappende eierstokken van newborns ofzo. Dus toen zoonlief 2 was er voor gegaan.
Van de zomer begon het te kriebelen, met de eerste verjaardag van mijn dochter nam iemand haar baby mee en toen begon het te rammelen . Wij gaan er in januari weer voor.
Ongeveer toen onze dochter 10 maanden was en net voor haar eerste verjaardag zijn we ervoor gegaan. Met het idee dat het wel een tijdje kon duren zoals bij de oudste. Dit keer was het meteen raak. Nu begon het na 6 maanden alweer te kriebelen, maar we wachten nog even.
Vlak na mijn bevalling zei ik nooit meer. Maar na een maand of 3-4 kreeg ik wel kriebels en wilde ik heel graag nog een kindje. Wij gebruikte na de bevalling ook geen anticonceptie omdat het bij onze zoon een tijdje heeft geduurd voor ik zwanger was. Na 9 maanden was ik zwanger van onze dochter en de kinderen schelen 1,5 jaar met elkaar. Ik vind het echt geweldig, ze zijn ook dol op elkaar. Alleen het is toch wat lastiger dan ik dacht want 1tje was zo makkelijk en 2 is toch meer werk en drukker. Nu kriebelt het helemaal niet voor een 3e, ik vind 2 echt genoeg. Misschien dat ik daar over 5 jaar anders over denk maar dat zien we dan wel weer.
Niet . Bij de eerste ook niet hoor. Ik zou wel zien wel hoe het ging lopen. Goed uitgepakt wat ons betreft .
Voor de tweede: Meteen na de geboorte van de eerste. Ik heb van mezelf moeten wachten tot eerste een jaar was, voor we echt zouden besluiten voor een tweede te gaan. En dat is maar goed ook, want een jaar later zat ik niet meer op die roze wolk en konden we die beslissing rationeel nemen. We hebben er toen voor gekozen nog 4 maanden te wachten. Uiteindelijk zit er 2 jaar en 10 maanden tussen vanwege een miskraam.
Het is nu aan het kriebelen en we hebben wel de knoop doorgehakt dat we ervoor gaan(dl is 25 mnd) We wachten alleen nog even totdat ons huis qua verbouwing zo goed als klaar is en we iets beter in de centen zitten.
Wauw wat veel reacties😆 Het is zo te zien heel verschillend! Ik was bang dat het bij mij heel snel was maar er zijn er gelukkig meer die het zo voelden😁
Bij mij toen de eerste een jaar was. Huilbaby, pittig karakter en met maand of 10 kwam ik meer in balans en kon dat beter handelen. Toen nog vriendlief overtuigen en met 14 maanden zijn we er voor gegaan.
Na de eerste toch wel vrij snel maar we hebben gewacht totdat de verhuizing rond was. Ik was ook direct zwanger en ze schelen op 10 dagen na precies 2 jaar. Ben achteraf wel blij dat we langer hebben gewacht want ik vond het best pittig een baby en een peuter.
Hier toen ze 6 maanden was. Helaas bleek het toen lichamelijk niet goed met mij te gaan en hebben we in januari afgelopen jaar groen licht gekregen. Dochter was toen ruim 2 jaar.