Het is zo ver. Over twee weken wordt mijn zoontje geopereerd aan zijn scheel zien. Al vanaf baby af aan lopen we in het ziekenhuis en nu eindelijk is het zo ver. Ik vind het enorm spannend nu de datum definitief is. Volgende week is de laatste controle voor de operatie voor eventuele vragen. Maar ik was wel erg benieuwd of er hier andere mama's zijn die hetzelfde hebben meegemaakt. En hoelang ze na de operatie er last van blijven houden.
Spannend he! Mijn oudste dochter is ook scheel geboren en heeft uiteindelijk met 4 jaar een stand-correctie gekregen. Vooral na de operatie is het even vervelend, maar ze had er al snel geen pijn meer van. Ik kon gelukkig wel al uitleggen dat ze niet mocht wrijven in de ogen, dat zal bij jouw zoontje iets lastiger zijn vermoed ik. Maar kinderen zijn flexibel, ik denk dat ik er uiteindelijk meer last van gehad heb (stress) dan zij.
Ja enorm spannend hahah! Wat fijn om te lezen dat ze er al snel geen last meer van had! Ja dat uitleggen wat er allemaal gaat gebeuren en wat niet mag wordt nog wel een dingetje. Hij wordt in januarie drie en ik probeer hem voor zo ver hij het snapt alvast een beetje voor te bereiden. Vooral dat druppelen van de ogen zal geen pretje worden ben ik bang. Zijn haar oogjes ook mooi recht gaan staan meteen erna? Ik denk ook dat ik er meer moeite mee zal hebben dan hij inderdaad hahah!
Ik lees even mee. In januari gaan wij waarschijnlijk op de wachtlijst voor een scheelzien operatie bij mijn dochter van 4. Beide ogen. Vind het heel spannend en zie er wel tegenop.
Ja het druppelen van de ogen was hier ook echt het ergste eigenlijk. Ik geloof dat ze tot nu toe nog een max van 1-3 graden afwijking heeft wat volgens de oogarts goed is, ogen staan bij niemand kaarsrecht. Bij haar is het wel een cosmetische ingreep geweest waarschijnlijk, aangezien de samenwerking nog steeds minimaal is tussen de ogen. Wat ze ziet is waarschijnlijk ook een stuk minder goed dan dat wij zien (geloof 40-80% waar ze nu op zit) maar ze weet niet beter, dus compenseert heel veel (je merkt niets aan haar in ieder geval). Maar na de operatie vooral lekker vertroetelen en paracetamol, en vergeet de zonnebril niet. Zon/Daglicht kan pijnlijk zijn na de operatie. Maar dat zullen ze je nog wel vertellen. Onze dochter mocht van ons een mooie zelf uitzoeken, heeft ook wel geholpen . Is er bij jouw zoontje nog een oorzaak voor gevonden, of is het net als bij ons een 'toeval-gevalletje'
Onze dochter heeft deze operatie gehad toen ze 5 was. Wij vonden het ook heel spannend. Het moeilijkste vond ik het moment dat ze onder narcose ging en nog een beetje tegenstribbelde en het moment dat ze wakker werd en in haar ogen wilde wrijven, wat natuurlijk niet mocht. De pijn heeft niet lang geduurd, geef vooral ook met regelmaat paracetamol. Wel zag ze op de dag zelf nog wazig (en wij hadden nog wel als cadeautje een doos lego friends voor haar gekocht, was een beetje lastig in elkaar zetten ). Vergeet inderdaad de zonnebril niet voor als je naar huis gaat. Haar ogen bleven nog wel een poosje rood, dat zag er wel wat vervelend uit, maar ze had er geen last van. Het druppelen was inderdaad het vervelendst. Bij onze dochter staan de ogen nu zo goed als recht. De afwijking is zo minimaal dat alleen een expert het d.m.v. meten ziet. En waarschijnlijk staan inderdaad niemands ogen 100% recht. Ze is inmiddels 9 en wij zijn blij dat we het hebben laten doen. Overigens is ze aan 2 spieren per oog geopereerd, naast het scheelzien had ze ook last van shoot ups, waarbij de ogen behalve scheel zien ook iets naar boven schieten.
Ik heb zelf 2x deze operatie gehad een met 4 jaar en met 14 jmer. Het smeren van de zalf in de ogen ( nu druppelen denk) en niet buiten spelen vond ik het rotste en eerste dag heel erg moe zijn en na 1e operatir ook erg misselijk.
Dank voor je reactie! Ja ik ga hem zeker lekker vertroetelen! Goede tip van de zonnebril! Ja waarschijnlijk van de vader van mijn vriend die had het ook dus waarschijnlijk een generatie overgeslagen. Mijn zoontje z'n linker oog is het ergst en draait helemaal naar binnen en omhoog. Merkte je bij jou dochter ook dat ze vaker struikelde of ergens tegen aan liep? Merk aan z'n doen en laten dat hij erg voorzichtig is en weinig diepte ziet. Ben benieuwd of dat na z'n operatie ook redelijk goed komt
Ja dat geloof ik best! De narcose lijkt me ook het naarste om te zien en mee te maken. Daar zie ik ook het meeste tegenop. Is ook een goed idee om iets moois voor hem te kopen! Wat fijn dat de operatie zo goed gelukt is! Bij mijn zoontje worden ook beiden ogen gedaan. Vooral z'n linker oog schiet soms de boven hoek in haha.
Was het zo dat de ogen na zoveel jaar weer van stand gingen veranderen? Ik las dat er soms meerdere operaties nodig zijn.
Mag ik vragen waarom jullie de ogen al zo jong laten corrigeren? Onze oudste kijkt ook scheel, maar ons is juist min of meer aangeraden om het niet te jong te doen (door zowel oogziekenhuis als wkz Utrecht). Dit mede omdat er dan vaak op latere leeftijd nog een operatie moet volgen (100% goed corrigeren op jonge leeftijd is blijkbaar lastig). Ook is de samenwerking tussen de ogen na het eerste levensjaar zo goed als niet meer mogelijk.. Wij laten het dus voorlopig zoals het is. Ieders overwegingen zijn natuurlijk anders, vandaar mijn nieuwsgierigheid. Zo heb ik wel getwijfeld of we het eventueel pesten niet beter voor konden zijn en dus beter niet toch vroeg konden opereren. Maar tot op heden heb ik nog nooit iemand er iets over horen zeggen (leeftijdsgenoten bedoel Ik. Volwassenen zien het natuurlijk wel). Zij zelf ook niet.
@merah, Bij ons was het zo dat ze hoopten de samenwerking nog wel zou verbeteren. Volgens het oogziekenhuis Rotterdam is dit mogelijk tot max. een jaar of 9 en zeker niet na 1 jaar al. Vreemd dat ze jullie anders hebben geadviseerd? Wij hebben wel te horen gekregen dat er mogelijk meerdere operaties nodig zouden zijn. Tot nu toe lijkt het er gelukkig niet op. haar ogen hebben nog steeds dezelfde stand als 2 jaar geleden net na de operatie. Bij mijn dochter zie je het op het eerste oog ook niet dat ze scheel kijkt, alleen als ze moe is loenst ze. Maar dat doe ik ook
Dat is idd typisch. Bij beide ziekenhuizen zeiden ze dat samenwerking tussen ogen tot stand komt rond een leeftijd van 9 maanden. Kijkt een kind vanaf de geboorte scheel en het gaat over het eerste levensjaar heen, dan kan er van herstel geen spraken meer zijn, want de ogen hebben het immer nog nooit gekund. Gaat een kind later pas scheel kijken (dus na het eerste levensjaar), dan is herstel wel mogelijk aangezien het lichaam het ooit al heeft gekund (hoop dat ik het zo duidelijk uitleg). We zijn speciaal voor een second opinion naar het wkz gegaan omdat we het zeker wilde weten. Anders hadden we het waarschijnlijk wel geprobeerd natuurlijk. Onze oudste kijkt dus vanaf geboorte al scheel. Helaas niet alleen als ze moe is, maar altijd... Al vanaf dat ze 12 maanden is plakken we haar luie oog af. Blijft een hardnekkig iets, want ze is nu 5 en we plakken nog steeds (we zijn wel aan het afbouwen). Ook een bril.
Ik ben zelf twee keer geopereerd aan mijn ogen. Ik heb er eigenlijk alleen maar leuke herinneringen aan Het was gezellig in het ziekenhuis en ik werd enorm verwend. Alleen het druppelen achteraf was niet zo fijn.
Ik ben dus op mijn 4e geopereerd en toen op de middelbare school nog een x die 2e x was vooral omdat ik elke dag stekende hoofdpijn had van het bijtrekken van mijn luie oog. Nu kijk ik alleen scheel als ik heel moe ben. Maar mensen zien het niet aan me dus normaal gesproken
Ah ok dan hebben ze het bij ons misschien anders uitgelegd omdat dochter scheel is geboren (ogen naar binnen), zelf recht is getrokken rond 1 jaar en uiteindelijk weer te ver naar buiten zijn gecorrigeerd (uit zichzelf) dus uiteindelijk hebben ze bij de operatie de ogen weer terug naar binnen gezet zeg maar. Mogelijk dus omdat ze in eerste instantie dit zelf heeft gecorrigeerd? Wij plakken overigens ook nog steeds ivm lui oog en de samenwerking lijkt nihil. Ze ziet hoogstwaarschijnlijk ook geen diepte (want nauwelijks samenwerking). Geen bril, want de sterkte ligt het niet aan. Ik zou bijna zeggen helaas, want dan is het zicht in ieder geval nog te verbeteren door een bril. Gelukkig heeft ze er zelf tot nu toe geen last van.
Ja grappig he. Toen wij hoorden dat onze dochter nooit diepte zou zien leek me dat echt een ramp! Dacht ook dat ze bv nooit auto zou mogen rijden. Maar dat blijkt helemaal niet het geval. Kinderen leren diepte in te schatten (en mogen later gewoon een rijbewijs halen). We hoefden ons geen zorgen te maken over extra vallen of struikelen. En idd, ik merk niets aan haar wat dat betreft. Wel zeiden ze dat ze bv nooit op heel hoog niveau balsporten ed zal kunnen beoefenen, omdat het in topsport altijd om 'dat beetje extra' gaat. Nou prima. Daar kunnen we heel goed mee leven. Hopelijk zij ook.
Wij zijn bij mijn zoontje al vroeg begonnen met afplakken en dat ging eerst redelijk goed maar sinds nu ruim een jaar ging het steeds slechter en hebben ze daarom besloten voor een operatie. Ik heb er zelf niet heel veel verstand van maar denk dat het per arts ook verschillend is en natuurlijk hoe de oog stand zich ontwikkeld met afplakken of met gebruik van bril. Ja dat pesten snap ik. Ik kreeg wel regelmatig kindjes bij me met de vraag waarom hij zo raar kijkt en wat er met hem is. Waren wel oudere kindjes. Maar ook heel veel die het niet eens opvallen.
Ik keek vroeger echt heel scheel, beide ogen, met 2,5 jaar hebben mijn ouders mij eraan laten opereren, ik ben persoonlijk Heel blij dat het zo jong gebeurd is, heb nergens tegenaan hoeven hikken ben nooit gepest en ik weet er niets meer van ( en ja ik vind pesten zeker een reden om te laten doen want zelfs in groep 1 begint pesten al, toen mijn oudste vier jaar geleden in groep1 zat is hij dagelijks geschopt geslagen uitgescholden met de neus over de stoeprand geschuurd over hem heen geplast en zand moeten eten ) oke dat had niet met scheel zien te maken maar tegenwoordig vinden ze zelfs zo jong al redenen om te pesten, en ik zou het om die reden ook zeker niet het in de schoot willen werpen terwijl er eigenlijk prima wat aan gedaan kan worden. Is het risico te groot en is het echt 100% beter te wachten kies je uiteraard voor doktersadvies. Overigens is alles goed gekomen met ons zoontje hoor hij is nu heel geliefd en veel vriendjes. Was gelukkig maar 1 kindje die zo pestte Anyway de stand van mijn ogen is nu 25 jaar later nog steeds goed, alleen bij echt heel erg moe zijn wil links nog weleens iets loensen maar daar ondervind ik geen hinder van.
Wij begonnen te zien dat onze dochter scheel keek toen ze zo'n 2,5 jaar was. Toen zijn we dus bij de orthoptist terecht gekomen. Ze heeft een tijdje haar rechteroog een paar uur per dag moeten afplakken omdat dat oog wat actiever was. Haar linkeroog was nog niet lui, maar dat wilden ze dus voorkomen. Volgens mij hebben we zo'n 1,5 jaar geplakt. Toen ze net 5 was, kregen we het advies om te laten opereren omdat haar ogen op dat moment stabiel waren en goed samenwerkten. Volgens de orthoptist was dat een goed moment. We hadden nog wel wat langer kunnen wachten als we dat zelf hadden gewild, maar het advies was om zeker niet tot na haar 12e te wachten, want dan werd opereren moeilijker (nou ja, niet het opereren op zich maar de kans op een goed resultaat). Wij hebben ervoor gekozen om met 5,5 al te laten opereren omdat er naarmate ze ouder worden ook meer kans komt dat ze ermee gepest zou gaan worden (kans he, ik zeg niet dat het zal gebeuren). Maar het was geen beslissing die we snel genomen hebben hoor, het zijn toch ogen waaraan ze opereren en we hebben wat familieleden met serieuze oogproblemen (los van het scheel zien van onze dochter hoor). Je zicht is erg belangrijk. Wat ons hielp was om te weten dat ze alleen aan de buitenkant van de oogbol werken tijdens de operatie en dat het niet verder gaat/ingrijpender is dan dat. En we wilden niet dat ze op haar 18e tegen ons zou zeggen 'papa en mama waarom hebben jullie toen het nog kon die operatie niet laten doen?'