Ik ben ook blij om te lezen dat ik niet de enige ben. Ook ik weet nog niet hoe ik dit tegen kan gaan. Als ik kritiek krijg, heel erg boos, teleurgesteld of verdrietig ben, als ik het gevoel heb verkeerd begrepen te worden, of als ik het gevoel heb dat mij of mijn kinderen onrecht aangedaan wordt.......nou daar ga ik. Kost niet eens heel veel moeite om me aan het huilen te krijgen. En als het dan zo ver is, kan ik helemaal niet meer duidelijk maken wat ik er van vind. Zo frustrerend. Heb ooit een assertiviteitscursus gedaan en kreeg toen wel het gevoel dat het gebeurt als ik denk afgekeurd te gaan worden door de ander. Soort van sociale faalangst ofzo. Denk dat er een soort van knop om moet om dit niet meer te laten gebeuren.
Ik heb het ook hoor. Is idd iets vrouwelijks, niet omdat we emotioneler zijn (mannen worden net zo gefrustreerd) maar er staat blijkbaar iets geprogrammeerd dat bij veel vrouwen dan eerder tranen verschijnen. Superirritant ja, ik kan mezelf dan heel moeilijk nog serieus nemen en ga er vanuit dat anderen dat helemaal niet kunnen. Ik kan het wel inhouden, maar alleen als ik niet hoef te praten. Als ik wel moet praten, dan is het klaar... helemaal als iemand iets zegt van 'het raakt je wel he?' JA GRVD NOU WEL JA. In mijn geval hangt het ook niet echt samen met gebrek aan assertiviteit ofzo want ik ben beslist niet op mijn mondje gevallen :\
Helaas heel herkenbaar, ben ook nog eens hooggevoelig en trek me dus ook snel dingen aan.een hele fijne combinatie
Hier nog zo een. Tegenwoordig wel minder, maar ben regelmatig op mijn werk in tranen uitgebarsten terwijl ik eigenlijk een sterk betoog wilde voeren over waarom ik een salarisverhoging verdiende vanwege onredelijke werkdruk en andere redenen...
🙋🏼 hier nog eentje! Zo verschrikkelijk frustrerend, zeker om m'n werk, als ik commentaar krijg wat echt onterecht is. 3...2...1 daar zijn de tranen. Ik probeer het tegente houden, nagels in m'n hand zetten of aan iets anders denken oid maar het lukt gewoon niet. En als die tranen er eenmaal zijn kan ik het ook moeilijk stoppen. Heb al zitten denken of er iets van een training is om het iets tegen te gaan, zou een assertiviteit training helpen? Met m'n 1e zwangerschap is het ook alleen maar erger geworden, dus zal mij benieuwen hoe het straks na de geboorte van de 2e is... als iemand tips heeft... Ik kwam deze uitspraak laatst tegen, vond ik wel toepasselijk 😊
Hier precies dezelfde situatie en ja hier dus ook tranen, gewoon frustratie over de zoveelste teleurstelling richting de kids.
Super herkenbaar! Sla dan helemaal dicht en er komt dan helemaal niks zinnigs meer uit mij. Baal daar dan daarna zo ontzettend van en als ik dan weer terug denk aan zo'n moment kan ik meteen weer huilen..
Whaha herken dit topic. net uit frustatie gehuild na woorden met wederhelft. Terwijl ik helemaal niet wil huilen.
Ik heb het ook.. als ik boos ben, gefrustreerd, moe, gestrest, in een conflict.. noem maar op. Heel irritant! En het levert vaak een hoop onbegrip op.. Maar ik kan er echt niks aan doen..
Ik heb het vooral bij mensen waar ik tegen op kijk. Mijn directeur bijvoorbeeld.. Super irritant inderdaad
Ook heel herkenbaar hier! Laatst zat ik in de verkeerde bus. Ik had een afspraak en er wachtte iemand op mij bij de juiste bushalte maar het zou zeker nog 3 kwartier duren voor ik daar was, want kwam er laat achter en was daarna WEER in een verkeerde bus gestapt die weer een andere kant op ging.. ik was daar ook totaal onbekend. Ik kon me steeds inhouden, maar toen belde mijn moeder me, die ik te woord stond en ja, dan kan ik me niet meer inhouden en barst ik in huilen uit. (Gelukkig voor anderen niet echt merkbaar haha). Maar dan denk ik later; heb ik echt gehuild omdat ik in de verkeerde bus zat en 'verdwaald' was? Uh.. ok!