Afgelopen donderdag positief getest van ons tweede kindje. Voor de geboorte van onze dochter, 3,5 jaar geleden, heb ik twee miskramen gehad. Allebei missed abortions, allebei na 2 goede echo's bij 6 weken waarbij we al een kloppend hartje hadden gezien. Bij de tweede echo's bleek dan dat het hartje gestopt was. Ik ben toen 1 keer gecuretteerd en 1 keer werd het uiteindelijk een spontane miskraam. Nu ben ik dus weer zwanger en ik merk dat de angst voor een miskraam behoorlijk de kop opsteekt. Des te meer omdat ik bij de miskramen helemaal geen tekenen heb gehad dat het misging; geen bloedverlies, niets. Ik vind het super moeilijk om hier nu mee om te gaan. Enerzijds wil ik proberen te genieten van deze tijd: er komt geen derde kindje, en daarnaast ben ik bij de zwangerschap van mijn dochter vanaf week 7 ongelofelijk ziek geweest. Dit zijn dus misschien de weken waarin ik nog kan 'genieten' van het zwanger zijn want afgezien van wat vermoeidheid en een gespannen buik, heb ik nergens last van. Anderzijds wil ik me niet teveel verheugen; wie weet gaat het weer mis. Ik heb op 14 december een afspraak bij de huisarts; omdat ik antidepressiva gebruikt, moet ik eerst langs haar om een verwijzing naar de gyn te krijgen. Dus voordat ik een echo krijg, zijn er alweer 2 weken overheen. Hoe gaan andere dames hiermee om?
Ik begrijp heel goed dat je het erg eng en spannend vind. Probeer toch te genieten van het nu en probeer te ontspannen. Je hebt gewoon geen controle over de situatie. Misschien is het deze keer beter niet zo vroeg al een echo te hebben aangezien je al 2x een flinke teleurstelling te verduren hebt gehad. Ik hoop dat het allemaal goed komt deze keer!!
Het is ook super spannend die eerste weken, zeker als je al twee keer een miskraam hebt moeten meemaken. Je zorgen maken gaat niks aan de verloop van je zwangerschap veranderen. Probeer het een beetje los te laten. Die eerste weken is voor de meeste zwangeren toch een beetje ¨overleven¨. Ik hoop dat je een beetje kan gaan genieten!
Aaaah wauw, gefeliciteerd meis! Wat ontzettend leuk dat N grote zus gaat worden. Ik begrijp je gevoelens helemaal, maar probeer je niet gek te maken met onzekerheid want je hebt er idd geen controle over. Ikzelf heb het een soort van weggestopt en er niet teveel aan gedacht tot de 1e echo met 9 weken bij J, bij M heb ik mezelf zo druk gemaakt wat ik nu absoluut niet meer wilde doen, richt je lekker op N en hopelijk vliegen de weken snel voorbij!
Ik begrijp je helemaal. Dit is mijn 5e zwangerschap voor hopelijk een 2e kindje (1x MA, 1x MK, 1x BBZ) De eerste 12 weken zijn hard, en de enige manier hoe ik er mee om kan gaan, is door het los te laten. Go with the flow, anders ga je er aan onderdoor. Ik tel nu per dag, en niet per week
Je kan bang zijn voor dingen die je kunt beheersen en daar evt. maatregelen tegen nemen, bang zijn voor dingen die niet in je macht liggen is niet vol te houden, dan ga je er echt aan onderdoor. Het enige wat je nu kan beheersen is wat je eet, drinkt en doet. Jezelf gek lopen piekeren helpt je daarbij niet en je kleintje ook niet. Probeer inderdaad te genieten van elke dag, hoe moeilijk het ook is, dat is het beste (naast goede voeding etc) wat je nu voor je kleintje kunt doen. "Zij moeten t doen, wij zijn maar supporter" zoals mijn oud-collegaatje t zei.
Wat mij heeft geholpen en nog steeds is mezelf voorhouden: this is a different baby this is a different pregnancy with a different outcome