Weet dat er veel topics over dit dilemma zijn, maar omdat iedere situatie toch net even anders is.. Ik ben in maart 2015 met 41+5 ingeleid. Had al 3 cm maar daar bleef het bij. Zoonlief, 8,5 pond, bleek niet in te dalen en na 12 uur infuus was er nog niks gebeurd. Toen keizersnede gekregen. Voelde me een week of 2, 3 heel slecht, maar daarna ging herstel goed. Nu moet / mag ik dus kiezen. Ik weet iig zeker dat ik niet ingeleid wil worden. Ik geloof nl nu - en misschien is dit onzin hoor, maar zo voel ik dat - dat de baby die er nog niet uit wil, ook echt niet komt. Voorlopig plan met gyn is daarom om tussen 40-41 weken een keizersnede te plannen, en gaat het eerder vanzelf, dan een poging doen als het goed vordert. Ik merk aan mezelf echter dat ik het stiekem helemaal niet echt wil proberen... Ik denk bij mezelf dat het me "toch niet lukt", en van een keizersnede weet ik al hoe het voelt, etc. Maar gynaecoloog, verloskundige, etc dringen best aan dat natuurlijk toch echt de beste optie is. Wat zijn jullie er ervaringen? Kun je na een " totaal mislukte" eerste bevalling toch een prima vlotte de tweede bevalling hebben?
Ik kan je op het laatste helaas geen antwoord geven, maar het kan natuurlijk wel Ik heb bij de eerste een keizersnede gehad ivm niet vorderende ontsluiting. Bij de 2e gekozen om vaginaal te bevallen. Het is gelukt, maar wel met een vacuum en dus een knip, waar ik tot heden nog steeds problemen mee heb. De bevalling was ook weer mega zwaar en het herstel dus niet zoals ik gehoopt had. Bij een evt 3e zwangerschap kies ik er nu dus wel voor om een geplande keizersnede te laten doen. Succes met je beslissing!
Bij mij ging het ook een inleiding worden op 41+2 Hij besliste echter zelf al om vroeger te komen en dit is zeer vlot gegaan, terwijl de gyn me al voorbereid had op een lange, zware en pijnlijke inleiding... Onze jongen had zelf beslist om te komen op 41+1 en daar ben ik heel blij om! Is voor hem het beste én ook voor mij Ben zelfs bevallen zonder epi. Probeer het gewoon en geniet ervan!! komt ie dan toch niet, dan kan je idd een keizersnede plannen
Moeilijk te voorspellen natuurlijk.. Als buitenstaander (lekker makkelijk voor een ander natuurlijk ) zou ik er ook voor kiezen om het te proberen.. Tis toch ook wel heel bijzonder!
Ik kan alleen voor mezelf spreken; eerste keer spoed keizersnee met 41.3. De tweede bevalling begon spontaan met 40.0 en was binnen 5 uur 20 minuten gepiept. Derde bevalling zal een geplande keizersnee worden omdat het een tweeling is waarvan 1 in stuit en ze met 37 weken komen. Inleiden wil ik niet. Stuit bevalling vind m'n gyn niet zo cool. M'n natuurlijke bevalling die spontaan begon ging turbo snel en was echt een ervaring die ik niet had willen missen. Ik voelde me een power vrouw en on top of the world! Ik had het zelf gedaan, zo trots!!
Hier bij de eerste bij 42 weken ingeleid maar bij 9 cm uiteindelijk toch een keizersnede geworden. Ik mag in februari ook kiezen. Ik kies voor een natuurlijke bevalling maar heb heel sterk het gevoel dat deze ook niet zelf zal komen en het weer een keizersnede zal worden. Ook heb ik heb idee dat we ook nu weer dik over zal gaan maar iedereen blijft zeggen kan nog alle kanten op. Maar mijn gevoel bij dochter was ook heel sterk dat ze niet zelf zou komen en tada letterlijk gehaald. Ik heb pas in januari weer gesprek bij de gynaecoloog dus dan zullen we het bespreken hoe we het deze keer gaan aanpakken.
In jouw geval zal ik kiezen om met je gyn een datum te prikken, bijv. Met 40 weken. Mocht de kleine eerder komen, dan ga je er gewoon helemaal voor en probeer je het op de natuurlijke manier. Komt de kleine niet dan krijg je je geplande keizersnede. Ik heb ook een spoed keizersnede gehad bij de eerste. De tweede is in de 39 ste week gekomen met een natuurlijke keizersnede. Ik heb op gegeven moment ook het besluit genomen, ik ga tot dan wachten, en is de kleine er niet, dan maar een keizersnede. Het gaf mij veel rust in mijn hoofd.
Ik zit in hetzelfde schuitje, ik ben bij de eerste natuurlijk bevallen, maar mijn dochter heeft zuurstoftekort opgelopen, vanwege niet vorderende ontsluiting waar ik zelf nog geen idee had dat ik überhaupt aan het bevallen was. (Heeft 5 dagen geduurd) Bij de tweede voelde ik weer niet dat het begonnen was en bij controle bleek dat ik ruim 2cm had en weeën. De volgende ochtend werd ik 'door-' geleid met infuus. Het ging allemaal soepel qua ontsluiting totdat ik bij 8cm aankwam en alles stagneerde en ik persweeen kreeg, ze bleek na 2 uur sterrenkijker te zijn en ik moest voor een spoed keizersnede. Ik had voordat ik zwanger raakte van de derde echt het gevoel dat ik graag natuurlijk wil bevallen omdat het me ook superfijn lijkt om te weten hoe dat is als alles goed gaat met de baby en mezelf na de bevalling (ik had bij de eerste ook nog een niet loslatende placenta dus moest ook nog naar de OK) maar ik durf het eigenlijk niet meer aan. Begin steeds meer te neigen naar een geplande gentle sectio, waarbij ik weet wat me te wachten staat.
hallo dames, ik ga hier ook even mee lezen, ik ben ook heel benieuwd naar de ervaringen. Bij mijn eerste zwangerschap stond een inleiding gepland voor 38+3 aangezien er verwacht werd dat ons zoontje wel een flinke kon zijn. met 37+5 smiddags braken mijn vliezen en met 37+6 begonnen smorgens heel vroeg mijn weeen. de hele ochtend en middag gewacht om uiteindelijk te horen te krijgen dat je op 5 cm bent blijven steken. ik voelde mijn zoontje echter wel al duwen onder. maar volgens iedereen die daar rondliep zou dat niet kunnen. uiteindelijk werd ik klaar gemaakt voor een keizersnede maar diegene die mijn ruggeprik gezet had had t niet goed gedaan dus toen ze merkte dat die niet begon te werken ben ik onder narcose gegaan aangezien er spoed was. ik bleek achteraf wel gelijk te hebben gehad dat ik ons zoontje als zo voelde duwen onder. en vind ik dus dat er aardig wat afgeprutst is geworden. dit keer is er wel twijfel of ik het toch eerst natuurlijk wil proberen met dus de angst dat het weer fout gaat en wij als ouders weer de bevalling niet meemaken. of voor save kiezen en voor een keizersnede gaan. ik twijfel nog even verder en in tussen lees ik hier de ervaringen mee.
Ik heb nog geen ervaring met een tweede bevalling. Wel hoop ik weer zwanger te worden dus dan loop ik hier ook tegen aan. Bij mijn dochter heb ik een spoedkeizersnede gehad. Had al 2 dagen weeën en op het eind pas een hele kleine 2 cm ontsluiting. Dochter had het heel zwaar bij haar geboorte (apgar 2). En nu heeft ze allerlei achterstanden die best eens door haar geboorte kunnen komen. Het hoeft niet, maar kan wel. Dat zullen we nooit met zekerheid weten. Om deze reden zou ik bij een tweede zonder aarzelen voor een geplande keizersnede gaan. Ik zou het niet meer aandurven. Ik heb inmiddels al meerdere keren gelezen dat de kans op herhaling bij niet vorderende ontsluiting niet heel klein is en dat speelt ook mee. Succes met het maken van een beslissing.
Dank voor het delen van jullie ervaringen. Ik laat het allemaal nog een paar weken op me inwerken en ga dan gewoon mijn gevoel volgen... Ik neig toch naar een keizersnede. Voor mezelf vervelender, maar voor de baby veiliger, en dat voelt dan toch als een fijnere keuze... Succes allen in hetzelfde schuitje en blijf de ervaringen delen!
Een keizersnede is voor de baby niet veiliger volgens mij. Ik heb de eerste keer een spoed keizersnede gehad, omdat mijn baby niet in het geboortekanaal bleef zitten (schoot telkens terug). Uiteindelijk bleek hij 9 pond en een sterrenkijker. Bij de tweede kreeg ik vanaf 32 weken controles bij de gynaecoloog, met echo's en metingen. Mijn gynaecoloog stelde voor dat we er eens over na zouden denken. Vaginaal bevallen zou waarschijnlijk ingeleid worden. Ik wilde dat niet, want ik dacht, de baby komt als ie klaar is. Ik ben vanalles gaan lezen over dit onderwerp (Google eens vbac, veel goede informatie). Heb toen een heel plan geschreven met verschillende scenario's en wat ik wanneer wilde. Bijv. bij een sterrenkijker wilde ik een keizersnede en wanneer de ligging bepaald zou worden (toch gekozen om niet met een echo te beginnen), maar ook dat ik absoluut geen vacuümpomp wilde. Afgesproken dat ik ruim van tevoren te horen zou krijgen als er aan een vacuümpomp gedacht werd en dat ik nog zelf de kans zou krijgen het alsnog zelf uit te persen. Dat plan heb ik elke keer met de gynaecoloog besproken en bijgeschaafd. Uiteindelijk ben ik ingeleid, vaginaal bevallen van nog een sterrenkijker. Met knip zonder pomp. Ik kijk hier met een heel goed gevoel op terug. Echt hoor, na 3 dagen voelde ik me fitter dan 3 maanden na mijn keizersnede.
Groot nadeel voor de baby, bij een geplande keizersnee, is dat de baby er niet voor kiest geboren te worden. De hormonen bij het begin van je bevalling zorgen dat je baby er klaar voor is. Tijdens de uitdrijving worden de longen bv leeg geperst van vruchtwater in het geboortekanaal. Na een keizersnee, als het kindje echt uit je buik geplukt wordt zonder voorbereiding, kunnen ze best nog wel even last van hun longen hebben gaf mn gyn aan. Daarom doen ze in principe een geplande keizersnede pas met 39 weken ( Hoewel ik ivm tweeling vlak voor de 38 "mag" )
Hoi, Ik zou heel graag hier mee kletsen. Onze dochter is met een spoedkeizersnee geboren met hele grote verticale incisie ivm enorme cyste en daardoor moest ik onder narcose. Ik had al meer dan 50 uur weeën en toen ik uiteindelijk ruggenprik wilde, reageerde de baby er slecht op. Onze dochter is geboren met 37+6 weken. Nu vanwege alle risico's met de gynaecoloog een geplande gentle sectio gekozen. Maar ik vind het heel spannend dat dat pas na de 39 weken wordt gepland. De datum horen we pas een paar dagen van te voren. Ik hoop echt dat de baby mooi blijft zitten tot de keizersnee, want we moeten minstens een uur rijden naar het zh en op die route is heel vaak file. Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen/verhalen. Groetjes!
Ik snap je angst heel goed! Ik ben bij mijn zoontje ingeleid met 38 weken ivm hypertensie en dreiging van zwangersxgapsvergiftiging ivm hoge aantal eiwitten in m'n urine. Zodra de weeënopwekkers aangingen in weeenstormen gezeten. Ontsluiting vorderde helaas niet en bleef op 5 cm steken. Toen een helse spoedkeizersnee gehad. Heb zelf ook de twijfel bij een volgend kindje waar ik voor moet gaan. Vooral omdat ik ondanks 12 uren weeenstormen alsnog keizersnee kreeg. Dat wil ik nie weer. Ben bang dat m'n lichaam gewoon niet goed kan bevallen oid
Hier eerste keizersnee na 14 uur hels weeën, ontsluiting bleef hangen op 9cm , ingeleid en sterrenkijkertje. 5 weken geleden normaal bevallen!! En wat een verschil zeg!! Zo weer op de been, voelde me een dag na de bevalling beter dan 3 maanden na de keizersnee.
Ik wil ook graag mee kletsen. Dochter 2014 ingeleid met 37 weken wegens lupus en antistoffen. Inleiding heeft totaal 63uur geduurd en kwam niet verder dan krappe 3cm en der hartslag dipte heel erg. Dus spoed kz gehad. Herstel was zwaar met wondinfectie erna. Nu 35 weken en er staat een geplande kz nu met 39 weken de datum weten we al. Overigens z'n de antistoffen nu wel negatief dus dat scheelt.. Nu twijfel ik toch heel erg de laatste paar dagen of ik het niet zelf moet proberen. Alleen de baby loopt ruim 5 weken voor op groei nu en groeit buiten de curve om.. Heb 9januari weer een groeiecho en de afspraak met verpleegkundige gyn en anesthesioloog.. Ga het dan wel bespreken want ben bang dat het dan toch een inleiding word?! Maar het herstel van de kz kijk ik zo tegenop met veel trappen hier in huis en drukke eigenwijze 2 jarige..
Ook hier twijfel. 1e is na 24 uur met hevige weeenstorm geboren via een spoed ks. Ik had 18 uur weeen, bleef op 2cm steken maar ik zweer je, ik had zware persdrang. Toen al. Uiteindelijk ruggeprik gevraagd, bleef steken op 9cm maar mocht we persen en ze wilden me proberen die laatste cm te 'helpen'. Helaas ging het toen met de baby minder goed, hartslag schommelde teveel dus uiteindelijk lag ik binnen 10 minuten op de OK. Nu bijna 34 weken zwanger en het is de bedoeling dat ik het nu weer vaginaal ga proberen. Ze konden me toen moeilijk strippen enzo, 'konden er moeilijk bij, hele strakke bekkenbodem'. Vraag me dus af of het past. Gyn zegt dat omdat ik de ontsluitingsfase bijna helemaal heb gehaald, het gewoon moet passen. Ik word niet ingeleid, krijg geen wee-opwekkers ivm het litteken. Ontsluiting moet snel vorderen, indaling goed gaan. Als dat alles mee zit kan ik vaginaal bevallen. Wel binnen een uurtje of 10 zeg maar. Ze laten me geen 24 uur meer aantobben. Baby lag tot vorige week in stuit, was met 33 weken gedraaid, ligt wat scheef zeg maar. Nog niet ingedaald en hoofdje niet precies goed maar we hebben al meer hoop. Zou ze toch terug naar stuit gaan, wordt het sowieso een geplande ks. Dinsdag controle, over 2 weken liggingsecho en daar hangt alles van af. Toch ben ik erg angstig voor weer een spoed ks... ik mag kiezen voor een geplande ks maar ik ben ook zo van 'de baby komt wanneer ze er klaar voor is'. Wil bv geven, dus wil dat mijn lijf en de baby zélf aangeven wanneer de tijd daar is.
Lieve dames, ik ben ook heel benieuwd in jullie ervaringen. Bij de eerste kindje waren na 42+ weken mijn vliezen gebroken. Na 24 uur had ik nog steeds geen pijn en onstluiting. Bij het ziekenhuis ingeleid, waar ik 23 uur met zware ween nog geen (niet eens 1cm) ontsluiting kreeg. Uitendelijk werd het een KS, en na 57 uur mee bezig te zijn was ik heel blij mee. Na mijn ervaring wou ik geen tweede kind, maar uitendelijk 4 jaar later, toch zwanger.. Het baby is net 4weken oud, hartje klopt nog niet eens. En ik word al elke nacht wakker met nachtmerries en als ik over de bevalling denk, krijg ik bijna een paniek aanval.. Ik zou niets liever willen dan een geplande KS; maar ik lees dat de tweede keer dus niet gekozen mag worden. Klopt dat? Als het zo is, ben ik zelfs bereid naar Belgie of Duitsland te gaan, want na de eerste zie ik een natuurlijke bevalling bij mij echt niet zitten.. hoewel ik van iedereen hoor wat een bijzondere ervaring het zou zijn...