Ik doe hetzelfde. Mijn partner snapt dat vaak niet. Ik probeer dan uit te leggen dat ik het leven al moeilijk genoeg vind, genoeg tragedie heb meegemaakt en dat ik geen behoefte heb om dan ook nog met de rest van de wereldse ellende geconfronteerd te worden. Nieuwsberichten raken me gewoon zo hard af en toe dat ik het liever maar niet meer hoor. Geheel afschermen lukt natuurlijk niet, maar beperken doe ik het zeker wel! Is trouwens inderdaad na twee zwangerschappen veel erger geworden en misschien ook door levenservaring.
Gelukkig ben ik niet de enige voel me nog steeds naar was nieuwsbericht over die drie mannen en de peuter van 2 dan vraag ik me af wat er toch mis is met mensen en waarom wij de betrokken Nederlander niet meteen laten invliegen en straffen en misschien zelf elektrische schokken kunnen toedienen kan me dan zo boos maken omdat we in nederland zoveel kunnen en soms zo weinig doen
Nee ik heb dat ook heel erg. Er zijn een paar berichten ooit geweest waar ik echt lang van streek van ben geweest. Ik kan er gewoon ook soms niet bij hoe mensen soms dingen kunnen doen. Tegenwoordig vermijdt ik dingen vaak. Bij berichten over kindermisbruik zaken zap ik weg of doe de radio uit. Berichten over Syrië vind ik ook zo verschrikkelijk. Dat klik ik weg of scroll er snel doorheen op mn tijdlijnen. En dan voel ik me weer een egoïstisch kreng dat de andere kant op kijkt....
ik denk bv ook nog vaak aan de 2 jarige insiya en haar mama dat ze haar kind waarschijnlijk nooit meer terug krijgt wat een hel wat moet dat zijn mijn man kijkt vaak arabisch nieuws die beelden die ze daar uitzenden zijn veel heftiger als wat ze hier op de nederlandse tv laten zien alhoewel tegenwoordig je ook al alles tegenkomt op facebook en youtube
Ik ken het wel, maar ik kan mij goed afsluiten, dus ik laat het niet binnen komen dat maakt het verschil. Ik vind het wel erg, maar niet dusdanig dat het mij beinvloed in dagelijks leven. Ach op 24 dec laat ik me lekker gaan tijdens All you need
Het nadeel van het nieuws is dat het voornamelijk negatief is. Toen ik vorig jaar niet goed in mijn vel zat heb ik de krant opgezegd en gestopt met het kijken van het nieuws. Lekker naïef zul je misschien denken, maar voor mij werkt het echt!
Vriendin van mij leest helemaal niets mbt nieuws en kijkt ook geen nieuws. Ze is totaal niet op de hoogte maar het werkt voor haar heel goed.
Niet alle berichten gelezen, aangezien er verhalen tussen stonden die mij ook raken en nu in mijn hoofd zitten. Ik kan heel slecht tegen eht nieuws tegenwoordig. Voor mijn oudste er was was het allemaal geen probleem, maar nu... ik heb 5 dagen zitten janken afgelopen dodenherdenking om een foto die ik zag. Ik kijk geen journaal meer. Ik heb het eergisteren wel gedaan en wist gelijk weer waarom ik niet meer kijk. Ik probeer me voor het leed van de wereld wel af te sluiten. En het enige wat ik kan doen is voor een goede jeugd voor mijn jongens zorgen. Maar ik hoef maar wat te lezen of te zien wat over kinderen gaat en ik ben compleet van slag.
Herkenbaar. Met name als ik hoor over mensen die kinderen of dieren wat aan doen. Of als ze lijden door een ziekte. Vreselijk.
Niks mis mee... Pas als je hierdoor niet normaal kunt fungeren en je leven er door laat leiden, lijkt het met tijd om er eens met een professional over te praten. (En dan bedoel ik niet even een uurtje niks uit handen kunnen krijgen omdat je er mee in je maag zit).