Afgelopen week een inwendige echo gehad ivm vermoeden PCOS pp basis van verwijzing huisarts, gynaecoloog heeft echo uitgevoerd en aangegeven dat echo PCOS bevestigd maar verder bloed onderzoek nodig is. Huisarts heeft vervolgens een verwijzing gegeven voor de gynaecoloog omdat hij wel bloedonderzoek kan doen maar niet de juiste waarde weet. Ik heb volgende week al een afspraak staan en moet vooraf allerlei vragenlijsten invullen. Echter twijfel ik een beetje wat ik moet doen, we zijn immers pas 2 maanden actief aan het 'proberen' en wellicht erg vroeg voor de medische molen. Ik wil wel graag dat mijn probleem, vermoedelijk PCOS, maar vind allerlei andere onderzoeken zoals vruchtbaarheid man, allerlei vragenlijsten voor mij en man nog vroeg. Wat zouden jullie doen? Zelf nog even aanklooien of toch het traject al in gaan?
Als je nog jaren de tijd heb en je wil het eerst zelf proberen zou ik dat zeker een kans geven. Als je al wat ouder bent en je moet dan nog heel traject door dan zou ik het niet doen. Luister naar je eigen gevoel, die weet vaak het antwoordt wel... sterkte!! Ps met ouder bedoel ik mijn leeftijd (38jaar)
Ik zou zelf wel kiezen om verder te gaan; als je pcos hebt en geen eisprong dan heeft aanklooien geen zin. Het is standaard zo dat ze als ze naar jou kijken ze ook naar je vriend kijken. Als je vriend dit niet zo ziet zitten zou je misschien met het ziekenhuis kunnen overleggen, en de onderzoeken voor je vriend kunnen uitstellen tot je precies weet wat jij hebt. Daarentegen; of het wel of niet zin heeft om zelf verder te gaan (als jouw onderzoeken meevallen) hangt natuurlijk ook af van de zaadkwaliteit.
Ik zou denk ik ook zeker gaan voor verder onderzoek. Je kunt aan de hand van de uitslagen altijd nog bepalen of je met een eventuele behandeling begint of dat je het zelf nog even wat tijd gunt. Maar zo weet je in ieder geval wel hoe het er voor staat.
Ligt eraan in welke mate je pcos hebt. Je hebt vrouwen die jaarlijk geen tot weinig eisprongen hebben en dus ook bijna nooit ongesteld zijn. Dan zou ik zeker hulp willen. Maar als je wel menstrueert en alleen een late eisprong hebt en langere cyclus, zou ik misschien nog even wachten. Dan is 2 mnd bezig nog kort. Als je de medische molen ingaat, is onderzoek bij de man bijna altijd nodig. Want dadelijk ga jij mdicijnen slikken en blijkt achteraf dat er bij hem ook een probleem was en jij voor niks medicijnen hebt geslikt. Dan zou je bijv gelijk voor iui ivf of icsi in aanmerking komen. Ik heb al eens gelezen dat vrouwen met pcos een verbetering in de cyclus merkte als ze hun eetpatroon aanpaste. Geen suiker en weinig snelle koolhydraten. Google maar eens, misschien zoiets eerst proberen als je nog niet de mmm in wil.
Dit zou ik ook doen. Voor hetzelfde geld ben je maar een klein steuntje nodig en lukt het vrij natuurlijk. En je kan altijd stoppen he, als het je teveel is. Succes meis!
Precies dit. Als je echt pcos hebt heeft aanklooien geen zin. Ik heb bijv zelf helemaal geen cyclus en dus ook geen eisprongen. Nou, dan kun je lang klooien MAAR: als je bijv. op het randje zit en niet helemaal duidelijk is of je echt pcos hebt of wellicht een tijdelijke disbalans, je nog jaren de tijd hebt, je geen zin hebt in medisch gedoe, wil genieten van elkaar, geen gestress om behandelingen wil, niet elke keer tranen willen laten omdat het niet gelukt is (moet ik nog doorgaan?), dan zou ik het gewoon nog lekker even aankijken. Voor ons was het in elk geval een reden om wel z.s.m. te starten met behandelen..
Als ik niet na een paar maanden aan de bel had getrokken was ik nu nog bezig geweest. Ik heb geen pcos, maar ook geen eisprong en zonder eisprong geen zwangerschap...
Thanks dames voor jullie reacties! Ik ga gewoon alleen naar de afspraak zonder vriend en wacht het bloedonderzoek even af, op basis daarvan kan dan waarschijnlijk ook gezegd worden hoe groot de kans is dat het natuurlijk lukt.
Zou je het niet fijner vinden om je vriend mee te nemen voor morale steun? Kan best vervelend zijn als dingen tegenvallen, of er worden vragen gesteld, en het is wel fijn als iemand meeluistert en meedenkt over wat er gevraagd moet worden aan de arts. Ik zou zelf niemand adviseren om alleen te gaan, hoewel mijn vriend nogal wel eens de kamer uit loopt omdat ie zich heel naar gaat voelen als het ook maar een beetje richting medische praat gaat
Ik zou je vriend meenemen. Een kind krijg je samen. Dus ook dit doe je samen. Ik heb ook pcos. 1 tot 2x eisprong op een jaar. Heb Eerst een jaar bij de gynaecoloog gelopen voor onderzoeken en aanpassen eetpatroon. Toen dat niets bleek te helpen medicatie gekregen. Clomid 50. Na 4 rondes medicatie was het raak. Was me zonder hulp nooit gelukt. Als je nu al hulp kunt krijgen. Gewoon aanpakken. Wie weet hoe lang het als nog kan duren. Maar dan zit je al wel alvast bij een gynaecoloog die je kan helpen.
Ik weet ook niet of ze zonder een dergelijk zaadonderzoek je wel in behandeling nemen eigenlijk, dus waarschijnlijk krijg je ook niet te horen wat jullie kansen zijn en wat de evt behandelmethode is. Als het zaad slecht is ga je namelijk een heel andere kant op dan dat het goed is.
Ik zou idd niet alleen gaan. Lekker samen gaan! Wij hebben alle onderzoeken toen der tijd ook gedaan en ik vond het fijn dat mijn vriend erbij was. Alle echo's heb ik wel alleen gedaan die ik tijdens m'n werk enzo moest plannen. Maar belangrijke afspraken zoals intake hebben we wel samen gedaan.
Ik zou ook samen gaan want ik denk dat ze toch wel gaan aangeven dat het zaad van je vriend ook onderzocht moet worden. Je wordt namelijk met zijn tweeën zwanger dus wanneer er maar 1 persoon onderzocht is kan je daar geen kansberekening op maken lijkt mij. Als je vriend dan nog vragen hebt kan hij die ook gewoon stellen. Veel mannen vinden het niet leuk om het zaad te laten testen. Mijn man ook niet... maar uiteindelijk heeft hij het toch gedaan en viel het hem alles mee. Het kon gewoon thuis opgevangen worden en dan naar het ziekenhuis gebracht worden. Na de onderzoeken en uitslagen kunnen jullie dan aan de hand van de cijfers en kansberekeningen goed bepalen of jullie nog voor een bepaalde tijd zelf willen proberen of toch direct hulp. Succes!
Ja idd wat Butterfly zegt. Mijn man vond het overigens geen enkel probleem om thuis wat zaad te lozen en dit op de fiets in een potje mee te nemen (we hadden toen nog geen auto). Dat was super grappig. Hij moest een bult op fietsen en had zijn dikste trui aangetrokken (het was voorjaar) en het hele potje in zijn binnenzak van de jas gedaan, want hij had gehoord dat het op lichaamstemperatuur moest blijven. Kwam die helemaal bezweet van de fiets aan.
Dat vond die van mij ook niks.. Heeft het toch gedaan en snel op de scooter naar het ZH gegaan @TS Ik zou wel samen gaan. Want waarschijnlijk krijg je ook zoveel info te horen dat je de helft alweer vergeten bent als je buiten staat. Had ik ook. Gelukkig was mijn vriend toen mee en die had het wel onthouden. Gelukkig had de gyn wel de belangrijkste dingen opgeschreven
Ik zou idd wel samen gaan en alvast duidelijk maken aan jouw partner dat een zaadonderzoek héél normaal is en dat ze dit graag meenemen in een eerste onderzoek om uit te sluiten dat het daaraan ligt. Misschien als je de nadruk legt op dat het wel goed zal zitten, dat hij zich er dan iets minder druk over maakt? Mannen kunnen nog slechter tegen het gevoel lichamelijk te 'falen' dan wij vrouwen.
bij mij ook pcos geconstateerd mijn man zat ook niet te wachten op het zaad onderzoek maar dat is het eerste wat moet zodat ze dat kunnen uitsluiten en het stelt niks voor hier na de 1e afspraak gelijk clomid mee gekregen nu 1e ronde niet gelukt nu op na de 2e ronde clomid 100 je moet alleen wel vaak naar het zh voor echos maar dat duurt letterlijk maar 10 min.
Bij ons moest mijn man mee naar de eerste afspraak. De vragenlijsten die je moet invullen daar kijken ze niet heel erg naar. Ze gaan eerst jullie beiden onderzoeken.