Hoe is de band met jouw broer/zwager en (schoon)zus en hun kind(eren)? Houd je ook echt van je neefjes nichtjes en is het een beetje te vergelijken met wat je voor je eigen kinderen voelt? Ik heb zelf geen neefjes/ nichtjes en mijn man is enigs kind, dus ook van die kant geen kinderen. Met mijn zus heb ik een goede band, maar geen idee of en wat ik voor haar kind zou voelen. Ben benieuwd!
Je titel deed even anders vermoeden, maar na het lezen snap ik je vraag. Mijn broer heeft 2 kinderen en het gevoel wat ik voor hen heb ik echte heel anders dan voor mijn eigen kinderen. Natuurlijk houd ik van die ukkies, maar je bent niet de verantwoordelijke voor de kids dus het is echt anders hier.
Ik kan met al mijn broers/zus, zwagers en schoonzussen het goed vinden. Maar door de afstand en allemaal een druk leven zien we elkaar niet heel vaak. En omdat het bij elkaar aardig wat gezinnen zijn is het ook niet te doen om iedereen regelmatig te zien. Maar als we bij elkaar zijn is het altijd gezellig en is er heel wat plezier. Ik zie dus mijn neefjescen nichtjes ook niet zo vaak en voor hun voel ik dus ook beslist niet hetzelfde als wat ik voel voor mijn kinderen. Zeker de kleine nichtjes en neefjes kennen mij bijna niet. Dat komt wel als ze groter zijn. Ik denk dat het veel uitmaakt of je de kinderen vaak ziet of niet.
Ik houdt van mijn nichtjes maar idd anders dan van mijn eigen kinderen, zo sterk, daar gaat niks overheen. Mijn nichtjes zijn van mijn zwager. Mijn zus heeft geen kinderen. Vind ik best jammer. Denk dat als mijn eigen zus een kind had het anders was als de kinderen vd broer van mijn man. Meer eigen ofzo. Mijn zus heeft een goede vriendin met kinderen in dezelfde leeftijd als die van ons.en zij heeft wel eens gezegd dat onze kinderen toch veel dichter bij staan,omdat het die v haar zusje zijn. (Ze zien elkaar niet veel trouwens maar wel dol op elkaar)
Ik heb 2 neefjes (8 en 5) en die zien we bijna elke dag wel. Uiteraard is het gevoel anders als naar mijn eigen dochtertje maar de liefde voor hun is ook erg groot! Nu zijn ze ook dol op ons en heb ik alles voor ze over.
Mijn broers hebben (nog) geen kinderen. Dus hoe de band met hun kinderen zal zijn, weet ik niet. Mijn mans broer heeft wel een kind en dat voelt wel specialer dan andere kinderen in de omgeving. Het is echter niet hetzelfde als wat ik voor mijn kinderen voel. Wel zou ik hem zonder twijfel in ons gezin opnemen mocht er iets met mijn zwager en schoonzus gebeuren. Dat geldt overigens ook voor het kindje van mijn nicht.
Hier is het verschil wat gevoel betreft tussen m'n eigen kinderen en haar kinderen héél erg klein. Ik voel me absoluut geen moeder, maar ik hou wel vréselijk veel van ze. Mijn zusje heeft twee kindjes, haar dochtertje (mijn nichtje dus) is overleden. Nu, 3 jaar later, ben ik daar nog steeds kapot van. Ze is er maar 3 weken geweest en aangezien m'n zusje helemaal in Oostenrijk woont, heb ik haar maar 3 dagen 'meegemaakt' (wat wil zeggen dat ik haar 3 keer een half uurtje in de couveuse heb zien liggen). Toch kan ik haar zó ontzettend missen. Hartverscheurend missen. We doen iets op haar geboortedag, op haar overlijdensdag, we gaan elke zomer naar Oostenrijk en dan ga ik zo vaak als ik kan naar het grafje. Mijn neefje is echt een heerlijk kind en daar ben ik uiteraard ook stapelgek op ♥ Ik vind het heerlijk om ook voor hem te shoppen (want tja, sommige typische Nederlandse winkels hebben zúlke leuke dingen, en die winkels hebben ze in Oostenrijk natuurlijk niet ) en dergelijke. Nu komt dat ongetwijfeld ook door de band die ik met m'n zusje heb, wij zijn ontzettend close. Met m'n zwager en schoonzus hebben we helemaal geen band en met hun zoon dus ook niet. Het is een leuk en schattig kind hoor, dat wel, maar ik heb daar niet zo'n gevoel bij als bij de kinderen van m'n zusje. Hier heeft elkaar vaak zien overigens dus helemaal geen invloed op het gevoel. Omdat ze zo ver weg wonen, zien we elkaar hooguit 2 keer per jaar. Bij All You Need Is Love zie je vaak van die gezinnen waarbij die kinderen er zo awkward bij staan, omdat ze geen idee hebben hoe ze zich op moeten stellen tegenover die vreemde mensen waarvan ze wel weten dat het familie is, maar waar ze eigenlijk niets mee hebben omdat ze elkaar vrijwel nooit zien. Ik ben zó blij dat dat bij ons niet het geval is en dat mijn kinderen, ondanks dat we elkaar zo weinig zien, toch stapelgek zijn op m'n zusje ♥
Van het kindje van mijn broer hou ik heel veel. Pas ook wel regelmatig op. Ik kan we zeggen dagboek echt van hem hou maar heb ook het alleen de lusten en niet de lasten gevoel.... De broer van mijn vriend heeft een kindje gekregen en daar gaan we regelmatig heen maar daar heb ik het gevoel een stuk minder mee. Maar dat komt ook wel door hoe zij er mee omgaan. Met moeite vast mogen houden enz....mijn schoonmoeder heeft hier hee veel moeite mee dus daar zou het ook aan kunnen liggen. Ik denk wel dat het gevoel sterker is als het eigen of aangetrouwd is.
Ik zie mijn nichtje (kind van mijn broertje) minstens 1x per week en ben stapelgek op haar. Maar het is echt niet hetzelfde als mijn eigen kinderen, dat gevoel is zó sterk. Het kindje van mijn schoonzus zie ik minder vaak, ongeveer eens per 4-6 weken. Vind ik ook een heel leuk kindje, maar daar heb ik een andere band mee doordat we die minder vaak zien.
Ik heb 1 neefje die voor mij echt als mijn zoon voelt. Ik denk dat ik ook meer moeder voor hem ben als zijn eigen moeder. Hij is ook eigenlijk een soort bonuszoon want hij is ieder weekend van vrijdag tot zondag bij ons om zijn moeder te ontlasten. Mijn eigen zoon en hij groeien ook echt op als broertjes. Maar dat kont dus meer door de situatie. Mijn andere neefje en nichtje vind ik ook hartstikke lief maar dat gevoel is niet te vergelijken met het gevoel voor mijn zoon en zijn neef.
Kind van mijn zusje zou ik zo in huis opnemen als het nodig is. (Nig maar 1 van mijn kant). Aan man zn kant zijn er 7 maar daar heb ik weinig tot niks mee (met de schoonzussen/zwagers ook weinig). Ik denk dus dat het wel heel erg ligt aan hoe de band met de ouders is naar hoe het naar de kinderen voelt
Ik heb met de kinderen van mijn zus en broer heel veel, ik zie ze niet vaak maar de band is er wel degelijk. Ze komen regelmatig logeren. Met de kinderen van mijn schoonzus/zwager heb ik niks, ze wonen dichtbij maar ik zie ze nooit en ze doen altijd afstandelijk.
Ik ben echt stapelgek op mijn nichtjes (zus van mijn man). Zij en wij hebben ook moeite gedaan om die band te kunnen opbouwen. Als het nodig is zouden we ze zo in huis nemen. Hou echt van die meiden. Heel lang waren het voor ons de enige kinderen. Ben wel benieuwd hoe het gaat als onze kleine man er straks is maar denk dat de band alleen maar sterker wordt.
Ik merk onderscheid tussen mijn liefde voor de kids van mijn zusje en tussen de liefde voor de kinderen van mijn zwagers/schoonzussen. Natuurlijk houd ik van allemaal, maar van de kleintjes van mijn zusje houd ik meer Misschien ook wel door wat we met zn allen hebben meegemaakt hoor. Maar dat gezegd hebbende, is ook die liefde compleet anders dan de liefde voor mijn eigen kinderen.
Toen wij zelf nog geen kinderen hadden, hadden wij een hele goede band met onze nichtje en neefje maar nu wij zelf kinderen hebben is dat veel minder geworden. Mijn man en zijn broer liggen ook niet zo goed meer en wij komen dus gewoon veel minder bij ons en wij bij hun. Op het moment dat onze dochter is geboren mocht ons nichtje ineens nooit meer logeren van haar ouders. (waarom? wel gevraagd maar nooit antwoord gekregen)
Ik heb twee broers. En beide zie ik niet en spreek ik ook niet, ik heb het contact verbroken. De ene broer heeft een tweeling, 2 meiden. Ik zou ze niet herkennen als ik ze zie. Mn jongste broert heeft een zoon, die heb ik als baby een paar keer gezien. Ik heb dus in theorie broers en een neefje en nichtjes. Maaar geen enkele band. Een houden van relatie is dr dus ook amper. Mijn man heeft een broertje met vriendin en zij hebben nog geen kinderen. En mn eigen kindje is er nog niet. Daar hou ik nu al zoveel van dat het mij soms de adem beneemt haha. Word vast nog veel erger.
Ik houd van mijn neefjes en nichtjes, maar het is totaal niet te vergelijken met wat ik voor mijn eigen kinderen voel. Mijn schoonzus heeft drie kinderen (tussen de 12 en 16) en mijn zusje heeft ook drie kinderen (tussen de 0 en 4), de relatie met alle kinderen is anders, wat ook logisch is gezien de leeftijden. Maar het is, denk ik, allemaal te vergelijken met andere kinderen die dichtbij ons staan (zoals ons petekindje en haar zus en een buurmeisje en -jongentje die hier veel komen).
De band tussen mij en mijn neefje en nichtje (kinderen van mijn broer) is wat afstandelijk. Het wordt langzaam beter. Onze kinderen gaan trouwens wel goed met elkaar. De broer van mijn man daarentegen is dol op onze kinderen. Hij heeft nog geen kinderen. Maar ik verwacht dat als zij kinderen krijgen de band met hen veel hechter zal zijn dan met mijn andere neefje en nichtje.
Ik vind mijn nichtje en neefje leuk maar niet leuker/liever dan kinderen van vriendinnen bijv. merk ook niet dat mijn schoonzus/broers/zwagers perse heel gek zijn op mijn kinderen. We hebben ook niet echt een band met broers/zussen. Die van mij wonen erg ver weg en met schoonzus is teveel voorgevallen. Tis ok als we elkaar zien maar geen close band.