Onze kinderen zijn geen uitschieters op leergebied. Niks mis mee, ze zijn in hun handelen wel heerlijk handig. Maar wat mij nou zo stoort: Als ze hun rapporten krijgen, staan er bij de opmerkingen altijd zulk soort opmerkingen: Krijgt RT. óf : Met veel hulp. óf Volgt Ralfi. óf Je zit op Connect-lezen en krijgt preteaching voor rekenen en extra hulp tijdens het rekenen (en dan bij de volgende rapporten: zie boven*) Onze kinderen lieten altijd hun rapporten zien aan oma, opa, ooms of tantes als die kwamen. Maar naarmate ze groter werden, werd dat rapport in een hoekje gemikt en keken ze er niet meer naar om. Later realiseerde ik me: eigenlijk ook niet gek. De positieve opmerkingen (die nog niet eens elke meester of juf er bij zet, wel enkelen) worden ondergesneeuwd door die onnodige negatieve opmerkingen. Onnodig, omdat wij als ouders best weten welke begeleiding ze krijgen. Maar moet iedereen dat weten??? Hoe gaat dat op andere scholen? Zijn er meer scholen die dat op deze manier doen? En wat is dan het nut hiervan? Heb er wat over gezegd in een mail naar de directeur. Er zou over gesproken worden... Maar helaas, ook het laatste rapport weer: *aangepaste repetities en ... krijgt huiswerkbegeleiding.:x
Hier staat er in het rapport buiten wat het toch een vrolijke meid is ook altijd wel: we blijven oefenen met rekenen oid. Ik stoor mij daar niet aan.
Dat is toch logisch? Een rapport moet toch een objectieve weergave zijn van de werkelijkheid? Ik vind dat alleen maar goed. Hier staat er altijd wel wat leuks in, maar komen ook de aandachtspunten aan bod.
Ik heb daar zelf geen enkele moeite mee, het is zoals het is, ook een rapport. Hier worden zowel positieve als aandachtspunten benoemd, terecht wat mij betreft.
Ik kreeg reacties van iemand waar het nooit gebeurde, vandaar dat ik het me afvroeg. Ik vind het vooral de toon die de muziek maakt. Er zijn een aantal leerkrachten die alléén maar zulke opmerkingen erin zetten en niets positiefs erbij. Terwijl we qua gedrag nooit op- of aanmerkingen krijgen over de kinderen. Daar zouden ze dan bijvoorbeeld ook wat over kunnen schrijven. Voor de kinderen ook leuker dan enkel negatieve opmerkingen. En een opmerking zoals tuc schreef komt ook wat vriendelijker over dan die kille punten zoals ik ze schreef.
Bij ons beginnen ze altijd met iets positiefs, en daarna ook een leerpuntje. Bij de oudste iets van 'blijf oefenen met de tafels' (en dan denk ik wel: zucht, hou er nou toch over op, dat hoort hij al zó vaak, dat weet hij ondertussen echt wel, en wij ook! ) En bij dochter: probeer wat vaker een moeilijke puzzel te maken of moeilijk spel te doen. Zij is nogal gemakzuchtig, en kiest voor de makkelijke weg. Maar of het zin heeft om dat in haar rapport te zetten terwijl ze nog niet kan lezen, dat vraag ik me af We hebben het wel voorgelezen, maar hadden haar ook al die tip meegegeven n.a.v. het tienminutengesprek, toen had de juf het ook al gezegd tegen ons.
verbeterpunten ed staan er nu eenmaal in. of het nou leuk is om te lezen of niet. maar kan het ook niet zo zijn dat je kinderen denken, nou mama die is niet tevreden over wat er in staat dan zou een ander dat ook wel niet zijn. ik vind je eigenlijk zelf al vrij negatief overkomen over het rapport. een kind moet vol trots zijn/haar rapport kunnen laten zien ongeacht wat er in staat. mijn neefje heeft standaard een slecht rapport, maar zijn moeder maakt zich er niet druk om wat er in staat want ze weet dat hij zijn best doet. ik lees zijn rapport ook altijd met veel interesse en benoem het ook waar hij verbetering heeft gemaakt. en de rest, nou ja volgende keer beter en zolang je je best maar doet maakt het cijfer niet uit. en wat maakt het uit dat ze bij sommige dingen hulp krijgen? is toch alleen maar goed als ze daar moeite mee hebben?
Dat kan zo overkomen nu, maar naar hen toe ben ik dat zeker niet. Ze weten ook heel goed dat we niet ontevreden zijn over hun prestaties. Maar het is meer dat ik het jammer vind dat de focus zo op de mindere vakken (die zij dus moeilijk vinden) ligt en over de goede kanten niets.
Echt ervaring heb ik er niet mee maar ik denk ook dat het de toon is die de muziek maakt èn degene die zingt om het maar even muzikaal te houden. Oftewel, hoe is het geschreven en hoe word het gelezen. Heeft je kind allemaal zessen maar weet je dat hij keihard gewerkt heeft en reageer je daar positief op door bijv t proces te benoemen of is het het resultaat wat telt en hadden de zessen minimaal zevens moeten zijn... Wel vind ik dat er tegenover elk negatief punt ook een positief punt moet staan.
Overigens, zo'n rijtje punten met hulp hier aanpassing daar hoeft van mij ook niet, als ouder weet je dat. Dan volstaat een zinnetje als "met wat extra hulp lukt het je wel" ook lijkt mij. En gedrag en creatieve dingen mogen idd ook benoemt worden, niet alleen de "schoolse vakken" als rekenen
Ik denk dat opa en oma niet eens weten wat RT is en zo nog meer van die termen . Mijn ouders hebben ook nooit van zulke dingen gehoord. Maar goed, hier staan ook punten van aandacht en positieve punten. Bijv. dat ze moeten proberen netter te werken of beter moeten plannen. Ik kan er niet zo mee zitten. Mijn kinderen ook niet. Scheelt denk ik inderdaad ook dat er ook wel staat dat ze bijv. ergens hard aan hebben gewerkt en ga zo door etc.
Oké snap ik.. Als ze dan op school niks positiefs in het rapport willen zetten zou ik er zelf wat bij schrijven. Misschien dat ze dan bij het inleveren de hint snappen. Hen je de leraren waar het om gaat persoonlijk aangesproken? Zo niet dan zou ik dat ook doen. Dat zal toch net meer indruk maken dan dat de directeur met het mailtje naar de leraar gaat. Worden er bij klasgenoten ook alleen de negatieve punten opgeschreven? Want dit werkt dan natuurlijk ook erg demotiveren.
Hier staan alleen positieve punten, of in ieder geval wordt het op een leuke manier gebracht. Mijn oudste heeft een 6+ voor rekenen en is er gewoon niet zo goed in. Maar dan staat er: je bent goed op weg! Oftewel, je bent er nog niet maar je komt er wel . Staat veel leuker dan: je hebt moeite met rekenen en zit in de bijwerkgroep (is nog een stapje voor rt). Weet niet wat er bij de kinderen staat die wel rt krijgen maar ik kan me haast niet voorstellen dat dat er op die manier bij staat.
Beetje off-topic misschien, maar ik ga het toch zeggen ... Eigenlijk is het helemaal niet zo goed om je kind te belonen voor het rapport of het rapport aan anderen te laten zien. Een rapport gaat over het eindresultaat en er is héél erg veel onderzoek dat laat zien dat het voor de ontwikkeling van je kind op bijna elk gebied veel beter is om het te belonen voor de weg ernaar toe. Als je kind keihard heeft gewerkt om iets eindelijk te snappen of te maken, dan zou ik dat aan de opa's en oma's laten vertellen (en die van te voren inlichten natuurlijk) en dat prijzen en niet dat stomme rapport. On-topic: ik snap die negative opmerkingen wel. Een rapport is een moment van informatie overdracht van leerkrachten aan ouders (en kind) en als een leerkracht hierbij volledig is lijkt dit me alleen maar goed. Natuurlijk zijn positieve opmerkingen fijn en leuk, maar als je een rapport behandelt zoals je het mijn inziens zou moeten behandelen (nuttige info/feedback voor ouders en kind die na besproken te worden gelijk in een map kan verdwijnen ) maakt het veel minder uit.
Hier zijn er altijd oudergesprekken voordat de kinderen hun rapport krijgen, het rapport is een soort samenvatting die juist leuk is om te laten zien aan opa en oma enzo. Mijn kinderen krijgen tussendoor ook complimenten als we merken dat door oefenen ze dingen ineens wel snappen, dat is voor opa en oma veel minder concreet (zien of spreken opa en oma niet elke dag).
Maar ook dan blijft het dat je de prestatie benadrukt. Op deze manier ontwikkelt je kind veel meer een prestatie-orientatie dan een leer-orientatie (google maar eens ), wat vooral op latere leeftijd niet altijd even fijn is voor onder andere je zelfvertrouwen, je motivatie om door te zetten en te leren en nog tig andere zaken. Prestaties worden sowieso al beloond in het leven, als je je kind een leerorientatie mee wilt geven, kun je hier het beste zo min mogelijk in mee gaan. Ik snap heus het leuke wel van rapporten aan opa en oma laten zien. Ik deed het vroeger zelf ook. Toch hebben wij heel bewust gekozen om het onze dochters niet te laten doen, ondankds dat het zo leuk is, omdat die leerorientatie ontwikkelen verdomde lastig is en kleine dingetjes zoals rapporten prijzen en laten showen al in de weg kunnen zitten.
Maar dat is dan toch ook met toetsen maken? Gaat ook om prestatie. En ze krijgen constant toetsen. Mijn kinderen zijn er niet zo gevoelig voor geloof ik, zijn erg leergierig en zijn heel blij als ze 'opeens' iets doorhebben. En bij het rapport laten zien gaat het ze vooral om het geld dat ze krijgen
@Snoopy1979: dat is helemaal waar! Dat is ook de reden dat een leerorientatie aanbrengen soms een beetje voelt als vechten tegen de bierkaai . Zoveel in onze samenleving is al gericht op presteren, zowel op school als bij veel sporten. Daarom is het des te belangrijker dat ouders daar zo min mogelijk aan mee doen. Wat betreft de toetsen kun je daar zelf ook aan meewerken, door je vooral druk te maken over hoe goed je kind zijn of haar best doet en zich voorbereidt en minder over de daadwerkelijke resultaten. De meeste ouders doen dit al van nature als hun kind zich suf werkt, maar geen goed resultaat behaalt. Maar juist als je kind het heel goed doet is het belangrijk om er niet teveel een punt van te maken. Voor velen is het echter natuurlijk om het kind dan juist te prijzen. Als je dit zoveel mogelijk vermijdt en wat luchtiger over het eindresultaat doet, ook als het heel goed is, maar wel bovenop de weg erna toe zit kun je volgens mij als ouder toch nog wel iets bereiken. Wat betreft dat jouw kinderen daar minder gevoelig voor zijn, dat kan ook heel goed. Er is veel bewijs dat zo'n orientatie gedeeltelijk in het karakter zit. Er is gelukkig echter ook een "maakbaarder"gedeelte voor de ouders van kinderen, die dit minder van nature hebben.
Hier staan er alleen positieve opmerkingen. Wel maar één zin of zo (is ook maar weinig ruimte voor). Aan de ene kant zou je kunnen zeggen, dat uit de rapportcijfers / beoordelingen zelf wel af te leiden is waar extra aandacht nodig is, maar soms is het nodig om nog even extra aan te stippen. Als motivator voor het kind óf voor de ouder, om er thuis wat meer mee te doen. Ik las ergens: "Een rapport is er niet voor het verleden, maar het is de traptrede om de volgende stap te kunnen zetten." Dat wil niet zeggen, dat er alleen positieve dingen in mogen staan, maar de 'minpunten' moet je benoemen als constructieve 'verbeterpunten'. Maar dat haal ik niet uit wat TS schrijft. Er staat welke (extra) technieken / ondersteuning het kind krijgt. RT (remedial teaching?), met veel hulp, volgt Ralfi (???), je zit op Connect-lezen, krijgt preteaching, etc... dat hoort m.i. niet in een rapport, omdat het niks zegt over de ontwikkeling, maar over de gebruikte methoden. Daar kun je toch niks mee? Dat is niet constructief en je haalt er ook nog eens 0,0 informatie uit over de algehele voortgang/ontwikkeling van het kind. Wat is het doel van het rapport eigenlijk? Misschien verschilt dit per school, of hanteert elke docent een ander doel... Het rapport is in elk geval een communicatiemiddel. Je rapporteert er (eenzijdig) iets mee. Maar wát wil je rapporteren en waarom? Dat is misschien een vraag, die je de docent kunt stellen. Waarom heb je dit er in gezet? Wij weten dit toch al? Wat wil je er mee bereiken, door het hier bij te zetten? Wat je in elk geval indirect bereikt, is een kind, dat niet trots kan zijn op eigen prestaties, omdat het gevoel van falen overheerst. Door alleen te benadrukken wat er NIET goed is, leert het kind ook niet, dat het in sommige dingen wél goed is. Een rapport is vaak indirect een beloning. Niet zozeer door de goede prestaties, maar wel voor de inzet. Als je het te negatief insteekt, is het eerder een afstraffing. Lijkt me niet wenselijk.