Dat is een probleem, dat dieper ligt. Dan gaat het ook helemaal niet om die ene zin, die de juf heeft opgeschreven. Want als je die zin op zich bekijkt, is er niet veel mis mee. Lijkt me dan ook, dat je je niet moet focussen op dit ene incident met Sinterklaas, maar met het geheel. Hoe de juffen met je zoon omgaan. Misschien het schoolbeleid wel. Ik kon me wel voorstellen (voor ik de rest las, dat de juffen überhaupt niet leuk omgaan met de zoon van TS), dat de juf verwacht had dat de Sint de nadruk zou leggen op het goed doorzetten/zijn best doen. Vandaar dat ik er geen kwaad in zag. De reactie van de juf is trouwens behoorlijk lafjes. "Ik heb het niet gehoord, dus het zal wel niet waar zijn/wel meevallen".
Ik heb dit probleem idd al eerder besproken met de juffen. Want dit incident staat idd niet op zichzelf. Vorig jaar had hij het ontzettend naar zijn zin. Hele leuke juffen die zijn humor konden waarderen en juist dat aangrepen om hem te helpen. Deze juffen maken het zo zwaar voor hem. We weten dat zijn intelligentie disharmonisch is, dat zijn ratio gemiddeld is maar zijn informatieverwerking is 70. Dat is zwakbegaafd een opdracht die voor een ander simpel is, komt bij hem niet aan. En bij de juffen blijkbaar ook niet
Maareuh... wat ga je hiermee doen? Want je hebt het al besproken met de juffen, maar er wordt niks mee gedaan? Naar de IB-er misschien?
Haha een goeie ik ga de ib'er idd bellen. En aansturen op verbinding maken tussen de juffen en mijn zoon. Ik hoop dat als mijn zoon zich geaccepteerd voelt door de juffen, hij meer geneigd is mee te werken. Al denk ik niet zozeer dat het niet willen meewerken het probleem is. Hij kan het gewoon niet. Dus ik wil op zoek naar een methode die hem helpt het beste uit zichzelf te halen op een prettige manier.
Het probleem bij mij zoon was/is dat hij de opdracht (en dan met name de hoeveelheid/grote ervan) niet kan overzien. Daarbij is het voor hem onmogelijk om info die op het bord verschijnt over te zetten naar iets in zijn schrift of b.v als de opdracht in de een boek staat dan alleen het antwoord in zijn schrift te schrijven (dan klopt het gewoon niet meer) De juffen zijn begonnen met het werk voor hem te kopiëren zodat hij de antwoorden op hetzelfde velletje in kan vullen als de vraag staat. En deze kopieën knipten ze dan in stukken en boden het hem dus in stukken aan. 1 stuk gemaakt, naar de juf brengen en die gaf hem dan het volgende stuk, zo werden de opdrachten overzichtelijk voor hem. We zijn nu 2,5 jaar verder en hij is vooruit gegaan. Hij heeft geleerd om eerst de nummer van de vraag in zijn schrift te schrijven en dan het antwoord van die vraag erachter. Hij begrijpt nu dat iedereen dan snapt dat zijn antwoord bij die vraag hoort. Daardoor kan hij dus nu gewoon met boek en schrift werken. Hij is nu ook zover dat hij de opdrachten , waar juf een teken voorzet, moet maken en als hij die af heeft verder kan gaan met de opdrachten waar weer een ander teken voor staat. Het ene teken betekend dat hij het moet maken (ligt ook in zijn bereik om dit binnen een bepaalde tijd af te hebben en wordt steeds een klein beetje opgerekt) het andere teken betekend mag (en vaak red hij het nu om dit ook af te krijgen en ligt hij dus wat dat betreft op het niveau waar die officieel moet zitten) Maar hierdoor wordt de druk eraf genomen en daarmee neemt zijn paniek gevoel (waardoor hij dus blokkeerd) ook af. Voor de rest zijn we er achter gekomen dat het dagdromen wat hij leek te doen helemaal geen dagdromen is. Hij zoekt dat het antwoord in zijn hoofd (zoals hij het zelf omschrijft), stoor je hem hierin (dus door hem uit de 'dagdroom' te halen) dan is hij zijn antwoord/berekening kwijt, wordt dan ook boos en weigert dan ook om opnieuw te beginnen. En hij heeft een hele trage verwerkingssnelheid waardoor het soms lang duurt voordat je b.v antwoord krijgt op een vraag die je net stelt. Betekend niet dat hij je niet gehoord heeft, ook niet dat hij er niet mee bezig is maar gewoon dat jij/wij geduld moeten hebben. Dat hij in de veronderstelling is dat de juffen hem niet aardig vinden kan ik mij helemaal voorstellen. De opmerking van dat hij moet doorwerken is opgeslagen in zijn - niet aardig- mapje en dus is het heel simpel Juf zei doorwerken = niet aardig= juf vind mij niet aardig. (typisch autistisch) Ik weet niet hoe jou zoon dingen oppakt maar wat hier heel erg geholpen heeft is door elke keer weer te benoemen wat iemand deed, te erkennen dat, wat diegene deed of zei, niet aardig was maar dat dit niet betekend dat diegene niet aardig is (of jou niet aardig vind) het loskoppelen van gedrag en persoon dus. Dat is iets wat te proberen valt maar wat niet bij ieder kind werkt
Bedankt voor je uitgebreide tips, pluk! Ik ga zeker eens bekijken met de juffen wat de opties zijn. Hij krijgt al aangepaste boekjes bv, maar er is vast meer mogelijk