Ik ben geen broers of zussen, maar wel een zwager en schoonzus met een zoontje. Wij zien hem eigenlijk nauwelijks. Ik vind het een leuk kereltje maar voel weinig voor hem. Ik voel bv wel heel veel voor de kinderen van mijn beste vriendinnen. Daar hou ik echt zielsveel van.
Ik heb trouwens wel "gevoel" voor de kinderen van mn vriendin(nen) Ik hou echt heel veel van de kinderen van mn beste vriendin. Ik zie ze graag en ze zijn altijd welkom, dag en nacht. Ook geef ik veel om de kinderen van mn andere vriendin, wel in veel mindere mate dan de kinderen van mn beste vriendin. Maar, houden van ons eigen kind is toch heel anders dan die die van een ander.
Ik denk dat het erg afhangt van hoe close je met je familie bent en hoe vaak je de kinderen ziet. De kinderen van 1 zwager en schoonzus heb ik geboren zien worden. Wij hadden zelf destijds nog geen kinderen en heb ze van heel dichtbij op zien groeien. Zij hebben een heel speciaal plekje in mijn hart. Met de andere kinderen uit de schoonfamilie heb ik niet zoveel. De kinderen van mijn eigen zussen heb ik geboren zien worden en we zien elkaar wekelijks. Ik ben dol op ze! Nog net niet zo erg als op mijn eigen kinderen maar ik zou ze bijv zo in huis nemen als dat nodig zou zijn!
Ik heb 3 zussen en 1 broer. Met mijn oudste zus heb ik wel een goede band en daardoor ook wel met haar dochters. Zeker met de oudste. Zij was mijn eerste nichtje en ik was 14 toen zij geboren werd. Met mijn broer heb ik een erg goede band. Hij heeft 1 jongen en 2 meisjes. Met mijn neefje en 1 nichtje heb ik een hele goed band. Met hun jongste dochter heb ik totaal geen band. Met mijn jongste zus heb ik een erg slechte band. Zij en haar vriend zijn erg goed in mij kleineren. Ze vinden hun eigen kinderen overal het beste in en laten dit ook merken. Met hun oudste zoon had ik altijd een goede band, maar dat was zo ineens over. Met hun jongste zoon (die is 3 maand ouder dan onze oudste dochter) heb ik totaal geen band. Van mijn man zijn kant heb ik nog maar 1 nichtje (die 11 dagen ouder is dan onze jongste) en daar heb ik ook nog geen band mee, maar ze is nog zo jong...dat kan nog komen. Ondanks dat ik met sommige neefjes/nichtjes een goede band heb, voel ik niet zo veel voor ze als voor mijn eigen kinderen.
Ik heb nog geen neefjes/nichtjes, mijn broer en schoonzus zijn altijd stapel geweest op onze zoon, hij mocht daar logeren enz. Ik heb altijd gedacht dat ik ook zo gek zou zijn op hun kind, natuurlijk is het een ander soort liefde dan je eigen. Nu is schoonzus pril zwanger en ik merk nu al dat mijn kinderen niet meer 'belangrijk' zijn, en dat doet toch wel pijn, ik weet ook niet wat ik voor hun kind zal gaan voelen, dat word miss toch ook wel anders dan ik ooit dacht.
Volgens mij ligt het in veel gevallen ook heel erg aan de band die je met de ouders hebt. Met de zus van mijn man hebben wij helemaal niks. Ik merk dat we ook weinig met hun kind hebben. Met mijn eigen zus heb ik een hele goede band. Mijn man en ik zijn beide heel gek met hun dochtertje.
Ik ben dol op mijn nichtje (kind van de broer van mijn man). Maar ik zou niet durven zeg dat ik van haar net zoveel houd als van mijn eigen kinderen. Al kan ik me wel goed voorstellen dat dit zou kunnen groeien als wij bijvoorbeeld de zorg voor haar op ons zouden moeten nemen. (Wij zijn haar voogden.) Ik kan niet echt vergelijken verder of een nichtje anders voelt dan kinderen van vrienden, aangezien mijn vriendinnen geen kinderen hebben. Ik denk wel dat hoe vaak je een kind ziet veel uitmaakt. Als ik een kind van een vriendin meerdere keren per week intensief meemaak en een neefje / nichtje maar 1x per maand zou zien, kan ik me wel voorstellen dat de band met dat andere kind hechter is. Ik denk dus dat het meer met 'nabijheid' dan met de bloedband te maken heeft.
Ik snap dat het niet fijn voelt, maar ergens snap ik het ook wel. Wij hadden ook al kimderen voordat mijn zwager en schoonzus een kindje kregen. En eerlijk gezegd merk ik ook wel dat wij het oom / tante zijn anders ervaren dan zij. Natuurlijk zijn we dol op ons nichtje! Maar ik hoef haar foto niet als achtergrondscherm op mijn telefoon. En ik bespreek haar vorderingen op het gebied van kruipen en lopen ook niet uitgebreid met mijn collega's. Terwijl de oom en tante van onze kinderen dat soort dingen wel deden. Ik merk dat trouwens bij collega's ook; degenen die zelf kinderen hebben, hoor ik regelmatig over hun eigen kinderen maar zelden over neefjes & nichtjes. Terwijl 1 van onze collega's die geen kinderen heeft, minstens zoveel over haar nichtje vertelt als wij over 'eigen' kinderen. Als je zelf geen kinderen hebt, ben je denk ik meer bezig met de kinderen ban je broer / zus dan wanneer je zelf wel kinderen hebt. Dan heb je het al druk genoeg.
Mn broer heeft een dochter. Het is een sxhatje maar ik heb er niet meer mee dan met de kinderen van vrienden. Met mn broer en zus heb ik ook niet meer dan met vrienden. Dat geldt alleen voor mn vader.
Mijn schoonzus en zwager hebben 2 meiden en ben vanaf geboorte gek op ze. Mijn broertje heeft nog geen kinderen en hoop dat mocht de wens uitkomen ik net zo gek op hen wordt.
Ik houd ontzettend veel van al mijn neefjes en nichtjes, maar minder /anders dan van mijn eigen kinderen. Daarnaast heb ik een veel betere band met mijn middelste schoonzus en zwager dan met de oudste en daardoor ook met de kinderen. Ik merk vooral dat gedrag waar ik bij mijn eigen kinderen geen moeite mee heb, mij eerder ergert bij neefjes en nichtjes. Ook poep en snottebellen zijn thuis minder vies dan elders. Maar als de nood aan de man zou zijn zou ik ze allemaal (desnoods tegelijk) in huis nemen en net zo onvoorwaardelijk gaan liefhebben als mijn kinderen. Dat hebben ze nu gelukkig niet nodig, ze hebben eigen liefhebbende ouders, maar ik zou zonder twijfel die stap nemen als het zou moeten.
Ik heb geen kinderen. Maar mijn nichtjes maken een hoop goed voor mij. Ze voelen zo eigen. Ik ben echt dol op ze. Via mijn man heb ik ook neefjes en nichtjes. Ben ook heel wijs met hen. Maar ik merk wel verschil in mijn gevoel voor de mijn nichtjes van mijn familie en de de neefjes en nichtjes van de familie van mijn man.
Ik heb best een goede band met mijn zusje, maar we zien elkaar niet zo vaak, omdat we ruim 200 km bij elkaar vandaan wonen. Met haar kinderen heb ik dus ook niet zo'n hele close band. Vooral met haar zoontje niet, dat is best een bijzonder typje. En haar kinderen en mijn kinderen zijn heel verschillend, dus we weten nooit zo goed wat we met elkaars kinderen aan moeten haha. Bovendien verschillen onze manieren van opvoeden erg sterk, dat speelt natuurlijk ook mee.
Eerlijk? Ik heb eigenlijk geen gevoelens voor andermans kinderen. Natuurlijk vind ik de kinderen van mijn broer (of vriendinnen) wel lief en natuurlijk speel ik ermee en bouw ik er een band mee op. Maar om nu te zeggen houden van? Nee dat heb ik alleen naar mijn eigen kinderen!
ik vind de kinderen van een ander helemaal niet leuk maar die van mijn broer en zus daar heb ik wel een band mee maar het gevoel voor mijn eigen kinderen daar kan echt niemand aan tippen
Ik heb niet echt broers of zussen. Wel een zwager. Hij heeft een dochtertje. Maar we zien ze heel weinig, dus voor mijn gevoel is er niet echt een band... Het dochtertje van een goede vriendin van me voelt echter wel als surrogaat-dochter.
Ik denk dat ik gevoelloos zou zijn voor de kinderen van mijn zwager en schoonzus. Komt omdat ik geen band heb met ze en zal dat ook nooit krijgen.. Als mijn broertje een kindje zou krijgen zou ik waarschijnlijk se vervelende bemoederende tante worden, juist omdat ik gek met dat kindje zal zijn. Maar voor nu nog lang niet aan de orde
Ik vind het vervelend om te zeggen maar heb meer met het neefje van mijn broer dan die van mijn man. Ahoewel ik die ook lief vind haha. En toen ik zwanger was was ik echt totaaaal verliefd op mijn baby,dat is niet te vrgelijken met een neefje of nichtje bij mij! Zo raar is dat om zoveel liefde te voelen voor zo'n wurm. Helaas is het toch misgegaan dus ik zal nooit echt kunnen vergelijken.