Ja boodschappen laten bezorgen ga ik ook weer doen idd! Dat heb ik een tijdje gedaan en dan vergeet ik het weer en is even heen en weer fietsen sneller voor mijn gevoel. Maar voor dat gesleep betaal ik toch ook weer in energie.
Ik heb rugproblemen (gaat gelukkig het laatste jaar een stuk beter). Omdat ik altijd keuzes moest maken tussen bijv het huishouden doen of wat leuks doen met mijn zoon (beide lukte niet), heb ik voor 3 uur per week schoonmaakster. Ik ga veel liever met hem naar de speeltuin of de kinderboerderij dan dat ik de badkamer schoonmaak of mijn hele huis stofzuig/dweil. Nu het beter gaat met mijn rug heb ik haar wel aangehouden. Dan hoef ik op mijn vrije dagen minder te doen en heb ik net wat meer tijd voor mezelf. Echt een luxe, absoluut, maar ik lever er graag wat andere dingen voor in.
Je hebt helemaal gelijk het is een beetje krap nu ik ben net met mijn bedrijf begonnen en het begint nu te lopen. Maar er gaan ook veel kosten in zitten. Dus vind het ergens niet kunnen dat ik dan zoiets luxe ga doen als een huishoudelijke hulp nemen. En toch he, het zou zoveel helpen!
Maar voor jou is het geen luxe, maar noodzakelijk. Tenminste, je gaat er een hele hoop aan hebben, zodat je je energie voor belangrijkere dingen kunt gebruiken.
Ik ben ook chronisch ziek, oa; EDS met sencundair fibro. syndroom van tietse altijd moe, Hier lukte het niet meer ook niet vooor mijn man, hij moet al zoveel doen. sinds een paar weken hebben we hulp in de huishouding, iemand die mee helpt opruimen en schoonmaken. Dat helpt al enorm. verder inderdaad verdelen van taken, energie verdelen. luisteren naar je lijf en geest.
Ik heb NAH (niet aangeboren hersenafwijking) en dus 0m0 dnergie.. Alles kost energie en die heb ik al weinig! Ik doe iedere dag; stofzuigen of vegen, toilet met chloor, wasjes draaien / opvouwen & doekje over de meubels. Als ik energie over heb dan komt er iets extra's bij. Dweilen, ramen, badkamer etc. Zou zo veel meer willen doen maar als ik over mijn grenzen ga, ben ik dagen 'van slag'. Die emmertjes methode werkt bij mij helaas niet. Omdat ook bellen, lezen tv kijken te veel prikkels zijn. Tis lastig maar gelukkig heb ik lieve ouders die graag eens bij springen.
Ik ben al heel wat jaren afgekeurd wegens allerlei fysieke en psychische problemen. Uiteindelijk bleek zware PTSS en hoogstwaarschijnlijk chronische lyme (maar daar speculeren ze over, onderzoeken heeft geen nut meer, 11 jaar na de tekenbeet). Daarnaast een enorm B12 tekort dat nog altijd niet volledig is hersteld. Ik doe wat ik kan in huis maar dat is niet altijd even veel. Dagelijks zorg ik dat er een was wordt gedraaid en weggevouwen en opgeruimd, ik veeg want stofzuigen lukt me niet, ik zorg voor de kattenbakken, de afwas en verder het hoognodige, naast natuurlijk het zorgen voor 3 jongens en 5 katten. Ik moet het wel heel goed verdelen en ben vaak veel te eigenwijs zodat ik weer flink op mijn kop krijg van mijn man, wanneer ik weer eens uitgeteld op de bank zit als hij thuis komt van zijn werk. Hij neemt met alle liefde mijn taken over maar ik blijf er enorm veel moeite mee houden dat ik niet alles gewoon zelf kan. Ik wil niet dat hij naast zijn baan ook nog eens voor het huishouden moet zorgen, al vindt hij dat zelf niet erg. Maar het schuldgevoel is groot hoor, ik weet niet of jullie dat herkennen maar ik vind het vreselijk om afhankelijk te zijn en vanalles aan hem te moeten overlaten. Ik blijf dus proberen om me beter te voelen door therapieën, medicatie (regulier én alternatief) en gewoon doorgaan. Want stil zitten vind ik vreselijk, ik verveel me rot als ik niks te doen heb. Maar het moet want dat lijf laat het niet toe om alles te doen wat ik wil.
Ik herken het van het blijven zoeken naar therapieën en alternatieven om me beter te voelen! Acupunctuur (door een arts) lijkt hier te helpen icm Chinese medicijnen. Mijn man werkt ook fulltime maar ik heb geleerd dat ik hem af en toe moet inzetten om grote klussen te doen zodat ik ook wat quality Time aan m'n zoontje kan besteden
Wij hebben een hulp vanuit de WMO, maar alleen omdat we beide (gedeeltelijk) arbeidsongeschikt zijn en geen mantelzorgers in de omgeving hebben. Ik ben gedeeltelijk afgekeurd en werk nog 18 uur per week. Mijn man is volledig afgekeurd en niet in staat het huishouden te doen. Momenteel probeert hij de vaat dagelijks te doen en 1x per week beneden te stofzuigen en dweilen. Ik ruim op, doe de was (zonder strijken) en heel af en toe de vaatwasser. Ik heb geen energie om meer te doen. Onze eigen bijdrage van het CAK is 168, maar gelukkig heb ik een super werkgever waardoor ik daar 50% van terug krijg. Dus ben nu 84 per 4 weken kwijt voor huishoudelijke hulp van 2,5 uur per week. Dus dat is uiteindelijk toch voordeliger dan zelf een hulp regelen. Voor jou ts zou ik toch adviseren om te kijken of er iets van hulp mogelijk is. WMO krijg je denk ik niet omdat je man toch als mantelzorger gezien wordt. En als je het wel krijgt dan is de eigen bijdrage hoog, tenzij je ook via een regeling ergens nog een vergoeding kunt krijgen. Maar voor je energie en gezondheid zou het heel goed zijn om wel hulp te krijgen.