Nog nooit een driftbui gehad..

Mijn oudste van bijna 5 heeft als dreumes ontelbare driftbuien gehad. Stampen, gooien met speelgoed, slaan, schoppen, bijten, grommen, schreeuwen. 't Is wel overgegaan hoor

Mijn jongste (1,5) heeft nog nooit een driftbui gehad. Kan nog komen natuurlijk, maar het verschil hierin tussen mijn kinderen is opmerkelijk!

 

Dochter, nu 17, heeft vroeger twee driftbuien gehad. Eentje op het schoolplein en eentje thuis. Nou dat heeft ze geweten ook. Heeft niet lang geduurd aangezien mama daar niet echt tegen kan lol. Zoontje van nu zes heeft nooit een driftbui gehad, ja wel eens boos geweest maar een driftbui nee. De jongste van 3 is wat moeilijker en sneller boos en op zijn teentjes getrapt etc, maar een driftbui? Nee eigenlijk niet. Ik ga er vaak zo snel op in dat hij niet eens de kans krijgt op een driftbui hahahaha.

 

Grommen doet de jongste ook wel eens, maar dan is hij echt beledigd wanneer iets niet mag of zo. Dan gaat hij in een hoek staan en gromt, maar dat is ook weer zo over, want ik geef daar geen aandacht aan en dat vind hij wat minder..

 

Mijn oudste heeft het ook nooit gehad.
Weleens boze buien maar niet de hysterie van zijn 2 jaar jongere zus.
Ik wist ook niet wat me overkwam toen zij van die gekke buien kreeg.
Compleet hysterisch.
Mijn oudste kind is nu 13 jaar en is gemakzuchtig terwijl de middelste een ontzettende streber is op alle gebieden.
Ik weet niet of het iets zegt haha

 

Bij mijn oudste kon ik op m'n kop gaan staan; als zij een driftbui kreeg, kreeg ze 'm ook gewoon. Mijn wel of niet ingrijpen stond daar helemaal los van.

Bij mijn jongste kan ik het ook wel voor zijn, maar zij heeft breath holding spells waardoor ze bij hard huilen (ook bv als ze valt ofzo) flauwvalt. Zo duren driftbuien dus nooit lang, want vanaf de eerste brul gaat ze al out... en daarna is ze heeeel rustig.

 

Hier ook nooit een driftbui gehad. Nu is onze dochter nog maar ruim 2 jaar, dus het kan natuurlijk nog komen. Maar ik zie het niet zo snel gebeuren. Ze is onwijs rustig, heeft een zacht karakter en is zelden boos. Maar we zullen zien.

 

mijn oudste is bijna 10 en ik kan niet zeggen dat ze ooit een driftbui heeft gehad.
ja wel eens boos of gefrustreerd maar nog nooit echt een driftbui..
maar ja wat zie je als een driftbui?
voor mij is dat schoppend en slaand en gillend op de vloer gaan liggen.

 

Nou, jullie boffen echt. Hier drie kinderen van 20, 6 en 4. en alle drie vreselijke driftbuien soms hoor.

de oudste is autistisch dus dat werkt al anders, maar daar heb ik een periode gehad dat ik wel 3x pd boven op hem ging zitten (niet met mijn gewicht hoor) en zijn handen vast moest houden, wel 3 kwartier lang. En proberen hem weer rustig te krijgen, die ging dan ook echt inslaan en schoppen op de meubels, de katten, mij...drama.

dochter van 6 kan er ook wat van trouwens. Die heeft in het begin op school een aantal dagen achter elkaar wel 5 uur liggen gillen en krijsen in de klas (arme juf en kinderen ) toen de juf vroeg wat ze daar nu mee aan moest hebben we samen het plan bedacht om voor elke dag dat ze geen driftbui kreeg ze stickers op een blaadje kon verdienen. Was ook heel gauw weer over. maar ook zij kan thuis echt wel eens driftig zijn: slaan met deuren, krijsen, stampvoeten en ook grommen Ik zet haar dan op de trap met de mededeling dat ze pas weer mag komen als ze is afgekoeld (wat heus niet altijd direct werkt)

Jongste heeft het pas sinds kort, die ziet het van zijn zus denk ik. al moet ik zeggen dat wanneer ik hem kietel de boze bui wel gauw weer over is. Wel roept hij tegen alles en iedereen in zijn boze bui "rotbeest", geen idee hoe hij daaraan komt.

Enfin: het zijn gewone kinderen

 

ik vind dit trouwens wel makkelijk gezegd: het zit in het kind, of het zit er niet in. Heeft niks met accepteren te maken naar mijn idee.

Ik wil niet dat mijn kinderen schreeuwen en krijsen, maar als ze het wel doen, dan doen ze het, Ik kan kwalijk ducktape over hun mond heen plakken.

Wel zet ik ze op de gang om af te koelen omdat ik geen zin heb om in de herrie te zitten of dat de andere kinderen last van de driftbui heeft. Maar mijn oudste 2 kinderen zijn heel moeilijk uit een driftbui te halen (oudste nu niet meer, maar als kind) Zoals gezegd presteerde dochter het dagen lang om in de klas 5 uur krijsend op de vloer te gaan liggen, zelfs de juf kon er niks mee terwijl je zou denken dat zij heus wel weet met zoiets om te gaan.

De jongste heeft het ook wel af en toe, maar is zoals gezegd veel makkelijker uit zijn boosheid te halen, heel anders dan de andere 2.

Nogmaals: het is karakter.

 

Mijn dochter is echt pittig en bijdehand en kan goed boos en verdrietig worden maar een echte driftbui heeft ze 1x gehad.. ze word volgende week 3 dus ben benieuwd 😅

 

Een driftbui als in hysterisch onophoudelijk huilen en gillen heeft ze niet zo heel vaak. Komt dan echt door vermoeidheid, niet lekker voelen of zich niet begrepen voelen. Prima als ze dat op die manier doet, maar dan wel op de gang of een andere plek waar ik er geen last van heb. Als ze gestopt is met huilen en boos zijn, mag ze terugkomen en dan kunnen we erover praten en lekker knutselen

 

Ja dat is inderdaad gillend op de vloer gaan liggen en niet tot rede vatbaar.
Mijn middelste dochter heeft het best in extreme mate gehad. Ik was het helemaal niet gewend met de oudste en toen kreeg ik er ineens zo eentje. Bij haar begon het al met 1,5 jaar. Ik noemde het weleens kortsluiting in haar hoofdje.
Je kan er ook helemaal niets mee wanneer ze in zo'n bui zitten.
Ik heb echt weleens met de handen in mijn haar gezeten en heb er menig traantje om gelaten want het is echt niet fijn om je kind zo te zien.
Rond haar derde verjaardag werd het gelukkig minder en kon ik er makkelijker op inspelen en voorkomen dat ze hysterisch werd. In de kleuterklas heeft ze het ook nog weleens gehad. Ze was toen ruim 4 jaar. Een speelafspraakje ging niet door en ze ging compleet door het lint. Ik was het toen zo zat dat ik haar bij het hek heb gezet zodat iedereen haar kon zien en horen en ben het schoolplein afgelopen. Dit vond ze dus echt vreselijk en het was ook gelijk de laatste keer dat ze zo'n scene heeft staan trappen. Ze is nu 11 jaar en ze weet het nog precies en samen kunnen we er smakelijk om lachen.
Het gekke bij haar was juist dat ze in alles enorm voorliep dus er waren geen frustraties van iets niet kunnen. Ze liep voor haar eerste verjaardag. Ze sprak met krap 2 jaar volledige zinnen voor iedereen verstaanbaar. Ze was vroeg zindelijk zowel dag als nacht etc etc. Ze is nu 11 jaar en heeft een heel sterk karakter. Ze is zelfverzekerd en kan goed leren en is een echte doorzetter en kan ook dominant zijn maar wordt niet als vervelend gezien door haar vriendinnen.
Ze is pas tevreden als ze voor een toets een 8 haalt en niet minder. Het is dus ook gewoon een stukje karakter, een perfectionist.
Mijn oudste van 13 jaar heeft volgens mij nooit een driftbui gehad maar is ook een heel ander kind. Weleens boze buien. Vind alles al snel goed, zit nu in de brugklas met de zgn zesjes mentaliteit. Hij is laks en vind iets al snel best. Als ik bij wijzen van spreken zijn veters zou strikken vind die het ook best. De jongste valt er een beetje tussenin. Is een meid dus best een pittig dingetje maar niet zo'n haaibaai als haar zus. Heeft ook weleens een boze bui gehad maar niet de kortsluiting van haar grote zus en is een stuk meegaander. Toch leuk om met 3 kinderen zulke verschillende karakters te hebben.

 

Heel makkelijk gezegd dat je kind geen driftbuien heeft omdat je het niet accepteerd
Wil ik graag weten hoe je dit dan doet en dan vooral bij een kleintje van 1,5 jaar.

 

Mijn oudste raakte in een roes van drift vanaf 1,5 ongeveer, op de grond spartelen, schreeuwen, brullen, overgeven... en we hebben echt alles geprobeerd het te doorbreken (negeren, juist niet negeren, streng afkeuren, juist begrip tonen etc). Als ze eenmaal in die roes zat - en dat kon echt in een fractie van een seconde omslaan! - konden we niks meer behalve wachten tot het voorbij was en zorgen dat ze zich geen pijn deed.
Dochter was wel heel prikkelgevoelig, dus wij probeerden wel minder prikkels te geven, maar soms schat je dat gewoon verkeerd in en is iets toch te veel. Nu ze zelf ouder is, kan ze beter aangeven wanneer iets te veel is, maar ook nu gaat het soms nog mis.

 

Wat lijkt me dat heerlijk!
Hier een pittige peuter die al voor zn 1e verjaardag een heel eigen karakter had inclusief driftbuien. Hij is nu 2.5 en we hebben ze vrijwel dagelijks. Inclusief alle drama van huilen, rood aanlopen, op de grond liggen, en totaal niet meer voor reden vatbaar zijn.

De jongste is nog net geen jaar maar heeft een totaal ander karakter. Een verschil van dag en nacht. Ik hoop stiekem dat de 2e ongeveer zo blijft, want het vraagt veel energie van ons als ouders om zo vaak met een driftbui om te gaan.

 

Mijn oudste heeft nooit een driftbui gehad. Mijn jongste is wel eens 'boos' geworden, als hij zijn zin niet kreeg (of specifiek: Als hij een standje krijgt wegens ongewenst gedrag) en ook wel dat hij moet huilen of zo, maar echt een driftbui met gillen, met dingen gooien, op de grond liggen, slaan/trappen, etc... nee, dat hebben we in huis nog nooit gehad.

Vroeger dacht ik overigens, dat je dit gedrag meteen de kop in moest drukken. Dat het aan de opvoeding lag, dat een kind driftbuien kreeg. Dat dat alleen voorkwam bij ouders, die niet consequent zijn, waardoor het kind leert dat ze hun zin tóch krijgen als ze zo doen. Of kinderen, die echt verwend zijn en geen "nee" kennen... en dus ook niet om kunnen gaan met teleurstelling...
Maar ik heb mijn mening inmiddels bijgesteld.

 

Onze peuter is hooguit 1 keer echt driftig geworden en dat was als dreumes. Toen bleek dat hij echt rust nodig had. Na alles geprobeerd te hebben ben ik even adem gaan halen in de badkamer. Kwam ik een paar minuten later terug en sliep hij. Als hij echt driftig lijkt te worden zorg ik voor rust. Hij is nooit meer doorgeschoten. Maar hij is wel goed in het opvoeren van drama toneelstukjes waarbij hij heel goed in de gaten houd hoe ik erop reageer. Dan schiet ik meestal in de lach, zeg ik hem wederom dat nee, nee is en nee blijft. En dan is het weer over. Afleiden wil ook werken. Maar taferelen van overgeven van woede is hier nog nooit gebeurd.

 

Hoi,

onze dochter van 4,5 jaar heeft ook nooit een driftbui gehad. Ze weet goed wat ze wil maar als je iets uitlegt heeft ze snel begrip.

 

Onze dochter van net 5 heeft ze ook nooit gehad. Jongste van 3 ook nauwelijks.