Vast niet. Maar ik baal er vreselijk van dat mijn zoon van 9 maanden altijd aan het jengelen is. Ook al heeft hij goed gegeten, goed geslapen, schone luier... Het is bijna de hele dag Door mwehhhhh mweehhhh. Hij speelt niet alleen, op schoot wil hij niet zitten, ik weet ook niet wat hij wel wil. Er is niet een speeltje dat leuk is voor een paar minuten. Ik zeul de hele dag met hem op de arm. Echt huilen is het niet, maar dat gejengel. Bah. Mijn dochter van 3 heeft nog altijd ook van die dagen. Dan kan ik ze niet alleen aan hoor, wat een ellende. En dan kijk ik naar andere kindjes, en die zijn zo heerlijk rustig. Die lachen, die kletsen. Mijn zoon lacht bijna nooit. En geluidjes maakt hij ook zelden. Misschien 1x per week 10 sec iets dat Op een babbel lijkt. Ik word er zo moe van. Ja hij krijgt tandjes, ja hij zit in een sprong maar zijn zus heeft het ook Tot 1 jaar gehad dus ik denk ook deels karakter. Soms zou ik echt weg willen lopen en even geen gejammer aan mijn kop.
Ik herken het gejengel niet zo maar kan mij voorstellen dat je er veel last van hebt! Heb je een draagdoek? En heeft hij misschien ergens pijn?
Ach, wat vervelend. Ik herken het van wanneer mijn dochter ziek is, maar niet structureel. Het rondzeulen wel, maar het gejengel niet. Ze is toch ook weleens vrolijk.... Ik kan me voorstellen dat je er gek van wordt. Dat het soms gewoon niet leuk meer is. Tips heb ik niet echt, wel dat het kan helpen om regelmatig iets te doen zonder de kids. Heb je die mogelijkheid?
Je zou nog eens een babybouncer kunnen proberen, mijn dochter knapte daar destijds enorm van op. Ze was ook nogal ontevreden voor ze leerde kruipen en dit hielp erg goed.
Oef, ik leef met je mee. Yoshua heeft dit ook regelmatig (gehad). Bij hem is eigenlijk altijd een verkoudheid, last van zn oren, tanden/kiezen de oorzaak. Ik wordt er ook wel eens gek van dat ik me dan afvraag wat of het nog leuk wordt. Sinds kort schrijf ik op zulke dagen alle leuke dingen op, zelfs al zijn het maar kleine dingen.
Herken het deels, maar hier had het vaak inderdaad een reden. Wel had hij de neiging om er een beetje in te blijven hangen, ook al was hij weer opgeknapt. Moest hem dan echt weer een beetje van mij los maken en weer leren om zich even zelf te vermaken. Maar ik heb dit wel vanaf het begin gedaan, nooit bij de 1e kik gelijk opgepakt en hem soms ook gewoon even laten jengelen. Tussendoor bv. weer even speelgoed of iets aanbieden, maar de hele dag rondzeulen heb ik eigenlijk nooit gedaan (behalve de 1e 3-4 maanden soms) en bij ziek zijn ofzo natuurlijk. Wat ik hier deed op die leeftijd was hem in de box of kinderstoel zetten zodat hij mij kon zien, met speelgoed voor hem en dan hem continue laten merken dat ik hem zie, tegen hem praten e.d. Dus wel aandacht geven, maar niet constant optillen enz. Heb je daar misschien nog wat aan? Snap dat het vermoeiend is hoor! Vind de tip die hier boven werd gegeven om even wat voor jezelf te doen ook een goeie. Baby's (en peuters) zijn soms heel vermoeiend, je hebt het als moeder soms gewoon even nodig om je eigen ding te doen en even op te laden.
Mijn zoon was ook zo als baby. Bijna elke dag de hele dag jengelen/huilen/boos zijn en nooit zelf spelen. Hij was alleen rustig als ik met hem ging wandelen. Nu is hij 2 en vaak nog steeds zo. Het lijkt er echt op dat het in zijn temperament zit. Ik ben dol op hem maar het is wel zwaar. Mijn dochter is totaal het tegenovergestelde. Rustig karakter, vaak tevreden en kan zichzelf goed vermaken.
Oh wow. Lijkt me echt heel pittig. M'n oudste moest ik ook wel meer entertainen dan de jongsten, maar vaak redde ik het wel door gewoon meer af te wisselen. Ik zette haar wel eens in de kinderstoel voor het raam. Beetje auto's kijken. Even in de box, even op het kleed, even in de stoel filmpje kijken en ga zo maar door. Tweeling kan echt zo 3 kwartier in de box spelen. Is alles medisch gezien oké? Wat hier verder nog hielp was achtergrondmuziek. Maar jij hebt een ouder kindje die al voor leven in de brouwerij zorgt dus weet niet of dat wat is.
Ik herken het ook, hier moeten ze vooral veeeel naar buiten, dat helpt gewoon echt. Fietsen, stadswandeling, bos in. Als we veel buiten zijn, zijn ze thuis veel rustiger en spelen ze veel meer zelf. Als we een dag alleen even heen en weer naar school gaan omdat het bv regent, worden (en werden) ze helemaal bleh; mopperig, jengelig, verveeld... Dus ook als het regent, gaan we altijd even flink op avontuur buiten. Geen gericht wandelen naar bv de supermarkt ofzo, maar echt even dwalen door een bos of over de heide, of gewoon in 't park of de stad. Ik ben dit met de oudste gaan doen vanaf een paar maandjes, en de jongste deed dus automatisch mee vanaf haar geboorte. Had ik vanaf dag 1 bij de oudste moeten weten
Mijn dochter was ook zo'n "moeilijke" baby. Eerste maanden echt een huilbaby, en later precies zoals je omschrijft, en ook enorm ongeduldig, snel verveeld. Pff ik had er mijn handen vol aan! Nu ze peuter is kan ze me duidelijk maken wat ze precies wil en is ze nu een vrolijk, lief kind. Maar nog steeds een pittige tante. Als ik het zo vergelijk met mijn zoontje, die was echt een relaxte tevreden, knuffel baby, dan denk ik echt dat het gewoon een karakter dingetje is. Ieder kind is anders.. betrek het niet op jezelf, ga mee in de behoeftes van je kind
Ik heb een draagdoek en daar zit hij dus ook eigenlijk heel veel in. Maar ook dat vind ik gezeul want zodra ik stil sta gaat hij dus huilen. Dus ik loop de godsganze dag met hem. Of op de arm, of in de doek. Babybouncer google Ik even, ken ik niet En de tip van het Veel naar buiten gaan dat wil ik ook gaan proberen. Ja we zijn wel regelmatig buiten maar dan inderdaad voor een boodschap. Dus ik wil het wel een kans geven. Ik plan mijn dag vaak gewoon Veel te vol, moet het eens wat rustiger in plannen denk Ik.
Als je zeker weet dat medisch alles in orde is.... Heb je al geprobeerd om het eens te laten gaan? Even tandenbijten en hem een half uurtje laten. Stopt hij wellicht dan? Kwestie van volhouden hoor, kan dagen duren voor hij merkt dat je er niet meer intrapt (als ik dat zo mag zeggen en uiteraard als het dat is) Misschien hikt hij tegen iets aan, dat merk je ook vaak.. Dat ze vooruit willen dus willen kruipen of lopen. Dat er meer actie moet komen maar ze zelf nog niet vooruit kunnen omdat ze het nog niet onder de knie hebben. Vervelend en heel moeilijke situatie! Misschien nog een wipstoeltje met trilfunctie of zo'n bouncer voor aan de deur... loopstoeltje..
Je zegt dat je je dagen veel te vol planned, met wat voor dingen dan? Hoe ziet je dagritme eruit? Misschien zijn je kindjes snel overprikkeld en kan het zijn dat je in een negatieve spiraal beland bent. (Teveel gedaan, jengelend kind, erop uit om rustig te worden, weer overprikkeld, jengelen?)
Misschien schop ik je tegen een zeer been maar hoe zit je zelf in je vel? Hier zijn mijn kids om op te schieten als ik zelf mijn dag niet heb. Je brengt het dan ook zo over op ze. Misschien eens goed naar jezelf kijken of je dingen kunt veranderen waardoor het wat vrolijker wordt thuis? En nee dat is niet in een uurtje gebeurd!
Ik denk zeker dat hij tegen iets aan zit. In beide kinderen zit Veel pit. Ik laat hem ook heel vaak jengelen maar dat resulteert altijd in krijsen. Hij is over het algemeen iets langer tevreden als ik hem staand aan tafel zet maar hij houdt dat niet zo goed vol. Ik zit super goed in mijn vel, dat meen ik serieus. Ik heb een eigen zaak dat wel druk is. Maar op vrije dagen ben ik daar niet zo mee bezig. Mijn vrije dagen (overdag) zien er zo uit; 6.00 uur opstaan (zoon is dan wakker, van mij mag het ook later) dan kan hij spelen en soms gaat dat best wel even goed hoor. Dit is zijn meest ontspannen moment. 7.00 dochter wakker 7.15 ontbijten (45 min aan tafel, dl is trage eter) 8.00 kinderen aankleden en dl naar peuterspeelzaal brengen 8.45 thuis en kan zoonlief slapen. Hij slaapt een half uur 9.30 samen fruit eten en de jas aan om naar de sportschool te gaan waar ik 1x pw sport op het moment dat ik vrij ben en 1x op een werkdag. Hij speelt daar Tot ongeveer 11.15 want dan ben ik daar klaar 11.30 samen brood eten 12.00 dl ophalen 12.30 beide kids naar bed brengen 14.30 beide weer wakker maar voor zl kan ik in tussentijd nog 3x terug want die word steeds wakker. 14.45 fruit+ koekje eten en dan mogen ze even spelen maar hij jengelt op dit punt van de dag steeds. 15.30 iets leuks doen samen, speeltuin of binnen speeltuin, wandelen of fietsen, eendjes brood brengen of naar een vriendin met kindjes. 17.00 thuis en eten koken (Nog steeds jengelen) 17.45 aan tafel en 18.15 ga ik me klaar maken voor mijn werk en neemt ml het over. Ik werk alle avonden. Op de andere ochtend dat ik vrij ben spelen ze thuis of doen we wat boodschappen samen. En die andere ochtend gaan we zwemmen in de ochtend (ben 3 dagen overdag thuis). Dus ik ben vooral druk met leuke dingen hoor. Ik wil ze niet steeds binnen hebben maar zoals speeltuin voelt voor mij ook als druk omdat ik het een heel spul vind om beide kinderen weer in de jas te heisen en de wandelwagen. Het is geen spul maar ze werken beide enorm tegen
Ik voel me denk Ik vooral de laatste tijd zo negatief over ze omdat mijn omgeving aan de bel getrokken heeft. Mijn moeder past altijd op ze op 1 dag dat ik werk en schoonmoeder op de andere en beide zeggen ze er weinig lol aan te beleven omdat zl zoveel jengelt/huilt (al heel lang). Maar medisch is hij oke. En ik zie het ook als ik andere baby's zie. Gisteren bij mijn zusje (heeft ook een kleintje) die zit gewoon rustig te spelen! Zl zet ik erbij en die begint meteen te jengelen (hij had best goed geslapen we gingen na de middag slaap) dus het valt mij nu ook heel erg op. En dan denk Ik terug... En denk Ik, zo is hij ook altijd geweest. Heel ontevreden. ..
Het verbaast me dat niemand dit nog gezegd heeft, maar ik zou hem eens laten nakijken door een chiropractor. Of is dit al gedaan? Vele huilerige kinderen zijn je voor gegaan, en velen waren na behandelingen compleet andere kinderen! Heel vaak zit er toch iets in nek of rug niet helemaal lekker, maar weinig mensen denken daar aan. Echt, probeer het! Niet geschoten is altijd mis toch?
Wat vervelend dat je zoontje zo huilerig is. Zou idd eens bij de chiropractor langs gaan, wellicht is het iets voor ons onzichtbaars en zo verholpen. Je schema ziet er verder prima uit hoor, daar zal het niet aan liggen. Sterkte!
Oortjes gecheckt bij de huisarts, neem ik aan? En die ziet dus niets? Is hij vaak verkouden, of eigenlijk nooit?