Ben ik de enige met zulke kinderen?

Dafne is ook vaak humeurig. Tot een jaar ging het nog wel. Toen een 'fase' van 4 maanden elke dag gejengel, gehuil. Doodvermoeiend. En nog steeds is ze de helft van de tijd zo. Dan gaat het weer even goed, om vervolgens weer weken chagrijnig te zijn. Soms denk ik: volgens mij doe ik iets verkeerd

 

Dan zou ik verwijzing KNO vragen. Huisarts ziet alleen acute ontstekingen, alle andere problemen ziet een huisarts niet.

 

Google eens op de taal van het huilen van Aletha Solter. En dan vooral over uit laten huilen in je armen. Ik heb dat 3 keer gedaan toen zoontje 6 maanden was en ik kreeg een ander kind. Hij zat vol frustratie waarschijnlijk door een geboorte trauma.

 

Hopelijk zeg ik niks vervelends, maar het klinkt een beetje alsof hij ook niet geleerd heeft zich te vermaken. Waarschijnlijk zullen sommigen het niet met mij eens zijn, maar ik heb het idee als je altijd je kind vasthoudt, dan leert hij ook niet dat het anders kan. Ik geloof dat het belangrijk is dat een baby ook zelf kan spelen. Misschien is er toch nog speelgoed wat je uit kan proberen dat hem wel boeit (blokjes, de afstandsbediening, iets met knopjes en geluidjes?). Dit langzaam aan opbouwen, dus niet meteen willen dat hij een uur achter elkaar zelf speelt. Ook vind ik persoonlijk dat hij wat weinig slaapt overdag. Is dat altijd zo geweest? Is het gelukt van begin af aan een ritme te bieden en duidelijk te maken als het tijd is te gaan slapen?(bedritueel?)
En een bezoekje aan de osteopaat zou ik ook zeker aanbevelen!

 

Je haalt me de woorden uit de mond

 

Het lijkt of je zelf ook niet echt lekker in je vel zit... Klopt dat? Kan me voorstellen dat dit ook z'n weerslag heeft op je kinderen. Ik probeer mezelf altijd maar voor te houden: wil ik bepaald gedrag graag bij mijn kinderen zien (of juist niet) dan moet ik zelf eerst het goede voorbeeld geven. En dat lukt me lang niet altijd, hoor 😉. Maar de sleutel ligt vaak wel bij ons als opvoeders..
Krijg je genoeg indersteuning van je partner/familie? Doe je genoeg leuke dingen zonder de kids? Zomaar even wat ideeen...

 

Ik snap dat je dat niet zo leuk vindt. Als mijn baby af en toe zo een bui heeft denkt ik pfffffff moet dat nou? Dit is toch helemaal niet leuk zo..
Ik pak haar dan alleen niet op, ik ga samen met haar spelen op de grond of ik laat haar op de bank zitten samen met mij. Heb je dat al geprobeerd? Samen spelen ipv optillen? Kan hij al zitten? Zo ja, zit hij graag? (Dan even zittend spelen, anders liggend?)

 

"Normaal" vind ik altijd een lastige term, maar een baby van 9 maanden die de hele dag door jengelt (en dus niet zomaar eens een weekje, maar altijd), dat klinkt voor mij niet "normaal".
Ik zou zeker denken dat er iets is.

 

Hier een heel vrolijk zelfstandig mannetje. Maar soms... Ineens zo eenbui, dan blijgt hij ook maar jengelen en is niks goed.
Draagdoek om en gaan maar, is optie 1. Altijd goed.
Maar als t niet kan, zet ik m in zn box en dan is hij maar boos. Meestal geeftie t wel op en gaat toch maar lief spelen. Wat als he t gewoon eeb tijdje negeerd?

 

Ik vind je dagschema toch best druk. Gaan je kinderen nog naar de opvang? Ik heb zelf een prikkelgevoelig kind en die zou zulke dagen niet trekken, zeker niet als ze ook nog naar een opvang ging.
Ik zou kijken of ik meer rust in kon bouwen. Dus niet ook nog naar sport tussendoor. Hij moet al mee steeds heen en weer naar de psz.
En voordat dat effect heeft ben je wel een week of twee verder.
Mocht er niks veranderen en iets medisch is echt uitgesloten kun je ook altijd nog een pedagogisch medewerker mee laten kijken. Soms zit je in een bepaald patroon wat je zelf niet in de gaten hebt.

 

Ik heb nog eens al je reacties gelezen, maar ik krijg toch het gevoel dat er misschien wat meer aan de hand is.

Mijn zoontje kan ook verschrikkelijk jengelen, soms word ik er echt een beetje gek van, maar op het kdv of als ik bij vrienden/ familie op bezoek ga Is het eigenlijk veel minder. Hij kan naast het jengelen ook ontzettend genieten en lachen.

Iemand gaf de tip om hem bij je te pakken en te laten "uithuilen". Dat doe ik ook regelmatig als mijn zoontje erg veel jengelt. Mij viel op een gegeven moment op dat ik hem eigenlijk helemaal geen ruimte gaf om eens echt verdrietig te zijn maar altijd aan het troosten was. Het even in mijn armen laten huilen helpt dan vaak erg goed.

Heel veel succes

 

Ik heb niet alle reacties gelezen, maar is een medische oorzaak uitgesloten? Heeft hij ergens last van?
En als ze zelf met m gaat spelen en dan even wegloopt?

 

Als alles is gechecked en hij mankeert helemaal niks..
Dan zou ik echt stoppen met hem de hele dag rondsjouwen.
Als hij jengelt en niet krijst is dat prima.. Voor jou lastig.. Maar om dan iets te doorbreken zou ik stoppen met hem continu oppakken als hij moppert en jengelt.

Hier een mannetje die dat ook kon. Ik heb aan jengelen (tenzij er iets was) nooit aandacht besteed. Nog steeds niet.. Klaag en zeurstemmen heb ik een hekel aan. Ik herhaal dan dus ook: jullie kunnen gewoon praten of me wat vragen. Daar is hij nu wat jong voor uiteraard maar ik zou er al wel mee beginnen.