Ik ben benieuwd naar jullie inzichten. Onze kleine man vertoont de laatste weken meer dwars peutergedrag dan voorheen en is sinds een paar weken ook extreem op mij gericht. Mama moet helpen met aankleden, mama moet spelen, mama moet mee boodschappen doen, mama moet troosten. Papa daarentegen is de boeman. Als papa thuiskomt, dan moet "papa weg!". Papa mag niet troosten, papa is niet lief! Nu is het echt niet zo dat mijn vriend vaker weg is ofzo, dus dat kan het niet zijn. Ik werk ook en zoontje gaat 2 dagen naar de opvang en 1 dag naar oma en opa. En als mijn vriend en kleine man een dagje samen zijn, dan gaat het vaak prima. We zeggen wel een gekscherend tegen elkaar dat hij jaloers is en mama voor zich alleen wil hebben. Ook als ik even alleen wegga, dan is het soms drama tewijl papa gewoon thuis blijft met hem. Maar wat ik minder fijn vind, is dat hij in die boosheid en dwarsheid ook papa wel eens gaat slaan. Meestal negeren we dat of we zeggen dat hij boos mag zijn, maar dat hij niet mag slaan. En ik zeg ook dat ik dat niet lief vind voor papa, want hij houdt heel veel van je en dan is slaan niet leuk. Of hij gooit dan iets heel hard weg, zoals een stuk speelgoed. We hebben inmiddels een keer of drie een soort van time-out ingelast omdat er echt geen land meer te bezeilen was, vooral vanwege het gooien met spullen. Daar ben ik dan snel klaar mee na een keer waarschuwen. Het zal best een fase zijn, maar hoe kan ik mijn zoontje meer positief benaderen als het gaat om papa? Ik voel er niet veel voor om hem te "straffen" als het gaat om het slaan. Dan wordt het zo beladen. Aan de andere kant wil ik ook dat het stopt (wat praktisch onhaalbaar is bij een rebelse peuter in een driftig buitje). Hoe zouden jullie dat aanpakken? Ervaringen?
Helaas is het voornamelijk uitzitten. Wat ik wel deed is meer overdag met hem over Papa hebben, bijvoorbeeld zullen we een mooie tekening maken en voor wie zullen we dat doen (meestal toch wel Papa) nog even en dan komt Papa thuis etc. Slaan is heel eenvoudig dan zetten we je weg, wil je hem niet op de trap zetten dan ergens in de woonkamer of in ieder geval niet bij jou in de buurt. Hij moet zien dat je op 1 lijn zit. Anders blijft Papa de boeman. Hier is het Mama fase eigenlijk alleen nog wanneer hij ziek is.(nu 2.5)
Ik zorgde dan dat papa even alle leuke dingen deed met haar. Hij ging naar de bib, hij stelde voor een ijsje te gaan eten (zelfs al was dat mijn idee - hij sprak het uit naar haar toe), hij las het verhaaltje voor het slapengaan voor, hij vroeg haar of we frietjes zouden eten... Even al het leuks laten verbinden met papa.
Heel herkenbaar zoon is ook erg mama gericht! Wij lassen dus ook papa dagen in dat ze samen op avontuur gaan (samen het bos in met takken slepen en dergelijke of leuke mannendingen doen zoals samen naar de treinen kijken) Helaas heb ik de ultieme oplossing ook nog niet gevonden en hier is zoon al 4 jaar.
Bedankt voor jullie reacties en tips! Ik vind trouwens dat mijn vriend er heel relaxed mee omgaat. Niet dat hij denkt dat er minder van hem gehouden wordt, vind dat best knap . Zou er zelf namelijk nogal bedroefd van worden den ik. Moet sowieso erg wennen aan dat dwarse gedrag. Eigenlijk is zijn hele tweede jaar heel rustig voorbij gegaan zonder uitspattingen. Het is natuurlijk voor zijn ontwikkeling wel goed dat hij zich een beetje gaat afzetten. Even niet meer dat hele brave jongetje . En hij doet dat ook wel naar mij toe, maar zodra papa in het spel is, ben ik zijn toevlucht. We trekken wel één lijn, maar ik merk wel dat hij aan het uittesten is. Wat bij de ene niet lukt, kun je altijd nog bij de andere proberen. Net een echte puber!
Mijn dochter van volgende week 2 heeft dit ook. Ze zegt alleen niet van dat soort dingen. Ze wil alles met mij doen. Ik verdwijn daarom in het weekend bewust even uit beeld. Dat vindt ze niet leuk maar binnen 5 min is het goed. Slaan mag ze niet. Daar ben ik kort in. 'Straffen' werkt bij ons beter dan negeren. Ik pak haar handjes vast en zeg heel streng: Nee! Dit weet ze nu donders goed. Als ze nu geneigd is te slaan, wordt dat al snel een aai of een knuffel, ze heeft dus heel goed door dat dat echt niet mag.
Oh zo herkenbaar! Zowel het 'mama moet alles doen' gedrag als het gooien van spullen. Gek word ik er van. Hij kan zichzelf ook niet meer vermaken, wil de hele dag achter de iPad wat niet mag, reden voor nieuwe driftbui, en alles wat hij voorheen leuk vond om te doen is nu niet meer leuk. Hoop dat deze fase snel voorbij gaat. Probeer hier vrij consequent te zijn maar kan wel elke 5 min zeggen dat hij iets niet mag gooien. Hij gooit bijna alles, in zijn spel als hij n x even speelt of gewoon uit verveling of boosheid. Heb geen tips helaas dus lees even mee.
Pfff hier een twee jarige die al maanden een 'mama-fase' heeft. Tjonge, dat is echt pittig. Papa mag echt niks bij dr. En als ik er niet ben, niks aan de hand! Voor papa ook echt niet prettig. Ik zit het dus nogsteeds uit... Goede tip om papa alle leuke dingen te laten doen! we gaan het proberen!
Als ik mijn post terug lees is het net of ik weg ga het weekend! Maar dat bedoelde ik niet Ik doe de boodschappen, neem boven aan het rommelen. Letterlijk uit beeld