Ik heb het hier beschreven met boosheid. Op het moment zelf, wanneer iemand het aan mij vraagt, reageer ik niet boos. Het borrelt van binnen zeg maar. Dus als het de zoveelste keer is, dan moet ik soms even gal spuwen en toevallig was dat deze keer hier 😊 Mensen zullen het allemaal goed bedoelen, maar het kan soms erg frustrerend zijn. Dit was ook zo in mijn zwangerschap. Mijn zw was echt megazwaar en ik was al blij als ik een paar honderd meter had gelopen. Ik kon vanaf week 32 nagenoeg niets meer. Je zit vol hormonen; ik was (toen al) helemaal op. Schoonfamilie vroeg hoe het ging en als ik dan zei dat het allemaal niet meeviel, dan kreeg ik als antwoord: tja, hoort erbij he. Ik kon dan wel janken. Hierna zei ik steevast dat het allemaal prima ging. Mijn eigen familie deed ist gelukkig (!) niet hoor en kon ik lekker mezelf zijn. Ach, ik probeer het echt wel van me af te laten glijden hoor. Soms ben ik het gewoon even zat en gooi het er dan even uit 😊
Heel irritant! Pffff mensen hebben zo snel hun mening klaar, word er ook gek van. Als mensen mij zien met mijn zoontje zeggen ze inderdaad vaak ook, 'nu nog een meisje en dan ben je klaar' . Zelfs mijn schoonmoeder riep laatst keihard door het huis : 'er ontbreekt een meisje!' ... een paar keer achter elkaar. En dat terwijl er bij ons écht een meisje ontbreekt , mijn overleden dochtertje. Hoe lomp kun je zijn, echt :x. proberen niks van aan te trekken, dat soort mensen. Maar dat is soms makkelijker gezegd dan gedaan. Gooi het er hier maar lekker uit hoor . Daar zijn we voor toch
Wat kwetsend zeg 😢. Heel lomp. En dan is geen vreemde, maar je schoonmoeder. Pff.. Eigenlijk geen woorden voor. Sterkte ❤️
Ach wat pijnlijk, lomp, ondoordacht, etc. Ik zou (iig in mijn gedachten) haar een rechtse hoek geven...
Ik wil het topic niet stelen maar ... bedankt voor de reacties! Voelt even fijn om "erkenning" te krijgen. Heel lastig om dit te moeten "slikken".(en die linkse hoek heb ik in gedachten al heel vaak gegeven )
Ik heb niet alles meegelezen, maar het is helemaal niet raar dat je er maar een wil. Ik snap wel heel goed wat je bedoelt met een bepaalde druk voelen. Ik heb altijd gezegd dat ik een tweede wil en was hier ook open over tegenover anderen, dus. 3 weken na m'n bevalling kwam al de vraag wanneer. Ik dacht dat ik gek werd!!! Was tenslotte net bevallen!!
Nou dit valt niet in het hokje 'laat maar glijden'. Ik ga niet snel uit mijn dak. Bij de meeste rot opmerkingen blijf ik kalm. Maar hierbij was ik echt uit mijn stekker gegaan :O @ts. Ik heb ook dat het mij in eerste instantie raakt. En ik ben verre van adrem. Meestal verzin ik pas later wat ik allemaal had kunnen zeggen. Maar het helpt wel om, als je het toch even niet uit te hoofd krijgt, te gaan bedenken waarom iemand het zegt. Ik was laatst in de winkel. Mijn zoon had een humeurige dag en dat vertelde ik hem ook. Meestal is hij juist heel lief en prijs ik hem daar ook om. Komt er een vrouw op af die doet alsof ik hem dag in dag uit loop af te kraken :O Ik zei alleen dat hij zich vervelend gedroeg....
Wat ontzettend naar. Ik wil het absoluut niet goed praten wat je schoonmoeder roept, ik bedoel, hoe dom kan je zijn. Maar kan zij jullie meisje niet net zo hard missen als jullie zelf?
Hier ook al vragen of er een 2e zou komen toen mn dochter net een paar maanden was. Ons hoofd stond toen helemaal niet naar een 2e, omdat ik een hele zware zwangerschap en bevalling heb gehad. Het duurde een jaar voordat ik grotendeels hersteld was. En toen ik zwanger was van de 3e, vroegen mensen ineens of het wel gepland was. Het is nooit goed. Tijdens mijn 3e zwangerschap kreeg ik ook te horen dat ik het nu wel druk zou gaan krijgen. Alsof ik met 2 kinderen, waarvan 1 met een achterstand, niets te doen heb.
Voor mensen doe je het inderdaad nooit goed. Ik wilde na de eerste ook geen kinderen meer. Dus ja, ken die opmerkingen wel. Toen na een aantal jaar ging het toch kriebelen (dus ja, dat kan ook gebeuren). Toen kreeg ik opmerkingen dat er toch wel veel leeftijdsverschil tussen de eerste en de tweede zat. En dat was ook zielig en waar begonnen we aan met weer luiers etc. De derde kwam niet zo heel lang daarna. En toen was het weer ineens dat men drie kinderen zo ontzettend veel vond en een 'groot gezin' en waarom was twee niet genoeg, we hadden al een jongen en een meisje dus wat wil je nog meer en bla bla blaaaaaa. Gewoon een beleefde glimlach en oor in, oor uit. Dat is mijn advies.
Wij hebben bewust 1 kind en daar blijft het bij. Ik heb een gouden zwangerschap gehad, zoon was makkelijk en nooit ziek, maar het was toch zwaar vond ik. We moeten allebei fulltime werken ivm financien, veel geregel met opvang en huishouden verdelen. Mijn vriend wilde direct al geen 2e. Ik in eerste instantie wel, maar ik had ook respect voor zijn wens. Uiteindelijk is mijn wens weggezakt nu ik merk hoe leuk we het met drieen hebben. Onze zoon is wat groter, geen middagslaap meer, eet gewoon mee etc. Vandaag ook, we zouden een klein stukje wandelen langs een meer. Zien we een leuk, kronkelig hobbelig pad dat helemaal rondom het meer liep. 5km. Maar wat hield ons tegen? We hoefden niet op tijd terug te zijn voor fles of dutje, geen grote kinderwagen die niet over het pad kon en zoontje wilde perse kijken of er konijntjes op dat pad woonden. Dus wij op ons gemak de hele ronde gedaan met hem. Heerlijk. Maar ik krijg ook vaak die vraag. Vooral omdat ik 34 ben en mensen me erop wijzen dat de kans dan kleiner wordt. Of ze denken dat we al heel lang proberen zwanger te worden, omdat ik pcos heb. Nou...nee dus. Mijn vriend verzameld moed voor sterillisatie. Maar hij durft nog niet. Wij zijn wel eens weggebleven van een feestje omdat we geen zin hadden in het gezeur. Dat was van mensen die echt blijven doorzagen. Haar eerste en onze zoon schelen maar 3wk, en inmiddels heeft ze een tweede.
Inderdaad het is nooit goed. Ik dacht eerst ook wel dat het leuker was voor kinderen als er iig 2 zijn. En nu hoeveel volwassenen ik wel niet ken due geen contact meer hebben met een broer of zus... Verder ben ik dol op onze 2e maar hij is gewoon verschrikkelijk snachts en dan denk ik wel eens hoe relaxed zou mn leven nu zijn als we alleen de oudste hadden (die slaapt prima, geen flessen bende, geen luiers overdag etc) ooit zal het wel goed komen. Maar ik begrijp mensen die 1 kindje prima vinden inmiddels veel beter.
Grappig, onze tweede was de eerste jaren echt een drama met slapen, en de eerste maanden een huilbaby en had daarna tot 8,5 maand een sonde. Dus vrij bewerkelijk allemaal. Oudste sliep vanaf 6 maanden altijd door. Maar heb nooit gedacht; wat zou het makkelijk zijn met maar 1 kind. Misschien ook doordat de oudste meteen al dol was op haar zusje
Joh.. Gevalletje en doorrrrr! Ene oor in andere uit. Sommige mensen sporen niet en hebben blijkbaar zelf geen leven om zich druk over te maken.
Wat brutaal !!! Ik zou dat echt niet durven vragen ! Laat staan commentaar geven.. Ik ben met 4 kids inmiddels wel gewend aan de vraag of ze wel gepland waren ! Vooral de laatste... 3 vond men al druk, maar 4 dat zal toch zeker wel een ongelukje zijn geweest dan Lekker laten kletsen...