2e bevalling spannender?

Ik herken het wel. De eerste keer vond ik het ook heel spannend, maar op een gegeven moment kwam er echt een rust over me heen. 'Mijn lichaam is ervoor gemaakt en het gaat gewoon lukken'.

Nu is het ook gelukt, maar ik weet nu wel hoe het was en hoe zwaar het was en hoeveel pijn ik had.(dochter wss sterrenkijker) Als ik daar aan terugdenk word ik toch wel wat zenuwachtig.
Maar ik probeer me er maar aan vast te houden dat het toen ook gelukt is en de tweede meestal makkelijker gaat.

 

Ohja dat had ik ook heel erg. Ik vond het de tweede keer ook spannender dan de eerste bevalling. Toen had ik heel erg zo van ik het wel en laat het allemaal op me afkomen.

De tweede keer ging allemaal zo snel. Ik heb er ook een nare nasmaak van als ik eraan terugdenk.
Ik zei nog tegen mijn man onderweg naar t ziekenhuis volgens mij vol ik zijn hoofdje al. Gelukkig wonen wij een kleine 5 minuten van het ziekenhuis af. Ik mocht meteen het bed op en persen. Volgens mij kwamen wij 4.32 het ziekenhuis in en 4.37 is mijn zoon geboren.


Snel ja? Maar ik heb toch mijn eerste bevalling als mooier ervaren en fijnere herrineringen aan.

 

Ik vond de 2e keer ook wel spannender.. inderdaad omdat je weet dat het pijn gaat doen. Was 2e.keer ook veel meer bezig met hoe en wanneer. Ieder krampje die ik voelde kon weleens het begin zijn.

Maar toen het eenmaal begon ging mn verstand weer helemaal op 0.
Ik herkende de pijn wel weer en dacht ook wat me in vredesnaam bezielde om dit voor een 2e keer te willen.
Bevallingen leken ook veel op elkaar (weeenstorm allebei) maar ervaarde het toch heel anders, die 2e keer.
Omdat ik wist hoe het werkte, had ik meer rust ofzo.

Gewoon weer op je af laten komen, net als de 1e keer. Komt vast goed.

 

Ik vond het niet spannender, want ik dacht dat ik na de eerste precies wist hoe ik het moest aanpakken. Maar helaas is een bevalling niet planbaar. Ik heb ook de ervaring dat het je nogal kan overvallen en ook bij mij ging de laatste ontsluitingsfase heel erg snel. Dat vond ik wel zwaar. Het was niet pijnlijker ofzo maar het was nog meer een rollercoaster.

 

Heel erg herkenbaar. Zowel ik als mijn man zijn zenuwachtiger haha!

Je weet nu ongeveer wat er komen gaat, ik maak mij nu veel drukker of alles goed gaat & hoe het zal verlopen.

De 1e keer ben ik ingeleid, nu hoop ik dat dit niet hoeft! Ergens geloof ik dat ik nu spontaan ga beginnen..
Deze zwangerschap is ook totaal anders als mijn eerste! Dus verwacht dat de bevalling ook anders gaat

 

Yep ik vind het deze keer ook heel spannend! De eerste bevalling was snel & fijn en voor m'n gevoel kan het nu alleen maar erger. Ik hoop dat ik in de laatste weken voor de bevalling net zoals bij baby1 weer mn rust & vertrouwen vind

 

Yep, heel herkenbaar.
Bij de eerste een hele makkelijke bevalling gehad, dus ik was nu heel bang dat het heel erg ging tegen vallen.
Maar ook was ik me veel meer bewust van wat er mis kon gaan, ook doordat je weet hoe mooi en kostbaar het is om een kindje te hebben, vond ik het hierdoor ook spannender.

Overigens heb ik tijdens de 2e bevalling ook dat gevoel gehad: dit gaat zo tegenvallen.... Met name doordat ik vanaf dat het begon al direct heftige weeën had (het bouwde zich niet op, het was er gewoon direct en in volle sterkte). Ik wilde ook niet dat de verloskundige ging voelen op hoeveel cm zat, omdat ik bang was dat het zo zou tegenvallen. Na 1,5 uur zei ik tegen de verloskundige dat ik het idee had dat ie er nu aan kwam, snel op bed gaan liggen en een minuut later had ik 'm vast.
Oftewel: vertrouw op je lichaam!

Succes!

 

Nee, vond ik niet . Ik was juist behoorlijk ontspannen, vond die eerste keer juist zo spannend omdat het allemaal onbekend was. Maar ik weet wel dat ik tijdens de 2e bevalling dacht, oh ja! F*ck!!! Zoveel pijn doet dit (ik was het toch een beetje vergeten )... Bevalling ging stuk sneller en was (daardoor?) voor mij pijnlijker.

(3e bevalling viel nog veel meer tegen . Uiteindelijk is mijn eerste bevalling het fijnste geweest en minst pijnlijke...)

 

De eerste bevalling was heel rustig, in bad, en duurde in totaal 12 uur.
Ik merkte dat ik er al op gerekend had dat ik het zou kunnen want ik had het de eerste keer ook gekund, maar toch overviel het me de tweede keer. De eerste wee tot bevalling duurde maar 2,5 uur... ik kon niets, me er niet aan overgeven zoals zo goed ging de eerste keer, ik kon mijn ogen niet eens openhouden omdat ik migraine had (tijdens een bevalling, why??) en ik heb er eigenlijk niets van meegekregen.

Nu bij de derde omwille van die tweede bevalling wel wat zenuwachtig. Maar we zien het wel

 

Ik probeer helemaal te blocken dat ik weer moet gaan bevallen. En áls ik er aan denk, probeer ik mezelf voor te houden dat het deze keer makkelijker zal gaan. Dat ik het beter kan ondergaan omdat ik het al een keer gedaan heb. Ok, ik ga weer terug naar de block-modus.

 

Eigenlijk vond ik de eerste bevalling niet echt 'geweldig' haha, alle dingen die ik had aangegeven als angst voor dat ze zouden gebeuren zijn ook écht gebeurt (weeënopwekker, ruggenprik, knip en hechten).

Maar tja, het herstel ervan ging héél goed en eigenlijk heb ik het na een tijdje ook wel goed psychisch kunnen verwerken.

Op dit moment denk ik vooral, zolang het maar niet weer zo lang duurt (14u) ben ik al blij en verder maak ik mij er niet zo druk over. Mijn lijf weet dan wel weer wat het moet doen en eigenlijk is een tweede bevalling over het algemeen gemakkelijker, het lichaam kent het nog.

 

Ik herken de zenuwen deels. De eerste keer was ik heel blanco erin gegaan. Viel me toen een partij tegen! Ik had de pijn onderschat en kon de weeen naar mijn idee niet goed opvangen. Ook nooit gedacht dat ik de hele 17.5 uur vd bevalling enorm misselijk zou zijn.
Toch hou ik mezelf voor dat mijn ervaringen ervoor gaan zorgen dat ik het dit keer makkelijker ga hebben. Ik zie nog steeds oo tegen de pijn, maar ik weet dat het de vorige keer ook gelukt is. En ik weet voor mezelf wat ik beter zou kunnen doen.
En dan maar hopen dat het idd sneller gaat.

 

Ik vind mijn aanstaande 2e bevalling tot nu toe niet spannender... ik ben daar nogal nuchter onder; ze moet er toch uit
Maar hoop vooral dat ik deze keer het op eigen houtje kan doen, vorige keer ingeleid en met moeite, heb er 24 uur over gedaan omdat hij er nog niet klaar voor was. Weeenopwekkers tot de max deden niks en pas toen ik een ballonetje kreeg gebeurde er iets. Toen werd het ook wel meteen heftig met weeenstorm, buik/rug en continu misselijk.
Dat vind ik nu vooral het spannende; ik weet dat de kans klein is dat het weer zo zal gaan, maar die kans is er.

 

Ik was voor de bevalling op zich helemaal niet zenuwachtig aangezien de eerste makkelijk en vlot ging. Ik was alleen heel nieuwschierig of het vergelijkbaar zou zijn, uiteindelijk bleek mijn tweede nogal haast te hebben vanaf het breken van mijn vliezen was ze er binnen het uur!

Voor mijn derde bevalling was ik wel zenuwachtig omdat ik bang was dat dit dus nog sneller zou gaan en ik bv midden in de winkel zou bevallen hahaha uiteindelijk heel anders gelopen dan verwacht en me eigenlijk druk gemaakt om niks!

 

Aangezien mijn eerste bevalling mij heeel erg meeviel, was ik bang dat ik er nu te makkelijk over zou denken.
Sinds gister is dat over en begint mijn spanning weer! Gelukkig nog niet zoals bij de eerste. Als ik alleen al langs het ziekenhuis reed (vaak meerdere keren per dag) zat ik met zweethandjes. Nu heb ik eerder zoiets wat als ik hetnu niet trek, te moe ben ofzo ?

Mijn eerste was qua tijd ideaal. Heerlijke nacht geslapen. Om 6 uur wakker, vliezen braken, om 7 uur ontbeten en naar ziekenhuis met weeën en half10 geboren. En toen relaxen met mn gezin! Maar stel nou dat ik het moet fixen na een onrustige nacht gevolgd door een 'drukke' dag en DAN moeten bevallen.. om een uurof 23.00. Als ik normaal dus GA slapen...

 

Ik vond het spannender omdat ik beter bewust was van wat je kan verliezen, wat er fout kan gaan. En dat was de derde keer nog erger, de angst om er een te verliezen n

 

Nou dames.... Bij de geboorte van ons eerste kindje was ik 18 uren bezig, bruggepik, weeën opwekkers,2 keer ingeknipt, vacuüm pomp en 44 hechtingen....
Ik hield er rekening mee dat de bevalling van ons zoontje op zijn minst 10 uren zou duren, maar ben 8 december bevallen zonder Knip of vacuüm of ruggenprik klein beetje gescheurd, 4 Mini hechtingen en bevalling duurde maar 3 uurtjes...
Stond er wel in met de wetenschap hoe het weer kon zijn maar zo snel en zonder pijnstillers had ik niet verwacht..... De leeftijd tussen onze kindjes is trouwens 9 jaar...

 

Oh wow, wat een verschil. Fijn voor je dat het zo is gegaan de tweede keer.
Stemt me ook weer hoopvol voor mezelf 😄

 

Hier is het heel wisselend. 1ste bevalling ingeleid, weeenstom, geen epidurale, duurde 18u. Maar goede herinneringen aan de bevalling.

Nu denk ik soms: ik heb het al eens meegemaakt, de zenuwen van onwetendheid zijn er niet meer. Ik voel me iets rustiger. Ik kijk er naar uit.
En de dag nadien denk ik dan: opnieuw die helse pijn, wat er allemaal verkeerd kan lopen,... Dan ben ik weer wat zenuwachtiger.

Maar over het algemeen kijk ik er weer enorm naar uit! Al hoop ik wel op een spontane bevalling deze keer. En liefst iets sneller