Ik zou persoonlijk toch heel benieuwd zijn naar waarom hij die gedachtegang goedkeurt/aanhangt. Maar goed, ik ben dol op een goede/ goed onderbouwde discussie. Het zou voor mij niet direct iets zijn om geen contact meer te hebben met iemand.
En ik denk dat je daarmee de essentie raakt van wat er hier gebeurde: weinig inlevingsvermogen en het bekende puberale tegen-de-gevestigde-orde schoppen. Ik geloof niet dat hij direct genocide onderschrijft, maar met een enorme plaat voor zijn hoofd dwars doet. Veel meer dan een 'normale' puberale jongere, maar niet met de wens om genocide echt te onderschrijven. Ik zou persoonlijk niet meer veel trek hebben om nog met diegene te blijven omgaan (onnadenkendheid/gruwelijkheid promoten vind ik niet interessant en tamelijk laag), maar als hij zit in de groep waarmee ik omga: stel eens een cultureel verantwoorde filmavond voor. La vita è bella vs 'massaproductie' Schindler's list? Wellicht dat het zijn inlevingsvermogen positief beïnvloed? En één vraagje aan jou: Verbaasde het jou dat dit bestaat, of dat het bestaat in jouw kennissenkring? Ik hoop dat je het los kunt laten met of zonder er bij hem nog op terug te komen!
Die conclusie had ik zelf ook al getrokken. Zover was ik inderdaad ook. Dat het bestaat/voorkomt, wist ik. Ik had het niet van hém verwacht. Daarnaast verbaasde het me, dat het schijnbaar zo vaak voorkomt, dat de jongeren elkaar niet eens meer terechtwijzen op dergelijk gedrag. Dat ze elkaar aansteken/opjutten om mee te doen. En vooral: Dat er schijnbaar 3 jongens waren, die het een goed idee vonden om zo'n vlag te bestellen én om op te hangen. Oja, en ook dat de vader van de jongen zelf schijnbaar ook tamelijk lauwtjes reageerde. Als ik hier achter zou komen, zou ik echt per direct een (straf)maatregel bedenken. Zoals verplicht een van de genoemde films samen kijken. Of naar Auswitz gaan met hem. En verder heel duidelijk maken, wat er gebeurt als ik weer zoiets hoor of zie, zoals bijvoorbeeld het dichtdraaien van de geldkraan. Ik zou verder ook precies willen weten wie er op het idee kwam en uit willen zoeken, of dit wel de juiste mensen zijn, met wie mijn zoon omgaat. Zou ik de ouders van die jongens kennen, dan zou ik hen dit ook vertellen. Blijkt dat er bij één van die huisgenoten echt nare gedachten achter zitten, dan zou mijn zoon per direct zijn huur op moeten zeggen en een andere onderkomen zoeken.
In de basis ben ik het met je eens hoor, stuitend en beschamend dat hier zo 'gewoon' op wordt gereageerd. Ik weet nog niet precies wat ik zou doen, als een kind van mij dit in zijn hoofd zou halen, maar maatregelen en stevige gesprekken volgen zeker. Idem dat er in een grotere groep van leeftijdsgenoten niet meer durven of willen opstaan en dit ronduit afkeuren.