Berichtje voor jongensmama's

Ik vond het zelf echt zon dood doener toen wij het geslacht voor de 2e nog niet wisten...je hoopt zeker op een meisje zeiden ze dan. Nou nee! Mijn eerste is een jongen en o wat gezegend zijn we met hem. Bij de tweede ook flink moeite met zwanger worden, via het ZKH en alles, en dan zoiets gezegd krijgen vond ik echt niet oké. Maar het is schijnbaar wel voor veel vrouwen zo dat ze een meisje willen. Voor mij bij de eerste ook echt wel even omschakelen hoor maar nu zat ik juist meer te hopen op een jongen haha en blijkt het een meisje. En beschouw mezelf helemaal niet als jongens of meisjes mama, denk ook echt niet dat je zoiets kan zeggen eigenlijk. Alsof je je met make up en nagels bezig moet zijn om een meisjes mama te zijn, maar goed daar houden mensen van ...hokjes.

 

Hier ben ik het zo mee eens.
Ik ben echt wel iemand die van make up houdt en op hakjes loopt, maar ik ben geen seconde moeten omschakelen.
Ik was al verliefd op mijn kleintje vanaf de positieve test en zie mezelf net zo goed met een jongen lopen als met een meisje.

 

Amen! Ik ben juist geen type voor make-up en shoppen maar ben je dan geen meisjesmoeder? Onzin, meisjes heb je ook in alle soorten en maten. En als zij wel houden van dat getut dan kunnen ze zich uitleven, ook met een moeder die er zelf weinig mee heeft

 

Wat goed van je dat je dit durft uit te spreken! Ik heb een zoontje en ik ben stapel op hem. Toch hoopte ik op een meisje. Ik was zo teleurgesteld toen ik hoorde dat het een jongetje was. Mensen om mij heen zeiden: oh wat leuk! Jij bent een typische jongensmoeder.
Ik werd er opstandig van, leuk die hormonen, en vroeg dan heel verontwaardigd: hoezo?! Met meisjes ben ik ook leuk hoor.
Ik durfde alleen niet uit te spreken dat ik wenste dat ik meisje zou krijgen. Het ging bij mij zelfs zover dat ik emotioneel afstand begon te nemen en hier heb ik me heel schuldig over gevoeld. Gelukkig was er voor mij de hulp die ik nodig had. Voor ons is een tweede kindje geen optie dus voor mij viel er ook een droom in duigen.

Nu ben ik stapeldol op hem en kan me niets anders meer voorstellen.
Ik denk dat je misschien wel momenten zult gaan houden waarin je denkt 'misschien had ik dit of dit met mijn dochter kunnen doen'. Geen idee.. tot nu toe heb ik dit niet gevoeld. 😊

 

gefeliciteerd met je zwangerschap.
ik voel hetzelfde. Ik ben knotsgek op mijn zoon maar ik kom uit een mannenfamilie.
ik wilde zo graag een meid.
Stel dat onze zoon een broertje krijgt, dan ben ik dolblij maar natuurlijk blijft die droom dan een droom.

 

Ik ben ook zwanger van de tweede jongen. Ik ben inmiddels aan het idee gewend en heb me erbij neergelegd (wat kun je ook anders). Maar ik ben echt heel erg verdrietig geweest. Ik heb altijd in mijn dromen een dochter gezien met mooie krulletjes, maar die gaat er niet komen. Daar heb ik echt afscheid van moeten nemen. Maar buiten toe hou ik me wel cool maar van binnen voelde ik me echt verdrietig dat het me niet gegund is. Het is wat het is.

 

Superpraktisch is het wel, twee jongens. Ik heb veel bewaard, ik ken alle ninja's al en ik ben echt goed geworden in voorzetten geven. Ook voor mijn zoon is het leuk, hij wou heeeel graag een broertje om mee te voetballen en treinbanen mee te maken. Als hij er is, wil ik hem nooit meer kwijt. Maar mijn hoop was dat het een meisje zou zijn.

 

Ik had dit vooral bij mijn eerste zwangerschap. Ik kom uit een vrouwenfamilie, geen man te bekennen zelfs geen vader. Dus ik ging er vanuit dat ik sowieso een meisje zou krijgen, had zelfs al kleertjes gekocht.
Toen bij de echo bleek dat het een jongentje was voelde ik eerst soort paniek, een jongen hoe moet je die opvoeden??? Het was even omschakelen maar toen hij er eenmaal was nooit gewenst dat hij een meisje zou zijn, misschien omdat ik wist dat er nog een tweede en eventuele derde zou komen. Nu zwanger van de tweede en ben er bijna 100 procent zeker van dat het een jongen wordt. Eerst vond ik dit deels jammer maar als ik kijk naar de band die mijn zoon en ik.met elkaar hebben kan ik me niet voorstellen hoeveel liefde ik straks zal krijgen

 

Ik ben zelf echt geen meisje meisje. Hou niet van tutten en meiden dingen. Ik heb al een zoontje en stiekem hoopte ik ook op nog een zoontje omdat het makkelijker is en wat als het wel een meisje is nagels lakken prinsessen enzo. Het wordt een meid, was ff wennen ben ook niet gelijk gaan shoppen. Maar ben nu om. Ben helemaal blij en kijk er ook aan uit! Wij houden het ook bij twee en ben zowiezo mega blij dat het kindje gezond is. Het zal allemaal goedkomen. Maar begrijp heel goed dat het even moeilijk is!

 

Mijn moeder is ook een typisch meisje-meisje met shoppen, make up, tutten, kleding... Toen ze mij kreeg droomde ze er ook van om samen met haar dochter meiden dingen te doen.
De eerste paar jaren heeft ze dat ook kunnen doen, maar ik heb er altijd al een hekel aan gehad. Omdat mijn moeder een bepaald beeld bij een meisje had en dat ook voor mij wilde, ben ik mij snel tegen haar gaan afzetten. We hebben echt veel ruzie gemaakt en tot op de dag van vandaag heb ik een trauma voor shoppen, roze en glitters.

Mijn moeder bedoelde het natuurlijk goed en heeft mij met alle liefde en warmte opgevoed, maar dat beeld (vooroordeel) dat zij van jongens en meisjes had, vind ik echt fout, net als die roze droom die jij hebt. Ik vind nl niet dat een voorkeur voor een bepaald geslacht kan hebben om 'jongens' of 'meiden' dingen te kunnen gaan doen. In mijn ogen bestaan er ook geen jongens of meiden dingen en zo voeden wij onze zoon bv ook niet op.

 

Herken het heel erg.. En sommige mensen durven het niet uit te spreken omdat er andere mensen dan ook meteen wat van vinden..
Met de tijd zakt het gevoel waarschijnlijk wel.. Hier zakte het ook na de tweede.. Was eigenlijk gewend aan het idee mama te zijn van alleen jongens.. Ik vind het heerlijk, ze dragen me op handen, zijn echte knuffelkonten en ze hebben zo veel aan elkaar!
Nu juist omschakelen omdat nummer drie toch een meid blijkt te zijn..

 

Ik heb een zoontje en nu een dochter. Ik moest juist schakelen dat ik niet nog zo'n prachtventje kreeg. Iedereen zei maar dat ik een koningskoppel kreeg en dat het vast helemaal geweldig was van allebei 1 en 'je hoopte zeker op een meisje', dat was dus helemaal niet zo. Nu ben ik hek met haar en vind ik het wel heel leuk, maar ik weet zeker dat ik een tweede zoontje net zo leuk had gevonden. Ik ben dan ook niet zo'n tutmoeder en kan echt niet vlechten , maar voetballen kan ik ook niet haha dus ik ben ook geen 'typische' jongensmoeder.
Mijn zoontje vindt Frozen trouwens helemaal te gek en is fan van Elsa en Anna, dus tja... wie weet ga ik met hem naar de Disney prinsessenfilms en met mijn dochter naar karate...
Maar ik snap je gevoel voor een ideaal plaatje wel hoor, ik zag mezelf dus al met nog zo'n lekker knulletje... Maar ik heb het niet hoeven verwerken en ook niet om hoeven huilen toen bleek dat het een meid was.

 

Ik herken het maar heb het juist andersom.
Droomde altijd van een gezin met 3 of 4 jongens.
Mijn tweede is een dochter van 5 maanden en natuurlijk ben ik heel blij met haar, maar ik vind niet dat ik nu al kan zeggen of het een meisje-meisje is. Vind ik nu nog moeilijk te beoordelen.
Tijdens de zwangerschap van haar moest ik wennen, juist omdat ik altijd zoons en broers voor me had gezien. Ik zeg per ongeluk ook weleens hij tegen mijn dochter als ik tegen mijn man iets zeg over háár : " naam gaat zo in bad, wil jij dan alvast zijn pyjama pakken"
Heel snel na m'n bevalling vrij onverwachts maar zeer gehoopt wederom zwanger van nummer 3 en ik hoop nu weer op een (tweede) zoon. mijn droom van 3 of 4 zoons zal ws niet vervuld worden, en dàt zal voor mij als een soort gemis blijven voelen, maar je kunt nou eenmaal niet altijd alles krijgen wat je wenst.
En dat zegt helemaal niets over of ik dan niet zou houden van een volgende dochter dat daar zo'n taboe op rust heb ik nooit begrepen.

 

Mijn man komt uit een familie met al generatie lang alleen maar mannen, zelf broers, 1 broer heeft een zoon, vader heeft broer, die hebben een zoon, opa had broers, die hebben zonen, etc. Ik had ook een roze wolk droom, heb me er echt overheen moeten zetten dat wij waarschijnlijk toch echt zonen gingen krijgen en ik een jongen mama ging worden. Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat dit veel beter past bij mij want ben toto taal niet meisje meisje en juist iemand die makkelijker overweg kan met mannen. Dus ik was helemaal klaar voor en zoon en mijn man ook! Hadden al een jongensnaam en kregen van familie veel blauwe dingen, iedereen dacht het wordt een jongen!

En toen...Toen was het ineens een meisje! We waren enorm in shock, ik was teleurgesteld! Moest er echt aan wennen, kon het niet geloven.. waar was mijn beloofde zoon nou?!

Inmiddels weer helemaal gewend en kijk er enorm naar uit. Nu ben ik weer blijer met een dochter!!!

Dus wat ik wil zeggen. Volgens mij kan je jezelf alles wijsmaken. Ik ging van voorkeur dochter naar voorkeur zoon en nu weer voorkeur dochter... dus zal allemaal wel, denk dat je uiteindelijk altijd dolgelukkig zult zijn met je kindje.

 

Hier precies andersom. Van overtuigd een jongensmama te zijn en een jongen te krijgen. Nee echt een meisje.. Duurde even voor ik asn t idee gewend was. Nu kan me niet anders indenken... En ben zelfs voor tea rosé van koeka gevallen ondanks dst roze de verboden kleur was hier 😁.

 

Hier precies andersom! Als je aan mij had gevraagd voordat we kinderen kregen; 3 jongens of 3 meisjes, had ik gezegd: 3 jongens alsjeblieft! De oudste bleek een meisje en daar had ik direct geen moeite mee. Dacht er toen nog niet bij na dat ik liever een jongen had gehad. Vervolgens bij de tweeling zei alles in mij dat het twee jongetjes waren. Iedereen om me heen ook. En toen kwamen we er achter dat het weer twee dametjes waren. Ik moest echt slikken, maar gelukkig was dat alles na een weekje weer voorbij. En nu ben ik zo blij en trots en kan ik me niet meer voorstellen waarom ik er ook alweer eerst moeite mee had. Het komt echt goed. Even slikken, maar zeker zodra je kindje is geboren, hou je er enorm veel van. Het is alleen even afscheid nemen van die droom...

 

Toen wij te horen kregen dat de 2e een jongen was waren we een dag teleurgesteld, nu kan ik mij zo verheugen op nog zo'n knulletje in huis! Ik ben er helemaal over heen.

Ik vind het voornamelijk voor mijn oudste zoon leuk dat hij een broertje krijgt. Ik ben zelf het enige meisje thuis en als ik zie hoe mijn broers met elkaar omgaan gun ik mijn zoon dat zo!

 

Mijn eerste is een zoon en dat wist ik al zeker toen ik 6 weken zwanger was. daar heb ik heel erg aan moeten wennen. Ik zag mezelf helemaal niet als jongensmama en we hadden al een meisjesnaam en alles. toen ik eenmaal de naam van onze zoon had gevonden klikte het op de een of andere manier en was het goed. Bij de tweeling was mijn eerste gevoel meisje. toen ik wist dat het er twee werden heb ik even getwijfeld maar ik ging maar uit van twee meisjes. Daar heb ik even heel veel moeite mee gehad. Er zou ook geen roze in huis komen behalve dat wat ik van anderen kreeg. Een tweede meisjesnaam heeft ook heel lang geduurd want ik geloofde gewoon niet dat ik twee meisjes erbij zou krijgen en eigenlijk wilde ik ook geen twee meiden. eentje oke, maar geen twee. Nu ben ik met alle drie helemaal gelukkig en heb ik gelukkig een meisje wat er leuker uitziet in een beetje stoerdere kleding dan in een jurkje. maar twee jongens had ik toch ook wel heel leuk gevonden.

 

Ik heb zelf ook even de droom laten varen om meidendingen te doen met een dochter.
Maar dat stond los van onze wens voor een kindje.
Denk dat het heel goed is om het te benoemen en het is ook zeker niet verkeerd.
Ik ben nu superblij met mijn twee zoontjes en zou niet anders willen!
Kan me nu al verheugen om later naar legoland te gaan enzo. Twee broertjes die (hopelijk) samen spelen, samen ruzie leren maken en voor elkaar opkomen.
Jongens lijken mij voor jezelf als moeder makkelijker dan meisjes 😁