Het is helemaal mis. Uitzaaiingen overal, tumor dik 3 cm gegroeid. Ze kunnen niets meer doen, prognose is max 3 maand. Ziekenhuis schakeld de huisarts in voor palliatieve zorg thuis. Wat een vreselijk nieuws zo aan het einde van 2016.
Heel veel sterkte de komende tijd. En denk eraan, de huisarts is er straks niet alleen voor je schoonvader maar ook voor jullie.
Ach jeetje wat ontzettend heftig voor jullie. Ik denk dat je schoonvader het zelf eigenlijk al wist... Die zal zich inderdaad wel slecht voelen. Heel veel sterkte!
Bedankt allemaal.. we voelen eigenlijk nog geen verdriet, gek eigenlijk, meer een vreemd verslagen gevoel, het nieuws land nog niet echt ofzo? Zijn er hier op het forum mensen die weten hoe de verdere verloop KAN gaan wanneer iemand uitbehandeld is met longkanker? Kun je daar nog maanden mee leven? Of is het eerder weken? We hebben geen idee waar we aan tie zijn.
Heftig, sterkte! Het Is zo lastig te voorspellen. Min vader gaven ze nog een maand of 4 maar die leefde nog bijna een jaar. Mijn moeder gaven ze nog een jaar maar die haalde nog maar net 3 maanden... Mijn vader kon een dag voor zijn overlijden nog van alles doen. Heeft nog gepokerd met vrienden, kon zelfstandig douchen etc. Maar ineens Was het klaar, kon niks meer, moest aan de beademing en overleed een dag later in alle rust thuis in zijn eigen bed omringd Door mijn moeder en mijn broer en mij. Mijn moeder heeft een vreselijke lijdensweg gehad waarbij stukje bij beetje van alles wegviel. Eerst haar zicht, toen spraak, fijne motoriek, grove motoriek, evenwicht etc. Tot ze aan bed gekluisterd was in het verzorgingshuis en alleen maar kon huilen en gillen. Dat Was echt vreselijk en ik kan alleen maar hopen dat het jullie bespaard blijft. Mijn moeder Was te laat met het opstellen van een euthanasieverklaring dus wij konden niks doen dan toekijken en haar vasthouden. Dus mijn ervaringen zijn vooral heel verschillend... Ik hoop dat jullie veel kracht en steun bij elkaar mogen vinden in de komende periode!
Toen mn moeder uitbehandeld was, heeft ze nog 3 mnd geleefd. Langzaamaan kwam ze steeds minder haar bed uit en wilde ze steeds minder eten/drinken. Ze kreeg wat pijn en werd benauwder, waar ze morfine voor kreeg. Dat werd om de pasr dagen verhoogd. Daar werd ze ook weer suf van. Op een gegeven moment lag ze echt alleen maar te slapen en was ze een dag later ineens overleden. Al met al klinkt het heel naar maar echt geleden heeft ze niet. Volgens de arts zonder pijn oid. Sterkte.. heel naar om iemand zo te zien. Tis een grillige ziekte, longkanker.
Eigenlijk is de onzekerheid over 'hoe verder'? Nog het ergste. Hoelang nog? Wat voor lijdensweg moet die man nog door....
Wat vreselijk nieuws. Ook ik heb helaas ervaring met deze rot ziekte. Natuurlijk verschilt het van persoon tot persoon hoelang het nog zal duren is nooit te voorspellen. Bij mijn dierbare heeft het nog 7 weken geduurd vanaf het moment dat we wisten dat hij uitbehandeld was. Heel veel sterkte
Daarom is het ook goed dat palliatieve zorg wordt besproken. Iemand hoeft geen lijdensweg doorstaan als er maar goede afspraken gemaakt worden. Goede pijnstilling waardoor iemand geen pijn heeft. Wordt hij bedlegerig en warrig of krijgt toch pijn dan kan hij afspreken dat hij gesedeerd wordt. Dus in slaap zodat hij het niet meer bewust meemaakt. Afspreken wat dan verder te doen. Of misschien wil hij het voorwijzen en eutenasie? Er moeten echt duidelijke afspraken gemaakt worden omdat er een tijd kan komeb dat iemand het niet meer zelf kan beslissen. Kennis van me hoestte al langere tijd. Werd mager, pijn in zn rug, moe. Maar eigenwijs. Bij mij nog lampen op gehangen. Volgende dag naar het ZH omdat hij de hele nacht gehoest had en er bloed mee kwam. Diagnose longkanker met uitzaaingen en prognose een paar weken tot een paar maanden. Donderdag in het ZH, week erop kwam hij vrijdags thuis maar kon niet meer uit bed. Alleen voor de po en even wassen. en kreeg pijnstillers. Toen ging het hard. Heel moe en zwak. Werd warrig, onrustig en bang. Dormicum gekregen om rustig te worden en week daarna op zaterdag overleden. Als iemand aan de longkanker zelf overlijd dan is dat een verschrikkelijke dood als er niet ingegrepen wordt. Dan stikt iemand gewoon in zn eigen bloed. Was bij kennis ook zo. Er kon elk moment een fatale longbloeding optredeb. Mijn opa had longkanker en wilde niks en die is echt gestikt. Niet fijn om te horen maar wel een reden om dit goed te bespreken en die afspraken te regelen. Ik werk in de thuiszorg en het kan echt anders maar wel goede palliatieve zorg afspreken