Zwanger met dreumes/peuter thuis

Ik was uitgerekend van de tweede toen de eerste 2 jaar en 2,5 maand was. Het werd op het eind wel zwaarder maar ik vond het nog best te doen. Jongste woog 4490 gram dus geen kleintje. Geen keizersnede gehad en ik ben om 11:00 bevallen en om 13:30 bracht ik de oudste naar bed. Onze oudste is altijd wel heel makkelijk geweest, destijds ook, dus ik kon gewoon mijn rust pakken.

 

Het is behoorlijk zwaar en niet te vergelijken met een eerste zwangerschap. Mijn oudste twee schelen 17 maanden. Ons zoontje liep toen nét, dus moest veel tillen. Een voordeel vond ik dat ik een dutje kon doen tijdens zijn slaapje. Je hebt gewoon extra rust nodig. Na de bevalling had mijn man de zorg over onze zoon, ik over onze babydochter. Ik kon dat er echt niet bij hebben.

 

Mijn oudste was (gecorrigeerd ) ruim 23 maanden toen de jongste werdt gehaald. We wisten dat het weer een keizersnede ging worden dus mijn vriend had zijn vakantie opgespaard en 4 weken vrij genomen. Als hij dat niet had gedaan zou ik niet weten hoe ik het allemaal moest doen met de oudste (ivm optillen enzo)
Wij hebben de oudste zoveel mogelijk zelfstandig proberen te maken maar omdat ze erg klein is lukken veel dingen haar nog niet zelf en moeten we haar dus vaak tillen.
Het eind van de zwangerschap was wel erg zwaar, maar ook dat gaat voorbij

 

Hier familie ingeschakeld en mijn partner kon halve dagen thuis werken

 

Hier zo'n 22 maanden ertussen, ik vind het lichamelijk erg zwaar.
Al vroeg veel last van bekken en veel harde buiken, waardoor ik al tijden een groot deel van m'n huishouden niet meer kan doen en de laatste tijd niet meer alleen met dreumes de deur uit. Eerder ging ik nog wel met hem naar de speeltuin of dergelijke, is dichtbij en hij kon zijn energie goed kwijt en keertje tillen op de schommel of wip lukte nog wel. Maar de laatste tijd begint hij meer te peuterpuberen en ben ik echt minder snel en sterk. Ik woon 3 hoog zonder lift, hij kan dat heel prima lopen aan de hand. Maar als hij in zijn hoofd heeft dat hij niet terug naar boven wil heb ik dus een probleem... Want hem in zijn driftbui van de grond plukken en de trap op tillen is niet meer te doen voor mij. Ook met de auto ergens heen is problematisch, want als meneer bedenkt dat hij niet in de autostoel wil is het echt partijtje vrijworstelen, wat me niet meer lukt. Hij is me ook echt aan het uitproberen, weet denk ik dat mama niet zo snel meer is en rent dan van me weg als ik wil verschonen of gaat in bed steeds weer staan. Echt consequent zijn vind ik nu dus moeilijk, omdat hij nogal een doorzetter is en bergen meer energie heeft dan ik
Ik probeer dus 's avonds als m'n man thuis is nog een blokje om te doen, of een vriendin op de koffie te vragen die m'n zoon zo nodig kan tillen. En anders zit ik helaas thuis en probeer zoveel mogelijk te rusten. En niet teveel tegen de muren op te lopen... En maar de weg van de minste weerstand. Als in eigen bed slapen teveel tillen en gevecht wordt, dan maar naast mama. Als papa thuis is, hem laten verschonen/aankleden/douchen. Wat vaker filmpje kijken.
Na de bevalling is papa 2 weken vrij gelukkig. Maak me soms wel druk hoe het daarna zal gaan, herstel van mijn bekken duurde vorige keer best lang. Het zal vast een zware tijd worden... Maar daarna gaat ook alles langzaamaan beter worden weer en was het het allemaal waard

 

Hier ook twee dagen na mijn zoontje zijn 2de verjaardag uitgerekend. Het is zeker zwaarder dan mijn eerste zwangerschap en toen deed ik nog staand werk. Nu thuis maar meneer plakt echt op me, loopt wel
Zelf de trap op maar af gaat niet. Plus het slapen is een drama.
Hier mag hij wat vaker op de iPad, vind ie prachtig en kan ik even bijkomen. Krijgt voor zijn verjaardag ook een kindertablet waarop hij dan kan spelen als ik borstvoeding geef. Waarschijnlijk zullen een hoop moeders er tegen zijn maar ja je moet wat.

Voor na de bevalling, mijn vriend neemt ruim 3 weken vrij dus wat extra hulp. Mocht dat niet lukken misschien je moeder ofzo?
Sterkte nog even.

 

Mijn oudste was net 2 toen de jongste werd geboren. Ik kreeg een geplande keizersnede en heb er met haar een soort spelletje van gemaakt dat ze zelf via een stoel in de kinderstoel mocht klimmen, en via een krukje in bed, zodat ik niet hoefde te tillen. Uiteraard wel onder begeleiding. Het was ff wennen, maar dat werkte vrij snel. En als ze echt een knuffel nodig had, ging ik naast haar op de grond zitten.
En verder hulp ingeschakeld van partner en (schoon)ouders.

 

Ik vind het ook erg zwaar. Heb een dochter die 2,5 wordt in de week dat ik uitgerekend ben maar heb erge bekkenklachten. Daarbij ook veel harde buiken. Ik werk nu nog 4 dagen per week (weet alleen niet of ik het volledig ga volhouden komende 3 weken). Ik probeer toch rustig aan te doen en onze dochter gaat, ook straks, gewoon naar de oppas. Voor haar fijn het ritme te houden en voor mij om de rust te pakken.
Hopelijk gaat dat helpen om de laatste weken door te komen.

 

Ik ben zwanger van de derde met een dreumes (net 1 jaar) en een peuter (net 2 jaar). Ik moet zeggen dat ik het fysiek echt wel een uitdaging vind en ben echt kapot aan het einde van de dag. Overdag moet ik door, geen keuze. Heb ook veel bekkenklachten waarvoor ik pcm slik en oefeningen doe. Rust houden en niet tillen is niet echt een optie met twee kleintjes. Wel ga ik als de meiden in bed liggen zelf ook plat tussen 13-15 uur als dat even kan.

Wat ik nu vooral echt pittig vind is die van 2 jaar, die zit volop in de peuterpubertijd nu. Luistert slecht en daar moet ik nogal eens achteraan rennen of het 'gevecht' aangaan om zoiets simpels als een luier verschonen. Die van 1 is vergeleken met haar echt 'appeltje-eitje' ... ook een pittig dametje hoor maar die is echt nog veel makkelijker. Soms vraag ik me ook wel af hoe ik het doe 😅, maar je moet gewoon door dus dat doe ik dan ook.

 

We schelen overigens maar een dag! Grappig 😃.

 

Hier ook een peuter en dreumes in huis.
Dreumes is net 1, maar motorisch vlot. Hij loopt volop, klimt rustig op de eettafel en als je even het traphekje vergeet, gebeurt zelden, dan zit hij binnen no time op zolder.
Dochter wordt 4 als de kleine geboren wordt, zij kan echt muiten, maar dat is vooral opvoedkundig een uitdaging.
Het zwanger zijn valt me mee, goed je rust nemen en soms lukt het huishouden gewoon niet. Jammer dan, morgen weer een dag.
Gewoon niet te veel eisend zijn, een baby maken is al werk zat.

 

Ik had de oudste de iPad gegeven om de weeen te overbruggen tot m'n zus hem kwam halen 😂😂 ik puffen en hij lekker spelen 😂😂

 

Ik vond het ook pittiger dan de eerste. Maar je gaat er toch anders in staan. 17 dagen na m'n bevalling liep ik met peuter en baby in de dierentuin, ik voelde me redelijk goed (op moe zijn na dan) en je wilt voor je oudste niet steeds op bed liggen. Ik sliep elke middag als de oudste naar bed ging, de jongste nam ik dan mee naar bed. Volgende week moet ik weer beginnen met werken, ben benieuwd hoe dat gaat verlopen 🤔

 

Ben benieuwd hoe ik het ga ervaren. Mijn vriend spaart nu alle dagen op, zodat hij 3 weken aaneengesloten vrij neemt in de vakantie (eind juli uitgerekend). Heb helemaal nergens last van, bij zs van dochter was ik echt beroerd. Dus is nu goed te doen. Wandel elke dag stuk met DL of fiets naar vrienden/familie. Ook zwem ik 1x per week met mijn dochter. Mijn schoonmoeder gaat ook wel is mee, die "neemt het over" in de periode dat ik niet mag zwemmen .

Mijn dochter zal 3 zijn wanneer de kleine wordt geboren. Voor nu luistert ze over het algemeen prima. Geeft zelf aan wanneer ze naar bed wil, naar de wc gaat (ze is zindelijk) en loopt zelfstandig de trap op/af (ik sta er wel achter of voor!!). Ze loopt gerust 20 minuten aan een stuk te wandelen/rennen, dus keuze gemaakt om meerijdplankje van schoonzus te lenen.

 

Hier een kleuter, een peuter en een dreumes in huis 😅. En ben er wel aardig klaar mee. Met name het gebuk, gesjouw en getil inderdaad maakt het zwaar. Proberen dat toch zoveel mogelijk te vermijden en/of door je man te laten doen zodra hij thuis is. De kortademigheid wordt wel wat beter naarmate het kindje gaat indalen. En verder verstand op nul en accepteren dat het even zo is. Je kindje wordt echt niet tekort gedaan. Het is alleen even aanpassen. Succes!

 

Mijn middelste en jongste schelen 19 maanden. Mijn laatste zwangerschap was de beste van de 3! Dus ja... Dat is ook een lastig uitgangspunt. Mijn oudste had zomervakantie toen ik hoogzwanger was en ik ging er dagelijks op uit met de meiden toen ik eenmaal verlof had. Maar ja daar heb jij weinig aan. De middelste heb ik leren traplopen, wel was ik er bij natuurlijk, maar ik zou mijn 3e keizersnede krijgen en tillen is dan geen optie. Wel had ik een goede achterban geregeld. de 1e week had ik de kraamzorg die mijn middelste in en uit bed (ledikant) kon tillen tussen de middag, de 2e week kwam mijn moeder vanaf een uur of 11 en de 3e week was mijn vriend vrij. Zo kon ik vanaf de 4e week weer alles zelf doen. Dus dat is misschien wel handig voor na je bevalling?