Ontzettend triest dat dit jullie ook nog eens moet overkomen. Sterkte voor jou en je kids hopelijk komt de klein snel thuis.
Hij is gelukkig stabiel, verder weinig verandering. Het komt ook wel goed, hij is zon vechter. Ik weiger nu ook om negatief te gaan denken. Maar pfff wat kost dit alles veel kracht. Kracht die ik blijkbaar toch nog ergens vandaan haal, want eigenlijk kan ik echt niet meer. Maar het zal wel moeten. Gelukkig krijg ik wel hulp, maar alsnog..alles doet zoveel pijn. Zucht.
Gelukkig is hij stabiel! Sterke man! Blijkbaar ben je sterker dan je denkt! Ben je nog bij je ouders? Ik hoop het wel, wat steun kun je goed gebruiken. Hou vol meis!
Heel veel sterkte lieve Tien Wat moet je veel meemaken.. hopelijk komt de kleine man er snel bovenop!
Wat goed om te horen dat hij stabiel is. En normaal zou je elkaar ook steunen en troosten met zulke zorgen om je kind, nu kun je dat ook niet delen, wel met andere naasten, maar het is toch anders. Wel heel goed van je dat je toch de kracht weet te vinden om positief te denken. Ik hoop dat het nu weer de goede kant op gaat met jou en je kinderen.
Wat vreselijk dat je zoontje zo ziek is. Alsof het nog niet genoeg was. Niks blijft je bespaard zeg. Maar alle mensen, wat ben jij een sterke vrouw. Ook als het niet zo voelt misschien. Ik heb diepe bewondering voor je. En ik ben blij dat je steun ontvangt, maar vooral dat je het ook aanneemt. Ik hoop dat er snel een klein lichtpuntje voor je komt en je kind snel opknapt.
RoIn: ja, ik ben nog bij mijn ouders. Is voor nu ook even beter. Hij knapt wel wat op, maar eigenlijk niet snel genoeg. Dus het is allemaal afwachten. Weet het even niet anders te zeggen. Ben overal zo klaar mee. Hoe je steeds door verschillende dingen er weer mee wordt geconfronteerd dat je alleen bent.
Fijn dat je daar nog bent. Het is allemaal veel te heftig wat jij me moet maken. Zo had het allemaal niet mogen gaan hè... Meid wat hoop ik op een toekomst met nog veel moois voor jou. Hoewel dat nu nog zover van je bed lijkt en je vooral aan het overleven bent...
Wat heftig zeg dat je zoontje nu ook nog ziek is ik snap dat je overal een beetje klaar mee bent. Dit is zo zwaar in je eentje. Hopelijk knapt je zoontje snel op!
Knuffel meid, ik ben een stille meelezer maar wil toch even zeggen hoeveel respect ik voor je heb. Ik hoop dat hij snel opknapt! Liefs
Even een digi klavertje 4 en knuff van mij! Hopelijk is je kleintje snel beter genoeg zodat hij weer lekker mee naar huis mag en jij deze zorgen weer los mag laten. Wat een ellende zo meid.
Lieve Tien, kan me je gevoelens dat je er alleen voor staat goed begrijpen. Normaal gesproken zou je man er zijn geweest om mee te gaan naar het ziekenhuis, zou hij samen met jou in gesprek zijn gegaan met de artsen over je zoontje, had je er met hem over kunnen praten en bij hem uit kunnen huilen. Dit is gewoon zwaar k... Zijn er wel andere mensen die met je meegaan naar het ziekenhuis en samen met jou gesprekken met de artsen aangaan? Alles alleen doen maakt het dubbel zo zwaar. En hoe ging het vandaag met je zoontje? Gaat hij wel kleine stapjes vooruit?
Ik moet hier echt even van me afschrijven sorry alvast ik zit er zo door heen..ik ben zo verdrietig. Met zoon gaat het gelukkig weer beter, hij is van de IC af. Maar met mij..ik kan echt niet meer. Ondanks dat ik echt dankbaar en blij ben dat het weer beter met hem gaat, ga ik echt door een hel van verdriet. Ik heb mensen om me heen, ik kan met ze praten, de therapie gaat goed, maar damn wat ik mis ik mn maatje . Ik mis zn arm om me heen, zn lach, zn kusjes, zn grapjes en ik mis zelfs zijn soms bloedirritante opmerkingen. Het was zon lieverd, een grote sterke man die ik heb zien huilen bij de geboorte van onze mannetjes..de mooiste momenten ooit. Hij was mijn eerste in alles, hij liet mij zien dat echte liefde bestond, hij heeft mij uit zon diep dal getrokken, hij heeft me zo intens gelukkig gemaakt, hij was nee is mijn held. Hij zei altijd als hij op uitzending moest; je redt het wel zonder mij, je bent sterk. En later kwam daar bij: gelukkig kan jij mama en papa tegelijk zijn, jij kan ook met ze voetballen. Ik moest er altijd om lachen, mama en papa tegelijk zijn..voetballen..jaaaja. Het was echt zon opmerking voor hem..lief en soms ook lomp tegelijk. En nu nu? Moet ik nu echt tegelijk mama en papa zijn? Hij had gelijk, ik ben soms net een vent, ben meer voetbalgek dan de meeste mannen. Dus ja, ik kan met ze voetballen. Maar..niemand kan hem als papa vervangen, helemaal niemand. Ik mis hem zo..als maatje, partner, als vader voor onze mannetjes. Ik zou er alles voor over hebben om nog één dag..één uur..één minuut alles is goed, met hem en onze zoontjes samen te zijn. Ik mis hem, die grote sterke man die in mijn armen is overleden. En ik hoop maar dat ik het red zonder hem, dat ik het goed doe..als mama en soms een beetje als papa. Een heel klein beetje.
Sprakeloos door het verdriet die door je woorden sijpelen onvoorstelbaar dat jij zoveel pijn moet hebben. Hou vol. Stap voor stap. Hou vol.