Nou iemand die zegt dat ie nog nooit zijn geduld verloren is kan ik niet helemaal serieus nemen. Gelukkig heb ik zoiets nog niet in de supermarkt gehad met mn dochter. Ik heb zo'n vermoeden dat me dat nog wel gaat overkomen met onze zoon. Bij blerende kinderen in de supermarkt denk ik altijd: arme ouder(s)
Als ik zelf te ver ben gegaan zie ik dat voor mezelf altijd maar als leermoment en kijk kritisch naar mijn eigen aanpak. Vaak zit ik gewoon niet goed in mijn vel als ik mijn geduld verlies, maar sommige kinderen halen het onderste uit de kan. Als ouder ben je nou eenmaal geen robot en kan je moeilijk van jezelf verwachten dat je het altijd super pedagogisch verantwoord kan aanpakken. Iedereen maakt fouten. Wbt je dochter. Zet haar in de boodschappenkar of buggy of neem haar niet meer mee. Ik zou van dat gedrag ook echt gek van worden. Succes.
Het gebeurt idd... zie het als leermoment! Hier krabde mijn jongste vanmorgen de oudste echt nét onder haar oog, uit het niets, dan ben ik ook wel oprecht boos en vind ik het heel lastig om rustig uit te leggen dat ze haar zus geen pijn mag doen. 'Ik mag niet krabben... wel bijten?' vroeg ze daarna... 't is dus nog niet helemaal aangekomen
Ik weet eerlijk gezegd niet wat ik me voor moet stellen bij wat je gedaan zou hebben? Ik vind 'foeteren', dus: 'ben je nou helemaal betoeterd! Het is nú afgelopen! Je gaat nu in het karretje en ik ben er klaar mee!' op barse toon, bijvoorbeeld echt helemaal niet erg. Maar misschien jij wel? Ik kan er dus niks zinnigs over zeggen, want ik weet niet of jij en ik een beetje hetzelfde referentiekader hebben?
Als ze zich zo misdraagt waarom mag ze dan nog gewoon lopen? Onze uk is 2.5 en krijgt weinig ruimte. Standaard in de kar en mag hij helpen met de boodschappen. Ik teken de boodschappen en hij zoekt wat we nodig hebben. Sinds kort mag hij scannen. Gisteren vroeg hij of hij mocht lopen en zei hij dat hij goed kan luisteren. Hij mocht van mij de kar vasthouden, we hadden afgesproken dat als hij van de kar wegloopt of aan spullen komt hij weer in de kar gaat. Het ging super goed, ook tussendoor veel complimenten gegeven. Ook wij hebben wel eens drama, laatst in de winkel en daarna buiten. Even laten gaan en daarna konden we praten. Laat de andere mensen maar kletsen. Iedereen maakt fouten het gaat er om wat je er daarna mee doet. Zodra je weer in de situatie zit proberen niet terug te vallen. Hoe consequent ben je? Misschien nog wat strakker/ duidelijker?
Ach ja ... ik reageer meestal in de trant van "ja, ze is vreselijk zielig" ...meestal houdt het dan wel op.
Herkenbaar, mijn jongste kon soms ook zo irritant doen in de supermarkt. Zat hij in het karretje hysterisch te gillen, omdat we geen snoep of weet ik veel wat kochten wat hij wou. Komt er een vrouw aangerend die bij de kaasafdeling een blokje kaas had gehaald en zijn mond in wou stoppen, omdat ze het zielig vond . Nou, ik was ook goed kwaad geworden als mijn kind een pot pindakaas op de grond had gegooid. Expres. En ik ben wel vaker erg boos geworden, tja, dat is ook mensenlijk hoor. Mijn moeder werd ook kwaad als ik liep te etteren.
Dat vraag ik mij nou serieus ook af! Pak je in de winkel heel hard aan, en/of thuis ook nog straf? Ik heb nog nooit zo boos hoeven worden, maar laatste weken is zoon zo aan het puberen dat ik hier maar zo voor zou komen staan
ik had ook eens dat ze ontiegelijk stond te gillen en ben bloedkalm gebleven, vraag niet hoe, maar was heeeeeeel rustig, na een gil partij van 20 min. en iedereen was best meelevend... al was de andere keer juist iemand toen mijn jongste nog geen minuut wat huilde tegen zijn eigen kind: nou gelukkig ben je wel altijd lief, wat ben je toch fijn.... kon die man wel een klap verkopen... stelletje tokkies waren het ook maar goed... en geduld verliezen, ja dat zou ik ook dan ja! mijne kan ook het bloed onder mijn nagels halen, en maar doorgaan en doorgaan... we zijn maar mensen. tuurlijk is het ook voor een kind even vervelend, maar het hoort er ook bij. met winkelen geen tips, de ene keer gaat het hier geweldig zoals vandaag en de volgende keer moet ik haar als een pakket onder mijn arm de winkel uit sjouwen omdat ze gewoon op de grond blijft zitten (nee weglopen helpt niet)... enne commentaar van anderen, gewoon keer goed kwaad aankijken helpt soms en verder negeren.
Thuis ook nog straf vind ik ze op die leeftijd nog te klein voor, Ik zou het ze buiten de glasscherven om zelf laten opruimen en sorry zeggen tegen een medewerker van de winkel die op dat moment de moeite neemt om bijv doekjes te pakken of een vuilnis zak om de dingen in op te ruimen. Op oudere leeftijd als bijv mijn 6 jarige dat zou doen zou ik haar laten betalen en dus thuis nog geld uit haar spaar pot halen, per ongeluk kan gebeuren en dan help ik met opruimen en betaal ik er gewoon voor maar bewust .... Dat heeft buu mijn drie jarige die geen flauw benul van centen heeft nog geen zin. Zo rond de 4/4,5 denk ik. Maar .... Ik heb het nooit hoeven toe passen ze hebben hier nog nooit zulke buien gehad in de winkel, wel aanloop toe tot gillen oid of weglopen of boos worden maar dan zet ik ze dus in wandelwagen of karretje. dus of ik echt zo zou handelen kan ik natuurlijk niet zeggen.
QUOTE=Lauwra;20364015]Dat vraag ik mij nou serieus ook af! Pak je in de winkel heel hard aan, en/of thuis ook nog straf? Volgens mij heeft straffen achteraf geen zin?( pas straffen als je thuis komt is in mijn ogen te laat..) Dan zijn ze het op deze leeftijd al lang weer vergeten lijkt mij.. Ik vraag mij wel af waarom je haar steeds los laat lopen in de winkel terwijl het al meerdere malen niet gaat zoals jij wilt.. Dan had ik toch de keuze gemaakt om of in de kar of in de buggy te doen (dan kan ze wel gillen wat ze wil maar niets bewust kapot gooien Schuldig voelen is echt niet nodig.. Het is een menselijke reactie we zijn geen robots.. Ooh en wat een ander van me zou denken op dat moment dat kan me echt aan mijn reet roesten..
Mijn jongste luistert totaaaal niet in de winkel, zelf lopen doen we af en toe om even te kijken hoe het gaat. Rent ze weg? Rukt ze dingen uit de schappen? Dan dírect in de kinderwagen/winkelkar. Meestal gaat het mis, dus 9 vd 10 keer gaat ze erin. En nog vaker gaat ze uberhaupt niet eruit Ze heeft gehoorproblemen en dat speelt wel mee, nu bv weer een periode waarin ze minder goed hoort (door verkoudheid) en dan is het echt meteen al wegrennen en totaaaaal niet reageren als ik roep. In periodes waarin ze beter hoort, stopt ze vaak wel als ik dat zeg, dus het is hier niet per se tegendraads peutergedrag.
Ik schiet ook wel eens uit mijn slof. Welke ouder niet? Lijkt mij trouwens niet goed als je kind altijd precies dezelfde ouder voor zich heeft. Denk dat je daar geen realistische beeld van mee meegeeft. Ik heb emoties en daar handel ik ook naar. Dat mogen mijn mannen weten en van de week ben ik ook te ver gegaan en dan leg ik dat uit. Ik maak nu eenmaal ook fouten en ben mens. Situaties waarvan ik weet dat strijd gaat op gaat leveren, bespreek ik van te voren. Soms werkt dat en soms ook totaal niet. Het is hier soms ook echt zoeken.
Ben het eens met meerdere reacties hierboven. Als je dochter niet luistert en blijft wegrennen dan: hup in de buggy of winkelwagen. Duidelijk je grenzen aangeven, want anders proberen kleine peutertjes die grenzen steeds verder op te zoeken Mijn peuter dochter gedraagt zich de laatste tijd voorbeeldig in winkels (is wel eens anders geweest) Ze vind het geweldig om mee te "helpen" boodschappen pakken. Maar ook ik ben wel eens flink mijn geduld verloren.. Je bent ook maar een mens! Zolang je maar wel altijd gelijk daarna excuses en uitleg geeft.
Om antwoord te geven op je vraag "verlies jij wel eens je geduld en komt het weer goed" Ja, bij mij komt dat weer goed. Mijn jongens zijn best heel druk en luisteren soms bar slecht. Ja dan ga ik wel eens hard er tegen in. Vind ik het leuk, nee! Maar ik ben ook maar een mens en soms gaat het te ver voor mij. En soms ga ik ook langer door dan gewenst. Dan leg ik dat uit aan mijn kinderen. Een incident verpest echt niet de relatie met je kind!
Geef eens een complimentje als ze zich slecht gedraagt. Vaak werkt het. Gillen? Wauw wat kan jij goed gillen zeg met een big smile. Met spullen gooien? Zo dat kan jij goed zeg met spullen gooien echt knap met een big smile. Klinkt raar, maar de lol is er dan vaak snel vanaf
Hier ook een peuterpuber van 2.5 jaar. Ze kan niet meer in de kinderwagen omdat haar zusje daar dan in ligt. Ik doe vaak alleen kleine boodschappen met haar. Ze moet dan luisteren en overaf afblijven. Soms gaat het goed en soms helemaal niet. Op de grond liggen en gillen. Het hoort er gewoon bij. En als mensen er wat van zeggen. Zeg ik het zou erger zijn als ze dit nooit zou doen. Ze is namelijk een peuter in ontwikkeling. Als ik alleen ben met haar moet ze of in de kar of luisteren. Idd anders maar gillen. Het is niet anders en het hoort er helaas bij..
Ik vind de reacties van mensen soms wel logisch, omdat volwassenen een soort van 'geprogrammeerd' zijn om kleine kinderen te beschermen. Behoud van eigen soort, zoiets. TS, misschien kun je zoals hierboven beschreven staat wat consequenter zijn in de supermarkt. Een keer waarschuwen, tweede keer waarschuwen met mededeling dat ze anders in de kar moet zitten, derde keer in de kar zetten (ook al schreeuwt ze moord en brand). Voor haar en jezelf een strakke regel. En probeer haar bij het boodschappen doen te betrekken. Verder zou ik niet zo streng voor jezelf zijn. Als moeder leer je ook nieuwe dingen. Je hebt nu geleerd dat je niet zo maar uit je plaat wilt gaan tegen je kind. Ga kijken hoe je het dan wel aan wilt pakken. Praat er ook met je partner over. Ik vind het altijd jammer dat er geen gebruiksaanwijzing bij een kind geleverd is. Was een stuk makkelijker geweest.