Mijn dochter van 9 weken kan niet goed in slaap vallen. S nachts slaapt ze perfect. Maar overdag is het helemaal niets. Ze slaapt alleen in een rijdende (!) kinderwagen, op de arm of in de maxi cosi in een rijdende auto.. Het wordt nu best vermoeiend.. Nu kwam ik op internet een boek van Stephanie Lampe tegen. Baby in een droomritme. Heeft iemand ervaring met dat boek? En als het een positieve ervaring was, hoe lang duurde het dan voordat je verschil merkte aan je baby?
Ik heb het boek, omdat ik bij mijn oudste ook heel erg aan het zoeken was waarom hij niet in bed wilde slapen, waarom hij maar slaapjes deed van 30/45 min., etc. Voor mij werkte het boek niet, teveel focus op slapen-eten-knuffelen-spelen en weer overnieuw. Dat werkte voor mij en hem in de praktijk gewoon niet. Wat bij mij wel hielp was het proberen los te laten: slaapt hij maar 30min., prima dan slaapt hij dat. Wil hij op schoot slapen? Ook prima (ik probeerde altijd wel eerst in bed). De jongste was precies zo. Bij hem wel een draagzak aangeschaft zodat ik mijn handen vrij had voor de oudste. Hij heeft tot de 3 maanden overdag bijna al zijn slaapjes in de draagzak gedaan.
Ik heb het boek ook. Voor mijn zoon, die eigenlijk constant huilde en niet wilde slapen, werkte die rust en regelmaat-regel ook niet. Ik herkende geen signaken van honger of moeheid...dus wist ook niet wanneer ik hem op bed moest leggen. Bovendien wordt altijd gezege dat je de reden voor de onrust eerst weg moet nemen, maar wat als je niet weet wat die reden is? Wat ik er wel uit heb gehaald is de info over de slaapcyclus van een kind, de verschillende manieren van slaaptraining (ja ook zonder huilen) en vooral ook dat ze zegt: als een (huil) baby slaapt, laat slapen en doe wat werkt (autorijden/wandelen enz.). Er staan wel goede tips in dus
Mijn ervaring is hetzelfde. Ik kon niet zoveel met de tips in het boek. Loslaten en zoeken wat werkt, dat was hier heel veel wandelen in de wandelwagen en draagdoek. Met een maand of 4 hadden we onze eigen routine gevonden en ging het stukken beter met slapen overdag in het eigen bedje.
Ik heb veel aan de boeken van Stephanie Lampe gehad. Vanaf 10 weken begonnen en vanaf 12 weken zat er regelmaat in. Ik heb wel tot zes maanden een inbakerslaapzak gebruikt, dit hielp veel. Vanaf 4 maanden stopte ik de nachtfles al en begon hij door te slapen tot 5.30/6.00 uur. Nu slaapt hij van 18.45 tot ongeveer 6.15 uur, soms iets later. Dan weer van 8.30-10.00, 12.15/12.30-14.45 uur, soms nog even 16.15-17.00 uur. Goed letten op vermoeidheidssignalen en op maximale wakkere tijd.
Als je kindje makkelijk meegaat in de volgorde die men adviseert in het boek, dan is dat fijn. Maar het kan inderdaad zijn dat het niet lukt. Soms helpt het alleen om te doen wat werkt. Voorop gesteld vind ik dat je kindje helemaal geen gek gedrag heeft. Ze zoekt nabijheid, dat is een hele belangrijke behoefte. Je kunt er dus ook gewoon aan toe geven. Je schrijft dat je het zwaar vindt. Misschien kun je oplossingen zoeken in de praktische kant. - Misschien kan er af en toe een lieve vriendin/oma/op/buurvrouw een rondje met haar wandelen. Dat lijkt weinig, 1 slaapje door een ander laten verzorgen, maar het geeft je nieuwe energie. Echt, probeer het eens! - Als je haar op je arm laat slapen, zorg dat je een boek, afstandsbediening, wat te drinken en een telefoon bij de hand hebt. Verplicht ontspannen is niet zo heel gek als je je er aan toe geeft. (Je huishouden hoeft nu niet perfect he, dat komt wel weer). - Maak gebruik van een draagdoek of ergonomische draagzak. Kijk eens via facebook op Draagpraat. Hier kun je veel info vinden en veel mensen treffen die hetzelfde ervaren als jij. Ik herken dat idee 'kindjes moeten leren in hun bedje te slapen', maar al te goed. Ik vond het accepteren dat dat bij ons overdag niet lukte heel lastig. Ik kreeg het gevoel dat het gedrag is wat je moest sturen, want het leek wel of alle kindjes zoetjes lange slaapjes in bed deden behalve die van ons. Alles heb ik uit de kast getrokken om er een 'ritme' en rust in te krijgen. Zonder resultaat. Uiteindelijk ging het hier beter toen ik er aan toe durfde te geven. En echt, het mooiste is dat ik niets heb hoeven afleren (zoals men nog wel eens spreekt over (ver)wennen). Heel langzaam verdwenen de draagdagen, kwamen de eerste slaapjes in bed en later zelfs lange slaapjes. Vanzelf. Als ik dat had geweten.... had ik er veel meer van genoten. Nu krijg ik hem alleen nog in de tula als hij heel moe is, we in het bos zijn met de hond èn ik wat te snaaien over mijn schouder naar achteren aangeef Time flies!
Bedankt voor jullie reacties. Eigenlijk zeggen jullie allemaal hetzrlfde; loslaten.. Ik laat haar ook altijd bij mij slapen inderdaad. En in de draagzak. Maar het is soms best lastig omdat ik nog een peuter heb rondlopen en het huishouden inderdaad wel een beetje gedaan moet worden.. Ook vind ik het wel eens fijn om een avondje beneden te zitten met mijn man in plaats van boven met mijn dochter bezig te zijn.. Jullie zeggen dat jullie kindje opeens wel ging slapen in het eigen bedje. Hebben jullie iets daarvoor gedaan? Of gewoon continu proberen?
Toen ze hier 9 weken was sliep ze overdag ook heel slecht.. zodra ik d'r weg legde in bedje was het huilen.. Het is vanzelf over gegaan.. niets bijzonders gedaan.. De hoofdlijn van het boek is de wakkertijd van de baby'tjes! Met 9 weken is dat 1 tot 1,5 uur dacht ik... Dit heb (en hou) ik wel elke keer aan gehouden (nu vaak 1,5 tot 2 uur wakker) en zodra die tijd om was heb ik d'r in bedje gelegd.. huilde ze dan trooste ik er maar haalde d'r niet uit bed.. Nu sinds ze ongeveer 3 maanden werd ging het ineens beter.. zodra ik d'r na 1,5/2 uur in bed leg dan slaapt ze.. Maar volgens het boek zouden ze ook langere slaapjes doen als je de wakketijd aanhoud maar kan je zeggen dat is niet waar hahaha! Overigens heb ik het boek zelf niet gelezen maar heb via een Facebook vriendin foto's gekregen uit het boek.
Ja, het is heel ongezellig om de avond door te brengen boven. Je kunt proberen of het lukt dat je kindje beneden bij jullie slaapt. En bedenk je; nu voelt het alsof dit jaren gaat duren, maar deze periode gaat weer voorbij. Sneller dan je denkt. En dan kan je weer tegen je man aan kruipen of eropuit s avonds. Bij ons ging dat stapje voor stapje. Ik merkte bijvoorbeeld dat hij dieper ging slapen n de drager en dan legde ik hem naast me neer op de bank (overdag). Heeel voorzichtig. Soms sliep hij dan door, soms werd hij weer wakker. Ik probeerde het wel af en toen, maar lukte het niet, dan koos ik soms om gewoon te doen wat werkt. Dan probeerde ik het even niet. Toen ging mijn man proberen hem in de avond in zijn bedje te leggen. Ik werkte weer en meestal ging dat ineens goed. Ik kwam rond 22:30 uit mijn werk en meestal had hij dan vanaf 18:00/18:30 geslapen. Na de voeding wilde hij dan niet meer terug en sliepen we weer samen. onrustige nachten kwamen van een allergie, weten we nu. Maar het is een gevoelig kereltje die ons in fases wat meer nodig heeft. Nog steeds komt hij soms mij besnuffelen haha. Zijn hoofdje tegen mijn borst en na 3 minuten weer verder met spelen. Toen ging ik ook proberen hem overdag in bedje te leggen. Ik merkte dat in slaap wiegen of voeden ineens heel goed werkte. Ik wachtte dan tot hij diep in slaap was (armpje optillen en zachtjes loslaten ) en dan legde ik hem op zn zij in bed. Dan sliep hij daar de eerste slaapfase van 45 minuten. De andere 45 minuten lag hij weer bij me. Of ik deed de hond vast aan de riem, mijn jas aan, drager om, wachtte tot mijn zoon wakker werd en dan wandelde ik die 2e slaapfase lekker buiten. Opeens gebeurde het dat hij de slaapjes langer maakte. 1,5 uur.. Dus sliep hij ineens niet meer bij me. Ook had hij vrij snel minder slaapjes nodig en toen hij op 1 slaapje zat werd dat een slaapje van 3 of 3,5 uur! Vanzelf inderdaad! Een deel van de onrust kwam bij ons door allergie. Dat wisten we pas toen hij ruim 1 jaar was helaas. Toen ging hij s nachts ook goed slapen. Ik denk dat er veel meer ouders zijn die hun kind bij hun in bed nemen, meer dan je denkt. Een collega van mij had ook spokende kinderen en heeft dat heel lang bestreden. Ze liet ze huilen, zette ze later zelfs onder de koude douche als ze niet ophielden. En nu.. nu ze 4 en 6 zijn liggen ze geregeld bij hun in bed. En dat verteld ze aan niemand, behalve mij. Volg je hart! En vertrouw op de ontwikkeling van je kindje. Die laat jou zelf beetje bij beetje vanzelf los.