Hallo allemaal, Ook ik mag me eindelijk zwanger noemen. Vorige week woensdag had ik op mijn nod een dikke positieve test. Kon mn tranen niet bedwingen hihi. Vorige jaar augustus kreeg ik opeens heel erg last links in mijn onderbuik. Ik was ook nog is op vakantie in Spanje. Toch maar even langs een Nederlandse dokter gegaan, en hij was bang voor een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Dat was mogelijk want ik ben sinds januari vorig jaar gestopt met de pil. De dokter stuurde mij met spoed naar de eerste hulp. Na veel onderzoek en echos kwamen ze tot de conclusie dat ik een cyste van 7 cm bij mijn eierstok had. Hier schrok ik best wel van want ik had/heb een enorme grote kinderwens. Ik moest rustig aan doen anders kon mijn eierstok kantelen en was ik verder van huis. De volgende dag kreeg ik enorme buikpijn en steken midden in de nacht. Zo erg dat ik gewoon keihard moest huilen. Zon pijn deed het. De cyste bleek geknapt. Na een paar aspirientjes knapte ik weer op, en de volgende dag was de pijn ook weg. Eenmaal in Nederland bleef ik onder controle, ik moest een paar keer terug komen. Daar werd mij verteld dat ik waarschijnlijk het psos syndroom zou hebben en dus moeilijk kinderen kon krijgen. Dit maakte mij erg verdrietig. Sinds 3 maanden kreeg ik voor mijn menstruatie elke x last van mijn borsten(dat heb ik nooit gehad) en was ik tot mijn verbazing elke x redelijk regelmatig ongesteld. Mijn hormonen waren eindelijk weer stabiel. En dat bleek want ik ben daarna ook vrij snel zwanger geworden. Of ik nou echt het syndroom heb weet ik niet. Maar nu zou ik eigenlijk van mijn zwangerschap moeten genieten. Maar ik ben eigenlijk heel erg bang, en de tijd kan mij niet snel genoeg gaan. Er gaat van alles Door mijn hoofd. Straks is het een leeg vrucht zakje, of is het buitenbaarmoederlijke, of zit het gewoon niet goed. 17 januari heb ik mijn eerste echo. Ben echt enorm zenuwachtig. Mijn vriend heeft in een vorige relatie een miskraam meegemaakt van 12 weken. Ik weet dat ik er niet teveel aan moet denken, maar mn onderbewuste is er toch wel de hele tijd mee bezig. Ik verlies veel afscheiding. Waardoor als ik na de wc ga het toch elke x spannend vind omdat ik bang ben dat het bloed is. Stom toch? Dit word ons eerste kindje, ik bid en duim dat alles goed mag gaan. Andere moeders ook van Harte gefeliciteerd Liefs Francis
Wat een gedoe meid! Zo zie je maar weer dat de wonderen de wereld nog niet uit zijn. Het lichaam is apart en kan je verrassen. Probeer te ontspannen, klinkt makkelijk maar relax. Hoop dat je 1e echo je angst wegneemt. X
Gefeliciteerd! probeer lekker te ontspannen, en meestal als je de 1e echo heb gehad dan voel je jezelf een stuk beter!
Bedankt voor jullie reacties. Nu maar hopen dat de tijd snel gaat hihi, jullie ook van harte gefeliciteerd
Heb je helemaal gelijk in. Heb mijn eerste echo gehad en alles was tot zover helemaal goed. Heb het hartje mogen zien kloppen. Wat is dat mooi om te zien zeg
Gefeliciteerd en wat fijn Zeg... Ik begrijp je gevoel, vandaag zelf een positieve test gehad.. We zijn dolgelukkig... Maar dan komen de gedachtes, wat als het niet goed gaat? Tot 10 weken duurt nog wel eventjes voor een echo.. Morgen nog een test voor de zekerheid doen en maandag dan de verloskundige bellen.. Probeer lekker te genieten!! En wat een onwijs mooi Kado voor jou na zo Eem vervelende ervaring Liefs