Jeetje, het is soms zo lastig he, mannen. Een man die weet van mijn kinderwens, en dit vaak tegenspreekt door te zeggen dat hij liever eerst een ander huisje heeft, en dus nog liever wil wachten met een kindje. Maar tegelijk wil hij maar al te graag seks zonder voorbehoedsmiddelen. Ik ben 5 maanden geleden gestopt met de pil omdat ik niet goed reageer op de hormonen en ik daar erg humeurig van word. (ben nu ook al 3 maanden niet ongesteld geworden, ontpillen?) Maar elke keer als ik hem bewust maak met dat je zo ook zwanger kan worden, ondanks dat iemand niet menstrueert, krijg ik reactie: Weet ik. Met daarna altijd de opmerking: Misschien heb ik je nu wel een kindje gegeven, en praat hij maar al te graag over kleertjes, kinderkamer inrichten en hoe het eigenlijk financieel nou zit. Wanneer we nu gaan verhuizen enzo. Ja uh.. ik snap er opgeven moment niks meer van. Herkenbaar? Ik moet dit echt even van mij afschrijven want de onzekerheid doet veel met mij. Zowel het niet ongesteld worden, als wat mijn vriend nu eigenlijk wil.
Zou inderdaad eens samen om de tafel gaan zitten voor een goed gesprek. Het lijkt mij persoonlijk dat je er óf 100% voor gaat, óf niet maar dan ook zorgen voor goede voorbehoedsmiddelen. Dat half-half lijkt mij echt tien keer niks.. die onzekerheid. Als jullie het toch beiden graag willen of het toch op z'n beloop willen laten, misschien wel een idee om voor alle zekerheid foliumzuur te gaan slikken o.i.d.? Succes!
Ik ben na het stoppen met de pil ondertussen bijna 6 maand niet ongesteld... eind deze maand bezoek bij de gynaecoloog. Er zitten er nog op dit forum bij wie het lang duurt na de pilstop vooraleer de cyclus op gang komt. Bij 2 collega's van me ook pas na 4 maand.. Het kan een half jaar tot een jaar duren vooraleer je cyclus weer normaal is. Ik denk dat er weinig mannen volmondig ja durven zeggen teken dat hij erover meepraat is teken dat hij er stilletjesaan wel klaar voor is, lijkt me, maar dat hij misschien wat bang is voor de veranderingen die het met zich mee zal brengen? Bij mijn vriend was dit alvast zo.
Hij wilt wel maar durft nog niet echt ja te zeggen, mijn man had dat ook en ja wij deden het ook onveilig dus weet je dat het kan gebeuren. Ik zou trouwens naar de dokter gaan voor een kuurtje Primolut om je menstruatie op te wekken. Na die kuur werd ik gelijk elke maand ongesteld.
Mijn vriend heeft inderdaad aangegeven dat hij bang is dat we dingen ove rhet hoofd zien, of hij is bang dat hij niet goed zal zijn als vader enzo. Hij zei altijd: Als er tijd en geld is wil ik er voor. Nu is het zo ver, en nu twijfelt hij want: Stel dat dit, of stel dat dat. Wat betreft dat ontpillen is wel rot: Je zal maar net over straat lopen en menstrueren wanneer je het totaal niet verwacht!
Pfff lastig.. Hier niet herkenbaar.. Ik mocht absoluut niet met de pil stoppen.. Wou het al vanaf mei.. Maar sinds december heeft die gezegd stop maar en hij wilt het ook heel graag.. Maar ik denk dat hij het stiekem wel heel graag wilt, maar nog bang is. Ik denk als je eenmaal zwanger bent, het wel goedkomt. Maar die onzekerheid is wel echt killing😰
Ehhhh? 'Je zal maar net over straat lopen en menstrueren wanneer je het totaal niet verwacht' Dat gebeurt toch vaak? Is toch heen ramp? En dan? Als het gebeurt? Sommige vrouwen hebben totaal geen zicht op hun cyclus en kunnen dus idd 'gewoon' over straat lopen. Eerlijk gezegd kom je over als een heel jong onzeker meisje: het nog niet besloten hebben, de communicatie met vriend, vrij makkelijk denken... Ga kijken of je er echt aan toe bent en neem dan een beslissing. Wat nou als je de MMM in moet omdat het echt niet lukt. Gaat je vriend hierin mee? Tijd om even van je jeugdige lachladder af te komen. Een kind is geen goudvis 🤔
Mijn vriend heeft ook nooit JA gezegd na veel erover praten maar toen hij opeens geen condooms meer wilde gebruiken wist ik genoeg. Inmiddels een dochter. Wat betreft je menstruatie misschien toch een bezoekje aan je huisarts waard. Succes ermee
idd dat... enne als ik opeens op straat ongesteld word, dan voel ik dat echt wel hoor zelfs al ben ik niet de type: buikpijn ziek zwak en misselijk...
Ik lees dat je ook pas 19 bent. Als jouw vriend rond jouw leeftijd is is het niet zo gek dat hij er nog niet klaar voor is en het super spannend vindt. Maar hij weet dat jij geen anticonceptie gebruikt dus hij zou zelf iets moeten gebruiken als hij er écht nog niet klaar voor is. Desondanks zou ik toch een goed gesprek met hem hebben en er helemaal 100% voor gaan of gewoon nog wachten en dus anticonceptie gebruiken.
Communicatie is het toverwoord! En zolang hij niet duidelijk is zou ik condooms oid gebruiken. Beter dan die onzekerheid. En het is niet zo dat het gelijk via je enkels je schoenen in druipt he heel veel vrouwen weten niet precies wanneer ze ongesteld worden. Een maanverbandje of tampon bij je hebben en evt schoon ondergoed is dan misschien wel fijn
Ik vind dit nogal een gevaarlijke uitspraak. Er zullen best veel vrouwen zijn die inderdaad ook zo er over dachten totdat het puntje bij paaltje kwam en ze inderdaad zwanger waren, en er nu dus alleen voor staan. @TS: ga inderdaad het gesprek met je vriend aan en vraag om duidelijkheid.
dat dus, heb dan ook vaak genoeg gehoord... duidelijk zijn, geen onnodige risico's nemen lijkt me meer dan genoeg...
Leuk om te lezen hoe enorm meningen nou eigenlijk verschillen. De één met sterke vooroordelen, en de ander die mij snapt. Ik heb een goed gesprek met mijn vriend gehad. (hij is trouwens ouder dan ik) En hij zegt inderdaad te willen, maar het vooral een heel spannend idee vind. Voor de goede orde: We hebben gewoon een mooi, groot huis, genoeg inkomen, kamer over, en ik heb ervaring met kinderen, zowel oppaswerk als op een kleuterschool gewerkt. Heb gekeken naar hoe andere vrouwen en meiden het doen en hoe ik mijzelf er in zie. Ik ben huisvrouw, ben afgestudeerd en woon dus al samen. Ik snap donders goed dat een kind geen accesoire is en al niet eens te vergelijken met een 'goudvis'.
Nou helemaal prima toch? Fijn dat je een goed gesprek hebt gehad en nu duidelijkheid hebt. Kunnen jullie er gewoon lekker voor gaan. veel succes en plezier!
Super! Als je vriend er ook echt klaar voor is, dan zie ik in jouw geval geen enkel probleem. En het is inderdaad totaal niet te vergelijken met een goudvis. Die houden je niet maanden cq jaren nachtenlang wakker . De eerste jaren zijn namelijk vaak tropenjaren, niet alleen slopend voor jezelf, maar ook vaak zwaar voor je relatie. Maar ik neem aan dat je ook dit allemaal goed ingecalculeerd hebt. Een kind hebben is niet alleen maar leuk, maar ook behoorlijk zwaar!
En dit snap ik even niet TS. In je OP schrijf je dat je vriend het heeft over "verhuizen", want dat is klaarblijkelijk nodig als er kindjes komen. Dat lees ik dus als dat jullie nu te klein wonen. Vervolgens schrijf je hier plots dat je "een mooi groot huis hebt met zelfs een kamer over." Hoe zit dit? Vervolgens schreef je ook nog in je OP dat je vriend zich afvraagt "Hoe het financieel zit". Dit hoeft hij zich uiteraard niet af te vragen als jullie genoeg inkomen hebben! Wat je hier vervolgens ook schrijft. Je hebt genoeg financieel inkomen volgens jou. Een en ander lijkt elkaar ietwat tegen te spreken. Hoe zit het nu eigenlijk?
Ik begrijp eerlijk gezegd niet helemaal waarom jullie onveilig vrijen, met de kans op een zwangerschap, terwijl je helemaal niet weet of je vriend het wel echt wil? Je gaat toch pas voor een zwangerschap op het moment dat je daar allebei voor de volle 100% achter staat en voor gaat? Misschien ben ik heel hard hoor, maar ik heb het idee dat jullie nog jong zijn? Want op het moment dat je dit soort vragen op een forum stelt, denk ik altijd: waarom vraag je dit aan wild vreemde mensen, die hier geen eens antwoord op kunnen geven, terwijl je dit met je vriend/man zou moeten bespreken? Ik weet niet hoe oud jullie zijn, maar ik krijg hierdoor het idee dat jullie nog jong zijn. En wellicht nog wat werk hebben aan jullie relatie, voor aan zoiets groots te beginnen als een gezin te stichten.