Hallo! Ik heb een zoontje van bijna 1 jaar. Een echte jongens jongen: erg ondernemend, kletst de oren van mijn hoofd maar ook: erggg ondeugend. Nu heb ik een methode in de arm genomen die vanaf deze tijd ongeveer zou kunnen gaan werken: 1e keer waarschuwen door: "doe .... maar niet" 2e keer waarschuwen door dit te herhalen en handje weg te hale 3e keer herhaling van 2 en "uit spel halen" Nu begrijp ik echt wel dat het niet 2 keer proberen is en ik daarna een kind heb die overal afblijft, maar op dit moment gaat hij lachen en na het "uit het spel halen/op een andere plek neer zetten en afleiden met speelgoed" gaat hij als een speer terug. Is er, naast deze aanpak, iets wat ik ook kan proberen? Ondanks hij nog jong is wil ik wel echt aanleren dat bepaalde dingen niet mogen/kunnen. Uiteraard hebben we veel kostbare dingen etc. Weg gehaald maar er blijven altijd spulle over.
Oke. Dus: pietje, dit mag je niet doen.. en dan meenemen naar een andere situatie met bijvoorbeeld speelgoed?
Mijn zoontje trekt graag alle dvd's uit de kast. Ik zeg: "Ik snap dat je het leuk vindt, maar spelen doen we met de blokken." Ik leg de dvd's terug en neem hem mee naar de blokken. Honderd keer.
Volgens mij is de methode die je gebruikt prima maar je moet blijven herhalen, herhalen, herhalen. Hier gelukkig een vrij 'brave' dame die met 7 maanden al wist dat de stopcontacten no go waren. Mijn tactiek toen. Met stemverheffing UHUH zeggen als ze weer naar de stopcontacten tijgerde. Binnen een week had ze het door en kroop ze er langs met een UHUH. Of soms nog uitproberen door naar mij te kijken en er langzaam naartoe te gaan... Maar ook dat was snel over. Dus wellicht is een wat strenger nee of UHUH ook nog wel een optie om erbij te gebruiken.
Ik zou het woordje 'niet' enigszins proberen te vermijden. Dat horen kinderen namelijk niet. Als jij zegt: "niet aanzitten" dn horen ze alleen "aanzitten". Gewoon weghalen zonder iets te zeggen en zeggen dat hij wel met de blokken mag spelen bijvoorbeeld. En dat inderdaad 100 keer. Als hij wat ouder is kun je wat meer uit gaan leggen.
volhouden.. simpel en dat duurt nog wel even. Uit de situatie halen en gewoon nee of ehhuuh en volhouden..
hier een zoon van 13 mnd en nee-nee zegt hij ook als hij ergens langsloopt..om er vervolgens gewoon naar toe te gaan. Hij lacht dan overigens wel eerst heel vriendelijk naar me hier ook herhalen-herhalen-herhalen. 100x van de la met borden weghalen en bij de la met plastic bakjes neerzetten. Maar ja, geef toe, die la met borden is toch ook veel leuker! En op de eettafel spelen is veel interessanter dan op de grond. Ik las laatst iets over power-games, dat lijkt me ook wel wat om eens te doen.
Hoi, Heb je je er weleens in verdiept hoe het geweten werkt op deze leeftijd? Jij bent zijn geweten dus als jij er niet bij bent gelden de regels niet. Eem kind van 1 weet dus dat het niet aan de planten mag trekken als jij erbij bent maar als jij er niet bent of niet kijkt geldt die regel dus niet. Dat doet zon kleintje niet met opzet maar dat is zoals het geweten op die leeftijd werkt; jij bent zijn geweten. Eigenlijk kun je dus niet boos worden als hij iets doet wat niet mag terwijl jij er niet bij bent of het niet ziet. Gewoon geduldig blijven en weghalen uit de situatie en op neutrale maar duidelijke toon praten, niet boos of lief maar gewoon duidelijk. of afleiden en 3x is dan niet veel. Zorg dat er niet te veel dingen zijn waar hij niet aan mag komen want dan is het voor beiden niet leuk meer. Gevaarlijke dingen weg zetten, haakjes op een paar kastjes waar dat echt nodig is en dan blijven er wel wat dingen over waarbij hij moet leren dat het gewoon niet mag.
Opvoeden kan echt zóveel leuker en liefdevoller zijn door anders naar je kind te kijken. Ik heb drie kinderen en ik heb echt nog nooit gezegd dat ze iets niet mogen, ik ben ook totaal niet consequent, maar ze zijn super lief en we luisteren allemaal naar elkaar. Sowieso begrijpen kinderen tot 3 jaar het woordje niet niet. Dus als je zegt; niet doen, je mag niet met de afstandsbediening spelen. Dan horen zij vooral: afstandsbediening en spelen. Totaal onduidelijk voor een kind wat je dan bedoeld. Het is de taak van een kind om de wereld te ontdekken, álles moet ontdekt worden. Als je er voor zorgt dat ze kunnen spelen met de dingen waar ze bij kunnen in huis, dan kan je heel relaxt met je kind om gaan en verstoor je de relatie niet. Daarbij.. kinderen leren door jou na te bootsen. Dus als jij vaak boos/streng doet tegen je kind, wat krijg je dan terug? Juist.. een boze peuter, die vaak nee roept, net als jij. Als je je kind liefdevol en zacht opvoed, naar je kind luistert, sorry tegen hem zegt en vooral laat ziet wat hij allemaal mag en kan, dan krijg je dat ook terug van je kind. En geloof mij.. dan is moeder zijn echt véél leuker.