Ik ben een jaloers kreng, met veel opgekropte gevoelens en dat wil ik niet zijn. Dus ik wil hier m'n verhaal doen in de hoop dat jullie me het even positief in kunnen laten zien. We gaan al jaren met de familie 1x per jaar een weekend weg, gewoon een center parcs meer niet. In al die jaren zijn we 2x niet geweest ivm omstandigheden bij onze schoonzus. En ons motto was al die tijd:samen uit, samen thuis. Afgelopen jaar waren we plannen aan het maken, er kwamen twee weekenden op tafel en wij hebben aangegeven dat 1 van die weekenden echt geen optie was voor ons ivm de IUI en dat we beide moesten werken en geen vrij kregen (werken beide in een sector waar het heel druk is met de feestdagen en met de feestdagen vrij is helaas geen optie). Wij stelden voor het andere weekend te gaan, want dan was iedereen vrij. Zwager gaf aan dat dit geen optie was voor hem in verband met een dorpsfeest dat weekend waar hij graag bij wilde zijn. De anderen maakten het niets uit, maar hij bleef stellig bij zijn punt, waarop wij uiteindelijk zelf het besluit hebben gemaakt niet mee te gaan. Het samen uit, samen thuis-motto lijkt iedereen te zijn vergeten en ze zijn dus op weekend geweest. Hoe wel het onze eigen beslissing was om niet mee te gaan, ben ik boos. Boos dat de rest ons niet bij viel om voor het andere weekend te kiezen, boos omdat ik al een hele week hoor hoe gezellig het wel niet was. Ik ben jaloers als ik de foto's zie, dat we er niet bijwaren. Dat niemand van hen even aan ons gedacht heeft, dat het jammer was dat we niet mee konden. Ik merk dat ik boos ben om hoe alles is gelopen en niemand aan ons heeft gedacht. Ik wil van deze negatieve gevoelens af, want ik weet dat ze niet terecht zijn. Wie kan me helpen van deze gevoelens af te komen?
Boos zijn en blijven gaat je niet verder helpen. Zoals je zegt hebben jullie zelf die beslissing gemaakt. Natuurlijk is het niet leuk van je zwager maar jullie zijn er in mee gegaan. Misschien kun je aangeven dat je het ontzettend jammer vindt hoe het is gelopen en dat je er graag bij wilt zijn de volgende keer. En dan kun je gelijk opgooien dat er volgende keer wel een samenuit samenthuis principe doorgevoerd mag worden om het zo gezellig mogelijk voor iedereen te houden.
Je komt van die gevoelens af door ze serieus te nemen. Spreek ze uit voor de spiegel. Hoor jezelf praten. En schiet dan in de lach van het idiote van de situatie. Je bent niet jaloers. Je bent niet boos op de anderen. Je hebt spijt van je beslissing en daar mag je best voor uitkomen. Maar dan is er maar één op wie je boos kunt worden en dat ben je zelf. Doen. Je leert ervan.
Klinkt behoorlijk oneerlijk. Ik zou dit ook niet leuk vinden. Dorpsfeest vind ik ook niet een geldige reden. Werken daarin tegen wel. Eigenlijk vind ik dat je familie best egoistisch zijn geweest. Ik snap volledige je negatieve gevoelens. En heb geen tips voor je. Veel succes met het verwerken van deze situatie.
Ik begrijp dat je van die jaloerse/negatieve gevoelens af wilt, maar ik denk dat je dan toch je boosheid moet bespreken met de familie. En ik snap heel goed dat je je zo voelt, vind het behoorlijk lullig van ze! Je houdt jaren rekening met een ander, maar andersom is het teveel gevraagd. Wat vindt je man er van?
Ik denk alleen maar: dorpsfeest vs vruchtbaarheidsbehandeling en werk en kom tot de conclusie dat ik ook erg pissig zou zijn. Ik snap je dus wel.
Dat is best kinderachtig van je zwager. Ik vraag me wel af, stom gezegt of ze wel op de hoogte zijn van jullie IUI die geplant was, dat is namelijk best iets intiems wat je misschien niet met de familie in zulk detail deelt en of dat de situatie had veranderd voor hun? Ik snap trouwens heel goed dat je jaloers bent en vind dat in dit geval terrecht en ik vind niet dat je daardoor een jaloers kreng bent maar dat je jaloezie terrecht is... Het toont namelijk best weinig begrip naar jou toe. Ik denk wel dat de enige manier is om hier vanaf te komen zoals de andere al zeggen door het uit te spreken en erover in gesprek te gaan met de familie om dat in de toekomst te voorkomen.
Was dat samen uit samen thuis gevoel ook bij iedereen bekend, of alleen bij jullie? Want de redenen zijn verschillend, maar ik snap dat het voor iedereen een andere waarde heeft. Daar kan ik niet over oordelen. En ook niet op welke manier uiteindelijk gekozen is voor het ene weekend ipv het andere. Ik zou als 'andere' familie bijv. misschien wel denken: de een moet werken, de ander heeft een feest, welk weekend komt MIJ het beste uit ? Als je er echt mee zit (hoe denkt je man erover?) zou ik het uitspreken, dat je het heel jammer vind dat je er niet bij kon zijn en of er de volgende keer dan rekening mee gehouden kan worden dat jullie wel mee kunnen. En een paar keer stampvoeten en een grote bak ben&jerry's helpen ook vaak bij dit soort dingen
Ik zou dat ook echt niet tof vinden. Je houd ook rekening met anderen Moeten ze dat ook bij jullie doen Kortom vind dat ze ander weekend hadden moeten kiezen. Maar: vraag me af of ze het zelf wel zo beseffen.. Hoe jullie het nu ervaren.. Hoogstwaarschijnlijk niet.
En waarom vinden jullie een dorpsfeest geen reden? Sorry hoor maar dat mag iedereen toch voor zichzelf bepalen? Waren andere weekenden geen opties?
Snap je gevoel heel goed! Voor nu zou ik de eer aan mezelf houden en er niet achteraf nog over beginnen. Heel zwartwit gezegd heb je namelijk zelf aangegeven dat je niet meegaat en was het dus voor de anderen ok om toch dat weekend te gaan. Maar bij het plannen van een volgend weekend zou ik wel aangeven dat jullie erg graag ook weer meegaan. Dan zou je kunnen laten vallen dat je het de vorige keer achteraf toch jammer hebt gevonden dat jullie niet mee waren. Wat ik verder vreemd vind, is dat de rest het niet zó jammer vond dat ze het weekend hebben verzet.. Ik zou niet eens willen gaan als een van mijn broers of zussen niet kan.
Omdat je bij een dorpsfeest niet WIL en je in het geval van een vruchtbaarheidsbehandeling of omdat je geen vrij kunt krijgen van je werk, niet KUNT. Daar zit een héél groot verschil tussen, in mijn ogen. Dat die man niet WIL, is natuurlijk inderdaad helemaal aan hem, maar dat ze dan in het weekend gaan waarin TS en haar man niet KUNNEN, terwijl ze wel heel graag mee zouden willen.. Nee, dat is gewoon niet tof. Vind het rot voor je TS!
Ai, ik zou dit ook echt niet leuk vinden en er stevig van balen als ik de foto's en verhalen voorbij zou zien/horen komen.. Dikke knuffel voor jou TS.
je bent geen jaloers kreng! je bent teleurgesteld, dat is heel wat anders. Ik zou net als jij teleurgesteld zijn! jullie konden niet, en hij WILDE niet. Dat is wat anders. Dat er dan niemand is die het voor jullie opneemt is niet leuk.
Dit klopt dus niet, want zwager was niet vrij. Hij had al plannen. Dus samen uit en thuis heeft imo niks te maken met dit weekend. Je verteld niet welk weekend ze wel zijn gegaan, of in jullie iui tijd, of wel in zijn dorpsfeest weekend?