De een is er eerder aan toe dan de ander. Ik zou er (nog) niet teveel druk op leggen. Jongste van ons gaat op het kdv met de rest mee op het potje na de lunch. Maar daar gebeurt zelden iets. 1 keer (op papa's verjaardag) heeft hij gepoept. Daarna niet meer. Thuis wil hij niet. Potje staat klaar. Op gezette tijden probeer ik hem erop te zetten. Aanvankelijk is hij dan enthousiast, en moet de broek uit. Maar zodra ik dan de luier af wil doen wil hij niet meer. Nouja... Dan niet. Blijf het gewoon proberen. Op een dag wil hij wel en lukt het wel.
Ik lees luierbroekje? Waarom geen onderbroek? Dan voelt het kind ook meteen de consequentie als ze niet op potje gaan zitten en kunnen ze meer bewust worden van wat er precies in hun lijfje gebeurd. En leren dus ook het gevoel van te voren herkennen ... Hier is bij alle drie echt nodig geweest dat ze 'ongelukjes' hadden en daarmee echt gingen voelen wat er gebeurde (en dat was niet prettig , zo'n natte vieze broek...) en waarom het zinvol is om op tijd op een potje of WC te gaan zitten. Tussen luierbroekje en luier zit qua gevoel geen verschil...
Hangt helemaal vd fase en het kind af. Ik geloof eigenlijk niet zo dat je blaasbeheersing & emotionele rijpheid kunt afdwingen door een kind zichzelf 10x onder te laten plassen.
Bij mijn zoon lukte dat op die leeftijd ook niet. Hoe meer ik probeerde Hoe slechter het ging. Toen heb ik hem in de zomer gewoon zonder luier laten lopen, en toen werd hij er een beetje beter bewust van hoe het allemaal werkt en toen hij zijn eerste plasjes gedaan had ging het daarna vrij rap. Natuurlijk veel ongelukjes gehad, maar ja ook dat hoort bij het leerproces!
Oh maar dat ben ik helemaal met je eens hoor! Ik heb mijn kinderen ook echt niet 10 x achter elkaar in de broek laten plassen hoor, mijn limiet was 2x achter elkaar en dan ging de luier weer aan voor die dag. Maar je moet wel goed kijken hoe je kind reageert, in hoeverre er bewustwording is/komt, of ze iets voelen aankomen de keer erna e.d. Als na 1-2 ongelukjes signalen gaan af geven dat ze iets voelen (bijvoorbeeld hand tegen plassertje drukken, benen tegen elkaar duwen, ongedurig bewegen), dan zijn de ongelukjes functioneel en kunnen ze bijdragen aan het ontwikkelen van gevoel voor eigen lijf zeg maar... Dat is wat ik eigenlijk wilde zeggen . Mijn kinderen hadden dit echt nodig om de plasprikkel te leren herkennen en daar actie op te gaan nemen. Zonder luier op potje of WC zetten had hier geen enkele zin, als de rest van tijd luier wel aan ging (heb het echt een jaar geprobeerd hoor, bij allemaal... en geen druppel, zelfs niet per ongeluk!).
Geef het de tijd. Hier werkte het alleen maar ave rechts, wij hebben het erna maar gelaten. En opeen met 3 jaar en 4 a 5 maand was het zover. Ze kwam uit haar eigen dat ze geen luier meer aan wilde. En sinds dien dag en n8 zindelijk. Kinderen ervaren en voelen druk heel erg, dat was hier voorheen ter sprake. Maar ook hier is het goed gekomen
Ach zo. Bij dl ging dat heel anders, die gebruikte alles door elkaar zonder verwarring en was zindelijk voor ik het door had. Ze wilde absoluut niet in haar broek plassen. slaapt zelfs nog steeds met een luierbroekje, omdat ze bang is dat er snachts een druppeltje plas in haar onderbroek komt (ze is al tijden zindelijk, maargoed). Dus ik durfde (en hoefde) er geen enkele druk op te zetten.
Ik heb niet alle reacties gelezen. Bij ons heb ik me er niet druk om gemaakt. Wij zaten sowieso al vroeg in de medische molen dus eigenlijk had het ook geen prioriteit. Net als (denk ik) ieder ander kind volgde hij ons altijd naar de badkamer, dus hij wist echt wel waar de wc voor was. Rond de 3 1/2 of iets wou hij geen luiers meer en deed het zelf. Ik heb er niets voor gedaan om eerlijk te zijn.