Oke, nou daar kan ik nog best inkomen zoals je het schrijft. Maar als dan mijn conclusie is dat ik niet weet of en hoe lang ik op haar bruiloft kan zijn en je dáár dan gekwetst door bent. Waarom dat dan?
Ik snap beide kanten wel.. Toen mijn schoonzusje ging trouwen was mijn 1e net 2 maanden oud.. Met haar vrijgezellenfeest ging ik voor het eerst zonder baby de deur uit, toen was ze 4 weken, en met haar bruiloft was ze bij mijn ouders.. Ik had genoeg voorraad voor een dagje qua BV en heb daar op de locatie gewoon 2x gekolfd.. 1x in de auto en 1x ergens in een aparte kamer.. Dus ik zou gewoon gegaan zijn zonder baby.. Maar goed, dat moet wel goed voelen voor jezelf.. Wat ik wel raar vind is haar reactie op je vraag of er een uitzondering gemaakt kan worden.. Dat het antwoord dan nee is, snap ik, maar je gelijk schrappen als daggast vind ik wel ver gaan.. Dat zou bij mij wel in het verkeerde keelgat schieten..
Kan het zijn dat zij gewoon simpelweg niet snapt dat je je baby niet bij opa en oma kan brengen met een doos nutrilon, niet snapt dat je wel borstvoeding moet geven die dag? En waarom je niet voor 1 dag een uitzondering daarin kan maken? Iets wat voor jou heel logisch is, dat dat niet kan. Maar dat betekent niet dat zij er genoeg kennis over heeft om te weten dat dat niet kan?
Daar durf ik dan weer geen antwoord op te geven. Misschien had ze gehoopt dat je mee zou feesten tot in de kleine uurtjes? Ik denk dat ze écht niet weet wat een baby inhoudt. Ondanks dat ze natuurlijk al jullie eerste heeft mee gemaakt, denk ik dat je pas echt weet wat het is om zo een kleintje te hebben, als je er zelf eentje hebt.
Ik kan me voorstellen dat zij helemaal geen kinderen bij haar bruiloft wil, maar snap jou ook dat je een baby van 6 a 8 weken oud geen dag of zelfs een paar uur wil en kan missen. Dat zou ik ook absoluut niet gedaan hebben. Ik zou er dan voor kiezen even mijn neus te laten zien op de receptie/feest/etc of juist alleen naar de ceremonie, zodat je met een uurtje weer bij je baby kunt zijn.
Ja dat zou goed kunnen, ik heb het er bij haar ook zeker niet ingewreven wat voor struggles ik in het begin had met mijn eerste zoon en wat voor levensverandering dat is geweest. Dat leek mij niet echt fijn voor haar, wilde haar nooit het gevoel geven dat ze een mindere vriendin zou zijn omdat ze zelf nog geen moeder is ofzo. Zo steek ik zelf ook echt niet in elkaar. Ik heb altijd geprobeerd rekening te houden met het feit dat zij dit gewoon nog niet kan weten.
Dat had ze inderdaad gehoopt, ze verlangt vaak terug naar hoe het leven was voordat ik moeder werd en ik kan daar helaas niet meer aan voldoen. Ik heb nou eenmaal een kind en straks hopelijk twee.
Ik denk dat hierin het probleem zit. Maar je vriendin maakt het wel heel moeilijk door nu meteen al aan te geven dat je geen daggast meer bent dan, terwijl je niet aangegeven hebt dat het niet lukt, maar dat je het nog niet weet.
Dat denk ik ook. Zoals Amare schreef, het feit dat ik haar vroeg of er toch nog een oplossing was, dat voelde voor haar als respectloos. Ik heb dat echt niet zo bedoeld maar ze maakte daarop een rigoreus besluit door mij maar direct te schrappen als daggast.
Ik denk dat dat inderdaad voortvloeit uit dat zij zich gekwetst voelde dat je dit haar vroeg. Het is een bevestiging dat jullie vriendschap niet meer hetzelfde is als voor de kinderen natuurlijk. Ik denk ook niet dat ze het zo hard bedoeld maar mensen doen weleens rigoreuze dingen uit emotie ipv te zeggen dat ze zich gekwetst voelen. Ik zou bij haar navragen of dit de juiste conclusie is.
Het is haar bruiloft en zij bepaalt of er wel of geen kinderen komen. Klinkt misschien hard, maar het is haar dag en die wilt ze niet laten verstoren door babygekrijs. Daarentegen is het weer jouw keuze of jij je baby weg brengt die dag of niet. Zie jij dat niet zitten, dan is het jouw keus om niet naar de bruiloft te gaan. Lijkt me redelijk simpel, toch?
Ik zou haar denk ik bellen, vragen of ze het heel vervelend vond dat je vroeg of er een oplossing was dat je baby toch mee kon. En zeggen dat je respecteert dat er geen kinderen mogen komen, en vragen of ze je op de 'reserve' lijst kan zetten als daggast en dat je tzt kijkt of het lukt, want je wil het wel graag, als het lukt en als het goed voelt tov je baby. Jullie leefwerelden liggen zo uit elkaar, dat is even lastig met dit soort dingen. Maar het zou ook zonde zijn als de vriendschap hierdoor over gaat, over een paar jaar heeft zij misschien wel kinderen en snappen jullie elkaar weer beter.
Ja dat is in de basis zeker simpel. Maar zoals aangegeven voelt zij zich nu gekwetst door mij omdat ik niet wist of ik de hele dag op haar bruiloft aanwezig kon zijn. Welke keuze ik dus ook had gemaakt, het is in geen enkel geval goed. En dat kwetst mij. Het wordt mij bijna kwalijk genomen dat ik een kind krijg want dan kan ik er wellicht niet de hele dag bij zijn, zo werkt het leven toch niet?
Ik en man zijn in geen geval daggasten meer, ook niet op een reservelijst. Ze moest het nu weten ivm de kosten en daar wil ze nu niet meer van af wijken. Ook dat probeer ik te begrijpen maar het voelt ergens wel vreemd. Alsof er financieel problemen zijn en het haar goed uitkomt dat we geen daggasten meer zijn. Maar dat is speculeren. Ze zou het niet tegen mij zeggen als dat aan de hand zou zijn.
Dat vind ik dus heel raar, dat ze het nu persé al moest weten, dat is gewoon onzin. Dus misschien zit er wel meer achter. Misschien toch eens bellen dat je, als het lukt, wel heel graag zou willen komen als daggast, en dat ze toch ook op het laatste moment (paar weken van tevoren) kan aangeven dat er 1-2 personen minder komen? Zou wel heel benieuwd zijn wat ze dan zegt. Want overal kan je een paar weken van tevoren wijzingen doorgeven. En als dat nou echt niet zou kunnen, om hoeveel geld zou het nou gaan? Denk dat dat echt wel meevalt.
Nee zeker niet. Ik bedoelde ook meer.....jij moet respect hebben voor het feit dat zij geen kinderen op haar bruiloft wil. Maar daar tegenover moet zij respect hebben voor het feit dat jij er dan misschien voor kiest om niet te komen. Gaat beide kanten op natuurlijk
Jammer dat jullie zo uit elkaar gegroeid zijn zeg. En flauw dat ze geen optie open wil houden voor jullie als daggast. Zelf ben ik afgelopen jaar getrouwd en tot een week van te voren konden we wijzigingen doorgeven zonder enig probleem. Aan de andere kant kan je nu bekijken wat je wilt aangezien je toch geen daggast meer bent. Ga je wel naar de ceremonie en receptie en daarna lekker terug naar je kinderen, of wie weet (ik weet het, het is een doemscenario) voel je je beroerd na je bevalling en heb je helemaal geen puf om heen te gaan?
Wat ik me overigens wel in kan denken is dat ze het irritant vindt dat je nu weer over de baby begint. Je hebt het al een keer aangegeven en brengt het nu weer ter sprake terwijl het nog maanden duurt. Haar reactie is kinderachtig, maar het onderwerp nu alweer aanhalen kan pusherig overkomen. Je bedoelt het vast niet zo, maar vanuit haar bekeken kan ik me voorstellen dat het voelt alsof je haar wens niet respecteert.
Het is haar vriendin die persé nu wilde weten hoe of wat. Wat ook weer pusherig over kan komen, want je hoeft echt niet een half jaar van tevoren door te geven hoeveel mensen er precies komen.