@Lisa: snap dat het voor jou lastig is jezelf helemaal te geven. Is denk ik toch een soort van zelfbescherming en heeft gewoon veel tijd nodig en ook vertrouwen. Ik mag mezelf inderdaad morgen melden. Begin hem nu toch wel te knijpen. Maar laat je weten hoe het gegaan is.
Operatie is goed gegaan en ben een dag later thuis gekomen. Merk dat het toch lastig is jezelf te beschermen, omdat je makkelijk toch weer dingen doet. Pijn valt erg mee, wel erg stijf en een soort van beurse spierpijn. Lopen en traplopen gaat ook goed. Maar zal een lange weg worden. Gisteren is ook onze oudste nog eens ziek geworden. Griep met hoge koorts, overgeven en nek- en hoofdpijn. Dus dan is het wel raar om als moeder je eigen kind niet zo te kunnen verzorgen, zoals je zou willen.
Het herstellen is moeilijker omdat je jong bent en nog alles wil doen. Probeer goed naar je eigen lijf te luisteren en voorzichtig te zijn. Ik snap dat het nu helemaal lastig is als je kind dan ook nog ziek is. Maar het zit er voor je op, dat is denk ik een hele opluchting.
Hallo, wat fijn om zoveel vrouwen van ongeveer mijn leeftijd hier te zien die ook zwanger zijn , of willen worden! Ik ben in januari dit jaar mijn kindje verloren met 14 weken. Tot nu toe niet meer zwanger geworden, maar we werken er hard aan! Graag vraag Ik jullie advies: wat doe ik: wel of geen clomid? Ik heb ze al in huis, de doktor heeft mij een recept gegeven, maar ik twijfel of ik ze wel zal nemen. Ik ben nu al 10 maanden aan het proberen na de miskraam, en voel dat mijn lijf langzaam weer de oude is, eisprong altijd dag 12,13 of 14 en dan een lange LF van ongeveer 15, 16 dagen. Ergens wil ik graag clomid proberen, maar ik ben bang vanwege mijn leeftijd ( ik word in maart 41) wat dat met me zal doen, aangezien ik wel ovuleer. Ik temperatuur, en gebruik ovulatietesten, verder slik ik een multie, Q10 en Royal yelly. Wat zal ik doen, wel of niet clomid proberen? Wie heeft ervaring op deze leeftijd? Heel veel groetjes en succes voor allemaal van Anna!
@Anna: wat heftig dat je je kindje verloren bent met 14 wkn. Ik heb op mijn 39ste een miskraam gehad vlak voor de 12 wkn en daarna heeft het ruim 2 jaar geduurd voor ik zwanger werd. In die twee jaar heb ik 3 ivf-pogingen gehad. In principe was er niets mis met mijn vruchtbaarheid (en had een goede en regelmatige cyclus met eisprongen), maar het was waarschijnlijk vanwege mijn leeftijd dat het niet meer lukte. Uiteindelijk ben ik na 3 ivf-pogingen vlak voor mijn 42ste alsnog spontaan zwanger geraakt (en zelfs dit jaar nog onverwachts op mijn 44ste). Het kan dus toch allemaal nog (al duurt het helaas langer dan je gewend en gehoopt had). Ik heb zelf geen ervaring met clomid. Heb je pcos dat je dit voorgeschreven kreeg? Ik weet niet hoe clomid in zijn werk gaat en hoe je dat moet slikken? Ik zou het zeker proberen. Kun je het ook voor een maand een keer proberen en dan evt. weer stoppen als het je niet bevalt? Je weet maar nooit waar het goed voor is. Ik heb zelf ook van alles extra geprobeerd om de kans op een zwangerschap maar te verhogen (acupunctuur en allerlei chinese kruiden). En bij mijn 3e poging in Dusseldorf kregen mijn man en ik allerlei vitamines in hoge doseringen voorgeschreven (waaronder vitamine 3d en e, omega 3 e.d.). Het toeval is wel dat ik die maand dat ik spontaan zwanger raakte we voor het eerst ook pre-seed gebruikt hebben. Wat het uiteindelijk geweest is, zal altijd onduidelijk blijven.
@Anna, zeker heftig dat je kindje bent verloren. Clomid heb ik 7 maanden gebruikt maar ik had helemaal geen eisprong. Om die reden kreeg ik het voorgeschreven. Wat is bij jou de reden dat de arts het heeft voorgeschreven?
@Lisa: goede en minder goede dagen wisselen elkaar af. Gisterenavond even een ontzettende inzinking omdat ik ervan overtuigd was dat het nooit meer goed kan komen met mijn heup. Had zoveel pijn. Achteraf heb ik, denk ik, iets te enthousiast de pijnstillers afgebouwd, omdat ik wel dacht zonder te kunnen. Was misschien niet zo slim. Dus na innemen van pijnstillers, heb ik goed kunnen slapen en vandaag ook minder last. Vandaag ook maar, ondanks dat de pijn mee viel braaf wat pijnstillers ingenomen. Ik heb veel last van de spieren. Dat blijkt erbij te kunnen horen, omdat de stand van mijn heup wat veranderd is en mijn spieren hieraan moeten wennen (en dus daarop reageren). Omdat de dagen zo lang duren, zeker ook met dat rotweer soms, vergeet ik nog wel eens dat het nog 'maar' 2 weken geleden is. Zal dus veel geduld moeten hebben. Gelukkig heb ik een lijf die me af en toe weer terugfluit en met beide beentjes op de grond zet. Bij jullie alles nog goed?
Het is inderdaad pas twee weken, reken op minimaal zes weken hersteltijd. En inderdaad, spierpijn is vaak het ergste na de operatie. Komt echt weer goed hoor. Maar ik snap dat het lastig is, je wil zo graag weer van alles kunnen doen en dat gaat niet. Is frustrerend denk ik. Met ons gaat het steeds weer wat beter, ik zit lekkerder in mijn vel en dat scheelt een heel stuk. We komen er hopelijk wel weer.
Ben blij te horen dat het bij jullie steeds beter gaat! Kan me voorstellen dat je je daardoor ook veel relaxter voelt! Klinkt goed! Ga zo door!! Ikzelf moet inderdaad vertrouwen hebben dat het allemaal goed komt. Toen ik zo'n erge pijn had en ineens niet meer goed zonder krukken kon lopen, dacht ik echt, dat komt nooit meer goed. Vandaag voor het eerst even naar de Intratuin en Ikea geweest. Wilde er graag even uit en mijn zoontje had toevallig vrij door een studiedag op school. Dus nu er even met zijn allen op uit gegaan. Bij de intratuin zouden ze rolstoelen hebben. Die hadden ze ook wel, maar waren allemaal toevallig in gebruik. Dus moest toen alsnog met de krukken lopen. Ging wel, met de nodige pauzes in de winkel. Bij de Ikea hadden ze gelukkig wel rolstoelen en ondanks dat ik het vreselijk vind mezelf te moeten laten rijden, ben ik er toch maar in gaan zitten. Merkte ook wel dat ik erg moe was en wat licht in mijn hoofd. Was ook voor het eerst natuurlijk dat ik zo lang weg geweest was. Maar toch blij er even uit geweest te zijn. Volgende week heb ik weer controle van de fysio in het ziekenhuis. Ben benieuwd of zij ook tevreden zijn met mijn vorderingen tot nu toe.
Groot gelijk dat je er even uit bent geweest, op een gegeven moment wil je echt wel meer meer zien dan alleen je eigen huis en buurt. Loop je volledig met twee krukken, ook binnenshuis? Geef het de tijd, het is nog zo kort geleden. Hoe vinden je zoontjes het dat je met krukken loopt? Is voor hen best vreemd misschien.
Buitenshuis loop ik altijd met twee krukken. In huis loop ik meestal zonder kruk. Of als het nodig is met een kruk. De kinderen pakken het verrassend goed op. De oudste helpt goed mee als hij iets moet pakken en is erg bezorgd. De jongste was erg onder de indruk van de wond en komt iedere keer aanwijzen waar ik 'pijn' heb. En je doet hem geen groter plezier dan mij een kruk komen brengen. Vandaag bij de ikea wilde de oudste mijn rolstoel duwen. De jongste stond bij me op het voetenplankje. Of het de gewoonste zaak van de wereld is.
@Lisa: alles nog steeds in stijgende lijn bij jullie? Met mij gaat alles goed. Moet volgende week weer werken. Heb nog wel met de bedrijfsarts afgesproken voor halve dagen te beginnen, omdat ik niet zo lang kan zitten nog. En ik moet iedere veertig minuten gaan lopen. Ben benieuwd of dat gaat lukken. Wij worden zo door de waan van de dag geleefd dat goede voornemens er snel bij in schieten. Verder ben ik vorige week bij de fysio begonnen. Officieel hoeft het niet, maar merk dat ik nog onzeker ben met bukken, door de knieën buigen en wil graag op een verantwoorde manier mijn spieren versterken. Dus de komende weken helpt ze me daarbij.
@Sneeuwmees, goed om te horen dat het de goede kant met je op gaat. Hopelijk straks ook goed als je weer begint met werken. Heb je lichamelijk werk? Met ons gaat het nog steeds de goede kant op. Uiteraard met strubbelingen maar de positieve kanten gaan weer overheersen. Erg blij mee. Inmiddels wel een kind met waterpokken en daardoor koortsaanvallen, gevolgd door spugen en diarree en een erg zieke oude kat. Geeft de nodige zorgen....
@Lisa: fijn te horen dat het goed gaat en logisch dat dat met vallen en opstaan gaat. Op zich geldt dat denk ik wel voor de meeste huwelijken 😉 Ik heb geen lichamelijk werk. Juist administratief en dus veel zittend. Merk dat lang zitten nog niet prettig is (overigens net als te lang staan). Dus moet verplicht iedere veertig minuten een paar minuten gaan wandelen. Maar ben bang als ik eenmaal er weer ben en al mijn collega's in mijn nek hijgen dat er snel bij in schiet. Verder nog sneller moe dan normaal en mijn concentratie is nog niet best. Dus vandaar maar rustig opstarten en uitbouwen.
@Lisa: ik wens jullie een heel gelukkig en vooral liefdevol nieuwjaar toe! Ben zelf blij dat 2016 achter ons lag. Was helaas een slecht jaar voor mij en mijn familie. Schrale troost is dat dit jaar in ieder geval niet slechter kan worden dan vorig jaar.