Hoe pakken jullie dit aan? Ik ga bevallen in het ziekenhuis (belgie) en gisteren vroeg mijn moeder haar te verwittigen wanneer ik naar het ziekenhuis vertrek (eerste kindje). Eerlijk gezegd was ik dit niet van plan, omdat ik weet dat ze dan heel de familie verwittigt. Ik vrees dat er dan al een aantal mensen zullen klaar staan van het moment ik op de kamer ben met de baby... Eerlijk gezegd had ik graag eerst een paar uurtjes alleen met mijn man en zoontje doorgebracht. Het is niet makkelijk geweest om zwanger te worden. We hebben er jaren over gedaan en miskramen te verwerken gehad. Ik zou echt graag nu eens kunnen genieten van dat wondertje... Ik heb ook geen goede relatie met mijn moeder. Toen ik haar vertelde dat ik zwanger was, zei ze helemaal niets. Ze vroeg ook nooit wanneer ik op controle moest, hoe ik me voelde... Mijn buikje werd eigenlijk altijd genegeerd. Tot een maand voor de uiterekende datum, toen belde ze ineens elke dag. Als ik niet meteen opneem, wordt ze gek en blijft ze bellen (vorige week had ik een rondleiding in de kraamkliniek en had ik wel 5 gemiste oproepen) Hoe zouden jullie dit aanpakken? Ik zit er wel mee verveeld...
He wat vervelend! Ik zou niet bellen en er ook niet over in discussie gaan. Jouw baby en jouw bevalling. Ik vond het idee alleen al dat mensen wisten dat ik aan het bevallen was vervelend. Zoiets is gewoon prive.
Wij belden echt niemand toen het begonnen was, daar zat ik helemaal niet op te wachten en daarnaast zou mijn moeder het enorm spannend vinden en zich aldoor afvragen of het wel goed zou gaan e.d. Wij belden nadat ze geboren waren, gecheckt en ik gedoucht had. Gewoon doen wat jullie fijn vinden, het is jullie kindje en jouw bevalling.
Hier bij de eerste ook niemand op de hoogte gesteld, gaf ons echt veel rust! Toen we 's avonds belden dat onze dochter geboren was rond twee uur 's middags, was iedereen ook heel verrast. Ze kwam met 37+2 dus men was ook nog niet enorm aan het afwachten en met 37+1 had ik nog gebeld met mijn ouders en was alles nog mega rustig Doe wat jij wil; als je het fijner vindt het op dat moment voor jullie zelf te houden, doe dat dan! Bij mijn tweede werd ik ingeleid en wist ik de datum al van te voren, toen heb ik het wel gezegd. Maar toen hadden we ook oppas nodig voor de oudste, dus dat is toch anders dan bij je eerste kindje.
Wij wilden ook niemand op de hoogte brengen. Zag ik het nut niet van in. Nu woont de familie op 200km, dus die zouden toch pas vertrekken als er werkelijk een baby was, en had ik nog tijd gehad. Dus het plan was om te bellen na de bevalling, en dan hadden we nog minimaal 2 uur. Maarja, mijn zusje belde in de ochtend, en mijn man nam op. Die wist toen al genoeg op dag 8 na de uitgerekende datum. Ze zijn de de dag erna gekomen, omdat de bevalling was anders afliep dan ideaal, en dat was allemaal prima. ik weet dat we het mijn schoonmoeder niet verteld hebben. Dat is zo'n zenuwpees, en heeft zelf hele nare bevalling gehad. Die projecteert ze op haar (schoon)dochters. Dus die belden we echt na de geboorte pas, dan was het in ieder geval ook al goed afgelopen..
Ik zou niet bellen. Het is jou bevalling, jou kind, jou gezin. Als jij graag eerst een paar uur met je gezin wilt zijn om te wennen aan elkaar en hoe het is om een gezin te zijn, dan hoeft daar niemand bij te zijn. Mocht je moeder daar achteraf iets van zeggen, dan zeg je eerlijk: ik wilde graag eerst even alleen met mn gezin zijn. Of je bent iets minder eerlijk en je zegt: het was zo spannend dat het begonnen was, dat we er niet meer aan gedacht hebben je te bellen.
Nee hoor ik zou ook niet bellen. Heb zelf een hele goede band met mn moeder, maar ik ga dr ook niet bellen. Ze hoort het wel als de kleine er is, dat is vroeg genoeg. Wat je zegt, eerst even de tijd nemen voor elkaar en daarna pas de omgeving.
Ik liep 5 dagen overtijd en iedereen wist dat ik aan het bevallen was omdat ik al uren niks op FB had geplaatst en nergens op reageerde 😂😂😂 mijn moeder was er overigens bij en m'n man heeft m'n schoonouders op de hoogte gebracht dat het was begonnen. Ik vind het niet zo'n probleem
Ik maakte een groepsapp aan met mijn man, moeder en schoonmoeder erin. Had ze van te voren al duidelijk geïnstrueerd dat het verder niemand wat aanging dat het begonnen was. Enige wat ik stuurde in de app, was een foto van mijn buik en de tekst "de laatste foto waarop jullie kleindochter nog niet te zien is..." Uurtje later geappt dat we naar het ziekenhuis gingen en toen we twee uur later naar ze belde vroegen ze verbaasd waarom we toch tussendoor belde.. ons antwoord: "pak je spullen en stap in de auto, ons meisje is geboren!" Wilde onze ouders zo snel mogelijk om ons heen, dus aan mij heb je niks..! Ik zal je eigen gevoel volgen en dus achteraf pas bellen.. daar moet dan maar respect voor zijn!
Wij hebben niemand gebeld van te voren. Toen ik gedoucht was hebben we gebeld en mochten ze langskomen.
Ik ben ingeleid en heb 2 dagen in het ziekenhuis gelegen.. Het viel niemand op. Ik heb zelfs nog met mijn vader gebeld en toen de verpleegkundige binnen kwam deed ik snel mijn vingers voor mijn lippen of ze even stil wilde zijn. En mijn vriend heeft nog met zijn zusje gebeld, om te zeggen dat hij niet kon komen oppassen 's avonds, want hij was pas laat weer van het werk. Dat is hij wel vaker, dus niemand was daar verbaasd over. Ook niet dat zijn auto er pas tegen 20.30 weer stond en 's ochtends weer vroeg weg was.. Ik ben om half 6 ongeveer bevallen ('s avonds) en uur later hebben we onze ouders en zussen/broers gebeld. Mijn vriend was zo trots, hij wilde graag bellen. Van mij had het nog wel even mogen duren haha. Om half 10 's avonds zijn zij eventjes langs geweest de baby bewonderen om 22uur was iedereen weer weg. Toen hebben we onze beste vrienden nog gebeld en onze oma's. De volgende dag hebben we er een appje uit gedaan naar de rest van de mensen. Ik zou echt niet willen dat mijn ouders of anderen op de gang staan te wachten ofzo als ik aan het bevallen ben. Het was ook heerlijk om even in je eigen wereldje te leven en je eigen geheimpje te hebben. Wat hebben we gelachen. Ik zou gewoon nu al je 'whatsapp voor t laatst online gezien' gedeelte uit zetten en soms gewoon een paar uur de telefoon niet oppakken als je moeder belt eigenlijk.. haha.
Gezien je relatie: niet inlichten, dan is ze maar even boos (zal ook wel meevallen verwacht ik als ze net oma is). En van mensen die maanden geen interesse tonen en dan laatste weken veel contact zoeken... Daar kan ik niet tegen (mijn so zijn ook zo) Hier zijn alle 3 de keren mijn ouders wel op de hoogte geweest en so niet. Bij de eerste zat ik daar tijdelijk weer in huis dus kon niet anders, kon moeilijk snachts het huis uitsluipen Bij de tweede had het niet nodig geweest, zusje logeerde bij ons en zou oppassen. Zegt ze op zaterdagavond tegen ma dat wij boodschappen aan het doen zijn Bij de derde zelf naar ma gebeld dat het zover was omdat ze zou oppassen. En ook deze x zullen mijn ouders het wel weten ivm oppassen. So alle 4 de keren niet willen inlichten om dezelfde reden als jij aangeeft: gaat gelijk de familie rond. Nou vind ik dat bij mijn familie niet zo;n probleem, er zullen ook zusjes het weten omdat ze nog thuis wonen. Maar bij sm is het vooral sensatie. Gelukkig zijn ze niet zo dat ze gelijk in de auto stappen en op de gang gaan zitten wachten. Mijn familie trouwens ook niet, ze wachten op ons bericht en spreken dan af wanneer ze mogen komen. Bij de eerste is ma wel "gelijk" na het telefoontje in de auto gestapt (11.44 geboren, ma smiddags geweest). Bij de tweede om 9u gebeld, zijn ouders smiddags geweest en so savonds. Bij de derde om 22/22.30 gebeld, is ma de volgende ochtend gekomen met de oudste 2. Hoe we het nu doen hangt af van dag en tijdstip, wel wil ik dat de kinderen het gezien hebben voor er verder bezoek komt. Volg je gevoel hierin, het is jullie kind. En ja, oma worden schijnt ook bijzonder te zijn, maar jullie staan toch op de eerste plek
Bij de 1e niks verteld. Appte mijn moeder rond 11u of ik toevallig aan het bevallen was Bij de 2e wist alleen mijn schoonmoeder het omdat zij oppaste. Bij de 3e wist zo ongv iedereen het geloof ik. Had de laatste wkn veel.hulp.en vanalles geregeld voor die dagen. En dat was ineens niet meer nodig dus 1 en 1 was 2
Hier niemand van tevoren ingelicht, maar uiteindelijk achteraf bleken wel veel mensen een vermoeden te hebben. Het was namelijk de uitgerekende datum, dus ben best wat geappt en vanaf 's morgens 8.00 kon ik vanwege de weeën niet meer terug appen. Normaal gesproken reageer ik vrij vlot, dus toen we belden dat ons zoontje was geboren (begin van de avond) zeiden er best een paar, oh ja dat dacht ik al wel, je reageerde maar niet. Maar op het moment van de bevalling ben ik daar gelukkig helemaal niet mee bezig geweest en me er ook niet van bewust geweest. De uren na de bevalling waren nog al hectisch (onverwachts naar het ziekenhuis enz.) daarom pas 3-4 uurtjes na de bevalling iedereen op de hoogte kunnen brengen. Deze keer zullen we vermoedelijk onze schoonouders inlichten omdat zij dan ons zoontje zullen opvangen als ik ga bevallen. Zij wonen het dichtbij en schoonmoeder werkt ook niet, dus kan in principe ten alle tijden naar ons toekomen. Maar toch zou ik het 't leukste/ mooiste vinden als ik 's avonds of 's nachts vrij vlot thuis kan bevallen en we niemand op de hoogte hoeven te brengen. Vind dat echt wel wat hebben, dat je met z'n tweeën (en verlos/kraam natuurlijk) bezig bent om jullie kindje op de wereld te zetten. Toen wij vrij snel na de bevalling naar het ziekenhuis reden zei ik ook tegen m'n man, wij rijden hier met ons kindje, maar nog helemaal niemand weet dat hij er is, was toch ook wel heel bijzonder, ondanks dat spanning en hectiek op dat moment. Ziekenhuisopname was trouwens voor mij en gelukkig niet voor ons zoontje, ik moest gehecht worden op de OK en omdat we niet wisten hoe dat zou lopen hebben we even gewacht met bellen zodat we ouders ook konden laten weten wanneer ze langs zouden kunnen komen.
Hier werd ik vanaf week 39 continu geappt en gebeld. Uiteraard bewust soms later of niet gereageerd enz. Met 40 weken heb ik om/tot 18.00 nog appjes beantwoord en gezegd dat ik wk ging kijken (NL-Mexico). 19.17 is onze dochter geboren tijdens de voetbalwedstrijd . Ik ben daarna lekker gaan douchen en mijn vriend had toen even quality time met onze dochter. Daarna weer geappt naar onze ouders dat het een superspannende wedstrijd was alleen dat ik het jammer vond dat ik de penalty had gemist . Ze hadden de hint niet door haha. Om 21.00 hebben wij ze gebeld met de mededeling dat zij (opnieuw) opa en oma waren geworden. Mijn schoonouders kwamen met een hele tas vol eten aan, en ik heb heerlijk gegeten! Daarna kwamen mijn ouders nog met mijn thuiswonende broertje. Ik zou het niet zeggen tegen je moeder.. Ga het nu ook niet zeggen tegen mijn ouders (die wonen het verst weg). Mijn schoonouders willen niet oppassen,want ze willen verrast worden. Gelukkig heb ik al jaren goed contact met onze buren (kende ze al voor we er gingen wonen), dus zal onze dochter daar heen gaan .
Zo ook bij ons. Bij de tweede zal het wellicht anders zijn omdat de oudste misschien door m'n ouders opgevangen moet worden maar dat is het dan ook..
Ik zou niet bellen en er niet teveel over in discussie gaan. Dan na de geboorte bellen met het goede nieuws. Mocht er niet aan denken dat ze wisten dat ik aan het bevallen was Straks belt ze tijdens de bevalling (of smsjes) om te vragen hoe het vordert, enz. Dat kan je wel missen op zo een momenten.
Niet bellen. Als ik ooit mag bevallen wil ik alleen paar goede vriendinnen er bij. Ik ben alleenstaand. En eerst genieten na de geboorte. En dan pas eens een belrondje doen. Ik wil dat zo min mogelijk mensen weten dat ik bezig zou zijn, zou ik mezelf niet prettig bij voelen.